บทที่ 798

จวนอ๋องเฉิน

ในสวนดอกไม้ ตรงชั้นลอยชมวิวข้างสระน้ำ สาวใช้คนหนึ่งมือล้วงแขนเสื้อ ก้มหน้าต่ำ เดินมาอย่างเร่งรีบ พร้อมกับกวาดมองโดยรอบอย่างระมัดระวัง

เมื่อมั่นใจว่าโดยรอบไม่มีคน นางจึงจะล้วงขวดดินเผาขนาดเล็กใบหนึ่งออกจากแขนเสื้อ

นางใช้แปรงจุ่มน้ำมันหล่อลื่นที่เป็นสีเหลืองใส แล้วทาลงบนบันไดอย่างรวดเร็ว…

เรือนหานเฟิง

อวิ๋นอิงกำลังกวาดพื้น หลิงเชียนอี้เดินตามอยู่ข้างหลังนางไม่ห่างแม้แต่ก้าวเดียว และยังพูดเป็นระยะ

“เจ้าเหนื่อยหรือไม่?”

“เจ้ากระหายหรือไม่?”

“หรือไม่ให้ข้ากวาด?”

“ข้านวดไหล่ให้เจ้าดีหรือไม่?”

เหมือนกับแมลงวันตัวหนึ่ง

ตอนที่ฉู่เชียนหลีเดินเข้ามา เห็นทั้งสองคน อดไม่ได้ที่จะนึกถึงสองพ่อลูกตระกูลกู้ที่อยู่จวนโหวติ้งกว๋อก่อนหน้านี้…ถ้าหากพวกเขาอยากอยู่ด้วยกัน เส้นทางของวันข้างหน้ายังอีกยาวไกล

นางไม่ยุ่ง

ความพยายามอยู่ที่ใด ความสำเร็จอยู่ที่นั่น หากทั้งสองมีวาสนาต่อกัน ย่อมสามารถอยู่ด้วยกัน

“น้าสะใภ้ กลับมาแล้วหรือ!”

หลิงเชียนอี้ทักทายอย่างร่าเริง แก้มอวิ๋นอิงแดงเล็กน้อย ภาพที่ตัวติดกันนี้ถูกพระชายาเห็นเข้า เขินอายเล็กน้อย

ฉู่เชียนหลีแค่ยิ้มแล้วยิ้มอีก “น้าชายเจ้าล่ะ?”