"อ๊ะ! เถื่อนมึงจะทำอะไร? " หลังจากกินข้าวอาบน้ำเสร็จ แล้วมานอนกำลังจะเคลิ้มหลับ อยู่ๆ ตัวผมก็ลอยขึ้นจากที่นอนนุ่ม ตาก็เปิดขึ้นโดยทันที เป็นไอ้ปราบที่อุ้มตัวผมแบกพาดบ่ามัน ตามันเหลือบมองผมที่หัวห้อยอยู่ตรงเอว
"อยากได้พ่อครัวเป็นผัวไม่ใช่หรือไง" คำตอบนั้นทำหัวคิ้วของอีกคนขมวดด้วยความงงงวย
ก่อนจะรู้สึกตัวไอ้ปราบก็พามาถึงห้องครัวแล้ว
"เถื่อนกูจะนอนแล้ว ไว้วันหลังนะ"น้ำเสียงอ้อนวอนพร้อมแรงตบหลังเบาๆ
"มึงมากระตุกหนวดเสือให้ตื่นแล้วจะชิ่งหนีหรือไง"
ก่อนที่ฝ่ามือแกร่งจะฟาดมาที่ก้นอย่างแรง
"โอ๊ย! ไอ้เถื่อน!" แรงก็ไม่ใช่น้อยๆ ตีมาได้นะ ไอ้เวร!
"หึ แค่นี้ร้องแล้ว"
"มึงคิดว่าแรงมึงน้อยหรือไง!? "
"จุ๊ๆ เดี๋ยวคืนนี้มึงได้ร้องทั้งคืนแน่"พูดจบปราบก็วางอีกคนไว้บนโต๊ะกินข้าว เมื่อเห็นโซนมันกำลังจะผละหนี ใช้มือแกร่งจับเอวตึงไว้กับที่
"ชอบไม่ใช่เหรอ จับสิ มองอย่างเดียวไม่ได้กินสักทีนะ"
ตอนนี้ระดับสายตาของปราบและโซนต่างกันเนื่องจากโซนนั่งบนโต๊ะและปราบยืนอยู่ ทำให้ปราบเหมือนกำลังใช้สายตากดมองอีกคนอยู่
โซนที่เห็นสายตาที่อีกฝ่ายใช้มองได้แต่กลืนน้ำลายอึกใหญ่ เพราะพ่อมึงแทบไม่ได้ใส่อะไรเลยนอกจากผ้าขนหนูพันเอวไว้หมิ่นเหม่ ร่างกายปราบเต็มไปด้วยหมัดกล้ามและซิกแพคตามลำแขนและมือก็ประดับไปด้วยเส้นเลือด แม้เขาจะเป็นผู้ชายที่มีร่างกายแข็งแรงไม่ต่างกัน ก็ยังอดหวั่นไหวกับรูปร่างของปราบอย่างเลี่ยงไม่ได้ ยิ่งอยู่ในสภาพที่พึ่งอาบน้ำเสร็จของอีกฝ่าย
"หือ? " ปราบเห็นอีกคนหน้าแดง คอแดงไปหมดก็อดไม่ได้ที่จะหยอกล้อ
"เป็นอะไรครับโซนทำไมน้องหน้าแดงอย่างงั้นล่ะครับ? .." ใช้มือตัวเองช้อนหน้าคนน้องขึ้นมา
"ไม่สบายเหรอ? " คนหน้าแดงพอโดนคนพี่พูดใส่ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน คำพูดเพราะๆ ที่ไม่เคยได้ยินนอกจากคำหยาบๆ ก็ยิ่งทำให้เหมือนตัวจะระเบิดตายอยู่ตรงนี้
"ม..ไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้นแหละ! เอามือออกไปเลย! "โซนสะบัดหน้าหนีอย่างแรง
" ฮะ.."
"....."?
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า~"
เสียงหัวเราะดังลั่นห้องครัว ปราบเอามือกุมท้องเมื่อเห็นท่าทางทั้งตลกทั้งน่าเอ็นดูจากโซน พอเห็นว่าอีกคนหัวเราะไม่หยุดจากที่เขินก็เปลี่ยนเป็นอารมณ์เสียขึ้นมาทันที
" เพื้ย! เถื่อนมึงหยุดหัวเราะเลยนะ!" ฝ่ามือฟาดบนต้นแขนหนาอย่างโมโห
"เพี้ย! เพี้ย! เพี้ย!"
