แชร์

ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน
ผู้แต่ง: สายธารสะท้อนเงา

บทที่ 0001

ผู้เขียน: สายธารสะท้อนเงา
หนาว!

น้ำเย็นจัดที่ไหลเข้าจมูกและลำคอนั้น ทำเอาไม่สามารถหายใจได้ในทันที

ฉินเหยี่ยนเย่ว์พลันรู้สึกได้ว่า ศีรษะของนางกำลังถูกใครบางคนกดเอาไว้ทำให้มิอาจลุกออกมาจากน้ำเย็นได้

ในระหว่างที่นางกำลังดิ้นทุรนทุรายอยู่นั้น ฉินเหยี่ยนเย่ว์พลางเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มชั่วร้ายผ่านคลื่นน้ำที่กระจายไปมาได้ในทันที เสมือนกับต้องการกดนางให้ตกตายลงไปอยู่ในใต้น้ำให้จงได้

เรี่ยวแรงที่ใกล้จะหมดลงเพราะขาดอากาศหายใจนั้น ทำเอาหัวสมองของนางเต็มไปด้วยความมึนเบลอ

หากนางยังมิคิดหาทางละก็ นางจักต้องตายอยู่ที่นี่อย่างแน่นอน

ฉินเหยี่ยนเย่ว์จึงกลั้นหายใจ พร้อมกับเก็บเรี่ยวแรงสุดท้ายของตนเองเอาไว้ พร้อมทั้งเลิกขยับตัวไปมา ก่อนจะปล่อยให้ร่างของตนเองจมลงไปในใต้น้ำ

เมื่อสาวใช้ที่กดนางเห็นว่าฉินเหยี่ยนเย่ว์ไม่ดิ้นรนอีกต่อไปแล้วนั้น ในที่สุดนางก็วางมือ ก่อนจะหันไปแย้มยิ้มให้กับสตรีที่นั่งอยู่บนศาลาว่า “พระชายาเพคะ นางตายแล้วเพคะ ตายเพราะพลาดพลั้งตกลงไปในน้ำ”

“ทำได้ดี ทั้งหมดล้วนแต่เป็นนางที่รนหาเรื่องตัวเองแท้ ๆ!” สตรีที่นั่งอยู่ในศาลาพลางหัวเราะเยาะเย้ยออกมาด้วยความเย็นชา “รีบตะโกนเรียกผู้ใดซักคนเสีย แล้วบอกว่าพระชายาเจ็ดตกลงไปในน้ำ…”

ยังมิทันที่สตรีนางนั้นจะพูดจบ สีหน้าของนางพลันเปลี่ยนสีไปในทันที พร้อมยกมือชี้นิ้วที่กำลังสั่นเทามาที่ด้านหลังของนางกำนัลรับใช้ "ไห่ถัง ข้างหลังเจ้า..."

ยังมิทันที่นางกำนัลรับใช้นามว่าไห่ถังจะหันกลับมานั้น นางพลันถูกตบหัวลงอย่างรุนแรง ยังมิทันที่จะได้สติกลับมานั้นนางก็เป็นลมหมดสติไปเรียบร้อยแล้ว

ฉินเหยี่ยนเย่ว์มองนางกำนัลที่ตกลงไปในน้ำนั้น ก่อนจะคว้าผมของนางขึ้นมาและออกแรงลากให้ขึ้นฝั่งมาในทันที

เมื่อครู่นางโจมตีลงไปที่จุดบอดบนร่างกายของนางกำนัลผู้นั้นอย่างรุนแรง ทำให้นางเพียงแค่หมดสติไปเท่านั้นหาได้ถึงตายไม่

“เจ้า เจ้าเป็นคนหรือผีกันแน่?” สตรีที่อยู่บนศาลาพลางมองมาที่นางด้วยความหวาดกลัว “เจ้าทำอะไรไห่ถัง?”

