Home / โรแมนติก / ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก / ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 44

Share

ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 44

Author: Dogsmilea
last update Last Updated: 2025-02-28 20:24:14

รถหรูสีดำเคลื่อนตัวอย่างนุ่มนวลเข้ามายังบริเวณบ้านเรือนไทยหลังงาม ตั้งเด่นอยู่ท่ามกลางแมกไม้หลากหลายชนิด เส้นทางที่ทอดยาวผ่านเขตไร่พาณิชยกิจเต็มไปด้วยความร่มรื่น ความสงบของธรรมชาติและกลิ่นหอมอ่อนของดินหลังฝนตก ทำให้บรรยากาศยิ่งน่าประทับใจ โดยเฉพาะสำหรับคนเมืองกรุงที่ไม่ค่อยได้สัมผัสธรรมชาติอย่างใกล้ชิดเช่นนี้

โฮ่ง! โฮ่ง!

เสียงสุนัขเห่าก้องดังขึ้นทันทีที่รถคันใหญ่ปรากฏตัว บรรดาหมาฝูงเล็กที่อยู่ในลานบ้านวิ่งกรูกันมาที่ประตูรั้ว ดวงตาเต็มไปด้วยความสงสัยและท่าทีระแวดระวัง ราวกับกำลังปกป้องถิ่นฐานของตนเองจากผู้มาเยือน

“บ้านหนูร่มรื่นมากเลยนะ”

“สนใจมาอยู่ไหมคะท่านคิณณ์” ลัลน์เอ่ยสัพยอกพลางเหลือบมองสีหน้าคนรักที่ดูเหมือนหลงเสน่ห์ธรรมชาติในชนบทเข้าแล้ว

“เลี้ยงพี่ไหมคะ” คิณณ์ยิ้มมุมปาก ตอบกลับด้วยน้ำเสียงขี้เล่น

“เดี๋ยวให้พ่อหนูเลี้ยงด้วยลำแข้งแทนดีไหมคะ” ยกคิ้วทิ้งท้ายคำพูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์

“หยอกเล่นแค่นี้ต้องเอาพ่อมาขู่” ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ เขยิบตัวเข้ามาใกล้ ก่อนใช้นิ้วดีดหน้าผากคนตัวเล็กอย่างหยอกล้อ

“ก็หนูกลัวพี่ไม่กลัวอะไรนี่คะ” หญิงสาวหัวเราะคิกคักย่นจมูกใส่อย่างน่ารัก

“พี่กลัวสิ กลัวพ่อตาจะไม่ยกลูกสาวให้ พี่คงต้องตั้งใจเอาใจพ่อตาหน่อยแล้วล่ะ” คิณณ์พูดพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ แววตามั่นคง

“งั้นก็ลองดูนะคะ ว่าจะผ่านด่านนี้ได้ไหม” ก่อนจะลงจากรถไปเปิดรั้วบ้านให้ชายหนุ่มขับรถเข้าไปจอด

“พ่อใครมาน่ะ หมาเห่าให้แซ่ดเลย” มุกลดาเอ่ยถามสามีพลางชะโงกหน้าออกจากครัว เสียงสุนัขพันธุ์ผสมที่เห่ากันเกรียวกราวไม่มีท่าทีจะหยุดทำให้เธออดสงสัยไม่ได้

“พ่อไม่รู้จักนะแม่ เราเคยมีรถหรูขนาดนี้มาบ้านที่ไหนกัน”

“หรือว่าจะเป็นลูกสาวเรา แต่ว่าจะมากับใครได้ล่ะ”

ทันใดหญิงสาวตัวเล็กก้าวขาลงจากรถหรูคันงามเดินมาเปิดประตูบ้านให้ชายหนุ่มขับรถเข้าไปจอดด้านใน สองสามีภริยาจ้องมองรอเจ้าของรถเดินลงมาว่าเป็นใคร