"โอ๊ยๆ พอแล้วๆ กูเจ็บนะโซน" ยกมือทั้งสองมากันเอาไว้ หน้าหล่อยังคงประดับร่องรอยขบขันพร้อมเสียงหัวเราะน้อยๆ
หน้าโซนมู่ทู่เมื่ออีกฝ่ายยังไม่หยุด ยิ่งสร้างความหงุดหงิดให้แก่โซน มือของเขาก็จัดการจิกเส้นผมปราบอย่างแรงกะซากลงมาก่อนที่ปราบจะได้พูดอะไร ริมฝีปากก็ถูกประกบเข้าจนแนบแน่น ดวงตาเบิกกว้างขึ้นโดยไม่ทันได้ตั้งตัวเรียวลิ้นก็สอดแทรกเข้ามาภายในเกี่ยวพันและไล่ต้อนราวกับจะสั่งสอนเขา พอรู้สึกตัวก็ตอบโต้กลับเกี่ยวพันไล่ลิ้นไปตามเพดานปากอีกฝ่าย ในขณะเดียวกันมือก็เลื่อยเข้าไปภายในเสื้อนอนบีบเคล้นเอว โซนเป็นผู้ชายแข็งแรงคนหนึ่งไม่ได้ตัวเล็กอ้อนแอ้นแต่กับมีเอวที่คอดอยู่พอสมควร เนื้อตัวตอนจับก็เต็มไม้เต็มมือจนปลิ้นออกตามซอกนิ้วมือทั้งสองขึ้นไปจนหยุดกับหน้าอก โซนมีหน้าอกที่เซ็กซี่มากพอมีอารมณ์มันก็ตั้งเต้าอย่างลามก
"อ๊ะ..!อ๋า~"โซนผละปากออกนิดหน่อยเมื่อหัวนมถูกสะกิด และถูกดึงยืดมันออกก่อนจะ ขย่ำหน้าอกของเขารุนแรงจนรู้สึกเหมือนเนื้ออกเขาปลิ้นตามซอกนิ้วแกร่งของปราบ
อยากจะผละปากที่ตอนนี้ดันเป็นฝ่ายถูกตะปบจูบซะเองออกมากรีดร้องกับความเสียวซ่านที่เล่นงานจนตัวสั่นสะท้าน แต่อีกคนกับไม่ให้ความร่วมมือไล่ตามประกบปากสอดแทรกเรียวลิ้น เมื่อความเสียวซ่านเข้าเล่นงานพร้อมลมหายใจที่น้อยลง โซนต้องตบไปที่ไหล่แกร่งรัวๆ เพื่อบอกว่าเขาไม่ไหวแล้ว ปราบจำเป็นต้องผละปากออกเพื่อให้อีกคนโกยอากาศเข้าปอด ริมฝีปากย้ายมาไซร้ลำคอขาวสลับกับดูดเลียและเม้มสร้างรอยรักทั่วลำคอโซน
"อ๊ะ..!ปราบ ช้าๆ หน่อย" มือของโซนเปลี่ยนมาลูบหัวคนพี่
"อืม..จ๊วบ~..จ๊วบ~"ปราบกำลังมัวเมาซอกคอหอมๆของน้อง จนเขาหยุดเสพความหอมหวานนี้ไม่ได้เลย
"อื้อ~"
"จุ๊บ..จ๊วบ..พรุบ!"
"อ๊ะ!!!? "จากที่กำลังเคลิบเคลิ้มเมื่อถูกเล้าโลมจนลืมตัว เกิดสะดุ้งอย่างแรงเมื่อมีอะไรพรุบเข้าไปสัมผัสภายในรูรักตัวเองจนสุดความยาว ก่อนที่ตัวโซนจะดีดดิ้นเมื่อสิ่งที่เข้าไปเริ่มขยับคดงอครูดไปกับผนังเนื้อ ตัวสั่นสะท้านครางเสียวออกมา
"เถื่อน-! อิ๊ อื้งงงงง~~"
"แฉะๆ!! แจะๆ!! พรุบๆ!! "
นิ้วปราบพรุบเข้าพรุบออกในรูจีบ บางทีก็แทรกลึกบางทีก็งอม้วนรูตอด ตอนนี้นิ้วกลางของเขาดูเหมือนจะเป็นคล้ายsextoyที่สร้างความสุขสมและเรียกเสียงครางเสียวได้อย่างดีดังจนลั่นไปทั่วห้องครัว
"จุ๊ๆ ใจเย็นสิโซนแค่นิ้วเดียวเองนะครับคนเก่ง~"ส่งเสียงกระซิบข้างหูปลอบประโลมคนน้อง แต่ถึงอย่างนั้นกลับไม่ลดความเร็วลงเลยกลับเร่งจังหวะขึ้นพร้อมกับสอดแทรกอีกนิ้วเข้ามาในรูคับ--
"อร๊างงงงง~!!!"