ฉินเหยี่ยนเย่ว์เพียงแย้มยิ้มออกมาด้วยความเย็นชา

นั่นจึงทำให้สตรีที่อยู่บนศาลาพลันมีใบหน้าหวาดกลัวมากขึ้นไปอีก นางมีนามว่าฉินเสวี่ยเย่ว์ เป็นน้องสาวต่างมารดาของนาง ทั้งยังเป็นคนที่ลงมือวางยากับเจ้าของร่างนี้อีกด้วย

“เจ้าคิดว่า ข้าเป็นคนหรือผีกัน?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์จึงค่อย ๆ ก้าวขึ้นไปบนฝั่ง ด้วยร่างกายที่เปียกโชก เพียงแค่ลมหนาวพัดผ่านเข้ามานั้น ก็ทำเอาหนาวลึกเข้าไปจนถึงกระดูกในทันที

"เจ้า เจ้า..." ฉินเสวี่ยเย่ว์พลันก้าวถอยหลังไปสองสามก้าว

แววตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชาของฉินเหยี่ยนเย่ว์ ผมเผ้าที่ยุ่งเหยิงของนาง พร้อมทั้งเสื้อผ้าที่หลุดลุ่ย รวมไปถึงใบหน้าที่เจือมไปด้วยความงดงามแต่ก็ดูสง่างามไม่น้อย ทำเอานางคล้ายกับผีสาวในยามราตรีที่กำลังผุดขึ้นมาจากผืนน้ำด้วยความน่ากลัว

เมื่อนางค่อย ๆ เดินไปหาฉินเสวี่ยเย่ว์ทีละก้าวแล้วนั้น

“เจ้า เจ้าคิดจะทำอะไร” น้ำเสียงของฉินเสวี่ยเย่ว์พลันสั่นเครือ

คนตรงหน้าคือฉินเหยี่ยนเย่ว์ แต่คล้ายกับมิใช่ฉินเหยี่ยนเย่ว์ก็ไม่ปาน

ไม่มีทางที่สตรีโง่เง่าจักมีดวงตาที่เฉียบคมและฉายแววกลิ่นอายที่เต็มไปด้วยรังสีฆ่าเช่นนั้นไปได้อย่างแน่นอน

กลิ่นอายที่เต็มไปด้วยรังสีฆ่าฟันเช่นนี้ ทำเอานางนึกหวาดกลัวยิ่งนัก

"เจ้าอย่าเข้ามา ฉินเหยี่ยนเย่ว์ เจ้าอย่ามา..." ฉินเสวี่ยเย่ว์ค่อยก้าวถอยหลังไปทีละก้าวจนปถึงราวบันได ในที่สุดนางไม่มีที่ให้ถอยหนีได้อีก

“ดูอากาศเช่นนี้สิ เกรงว่าหิมะคงจะตกกระมัง?” เสียงของฉินเหยี่ยนเย่ว์ที่แผ่วเบา กลับเต็มไปด้วยกลิ่นอายของความอันตราย “เสื้อคลุมขนสัตว์ที่อยู่บนตัวเจ้าสวยดี ให้ข้ายืมได้หรือไม่?”

ยังมิทันที่ฉินเสวี่ยเย่ว์จะมีปฏิกิริยาตอบกลับมานั้น ฉินเหยี่ยนเย่ว์ก็รับคว้าเสื้อคลุมที่อยู่บนตัวของนางเข้ามาคลุมบนร่างกายของตนเองได้ในทันที

เสื้อคลุมที่ช่วยปกป้องอากาศหนาวเย็นนั้น ทำเอาร่างกายของนางเต็มไปด้วยไอความเย็นอบอุ่นขึ้นมาเล็กน้อย

“เจ้า เจ้ากล้าแย่งอาภรณ์ของข้าไปงั้นหรือ” ฉินเสวี่ยเย่ว์ที่สวมเพียงอาภรณ์เนื้อบางตัวเดียวนั้น เมื่อถูกไอลมหนาวพัดผ่านเข้ามาเช่นนี้ นางก็หนาวสั่นเสียทั่วร่างสั่นเทาไปในทันที ในยามที่อยากจะไปแย่งกลับมา