“นั่นยายหนูนี่ มากับใคร!” พงษ์ทวีเอ่ยเสียงเข้มเล็กน้อย ก่อนจะรีบสาวเท้าตรงไปหาลูกสาวที่ยืนอยู่ข้างรถอย่างรวดเร็ว ใบหน้าขึงขังและสายตาที่จ้องมองชายหนุ่มผู้มาเยือนเต็มไปด้วยความสงสัยและอารมณ์ที่ดูคล้ายจะระอุ

คิณณ์เห็นชายมีอายุคราวพ่อตัวเองทำหน้าถมึงทึงรีบตรงปรี่เดินมาหาเขา โดยมีหญิงมีอายุหน้าตาคล้ายลัลน์วิ่งตามผู้ชายคนนั้นมา จึงทำให้เขาคาดเดาได้ว่าชายคนนี้คงเป็นพ่อและแม่คนรักของตน

“เดี๋ยวสิพี่พงษ์ ใจเย็นๆ สิพี่” มุกลดารีบเรียกสามี พลางเดินตามมาติดๆ เธอมองชายหนุ่มแปลกหน้าที่ดูภูมิฐานพร้อมแววตาสำรวจ

“คุณน้าสวัสดีครับ” คิณณ์ยกมือพนมไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองอย่างนอบน้อม

“ลูกพาใครมา” คนหวงลูกพยักหน้ามองไอ้หนุ่มที่บังอาจมาแหยมถึงเขาก่อนจะเอ่ยถามลูกสาวตัวดี

“เอ่อ แฟนหนูเองค่ะ” ลัลน์ตอบเสียงอ่อย ตาเหลือบมองหน้าพ่อด้วยความประหม่า มือเล็กยกขึ้นลูบแขนตัวเองเบาๆ

“ว่าไงนะ” สองผัวเมียถึงกับประสานเสียงกันอย่างพร้อมเพรียง มุกลดาอ้าปากค้าง ขณะที่พงษ์ทวียืดตัวขึ้นตรงมองลูกสาวตาเขียวปั้ด

“ลูกไปคบกันตั้งแต่เมื่อไหร่ลูก!” พงษ์ทวีถามเสียงเข้ม ดวงตาคู่นั้นจับจ้องลัลน์อย่างรอฟังคำตอบ

“ก็...ก็สักพักแล้วค่ะ” ลัลน์ตอบอ้อมแอ้ม สายตาล่อกแล่กมองคิณณ์เป็นเชิงขอความช่วยเหลือ แต่คนข้างกายกลับยิ้มอย่างใจเย็น ราวกับไม่สะทกสะท้านกับบรรยากาศกดดันตรงหน้า

“สักพัก? สักพักมันนานแค่ไหน?” พงษ์ทวีถามซ้ำ น้ำเสียงบ่งบอกว่าต้องการคำอธิบายที่ชัดเจนกว่านี้ ใบหน้าแดงก่ำที่บ่งบอกว่าเขาไม่สบอารมณ์

“สามเดือนเศษครับ” คิณณ์ตอบอย่างตรงไปตรงมา เสียงทุ้มหนักแน่นจนทำให้ทั้งลัลน์และพ่อแม่ของเธอชะงัก

“สามเดือนเศษ?” คุณแม่ของลัลน์เบิกตากว้าง สีหน้าประหลาดใจปนสงสัย

“พึ่งคบกันเองจะรีบพามาบ้านทำไม” พงษ์ทวีเอ่ยเสียงเข้มเอ่ยเตือนลูกสาวที่ปกติแสนเรียบร้อย แต่ดูเหมือนมีวี่แววว่าจะทำงามหน้าไว้

“น้องบอกว่าต้องกลับบ้าน ผมเลยอาสามาส่งครับ”

“ส่งเสร็จแล้วก็ไปได้แล้ว” พงษ์ทวีตัดบท น้ำเสียงแข็งกร้าวชัดเจน

“พ่อไปพูดแบบนั้นกับคุณเขาได้ยังไง พ่อหนุ่มเชิญเข้าบ้านกินน้ำกินท่าก่อน” มุกลดาหันมาปรามคนหวงลูก หันมาพูดกับคิณณ์ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนตต่างกับสามีโดยสิ้นเชิง

