บทที่ 2 หวงมาก

"ทำอะไร!!"เสียงตะโกนดังไปทั่วทางเดิน ของใครบางคนที่มีนคุ้นหูเป็นอย่างดี

"เฮียโฮปใจเย็นๆ"มีนที่เห็นแฟนตัวเองพุ่งมาแต่ไกลรีบเอาตัวขวางและกางแขนกั้นไว้ เขารู้นิสัยเฮียโฮปดีเวลาโมโหน่ากลัวขนาดไหน กลัวว่าจะต้องเป็นเรื่องใหญ่จนต้องขึ้นโรงพักกันซึ่งในวันเกิดเพื่อนของอีกฝ่ายเขาไม่อยากให้เกิดเรื่องยุ่งยากแบบนี้สักเท่าไหร่

"คนนี้เหรอครับแฟนคุณ"ชายหนุ่มยกมือชี้ไปที่โฮปมองสลับกับมีนอย่างไม่รู้สึกเดือดร้อน เดิมทีเหตุการณ์แบบนี้ใช่ว่าเขาจะไม่เคยสักหน่อย

"คุณรีบกลับไปโต๊ะตัวเองเถอะครับ ผมไม่อยากมีเรื่อง"มีนหันไปบอกกับผู้ชายแปลกหน้าคนนั้น

"มันทำอะไรมีน" โฮปหันมาถามดวงตาคู่คมดูอารมณ์เสียมาก มีนรู้ว่าในเวลานี้การพูดอธิบายทุกอย่างอีกฝ่ายคงไม่ฟังนักเขาจึงพูดออกมาสั้นๆ แทน

"ไม่ได้ทำอะไร"

"เฮียเห็นมีนยืนคุยกับมันตั้งนาน"

"ผมก็แค่ทำความรู้จักนิดหน่อยเองครับ"คนเมาพูดจายียวนไม่สนใจว่าตอนนี้กำลังทำให้คนทั้งสองผิดใจกัน มีนตวัดตามองคนแปลกหน้าอย่างไม่พอใจแวบหนึ่ง

"กูถามแฟนกู ไม่ได้ถามมึง"โฮปกัดฟันก่อนจะกดตามองอีกฝ่าย นั้นทำให้คนเมาเกิดอาการฉุนขึ้นมาแล้วตรงเข้ามากระชากคอเสื้อของโฮป"อ้าว ไอ้เวรนี่!!"

"เห้ย!!ไอ้โฮปมีอะไรวะ" คิงที่เดินตามกันมา เขาเตรียมพร้อมจะเข้ามาช่วยเพื่อนรักเสมอ ดึงแขนคนตรงหน้าออกจากคอเสื้อของโฮป มีนเองก็ตรงมาจับแขนโฮปไม่ให้ปรี่เข้าไปหาผู้ชายคนนั้น

"มันมารุ่มร่ามกับมีน"

"ไม่ขนาดนั้นหรอกครับเฮีย..เรื่องเข้าใจผิดกันเฉยๆ"เขาส่ายหน้าให้กับเฮียคิงสายตาก็ลอบมองไปทั่วบริเวณแม้คนจะเริ่มบางตาลงแล้วแต่ก็มีบางส่วนที่ยังอยู่ตรงนี้และยืนมองมาทางพวกเขาเงียบๆ

"ยังจะไปพูดปกป้องมันอีก"ชายหนุ่มผมสีบลอนด์ทองหันมาหาคนรักอย่างไม่พอใจ

"เรื่องเล็กน้อยเองเฮีย ขึ้นไปดื่มต่อดีกว่าครับ" มีนพยายามใช้น้ำเย็นเข้าลูบเขาไม่อยากให้มีเรื่อง

"มายุ่งกับแฟนคนอื่นมันไม่เรียกว่าเรื่องเล็กน้อยนะมีน"คิ้วสว่างขมวดเข้าหากันแน่น

"เฮียโฮป มีนขอ"

"เออ..ไอ้โฮปฟังมีนเถอะ ขึ้นไปห้อง VIPดีกว่า ยังไงก็เห็นแก่วันเกิดไอ้ปราบมัน"คิงพูดเสริม

“ก็ได้วะ” ถึงแม้โฮปจะยอมถอยออกมาแต่ภายในจิตใจของเขาก็ไม่ได้รู้สึกหายโกรธเคืองกับเรื่องที่เกิดขึ้นเลยสักนิด ทำไมจะโมโหคนที่มายุ่งกับคนของเขาไม่ได้ มีนคือของเขาไม่ว่าไอ้เวรหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์เอามีนไปจากเขา

 "ฟรืด!!"

"ทำไมทำหน้าแบบนั้นวะ?"ปราบที่เห็นเพื่อนเดินกลับเข้ามาด้วยท่าทีไม่ค่อยดี เอ่ยถามอย่างสงสัย เหลือบตามองหน้ามีนที่ดูไม่ค่อยดีเหมือนกัน

"มีคนมายุ่งกับมีน ไอ้โฮปมันก็เลยไม่พอใจ" คิงเล่าเหตุการณ์ให้ปราบฟังแทน

"มึงก็ใจเย็นๆ ไอ้โฮป มีนรักมึงจะตาย คนจะมาวุ่นวายกับน้องมันสักกี่คนก็เลือกมึง"ปราบเอ่ยขึ้นถึงเขาจะไม่ได้สนิทอะไรกับมีนนักแต่ก็รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นคนตรงไปตรงมาทางความคิด เมื่อเลือกใครแล้วก็ไม่โลเลไปชอบคนอื่นแน่นอน

"เออกูรู้"

