แชร์

บทที่ 791

ฉู่เชียนหลี “?”

เฟิงเย่เสวียน “?”

อวิ๋นอิง “?”

ฉู่เชียนหลีคาดเดา สองคนนี้อาจจะกำลังใช้รหัสลับอะไรบางอย่าง สายตาที่สงสัยมองไปทางอวิ๋นอิง ส่วนอวิ๋นอิงงงงวยเป็นไก่ตาแตก

“หุงข้าวอะไร?”

หลิงเชียนอี้มองนาง กล่าวอย่างจริงจัง

“ก็หุงข้าวที่มาจากคำว่าหุงข้าวสารให้เป็นข้าวสุก[1]ไง”

ฉู่เชียนหลี “...”

เฟิงเย่เสวียน “...”

อวิ๋นอิง “...”

คำพูดของเด็กหนุ่มไม่ทำให้คนหัวใจวายตายไม่ยอมเลิกรา ทันทีที่เอ่ยปาก ก็ทำเอาคนทั้งห้องโถงใหญ่ตกใจจนอ้าปากค้าง บรรยากาศเงียบสงัดเป็นเวลาสามวินาที

เมื่อหวนขึ้นสติ สีหน้าของอวิ๋นอิงแดงก่ำจนกลายเป็นกุ้งที่ต้มสุกทันที โดยเฉพาะทุกคนกำลังมองนาง ทำให้นางเขินอายจนไม่มีที่ซ่อน

ท่านโหวน้อยคนนี้…

เขาพูด…ต่อหน้าทุกคน!

เขาไม่อาย แต่นางยังรู้จักอายนะ!

“ข้าไม่รู้ว่าท่านกำลังพูดอะไร!” กัดฟันกล่าวทิ้งท้ายหนึ่งประโยค ก็รีบหนีไปแล้ว

หากยังไม่หนี นางกลัวว่าต่อจากนี้จะรับไม่ไหว

หลิงเชียนอี้รีบลุกขึ้น “อวิ๋นอิง เจ้าอย่าวิ่งหนีสิ ที่ข้าพูดจริงจังนะ!”

ปัง!

อวิ๋นอิงสะดุดล้ม

ลุกขึ้นแล้วรีบวิ่งต่อ

“อวิ๋นอิง!” หลิงเชียนอี้รีบไล่ตาม “ทิวทัศน์ฤดูใบไม้ผลิงดงามไร้สิ้นสุด แม้แต่แมว
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status