“ขอบคุณมากครับคุณน้า” คิณณ์ยิ้มบาง รับคำอย่างสุภาพ

ลัลน์ที่ตอนนี้ทำตัวไม่ถูกนักเพราะรู้ดีว่าตัวเองพาพายุลูกใหญ่เข้ามาบ้าน ได้แต่ส่งยิ้มเจื่อน ๆ ให้แม่ของตัวเอง ร่างสูงข้างกายไม่พูดอะไร เพียงแต่กอบกุมมือน้อยของเธอไว้แน่นแล้วพาเดินเข้าไปในบ้าน ฝ่ามืออุ่น ๆ ของเขาเหมือนช่วยปลอบใจให้เธอคลายความกังวลได้บ้าง

“น้ำค่ะ” มุกลดาวางแก้วน้ำลงบนโต๊ะตรงหน้าคิณณ์ ก่อนจะนั่งลงข้าง ๆ พงษ์ทวีที่ยังคงมองชายหนุ่มด้วยสายตาจับผิด

“ลูกเต้าเหล่าใคร” พงษ์ทวีเปิดประเด็นด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเรียบแต่แฝงความกดดัน

“ผมเป็นลูกของคุณวินตรัยกับไอย์ลดา อัศวพิพัฒน์ครับ”

“อัศวพิพัฒน์งั้นเหรอ...” พงษ์ทวีพึมพำราวกับทบทวนความทรงจำ ดวงตาเข้มจ้องมองชายหนุ่มตรงหน้า

“พี่พงษ์อย่าบอกนะว่าลูกของท่านวินตรัยเจ้านายเก่าของพี่น่ะ” มุกลดาหันมามองสามีทันทีก่อนจะกระซิบถามเสียงตื่น พร้อมกับจับแขนสามีเบา ๆ

ลัลน์มองพ่อแม่ที่กำลังคุยกันด้วยใบหน้าตื่นเต้นปนเคร่งเครียด หัวใจเธอเริ่มเต้นแรงขึ้นอย่างไม่สบายใจ เธอหันไปมองคิณณ์อย่างสับสน คำถามมากมายพรั่งพรูในใจ ‘พ่อแม่ของพี่คิณณ์เป็นใคร ทำไมพ่อแม่ถึงดูมีท่าทีแบบนี้’

ร่างสูงซึ่งนั่งอยู่บนโซฟาฝั่งตรงข้าม เห็นใบหน้าขาวผ่องของลัลน์เริ่มซีดลง ดวงตาเธอฉายแววกังวลจนเขารู้สึกใจหาย อยากจะกุมมือเล็ก ๆ ของเธอไว้เพื่อปลอบโยน แต่ติดที่พ่อแม่ของเธอนั่งอยู่ใกล้ ๆ ทำให้เขาไม่กล้าขยับตัว เขาทำได้เพียงส่งสายตาอ่อนโยนและอบอุ่นให้เธอแทน หญิงสาวรับรู้ถึงความห่วงใยจากสายตาของเขา แม้ไม่ได้พูดออกมาแต่ก็ทำให้เธอรู้สึกอุ่นใจขึ้นเล็กน้อย

“ที่คุณบอกว่าเป็นลูกของคุณวินตรัยนี่ใช่คนเดียวกับเจ้าของธุรกิจนำเข้าน้ำมันปิโตรเลียมกับส่งออกชิ้นส่วนยานยนต์นั่นน่ะเหรอ” มุกลดาหันมาถามชายหนุ่มตรงหน้าเพื่อยืนยันข้อเท็จจริง

คำตอบของคิณณ์ทำให้มุกลดาและพงษ์ทวีเงียบไปชั่วขณะ ทั้งคู่หันมาสบตากันเหมือนกำลังยืนยันบางอย่างในใจ ก่อนที่พงษ์ทวีจะถอดถอนหายใจยาว เอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

“แล้วถ้าฉันไม่อนุญาตล่ะ”

“พ่อ”

