LOGINShare
ตอนที่ 3 เซ็กซี่มากผัวกู
ผู้ชายคนนั้นในวงไพ่ดึงโซนเกือบล้มลง
"เฮ้ย "โซนโมโหผลักอีกฝ่ายกลับจนเซล้ม
"แพ้ก็ยอมรับสิวะอย่าจะมาหาเรื่องทำไม"จากที่อารมณ์ดีๆ ต้องมาอารมณ์กับพวกแพ้แล้วพาล
"ได้ตังค์หลายเกมจะชิ่งหนี"ผู้ชายคนนั้นชี้หน้าโซน เดินเข้ามาประชิดตัวลงไม้ลงมือ โซนสวนกลับทันที ไม่รอให้ตัวเองถูกกระทำอยู่ฝ่ายเดียว
ปัก! ตูบ! ปัก! เกิดการชุลมุนทะเลาะกัน วุ่นวายไม่รู้ใครเป็นใคร ทุกคนในบ่อนตกใจแตกตื่น
"หยุดกูบอกให้หยุด"เสียงเจ้าของบ่อน ไม่มีใครฟังเลย จนผมต้องไปจับโซนแยกออกมา ตอนแรกผมเดินตรวจดูความเรียบร้อยของบ่อนอยู่อีกฝั่ง ได้ยินเสียงคนทะเลาะกันเสียงดังโวยวาย ผมรีบเดินมาอย่างไว้กลัวไอ้โซนมีปัญหากับคนในบ่อน พอมาถึงก็เป็นอย่างที่ผมคิด ไอ้โซนอยู่ในกลุ่มที่ทะเลาะกัน
"มึงเป็นอะไรทะเลาะกับลูกค้าในบ่อน"ผมจับแขนดึงโซนให้มายืนอยู่ข้างๆ
"กูไม่ได้ทะเลาะมันหาเรื่องกูก่อน"พูดสวนกลับจนลำคอขึ้นเอ็น ผมไม่ผิดพวกนั้นมาทางเรื่องผมเอง
"คนของคุณเล่นได้ทุกเกมโกงหรือเปล่าก็ไม่รู้"
"พูดอย่างนี้ก็สวยสิ"โซนผวาตัวเข้าไปอีกครั้ง แต่ถูกมือหนาของคนข้างๆดึงรั้งไว้
"โซนหยุดก่อเรื่องให้กูปวดหัวสักที"ประโยคที่ปราบพูดออกมาทำให้ผมน้อยใจ เหมือนสำหรับมันผมเป็นตัวปัญหา
"มึงก็มีแต่โทษกู"โซนสะบัดแขนออกสีหน้าไม่พอใจเดินไปจากตรงนั้น
"เฮ้อ"ปราบถอนหายใจออกแรงส่ายหน้าเบาๆ ไปมา
"ลีจัดการให้กูด้วย"พูดเสร็จเดินตามโซนไป
"ครับเฮีย"
โซนเข้ามาที่ห้องทำงานของปราบ เดินไปนั่งเก้าอี้ประจำตำแหน่ง ทิ้งตัวนั่งลงหลังพิงสีหน้าไม่ค่อยดี อารมณ์ร้อน หายใจออกถี่ๆ เพื่อนคลายให้ใจเย็นลง
"โซนไม่ใช่กูไม่เชื่อมึง"ปราบเดินมายืนพิงโต๊ะทำงานข้างๆ โซนที่นั่งเก้าอี้อยู่
"-"โซนไม่พูดอะไรมีเพียงสายตาที่ช้อนขึ้นมามองคนที่ยืนอยู่
"โซนกูไม่อยากให้มึงมีปัญหาในบ่อนเพราะพวกมีอิทธิพลมาเล่นในบ่อนกูเยอะ มึงจะโดนหมายหัวเอา มึงต้องมาบ่อนกับกูตลอดไม่อยากให้มีเรื่องไม่ใช่ว่ากูปกป้องมึงไม่ได้ แต่ทางที่ดียังมีศัตรูจะดีกว่า"
"กลัวคนอื่นมาทำร้ายกู แต่มึงเลี้ยงกูด้วยหมัดด้วยลำแข็งตลอด"
"ใครก็ห้ามแตะมึง กูทำมึงได้คนเดียว"
"ฟังเหมือนจะดีนะ"
"ทำไมทำหน้าแบบนั้นไม่พอใจอะไร"
"แต่มึงชอบตัดสินว่ากูผิดก่อนเสมอโดยที่ไม่ถามกู"
"เอาเป็นว่าต่อไปกูจะถามมึงก่อน"