"รู้ก็มาฉลองกันต่อซิวะ จะมานั่งทำหน้าเครียดทำไม เมียชงเหล้าเลยครับ เอามาเสิร์ฟเพื่อนๆ หน่อย ขอเข้มๆ"

"ได้ตามคำขอเลยครับ" โซนจัดการชงเหล้าสูตรพิเศษให้ทั้งห้าคนตามคำขอจากเจ้าของวันเกิด แล้วปาร์ตี้แห่งการฉลองก็เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง

"เฮ้ย จะตีสองแล้วไม่ไหวแล้วว่ะ กูขอพาฟาร์กลับก่อนนะ" คิงยกนาฬิกาขึ้นมาดูก่อนจะพบว่ามันดึกมากแล้วจริงๆ ปราบเองก็ดูเห็นด้วยที่จะกลับบ้านในตอนนี้ เพราะเขาเองก็ไม่ไหวเหมือนกัน

"เออ เดี๋ยวกูก็จะพาโซนกลับเหมือนกัน มึงล่ะไอ้โฮป"เขาเชิดหน้าไปทางเพื่อนอีกคน

"กลับไปก่อนเลยกูตรวจดูผับก่อน"โฮปโบกมือให้เพื่อน เขาเองก็เห็นว่ามันดึกแล้วต่อให้เมื่อก่อนจะเคยดื่มกันยันเช้ายังได้ แต่ตอนนี้ทั้งหกคนก็ใช้ชีวิตคู่กันแล้ว อะไรต่างๆ ที่เคยเป็นก็ต้องปรับให้เหมาะสม

"งั้นเช็กบิลเลยไหม"

"ไม่ต้อง ลงบิลกูไว้พวกมึงกลับได้เลยเดี๋ยวกูจัดการเอง" ทั้งสองคู่พากันแยกย้ายกันกลับ ส่วนโฮปยังคงทำหน้าบึ้งตึงเดินออกจากห้องVIP ไปที่ห้องทำงานของตัวเองที่อยู่อีกฝั่ง โดยมีมีนเดินตามหลังมาเงียบๆ

"หายโกรธหรือยังครับ มีนไม่ได้อะไรกับเขาจริงๆนะ"มีนพูดเพราะโฮปไม่ยอมเอ่ยปากคุยกับตนเลย ทำเอารู้สึกอึดอัดไม่น้อย

"ไม่หาย ไม่ชอบที่มีคนมายุ่งกับคนของเฮีย"โฮปยังคงวางท่าทีอยู่

"แต่มีนก็บอกเขาไปแล้วนะว่ามากับแฟน"มีนยืนยันว่าตนเองไม่เคยให้ความหวังกับทางนั้นมีแต่อีกฝ่ายที่เอาแต่ตื้อเขาทั้งๆ ที่ก็รู้ว่ามีแฟนอยู่แล้ว

"ทำไมต้องไปให้มันจับ"

"ตอนเขาจับไม่ทันตั้งตัว" ทั้งสองคนยังคงถกเถียงกันอยู่ภายในห้องทำงาน

"รู้ใช่ไหมว่าหวงมาก"โฮปพูดอย่างอดทนอดกลั้นเขาหวงมีนมาก เขาไม่อยากให้อีกฝ่ายไปแตะหรือสัมผัสกับใครไม่อยากให้มีนพูดกับคนอื่นที่ไม่ใช่เขา

"รู้ครับ อย่าโกรธเลยนะ"ดวงตาสีน้ำตาลเข็มเอ่ยอย่างสำนึกผิด

"โกรธ โกรธมากด้วย ห่างกันไม่กี่นาทีก็มีคนมาเต๊าะแล้ว"โฮปยกมือมีนมากุมไว้แน่น มีนรู้ว่าไม่ควรรู้สึกขำกับเหตุการณ์นี้แต่ใบหน้าของโฮปทำเขาอดเอ็นดูไม่ได้

"ให้นั่งตักทั้งคืนเลยไหมจะได้ไม่ต้องห่างกัน"

"ทำได้ไหมล่ะ"โฮปเงยหน้าขึ้นมองคนที่พิงเข้ากับโต๊ะทำงานของเขา

"ถ้าแลกกับการที่เฮียจะไม่โกรธ มีนก็ทำให้ได้ทุกอย่าง" มีนเอียงใบหน้าแล้วงับที่ใบหูของโฮปเบาๆ

"เฮียเจ็บนะ"

"กัดให้เจ็บ"เรียวปากหยักยกยิ้มหยอกหมาแก่ตรงหน้า

"แต่ถ้ามีนทำแบบนี้มันจะไม่ได้กลับเอานะ รู้ใช่ไหมว่าถ้าทำตอนที่เฮียกำลังโกรธ มีนจะต้องเจอกับอะไร"โฮปพูดเตือนกับเด็กที่ทำตัวขี้ยั่วในตอนนี้

"มีนชอบจังเวลาที่เฮียโฮปหวงมันยั่วอารมณ์ดี" เขาใช้นิ้วเรียวสัมผัสปกเสื้ออีกฝ่าย

"อย่าท้าเฮียนะมีน"ดวงตาสีน้ำข้าวพูดอย่างอดทน

"ไม่เคยท้าอยู่แล้วครับ ยังไงพรุ่งนี้มีนก็เข้าร้านสายฉะนั้นคืนนี้มีนมีเวลาให้เฮียทั้งคืน"มีนฝากรอยจูบไว้ที่ซอกคอของโฮปอีกครั้ง 

“เฮียจะตีให้ก้นลายเลยคอยดู” เพื่อที่จะได้สั่งสอนคนดื้อเสียทีว่าอย่าทำให้เขาหึงแบบนี้อีกเป็นครั้งที่สอง