คำพูดของพ่อทำให้ลัลน์ตาโตด้วยความตกใจ เธอรีบหันมามองหน้าคิณณ์ด้วยความรู้สึกผิดที่ต้องให้เขาเผชิญหน้ากับคำปฏิเสธตรง ๆ เช่นนี้ แต่ทว่าคิณณ์กลับไม่แสดงอาการสะทกสะท้าน ดวงตาคมเข้มมองตรงไปยังผู้เป็นพ่อของคนรัก น้ำเสียงของเขาสงบและแฝงไปด้วยความจริงใจ

“ผมเข้าใจครับ ถ้าคุณลุงยังไม่ไว้ใจผมในตอนนี้ ผมก็ยินดีจะพิสูจน์ตัวเองให้เห็น ว่าผมจริงจังและตั้งใจที่จะดูแลลัลน์ให้ดีที่สุด”

พงษ์ทวีเลิกคิ้วเล็กน้อย ราวกับไม่คาดคิดว่าจะได้ยินคำตอบเช่นนี้ ดวงตาเข้มขรึมมองสำรวจชายหนุ่มตรงหน้าที่ดูมั่นคงและไม่หวั่นไหวไปกับคำพูดกดดันของตน

“พิสูจน์ตัวเองงั้นเหรอ? แล้วคิดว่านายจะทำยังไงให้ฉันเชื่อได้ยังไงว่านายจะดูแลลูกสาวฉันได้” พงษ์ทวีเอ่ยเสียงต่ำอย่างกดกั้นอารมณ์

พวกคนรวยจะเห็นค่าผู้หญิงจนๆสักเท่าไหร่กันเชียว ลูกสาวของเขาใช่ว่าไม่ดีแต่เมื่อเทียบฐานะกันแล้วลูกของเขาไม่อาจเป็นคู่ครองได้ กลัวเสียแต่ว่าจะกลายเป็นของเล่นให้พวกมีเงินมันย่ำยีศักดิ์ศรีกันเปล่าๆ

“พ่ออ” ลัลน์ร้องขัดขึ้นมาเมื่อพ่อของเธอเริ่มไม่ไว้หน้าคนรักของเธอ

“พี่ใจเย็นก่อนนะ” มุกลดาลูบแขนสามีบรรเทาความโมโหลง

“คุณคะ ฉันกับสามีก็ไม่อยากจะกีดกันคุณหรอกนะคะ อีกอย่างคุณเป็นลูกของคุณท่านทั้งสองด้วย แต่จะมีอะไรพิสูจน์ล่ะคะว่าคุณจะไม่ทิ้งลูกสาวของฉันในเมื่อฐานะทางสังคมต่างกันขนาดนี้”

คิณณ์สบสายตาของมุกลดาและพงษ์ทวีที่เต็มไปด้วยความกังวล เขารับรู้ถึงน้ำเสียงและคำพูดที่บ่งบอกถึงความรักและความห่วงใยที่พวกเขามีต่อลูกสาว ดวงตาคมเข้มของเขาสั่นไหวเพียงชั่วขณะ ก่อนจะนิ่งสงบลงและตอบกลับด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

“คุณน้าครับ ผมเข้าใจดีครับว่าฐานะทางสังคมของเราสองคนมันต่างกันมาก และมันอาจทำให้คุณทั้งสองกังวล แต่ผมอยากให้คุณมั่นใจว่า สำหรับผมฐานะหรือสิ่งภายนอกไม่ได้สำคัญเท่าความรู้สึกและความจริงใจที่เรามีต่อกัน”

“เหอะ ผายลมน่ะสิ ลูกฉันไม่ใช่ของเล่นของใครที่นายจะมีสิทธิมาย่ำยี”

“พี่ไว้หน้าคุณท่านทั้งสองบ้างเถอะนะ ให้โอกาสเขาพิสูจน์หน่อย” มุกลดาช่วยลูกสาวเกลี้ยกล่อมเมื่อเห็นลูกรักของตนนั้นน้ำตาคลอเบ้าจะร้องไห้อยู่รอมร่อ

คิณณ์กำหมัดแน่นเพื่อระงับความรู้สึกเจ็บปวดจากคำพูดของพงษ์ทวี แต่ใบหน้าของเขายังคงสงบนิ่ง ร่างสูงเงยหน้าขึ้นสบตาผู้ใหญ่ตรงหน้า ด้วยดวงตาที่แฝงไปด้วยความมุ่งมั่นและความจริงใจ

“คุณน้าจะให้ผมพิสูจน์อย่างไรครับ คุณน้าถึงจะเชื่อว่าผมรักลัลน์จริง”

“ไม่ต้องพิสูจน์ ฉันไม่อนุญาต!”