"แค่ขอโทษพูดยากนักหรือไง"ปราบเป็นคนที่พูดคำว่าขอโทษยากมาก ด้วยความที่มันดูเถื่อนคุมลูกน้องจำนวนมากมันดูแข็งกระด้างอ่อนโยนกับใครไม่เป็น
"ขอโทษแล้วมึงจะหายหน้าบูดบึ้งแบบนี้ใช่ไหม"
"-"
"มึงเจ็บตรงไหนหรือเปล่า"เปลี่ยนเรื่องสุดท้ายมันก็เลี่ยงที่จะเอ่ยคำว่าขอโทษ
"โดนหมัดนิดหน่อย แต่ไม่หนักเท่าหมัดมึง ขอบใจยังดีที่เป็นห่วง"
"ถ้าไม่ให้กูห่วงมึงจะให้กูห่วงใคร"
"ให้มันจริงเถอะเถื่อน มึงตรวจบ่อนเสร็จยัง กูอยากกลับแล้ว"
"เสร็จแล้ว ไปกินข้าวที่บ้านหรือร้าน"
"ที่บ้าน อยากกินกับข้าวฝีมือมึง"ปราบทำอาหารอร่อย นานทีจะทำให้ผมกินเพราะไม่มีเวลา งานมันเยอะ
"วันหลัง วันนี้กูเหนื่อย"
"เถื่อน"หน้าหงอยกดเสียงต่ำ
"เออๆ กูทำให้กินก็ได้"สุดท้ายผมก็ต้องใจอ่อนให้มัน
"จริงนะ"หน้าตาท่าทางดีใจ
"ขากลับแวะซื้อของที่ตลาดก่อน"
แวะซื้อของสดที่ตลาดเสร็จกลับมาถึงบ้านก็มืดแล้ว บ้านหลังนี้ผมอยู่กับปราบแค่สองคน พ่อแม่ของปราบอยู่บ้านอีกหลังอยู่คนละที่ เขารับรู้เรื่องของปราบกับผม เขาไม่เข้ามายุ่งเพราะคิดว่าโตกันแล้วตัดสินใจกันเอง อีกอย่างปราบเป็นคนหาเงินเข้าบ้านรับผิดชอบทุกอย่าง ส่วนพ่อแม่ผมไม่ต้องพูดถึงยังไม่รู้ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมชอบผู้ชาย ยังไม่อยากพูดถึงไม่อยากคิดมากตอนนี้ถึงเวลาค่อยมาว่ากัน
"เถื่อนใกล้เสร็จหรือยังกูหิว"เดินเข้าไปในครัวลูบท้องตัวเองให้คนที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาทำกับข้าวดู แต่ทุกอย่างต้องหยุดชะงักลง ถ้าหยุดหายใจด้วยได้คงตายไปแล้ว
"ใกล้แล้ว"
"อึก"โซนกลืนน้ำลายลงคอตาจ้องไม่กะพริบ
"มองอะไรโซน"
"เปล่า!!"ตอบเสียงสูง
"ทำอย่างกับไม่เคยเห็น"ยิ้มกรุ้มกริ่ม
" ค..เคยก็ไม่เหมือนกัน"ตอบเสียงตะกุกตะกัก
"ไม่เหมือนยังไง "ยัง ยังไม่หยุดถามอีกไอ้เถื่อน
"ถอดเสื้อซิกแพคเป็นลอน ยืนทำกับข้าวใครไม่มองก็บ้าแล้ว"ใส่กางเกงยีนเอวต่ำเห็นขอบชั้นในลายสวยเซ็กซี่มีเสน่ห์ฉิบหายผัวกู คิดในใจแต่เผลอยิ้มออกมา จนไอ้ปราบจับพิรุธได้
"นี่มึงคิดไม่ซื่อกับกูอยู่เหรอโซน ระวังจะไม่ได้กินข้าว"
"อยากกินอย่างอื่นแทนข้าวซะแล้วสิ"เอาสิมึงสู้มา กูสู้กลับนะปราบ
"ได้ทีเอาใหญ่ มายกกับข้าวไปที่โต๊ะ"
"ไม่สนใจจริงเหรอเถื่อน"มือลูบไร้ตรงกล้ามแขนเป็นมัดๆ