ฉินเหยี่ยนเย่ว์พลันขมวดคิ้วเล็กน้อย ในตอนที่ฉินเสวี่ยเย่ว์กระโจนเข้ามาหานางนั้น นางจึงเล็งไปถานจงในร่างกายพร้อมทั้งโจมตีลงไปอย่างเต็มแรงในทันที

ฉินเสวี่ยเย่ว์ที่รู้สึกเจ็บปวดขึ้นมานั้น ยามที่นางคิดจะตอบโต้กลับ ทั่วร่างกลับเกิดอาการไร้เรี่ยวแรงไปในทันที พร้อมทังสีหน้าที่เปลี่ยนไปในทันใด "นังสารเลว เจ้าทำอันใดกับข้ากัน?"

“นังสารเลว เจ้ากำลังเอ่ยเรียกผู้ใดกัน?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ตบไปที่ใบหน้าของนางในทันที

“เจ้ากล้าตบข้า?” ฉินเสวี่ยเย่ว์ทั้งโกรธทั้งกลัวทั้งตกใจยิ่งนัก นางพลันมองไปที่ฉินเหยี่ยนเย่ว์ที่ดูแตกต่างไปจากเมื่อก่อน “ เจ้าเป็นใครกันแน่? เจ้า เจ้าถูกผีน้ำเข้าสิงไปแล้วหรืออย่างไร?”

“ผีน้ำ? เหตุใดเจ้ามิลองลงไปดูเล่าว่าในทะเลสาบมีผีน้ำอยู่จริงหรือไม่?” เสียงของฉินเหยี่ยนเย่ว์พลันแข็งกร้าวขึ้นมาในทันที

ฉินเสวี่ยเย่ว์ตัวสั่นเทาไปในทันที เมื่อนางได้ยินเสียงที่น่าขนลุกเช่นนี้ "เจ้า เจ้าอยากจะ... เจ้ากล้าดียังไง!"

ยังมิทันที่นางจะพูดจบ ฉินเหยี่ยนเย่ว์ก็เตะนางลงไปในทะเลสาบทันที

พร้อมกับเสียงกรีดร้องที่ดังลั่น พร้อมทั้งฉินเสวี่ยเย่ว์ที่ตกลงไปในทะเลสาบที่น้ำเย็นยะเยือกในทันที ด้วยจุดตานจงซึ่งเป็นจุดบอดบนร่างกายที่ถูกควบคุมเอาไว้ ทำให้ทั่วร่างของนางไร้เรี่ยวแรงจนมิอาจออกมาจากทะเลสาบด้วยตัวเองได้ ก่อนจะได้กรีดร้องออกมาด้วยความกลัว

ฉินเหยี่ยนเย่ว์มองดูท่าทางที่น่าสมเพชของฉินเสวี่ยเย่ว์นั้น พลางเอ่ยออกมาด้วยท่าทีเย็นชาว่า "เจ้าทำกับคนอื่นเช่นไรก็ย่อมได้ไปแบบนั้น ยอมรับมันดี ๆ เสีย"

ตำแหน่งที่ฉินเสวี่ยเย่ว์ตกลงไปนั้นถือว่ามิลึกและไม่ตื้นเกินไป ย่อมมิอาจทำให้จมน้ำตายได้

อย่างไรก็ตาม มันก็เพียงพอที่จะมอบบทเรียนให้กับนางเล็ก ๆ น้อย ๆ

"เช่นนั้น เจ้าพอใจแล้วหรือยัง?" ?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์มองดูท่าทางที่น่าสมเพชของฉินเสวี่ยเย่ว์ เสมือนกับนางกำลังพูดคุยกับความว่างเปล่า ทั้งยังคล้ายกับกำลังเอ่ยพูดกับตัวเองก็ไม่ปาน

ลมหนาวที่พัดพา พร้อมทั้งเกล็ดหิมะบางเบาที่ล่องลอยอยู่บนท้องฟ้า พลันหายไปในทันทีเมื่อตกลงไปในทะเลสาบ