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Related chapters

  • ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก   ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 45

    “ไม่ต้องพิสูจน์ ฉันไม่อนุญาต!” พงษ์ทวีเอ่ยปฏิเสธเสียงเข้ม น้ำเสียงแข็งกร้าวของเขาทำให้บรรยากาศในห้องเงียบงันทันที ไม่มีช่องว่างให้ชายหนุ่มตรงหน้าได้เอ่ยคำใดโต้กลับ “คุณน้าครับ ผมจริงจังกับลัลน์นะครับ ผมไม่ได้อยากทิ้งขว้างอะไรลูกคุณน้าเลย ผมแค่อยากดูแลเธอตลอดไปเท่านั้น” คิณณ์เอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจังและแฝงความอ่อนน้อม ทำให้พงษ์ทวีเงียบไปดวงตาคมจ้องมองชายหนุ่มนิ่งงัน ราวกับพยายามอ่านความนัยในคำพูดเหล่านั้น แต่ท่าทีของเขายังคงตึงเครียด “พ่อคะ หนูรักพี่คิณณ์จริงๆนะคะพ่อ” ลัลน์เอ่ยขึ้นน้ำเสียงสั่นเครือปนความเว้าวอน จ้องมองพ่อด้วยสายตาเปี่ยมไปด้วยความหวัง ทั้งหวังให้เขาเข้าใจและยอมเปิดใจสักครั้ง “ลูกน่ะรักเขาพ่อรู้ แต่เขาน่ะรักลูกเหมือนที่ลูกรักเขาไหม” “รักสิคะ ที่ผ่านมาพี่เขาดูแลหนูมาตลอด ทั้งเรื่องฝึกงานและการสอบ พี่เขาช่วยเหลือหนูทุกอย่างเลยนะคะ” “แกจะบอกสิ่งที่เขาทำแค่นั้นคือเขารักแกแล้วงั้นเหรอ” พงษ์ทวีขมวดคิ้วเข้ม จ้องมองลูกสาวด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความกังวล “ยามเจ็บป่วยพี่เขาก็ดูแลหนูนะคะพ่อ” หญิงสาวเขยิบตัวไปนั่งใกล้ๆพ่อของตน พร้อมกับส่งสายตาวิงวอนมาให้ “งั้นเขาเคยพาล

    Last Updated : 2025-03-02
  • ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก   ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 46

    “แค่นี้ก็ลุกมากินเองไม่เป็นรึไง” พงษ์ทวีอดกระแนะกระแหนชายหนุ่มกำยำตรงหน้าไม่ได้ “ขอโทษด้วยครับ” ชายหนุ่มไม่ได้กล่าวตอบโต้อะไรไปนอกเสียจากขอโทษผู้ใหญ่ที่ทำให้ต้องรอเสียมากกว่า คำขอโทษของเขามีความจริงใจ ไม่ใช่เพียงเพราะมารยาท แต่เพราะเขารู้สึกผิดจริงที่ทำให้พ่อของลัลน์ต้องรอ ตามปกติทุกวันเขาเป็นคนตื่นเช้าเสมอ ทว่าค่ำคืนที่ผ่านมากว่าที่เขาจะข่มตาหลับลงได้ก็เกือบย่ำรุ่ง จึงไม่แปลกที่วันนี้เขาจะตื่นสายจนผิดวิสัย “ไม่เป็นไรหรอก แม่ก็พึ่งทำกับข้าวเสร็จเองไม่ช้าไปหรอก” มุกลดาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน พลางส่งยิ้มให้ชายหนุ่มอย่างเอ็นดูช่วยปลอบใจว่าที่ลูกเขยคนนี้ “มาค่ะพี่คิณณ์ ข้าวต้มฝีมือคุณแม่อร่อยไม่แพ้เมื่อวานเลยนะคะ” หญิงสาวอวดสรรพคุณโชว์ฝีมือแม่เสร็จสรรพพร้อมฉีกยิ้มอย่างน่ารักให้คนข้างกาย “อวดเหมือนตัวเองทำเลยนะ” “พี่คิณณ์อ่ะ ไม่คุยด้วยแล้ว” คนน้องสะบัดหน้าหนีอย่างน่าเอ็นดู ตักข้าวต้มปลาร้อนๆ เข้าปากอย่างแง่งอน พลางทำเป็นไม่สนใจคนตัวโตข้างกาย คิณณ์มองหญิงสาวตักข้าวเข้าปากด้วยสายตาเอ็นดู อดยิ้มบางๆ กับท่าทางน่ารักของเธอไม่ได้ ก่อนจะจับช้อนคนข้าวในชามของตัวเองให้เย็นลง แล้