"ป ปราบ.. อิ๊! อ๊ะ!..บ เบา ก่อน~..ไม่ไหวแล้ว!!
"ความรู้สึกเสียดเสียวกับนิ้วของคนพี่ที่ขยับกระแทกจุดกระสันถี่ๆ จนดวงตากรอกกลับแทบหายเข้าไปในเบ้า ลำตัวสั่นสะท้านลิ้นแลบห้อยออกมาน้ำหูน้ำตาแตก--ท่อนเนื้อที่ไม่ได้ถูกสัมผัสปล่อยน้ำรักไหลแฉะเปื้อนชั้นในเป็นวงกว้าง เล็บสั้นกุดจิกเข้าลำแขนแกร่ง" อ๊ะ~อร๊างงงงงงงงง~~!!!!"ก่อนที่ตัวจะกระตุกสั่นอย่างแรงปลดปล่อยหยาดอารมณ์เปียกซึมกางเกงนอนสีขาวตัวเก่ง
ร้านรักบิ๊กไบค์ เป็นร้านแต่งรถบิ๊กไบค์ขนาดใหญ่คนที่ชอบแต่งรถต้องมาใช้บริการที่นี่เพราะบริการดีอุปกรณ์แต่งรถได้มาตรฐานราคากันเองร้านจึงเป็นที่รู้จักในกลุ่มคนที่ชอบบิ๊กไบค์มีลูกค้าเข้ามาใช้บริการไม่ขาด"เพล้ง เพล้ง""เสียงอะไรวะธีร์"สองชายหนุ่มเป็นพนักงานของร้านระหว่างที่กำลังแต่งรถให้ลูกค้าอยู่ได้ยินเสียงมาจากห้องทำงานชั้นที่สองของเจ้าของร้าน"คงเป็นเฮียกับซ้อทะเลาะกันตามเคย มึงยังไม่ชินอีกหรือไงเซฟ ทะเลาะกันทีไรกูนึกว่าจะฆ่ากันตาย"ธีร์สาธยายออกมาเป็นประโยคยาวยืดราวกับว่าเหตุการณ์แบบนี้ไม่ได้เกิดขึ้นครั้งแรก"มึงไม่ขึ้นไปห้าม"เซฟบุ้ยปากใบหน้าสะบัดขึ้นไปชั้นบนของร้าน"ห้ามได้ที่ไหนเถื่อนทั้งผัวทั้งเมียขนาดนั้น"ถ้าขึ้นไปห้ามมีหวังได้ตีนกับหมัดมาด้วยเพราะโดนลูกหลง ยิ่งห้ามเหมือนไปซุ่มไฟให้ร้อนกว่าเดิม ถ้าเหนื่อยเดียวก็หยุดทะเลาะกันไปเองที่ผ่านมาก็เป็นแบบนั้น"กูอยากรู้จริงๆ มาเป็นแฟนกันได้ยังไง"เซฟพูดพร้อมส่ายหน้าไปมาเบาๆ"เห็นเป็นแบบนั้นเฮียทั้งรักทั้งหวงซ้อจะตาย""ปัก ปัก" ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่สวนหมัดกันไปมา ตัวเซล้มไปโดนข้าวของในห้องตกแตกกระจัดกระจายเต็มพื้น"ไอ้สัตว์ปราบมึงต่อยกูทำไม
อดีตผับHT"โฮปกูยืมห้องมึงหน่อย"ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ยืนคุยกับเพื่อน มีลูกน้อง 2 คนหิ้วแขนผู้ชายอีกคนอยู่ข้างหลัง"มึงจะทำอะไร "โฮปถามด้วยความสงสัย มองไปทางด้านหลังของเพื่อนสนิท"เคลียร์ปัญหานิดหน่อย""มึงฉุดใครมา""มึงไม่ต้องถามมาก"พอเพื่อนซักไซ้เข้ามากๆ เริ่มจะหงุดหงิด