ฉินเหยี่ยนเย่ว์จึงรีบออกไปจากที่นี่อย่างรวดเร็ว เพื่อกลับไปยังจวนอ๋องเจ็ดที่อยู่ไม่ไกลตามความทรงจำของตนในทันที

นางค่อย ๆ หลบเลี่ยงเหล่าข้ารับใช้ เพื่อกลับเข้าไปยังห้องของตนเอง ก่อนจะถอดอาภรณ์ที่เปียกแฉะออก ทั้งยังสั่งให้คนเตรียมน้ำร้อนและยาสมุนไพรไว้ หลังจากแช่น้ำร้อนแล้วนั้น ร่างกายที่แข็งตัวของนางก็ค่อย ๆ ผ่อนคลายและฟื้นตัวขึ้นมาในทันที

“เหตุใดเจ้าถึงไม่สังหารนาง? เหตุใดไม่สังหารนางเสีย?” เสียงที่แหลมเล็กพลันดังขึ้นมาในหัวของนางในทันที

ฉินเหยี่ยนเย่ว์ได้แต่ถอนหายใจออกมา ก่อนจะหยิบกระบวนตักน้ำร้อนราดลงไปที่บนหัวของตนเอง

น้ำร้อนที่ค่อย ๆ ไหลราดลงนั้น ทำเอาเกิดไอน้ำที่พุ่งกระจายขึ้น พร้อมทั้งกลิ่นสมุนไพรที่ฟุ้งไปทั้วห้อง เมื่อได้กลิ่นสมุนไพรที่คุ้นเคยแล้วนั้น ก็ทำให้จิตใจของนางรู้สึกสบายใจขึ้นมาเล็กน้อย

เดิมทีนางเป็นเพียงคนธรรมดาที่อาศัยอยู่ในช่วงยุคเทคโนโลยีเท่านั้น

ปู่ของนางเป็นแพทย์แผนจีนที่มีชื่อเสียงไปทั่วโลก หลังจากที่ปู่ของนางเสียชีวิต ในฐานะนางเป็นญาติเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ นางกลับถูกตามล่าโดยชายลึกลับชุดดำผู้นั้น ชายชุดดำพยายามบังคับให้นางมอบสมบัติลับของปู่ให้กับเขา

แม้ว่าปู่ของนางจักเป็นหมอจีนผู้ยิ่งใหญ่ หากแต่เขาก็ช่วยเหลือผู้คนมากมายเสียจนสิ้นอายุขัย อีกทั้งใช้ชีวิตยากจนมาโดยตลอด ถุงเท้าของเขาถึงกับเย็บแล้วเย็บอีกแต่ก็ใช้มานานถึงสามปี ปู่ของนางหาได้มีสมบัติลับอันใดไม่

หลังจากที่ชายชุดดำจับตัวนางมาได้นั้น นางก็เอาตัวไปทรมานอย่างหนัก ไม่ง่ายเลยที่นางจะหนีออกมาได้นั้น แต่กลับต้องมาพบว่าที่ชายชุดดำพานางมานั้นคือเกาะร้าง นางที่ไม่มีทางเลือกจึงต้องเอาตัวรอดโดยการกระโดลงทะเล เมื่อคลื่นยักษ์ซัดเข้ามา ร่างกายของนางจึงถูกคลื่นยักษ์กลืนกินลงไป เมื่อได้สติกลับมานั้น นางก็มาโผล่ยังสถานที่บ้า ๆ ที่เกือบถูกคนจับกดน้ำตายเสียแล้ว

“ปู่ของข้าเป็นหมอ ข้าสืบทอดทักษะทางการแพทย์ทั้งหมดของเขาเอาไว้ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง ข้าไม่อาจเป็นแพทย์ที่เก่งเท่ากับปู่ของข้าได้” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าวออกมา “ถึงกระนั้น ข้าเป็นเพียงหมอครึ่งเดียวเท่านั้น หมอย่อมมีหน้าที่ช่วยชีวิตแลรักษาผู้บาดเจ็บ หาใช่นักฆ่าไม่”