"ทีแบบนี้ทำเป็นซ่า พอกูเอามาร้องขอชีวิต"
"โห้!!ไอ้เถื่อนไม่เอาแล้วก็ได้"
"ยกกับข้าวออกไปที่โต๊ะได้แล้ว โซนกูพูดสองรอบแล้ว ไหนบอกว่าหิว"
"หยอกนิดหยอกหน่อยก็ไม่ได้"โซนยกจานชามสลัดตูดเดินออกไปเลย
"หึ"ปราบหัวเราะในลำคอ นานทีไอ้โซนจะมีมุมอ้อนขี้เล่นแบบนี้ ปกติไม่ทะเลาะกันก็ตีกัน
"เถื่อนตักข้าวให้หน่อย"ยกจานข้าวที่กินไปแล้วจนเกลี้ยงจานยื่นไปตรงหน้าปราบ
"กินไปกี่จานแล้วโซน"
"สามจานเอง ใครบอกมึงทำกับข้าวอร่อย"บุคลิกไอ้ปราบไม่เหมือนคนทำอาหารเป็นเลยขัดกับลุคเถื่อนๆ ของมันจริงๆ
"กูเห็นมึงกินเยอะแบบนี้กูก็มีความสุขแล้ว"
"อยากให้กูกินเยอะๆ ทำให้กูกินบ่อยๆ สิ"
"โซนมึงก็รู้ว่ากูไม่มีเวลา"
"อืม"
Related chapters
โซนปราบคนเถื่อน ตอนที่ 4 อยากได้พ่อครัวเป็นผัว NC20++
"อ๊ะ! เถื่อนมึงจะทำอะไร? " หลังจากกินข้าวอาบน้ำเสร็จ แล้วมานอนกำลังจะเคลิ้มหลับ อยู่ๆ ตัวผมก็ลอยขึ้นจากที่นอนนุ่ม ตาก็เปิดขึ้นโดยทันที เป็นไอ้ปราบที่อุ้มตัวผมแบกพาดบ่ามัน ตามันเหลือบมองผมที่หัวห้อยอยู่ตรงเอว"อยากได้พ่อครัวเป็นผัวไม่ใช่หรือไง" คำตอบนั้นทำหัวคิ้วของอีกคนขมวดด้วยความงงงวยก่อนจะรู้สึกตัวไอ้ปราบก็พามาถึงห้องครัวแล้ว"เถื่อนกูจะนอนแล้ว ไว้วันหลังนะ"น้ำเสียงอ้อนวอนพร้อมแรงตบหลังเบาๆ"มึงมากระตุกหนวดเสือให้ตื่นแล้วจะชิ่งหนีหรือไง"ก่อนที่ฝ่ามือแกร่งจะฟาดมาที่ก้นอย่างแรง"โอ๊ย! ไอ้เถื่อน!" แรงก็ไม่ใช่น้อยๆ ตีมาได้นะ ไอ้เวร!"หึ แค่นี้ร้องแล้ว""มึงคิดว่าแรงมึงน้อยหรือไง!? ""จุ๊ๆ เดี๋ยวคืนนี้มึงได้ร้องทั้งคืนแน่"พูดจบปราบก็วางอีกคนไว้บนโต๊ะกินข้าว เมื่อเห็นโซนมันกำลังจะผละหนี ใช้มือแกร่งจับเอวตึงไว้กับที่"ชอบไม่ใช่เหรอ จับสิ มองอย่างเดียวไม่ได้กินสักทีนะ"ตอนนี้ระดับสายตาของปราบและโซนต่างกันเนื่องจากโซนนั่งบนโต๊ะและปราบยืนอยู่ ทำให้ปราบเหมือนกำลังใช้สายตากดมองอีกคนอยู่โซนที่เห็นสายตาที่อีกฝ่ายใช้มองได้แต่กลืนน้ำลายอึกใหญ่ เพราะพ่อมึงแทบไม่ได้ใส่อะไรเลยนอกจากผ้าขนหนูพันเอวไ
โซนปราบคนเถื่อน บทที่ 1 เถื่อนทั้งผัวทั้งเมีย