แสดงอาการออกทางสีหน้าและคำพูด"เออ ห้องที่สองนะมึง ห้องแรกห้องนอนกู""ขอบใจมาก""มึงจะพากูไปไหน ปล่อยกู"ผู้ชายที่โดนหิ้วแขนโดนลากตามผู้ชายร่างใหญ่ที่เดินนำไป"พวกมึงออกไป"ลากผมเข้ามาในห้อง ผู้ชายร่างใหญ่ไล่ลูกน้องออกไป"มึงลากกูมาทำไม""มึงกินเด็กกู"เหตุผลสั้นๆ ที่ออกจากปากผู้ชายคนนั้น"คนไหนเด็กมึง"ถามออกมาด้วยความที่ไม่รู้จริงๆ เพราะผมก็คนเจ้าชู้คนหนึ่งกินไปทั่ว เหมือนกัน"คนที่มึงลากไปกินเมื่อกี้ไง""แล้วไงเขาเล่นกับกูเอง"ตอบความจริงเด็กผู้ชายคนนั้นมาอ่อยผมเอง"ทำให้กูไม่ได้ปลดปล่อยวันนี้ไง มึงต้องมาเป็นที่ระบายให้กู"ดูมันพูดเข้าใครจะให้เอาง่ายๆ ให้ผมเอาจะง่ายกว่า"มึงอย่ามาพูดเล่นแบบนี้""กูไม่เคยพูดเล่น"น้ำเสียงจริงจัง"มึงไปหาใหม่สิวะ""กูหาอยู่นี่ไง"สายตาจ้องมองมาทางผมเลิกคิ้วขึ้นสูง"อย่าบอกว่ากู"ผมซี้นิ้วเข
ผู้ชายคนนั้นในวงไพ่ดึงโซนเกือบล้มลง"เฮ้ย "โซนโมโหผลักอีกฝ่ายกลับจนเซล้ม"แพ้ก็ยอมรับสิวะอย่าจะมาหาเรื่องทำไม"จากที่อารมณ์ดีๆ ต้องมาอารมณ์กับพวกแพ้แล้วพาล"ได้ตังค์หลายเกมจะชิ่งหนี"ผู้ชายคนนั้นชี้หน้าโซน เดินเข้ามาประชิดตัวลงไม้ลงมือ โซนสวนกลับทันที ไม่รอให้ตัวเองถูกกระทำอยู่ฝ่ายเดียวปัก! ตูบ! ปัก! เกิดการชุลมุนทะเลาะกัน วุ่นวายไม่รู้ใครเป็นใคร ทุกคนในบ่อนตกใจแตกตื่น"หยุดกูบอกให้หยุด"เสียงเจ้าของบ่อน ไม่มีใครฟังเลย จนผมต้องไปจับโซนแยกออกมา ตอนแรกผมเดินตรวจดูความเรียบร้อยของบ่อนอยู่อีกฝั่ง ได้ยินเสียงคนทะเลาะกันเสียงดังโวยวาย ผมรีบเดินมาอย่างไว้กลัวไอ้โซนมีปัญหากับคนในบ่อน พอมาถึงก็เป็นอย่างที่ผมคิด ไอ้โซนอยู่ในกลุ่มที่ทะเลาะกัน"มึงเป็นอะไรทะเลาะกับลูกค้าในบ่อน"ผมจับแขนดึงโซนให้มายืนอยู่ข้างๆ"กูไม่ได้ทะเลาะมันหาเรื่องกูก่อน"พูดสวนกลับจนลำคอขึ้นเอ็น ผมไม่ผิดพวกนั้นมาทางเรื่องผมเอง"คนของคุณเล่นได้ทุกเกมโกงหรือเปล่าก็ไม่รู้""พูดอย่างนี้ก็สวยสิ"โซนผวาตัวเข้าไปอีกครั้ง แต่ถูกมือหนาของคนข้างๆดึงรั้งไว้"โซนหยุดก่อเรื่องให้กูปวดหัวสักที"ประโยคที่ปราบพูดออกมาทำให้ผมน้อยใจ เหมือนสำหรับมัน