เสมือนว่านางกำลังเอ่ยกับตัวเอง

“เจ้ายึดร่างของข้าไป เหตุใดเจ้าถึงไม่ช่วยล้างแค้นให้กับข้าเล่า? จักสังหารพวกมันหรือไม่นั้น ก็ยากที่จะขจัดความเกลียดชังในใจของข้าไปได้อยู่ดี ความแค้นของข้ามิอาจสลายไปได้ง่าย ๆ ข้าไม่ยอม ”พร้อมทั้งเสียงที่ดังขึ้นมาในหัวของนางอีกครั้ง

ฉินเหยี่ยนเย่ว์ค่อยเอนตัวนอนลงเพื่อปล่อยให้น้ำร้อนจมทั่วหัวของนาง

หลังจากที่นางกลั้นหายใจใต้น้ำไปได้สักพักหนึ่ง ถึงค่อย ๆโผล่พ้นน้ำขึ้นมา เพื่อให้สมองรู้สึกโล่งอีกครั้ง

“ในเมื่อเจ้าตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้แล้ว เหตุใดยังดื้อรั้นอยู่เล่า?”

“ข้าไม่ยอม ข้าถือว่านางเป็นน้องสาวที่ดีที่สุดของข้ามาโดยตลอด เป็นถึงคนสนิทที่สุด แต่นาง นาง…” เสียงเล็กแหลมที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้าเอ่ยออกมา

น้ำเสียงที่เย็นชาฉินเหยี่ยนเย่ว์จึงเอ่ยขึ้นมาว่า "ในตอนที่ข้าเข้ามาในร่างของเจ้านั้น เจ้าได้หมดแรงไปนานแล้ว นับว่าโชคดีที่รอดมาได้ ยิ่งไปกว่านั้น ข้าได้รวมความทรงจำทั้งหมดของเจ้าเอาไว้กับตนเองแล้วด้วย รู้ถึงสาเหตุและผลที่ตามมาเป็นอย่างดี เรื่องบางเรื่องล้วนแต่เป็นเจ้าที่กระทำด้วยตัวเองทั้งหมด หาได้ควรโทษโกรธผู้ใด "

“ไม่ ไม่ใช่ ข้าทำทุกอย่างเพื่อท่านอ๋องสาม เดิมทีข้าหมั้นหมายกับท่านอ๋องสามแล้ว พระองค์ก็ชมชอบข้าเช่นกัน ทั้งหมดนี่ล้วนแต่เป็นแผนการของนังสารเลวนั่น หากท่านอ๋องสามล่วงรู้ความจริงละก็ พระองค์จะต้องช่วยข้าแน่นอน ทั้งยังต้องมอบความยุติธรรม .....”

“พระชายาเพคะ ท่านอ๋องสามเสด็จมาแล้วเพคะ” ทันใดนั้นเสียงของสาวใช้ก็ดังขึ้นจากนอกประตูในทันที “ถึงหน้าประตูแล้วเพคะ”
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
ความคิดเห็น (8)
goodnovel comment avatar
Nichapa Suwannasri
ติดตามสนุกๆ
goodnovel comment avatar
Chatree Sedakum
ขอบคุณครับ
goodnovel comment avatar
Sornsawan Phanramruay
ดูคำสะกดก่อนมั้ยคะ​ สะกดผิดหลายคำ​ แย่มาก
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทที่เกี่ยวข้อง

  • ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน   บทที่ 0002

    “เฮ้อ พูดถึงโจโฉโจโฉก็มาหา” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เอ่ยขึ้นมาด้วยสีหน้าที่เย็นชาท่านอ๋องสามในความทรงจำของเจ้าของเดิมนั้น เป็นบุรุษเจ้าชู้โดยแท้ฉินเหยี่ยนเย่ว์จึงลุกขึ้นมาสวมใส่เสื้อผ้า พร้อมทั้งเป่าผมให้แห้งอย่างลวก ๆเดิมทีร่างกายนี้ยังอ่อนแอมากนัก แม้ว่าจักจะอาบน้ำต้มยาเพื่อขับไล่ความหนาวเย็นออกไปแล้วก

  • ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน   บทที่ 0003

    “ยังมิเหมาะที่จะด่วนสรุปในตอนนี้?” นัยน์ตาของท่านอ๋องสามพลันฉายแววเคร่งขรึมมากยิ่งขึ้น พร้อมทั้งมองฉินเหยี่ยนเย่ว์ด้วยหางตา “มีคนเห็นว่าเจ้าเตะเสวี่ยเอ๋อร์ลงไป เจ้ายังกล้าที่จะปฏิเสธอีกหรือ?”“หม่อมฉันมิเคยคิดที่จะปฏิเสธเพคะ”ฉินเหยี่ยนเย่ว์พลางยืนตัวตรง ทั้งน้ำเสียงและนัยน์ตาที่สื่อออกมาหาได้มีท่าที

  • ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน   บทที่ 0004

    สีหน้าของท่านอ๋องสามพลันเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาเองก็คร้านที่จะอยู่ที่นี่ต่อไป จึงได้ก้าวเดินออกไปด้วยท่าทีฉุนเฉียวในทันที ฉินเหยี่ยนเย่ว์ได้แต่หลับตาลง ก่อนจะแหงนหน้ามองขึ้นไปบนฟ้าพร้อมทั้งถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกลมหายใจที่ถูกปล่อยออกมานั้น พลันกลายเป็นไอหมอกสีขาวขุ่นในทันที พลางจางหายไปในอากาศอย

  • ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน   บทที่ 0005

    ฉินเหยี่ยนเย่ว์พลันขมวดคิ้วลงเล็กน้อย ก่อนจะดึงสติของตนเองกลับคืนมา นอนคว่ำตัวลงพร้อมทั้งห่มผ้าคลุมตัว แสร้งว่าตนเองกำลังหลับอยู่ ตั้งสติกลับคืนมา พร้อมด้วยประตูห้อง ที่ถูกคนผู้หนึ่งเตะออกพลันพัดพาลมหนาวให้เข้ามาในทันที ทำให้ห้องที่เย็นอยู่แล้วนั้น ทำเอาอุณหภูมิลดลงไปอีกสองสามองศา“นางช่างโชคดีเสี

  • ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน   บทที่ 0006

    สีหน้าของเฟ่ยชุ่ยมีความซับซ้อน “พระนาง ท่านอย่าทรงกริ้วเลยเพคะ หู่พั่วนางมิได้มีเจตนา นางก็แค่ปากเสียเท่านั้นเพคะ...”“ไม่ต้องพูดแล้ว จะดีหรือเลวข้าสามารถแยกแยะได้ คนเช่นนั้น ข้าไม่ต้องการ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์หลุบตาลง “นำยามาให้ข้าเถิด”“บ่าวช่วยทาให้เพคะ” เฟ่ยชุ่ยถอนหายใจ รู้สึกเคืองใจเป็นอย่างยิ่ง “เด

  • ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน   บทที่ 0007

    หงเย้าคิดไม่ถึงว่าฉินเหยี่ยนเย่ว์จะปรากฏตัวขึ้น จึงเก็บแส้ เอ่ยอย่างฝืนยิ้ม “ที่แท้ก็เป็นพระชายา อากาศหนาวเช่นนี้ เหตุใดจึงต้องรบกวนให้ท่านเสด็จออกมาด้วยพระองค์เอง? พระนางโปรดวางใจเพคะ สาวใช้ของท่านไม่เชื่อฟัง บ่าวได้ช่วยท่านสั่งสอนนางไปแล้วเรียบร้อยแล้วเพคะ”“ขอบใจในความหวังดีของเจ้า” ฉินเหยี่ยนเย่

  • ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน   บทที่ 0008

    พวกองครักษ์สีหน้าค่อนข้างแย่เรื่องราวถูกพระชายาทรงกล่าวออกมาเช่นนี้ หากเรื่องใหญ่ขึ้นมา พวกเขาทั้งหลายคงมีจุดจบที่ไม่ดีนัก ยังจะพลอยเดือดร้อนไปถึงท่านอ๋องเจ็ดอีกด้วยพวกเขาสบตากันแวบหนึ่ง เอ่ยแสดงความขอโทษ “พระชายา ได้โปรดอย่าทรงกริ้วเลยพ่ะย่ะค่ะ พวกกระหม่อมยอมทำตามคำสั่งพ่ะย่ะค่ะ”พวกเขาหยิบไม้โบย

  • ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน   บทที่ 0009

    “เหตุใดจึงโบยหงเย้า?” เขาเอ่ยน้ำเสียงจริงจัง“นางโบยสาวใช้ของหม่อมฉัน เหตุใดหม่อมฉันจึงโบยเขามิได้เพคะ?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์นั่งลง รินชาร้อนถ้วยหนึ่ง ใช้เล็บค่อย ๆ หยิบก้านชาออกมา “เพื่อสาวใช้คนหนึ่ง ท่านผู้เป็นท่านอ๋องถึงกับมาทวงความยุติธรรมด้วยองค์เองหรือเพคะ? ช่างน่าซาบซึ้งพระทัยยิ่งนัก”ตงฟางหลีได้ย

บทล่าสุด

  • ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน   บทที่ 1319

    สิ้นเสียง เขาก็ก้าวยาว ๆ เดินจากไปพอเดินไปถึงประตู ก็หันหน้ากลับมาอีกครั้ง กล่าวด้วยเสียงเย็นชา “ท่านอ๋องเจ็ด ท่านเองก็ออกมาเถิด”ตงฟางหลีไม่แม้แต่จะสนใจเขาฉินเหยี่ยนเย่ว์เห็นว่าในที่สุดจอมมารออกไปแล้ว ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก “พี่เจ็ด ท่านก็ออกไปเถิดเพคะ”“ยัยหนู...” ตงฟางหลีไม่วางใจนาง“วางใจเถิ

  • ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน   บทที่ 1318

    เมื่อเพลิงโทสะของฉินเหยี่ยนเย่ว์พุ่งขึ้นมา วาจาที่พูดออกมาก็รุนแรงเช่นกันนางยิ่งพูดก็ยิ่งโกรธ ยิ่งตำหนิก็ยิ่งรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ“ท่านอย่าคิดนะว่าท่านไร้คู่ต่อกรในใต้หล้าแล้วจะสามารถทำอะไรก็ได้ ในที่ดินแปดร้อยหมู่ ท่านก็เป็นเพียงแค่ต้นหอมที่โตสูงกว่าเท่านั้น ท่านคิดว่าท่านเป็นใครกัน? ทำให้ข้าโมโห ข้

  • ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน   บทที่ 1317

    “พี่เจ็ด ท่านยืนอยู่ตรงนั้นห้ามขยับเพคะ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์รู้สึกได้ถึงจุดประสงค์ของตงฟางหลี ก็พูดตะคอก “เชื่อฟังสิเพคะ”“ยัยหนู เจ้าไม่ใช่คู่ต่อกรของเขา” นัยน์ตาของตงฟางหลีก็แดงก่ำขึ้นมาเช่นเดียวกัน“เชื่อฟัง แล้วอย่าขยับเพคะ”“ยัยหนู!”“หากท่านกล้าเข้ามา หม่อมฉันก็จะไม่สนใจท่านแล้ว” ในน้ำเสียงเย็นชาข

  • ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน   บทที่ 1316

    ตงฟางหลีกุมมือของนางแน่นอย่างควบคุมตนเองไม่ได้ออกแรงมากไปเล็กน้อย กุมแน่นจนฉินเหยี่ยนเย่ว์รู้สึกเจ็บเขารู้สึกหนักอึ้งอยู่ในก้นบึ้งหัวใจคนโง่คนนี้ ชัดเจนมากว่ากำลังฝืนให้ตนเองเข้มแข็ง!นางพูดง่ายปานนั้น หากในทางปฏิบัติจริง ๆ กลับทำได้ค่อนข้างยากถึงอย่างไร เขาก็ฟังทั้งหมดไม่เข้าใจอยู่แล้ว“ไม่ต้อง

  • ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน   บทที่ 1315

    “ข้าสามารถควบคุมหินจันทราของข้าได้ เป็นเพราะว่าความคิดและร่างกายของข้าทั้งหมดประสานกับหินจันทรา”นางวาดวงกลมสองวงลงบนกระแสน้ำวน “หินจันทราในร่างกายของอวี้เอ๋อร์มีอยู่ไม่มาก ทำได้เพียงฝืนประคองนางให้อยู่ในสภาพมีชีวิตต่อไปได้”“หลังจากที่มอบแหวนที่มีหินจันทราให้นาง แหวนก็ได้ทำลายสมดุลเดิม หากแต่หินจัน

  • ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน   บทที่ 1314

    สองมือของจีอู๋เยียนพันเกี่ยวกันไปมา ก่อนจะใช้นิ้วโป้งออกแรงกดที่หน้าผาก“อวี้เอ๋อร์...ขอร้องท่านล่ะ พยายามอีกครั้งเถอะ”เขาภาวนาเสียงพึมพำความเหี้ยมโหดในสีหน้านั้นลดลง และมีความหวังเพิ่มขึ้นฉินเหยี่ยนเย่ว์ตรวจร่างกายให้อวี้เอ๋อร์อีกหนึ่งรอบสถานการณ์ที่อวี้เอ๋อร์กำลังเผชิญในเวลานี้ คล้ายกับที่นาง

  • ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน   บทที่ 1313

    “เกิดอะไรขึ้นกันแน่?” ผ่านไปครู่หนึ่ง จีอู๋เยียนก็เอ่ยถามเสียงเข้ม“ปฏิกิริยาปฏิเสธน่ะ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์พูดเสียงทุ้มต่ำ“ปฏิกิริยาปฏิเสธหรือ?”“ข้าไม่รู้ว่าจะอธิบายให้ท่านฟังอย่างไร” นางพรูลมหายใจปฏิกิริยาปฏิเสธเดิมเป็นคำศัพท์ทางชีววิทยาซึ่งก็คือยามที่มีสิ่งแปลกปลอมเข้าสู่ร่างกายของมนุษย์ เซลล์ที่เ

  • ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน   บทที่ 1312

    “ข้าจะนับถึงสาม เก็บกลิ่นอายสังหารของท่านเสีย ข้าไม่รังเกียจที่จะตายหรอกนะ ถึงอย่างไรก็มีอวี้เอ๋อร์ตายไปพร้อมข้าอยู่แล้ว ข้ามิได้เสียเปรียบแต่อย่างใด”“สาม” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ไอออกมาหนึ่งคำกลิ่นอายสังหารที่จีอู๋เยียนปล่อยออกมาถูกตงฟางหลีกำบังไว้เป็นส่วนใหญ่ก็ตาม หากนางยังคงได้รับผลกระทบไปด้วยสีหน้าขอ

  • ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน   บทที่ 1311

    “แน่นอน” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ถูแหวนบนมือแม้ว่ายากจะเชื่อทว่า หินจันทราวัตถุเช่นนี้ อยู่เหนือจินตนาการจริง ๆหรือแม้กระทั่ง การที่นางสามารถมายังโลกใบนี้ได้ ก็เป็นเพราะพลังงานของหินจันทราจีอู๋เยียนไม่ค่อยเชื่อเท่าใดนัก “อาศัยเพียงวงแหวนเล็ก ๆ วงหนึ่ง ทำได้หรือ?”ฉินเหยี่ยนเย่ว์ถอนหายใจ “ข้ามิอาจอธิบายให

สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status