บทที่ 598

เมืองหลวง บนถนน ผู้คนสัญจรไปมา เจริญรุ่งเรือง คึกคักครึกโครม เสียงต่างๆ มาบรรจบกัน กลายเป็นภาพที่มีชีวิตชีวาต่างๆ นานา

“เนื้อจ้า!”

“ซาลาเปาจ้า!”

“ซาลาเปาไส้เนื้อจ้า!”

เสียงตะโกนขายของดังไปทั่ว บรรยากาศคึกคัก

ฉู่เชียนหลีกับพระชายาอ๋องติ้งเคียงข้างกัน เดินไปตามถนน ดูตรงนี้ เข้าไปเบียดตรงนั้น พลางสนทนากันไปด้วย มีชีวิตชีวามาก

เดินผ่านแผงขายขนมร้านหนึ่ง

“ปลาแห้งนั่นกลิ่นหอมใช้ได้ พี่อวี๋ ท่านคิดอย่างไร?”

“อ๋องเฉินไม่อนุญาตให้เจ้ากินของเผ็ดไม่ใช่หรือ?”

“ข้าไม่ลองชิมดู จะรู้ได้อย่างไรว่าเผ็ดหรือไม่เผ็ด? เถ้าแก่ เอาให้พวกเราหนึ่งห่อ”

พระชายาอ๋องติ้ง “...”

เหมือนมีเหตุผลมาก

เดินผ่านร้านค้าที่ขายเสื้อผ้าเด็กโดยเฉพาะแห่งหนึ่ง เดินดูหนึ่งรอบ ซื้อเสื้อผ้าของเด็กผู้หญิงสิบกว่าชุด

“เหตุใดจึงเป็นของผู้หญิงทั้งหมด? หากเป็นผู้ชายล่ะ?”

“ข้าชอบกินเผ็ด เปรี้ยวผู้ชายเผ็ดผู้หญิง”

“นี่ล้วนเป็นข่าวลือในหมู่ชาวบ้าน เชื่อไม่ได้ ฮ่องเต้คาดหวังเด็กที่ออกมาจากท้องเจ้าเป็นองค์ชายคนโตของราชวงศ์นะ เจ้าไม่คลอด ใครจะคลอด?”

“ท่านคลอด”

“...”

เดินมาตลอดทาง ในมือเยว่เอ๋อร์กับอวิ๋นอิงหิ้วของเต็มไปหมด เด็กผ