บทที่ 0500

“ข้าเชื่อฮูหยินเหลยอันโหว” ขณะที่ทุกคนกำลังสั่นคลอน สตรีผู้หนึ่งอุ้มลูกเดินออกมา “ข้าเองก็เป็นแม่คนเช่นกัน แม้ว่าเสือจะดุร้ายแต่ก็ไม่กินลูกของมัน ไม่มีแม่คนไหนจะทำเรื่องเช่นนี้กับลูกของตนหรอก”

คำพูดของสตรีผู้นั้นกระทบความรู้สึกคนจำนวนไม่น้อย

ฉินเหยี่ยนเย่ว์ถอนหายใจเงียบ ๆ อยู่ในใจ

ดวงตาของสตรีผู้นั้