ร้านรักบิ๊กไบค์ เป็นร้านแต่งรถบิ๊กไบค์ขนาดใหญ่คนที่ชอบแต่งรถต้องมาใช้บริการที่นี่เพราะบริการดีอุปกรณ์แต่งรถได้มาตรฐานราคากันเองร้านจึงเป็นที่รู้จักในกลุ่มคนที่ชอบบิ๊กไบค์มีลูกค้าเข้ามาใช้บริการไม่ขาด"เพล้ง เพล้ง""เสียงอะไรวะธีร์"สองชายหนุ่มเป็นพนักงานของร้านระหว่างที่กำลังแต่งรถให้ลูกค้าอยู่ได้ยินเสียงมาจากห้องทำงานชั้นที่สองของเจ้าของร้าน"คงเป็นเฮียกับซ้อทะเลาะกันตามเคย มึงยังไม่ชินอีกหรือไงเซฟ ทะเลาะกันทีไรกูนึกว่าจะฆ่ากันตาย"ธีร์สาธยายออกมาเป็นประโยคยาวยืดราวกับว่าเหตุการณ์แบบนี้ไม่ได้เกิดขึ้นครั้งแรก"มึงไม่ขึ้นไปห้าม"เซฟบุ้ยปากใบหน้าสะบัดขึ้นไปชั้นบนของร้าน"ห้ามได้ที่ไหนเถื่อนทั้งผัวทั้งเมียขนาดนั้น"ถ้าขึ้นไปห้ามมีหวังได้ตีนกับหมัดมาด้วยเพราะโดนลูกหลง ยิ่งห้ามเหมือนไปซุ่มไฟให้ร้อนกว่าเดิม ถ้าเหนื่อยเดียวก็หยุดทะเลาะกันไปเองที่ผ่านมาก็เป็นแบบนั้น"กูอยากรู้จริงๆ มาเป็นแฟนกันได้ยังไง"เซฟพูดพร้อมส่ายหน้าไปมาเบาๆ"เห็นเป็นแบบนั้นเฮียทั้งรักทั้งหวงซ้อจะตาย""ปัก ปัก" ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่สวนหมัดกันไปมา ตัวเซล้มไปโดนข้าวของในห้องตกแตกกระจัดกระจายเต็มพื้น"ไอ้สัตว์ปราบมึงต่อยกูทำไม
โซนปราบคนเถื่อน บทที่ 2 เจ้ากรรมนายเวร
อดีตผับHT"โฮปกูยืมห้องมึงหน่อย"ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ยืนคุยกับเพื่อน มีลูกน้อง 2 คนหิ้วแขนผู้ชายอีกคนอยู่ข้างหลัง"มึงจะทำอะไร "โฮปถามด้วยความสงสัย มองไปทางด้านหลังของเพื่อนสนิท"เคลียร์ปัญหานิดหน่อย""มึงฉุดใครมา""มึงไม่ต้องถามมาก"พอเพื่อนซักไซ้เข้ามากๆ เริ่มจะหงุดหงิด แสดงอาการออกทางสีหน้าและคำพูด"เออ ห้องที่สองนะมึง ห้องแรกห้องนอนกู""ขอบใจมาก""มึงจะพากูไปไหน ปล่อยกู"ผู้ชายที่โดนหิ้วแขนโดนลากตามผู้ชายร่างใหญ่ที่เดินนำไป"พวกมึงออกไป"ลากผมเข้ามาในห้อง ผู้ชายร่างใหญ่ไล่ลูกน้องออกไป"มึงลากกูมาทำไม""มึงกินเด็กกู"เหตุผลสั้นๆ ที่ออกจากปากผู้ชายคนนั้น"คนไหนเด็กมึง"ถามออกมาด้วยความที่ไม่รู้จริงๆ เพราะผมก็คนเจ้าชู้คนหนึ่งกินไปทั่ว เหมือนกัน"คนที่มึงลากไปกินเมื่อกี้ไง""แล้วไงเขาเล่นกับกูเอง"ตอบความจริงเด็กผู้ชายคนนั้นมาอ่อยผมเอง"ทำให้กูไม่ได้ปลดปล่อยวันนี้ไง มึงต้องมาเป็นที่ระบายให้กู"ดูมันพูดเข้าใครจะให้เอาง่ายๆ ให้ผมเอาจะง่ายกว่า"มึงอย่ามาพูดเล่นแบบนี้""กูไม่เคยพูดเล่น"น้ำเสียงจริงจัง"มึงไปหาใหม่สิวะ""กูหาอยู่นี่ไง"สายตาจ้องมองมาทางผมเลิกคิ้วขึ้นสูง"อย่าบอกว่ากู"ผมซี้นิ้วเข
Latest chapter