    Last Updated : 2025-03-04
  • ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก   ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 47

    กว่าคิณณ์จะเลื่อยไผ่เสร็จและช่วยคนงานขนขึ้นรถก็เป็นเวลาเย็นย่ำพอดี แสงอาทิตย์สุดท้ายของวันสาดส่องลอดผ่านกิ่งใบของต้นไม้ใหญ่ ที่ใต้ร่มเงานั้นมีหญิงสาวคนรักของเขายืนส่งยิ้มหวานให้กำลังใจไม่ห่าง ชายหนุ่มที่เปื้อนไปด้วยเหงื่อและฝุ่นไม้รีบปรี่ตรงไปหาคนน้องทันทีเมื่อเสร็จงาน “ทานน้ำหวานสักหน่อยนะคะ” ลัลน์ส่งแก้วน้ำแดงเย็นชื่นใจให้เขาทันที แต่คิณณ์กลับยกมือหนากุมมือนุ่มนิ่มของเธอไว้ พร้อมป้อนเข้าปากตัวเองอย่างอารมณ์ดี “น้ำหวานเหมือนเมียพี่เลย” เขายิ้มกริ่มหยอกล้อ ทำให้คนตรงหน้าเขินจนต้องหลบสายตา ใบหน้าเนียนขึ้นสีระเรื่อก่อนจะก้มหน้างุดไปกับคำหวานของคนรัก “เรากลับบ้านกันเถอะค่ะ พี่คงเหนียวตัวแย่” ลัลน์พูดรัวเร็วราวกับจะหาทางเปลี่ยนเรื่อง ก่อนรีบชวนเขากลับบ้านโดยไม่รอฟังคำตอบ คิณณ์ได้แต่ยืนมองแผ่นหลังของคนตัวเล็กที่เดินหนีเขาไปยืนรออยู่ที่รถ ดวงตาคมทอดมองด้วยสายตาเอ็นดูและอบอุ่น ก่อนจะก้าวขาตามเธอไปเงียบๆ วันนี้ทั้งเหนื่อยล้าและร่างกายเมื่อยล้ามาทั้งวัน เขาก็หวังเพียงให้มีเรื่องดีๆ ที่ช่วยเติมเต็มหัวใจเขาสักหน่อย เมื่อถึงบ้านหนุ่มสาวสองคนขี่มอเตอร์ไซค์เข้ามา เสียงหมาในบ้านเห่าเตือนใน

    Last Updated : 2025-03-06
  • ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก   ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 48

    เป็นเวลาสามเดือนกว่าแล้วที่คิณณ์เทียวไปมาระหว่างที่ทำงานกับบ้านของลัลน์จนกลายเป็นกิจวัตรประจำวัน ทุกวันศุกร์เขาจะขับรถมาบ้านลัลน์และกลับไปในเช้าวันจันทร์ เขายังคงรับหน้าที่ช่วยงานในสวนตามปกติ เพราะครอบครัวของลัลน์ทำสวนหลากหลายชนิด ไม่ว่าจะเป็นผลไม้ ผัก หรือพืชไร่ ทำให้เขาได้เรียนรู้งานใหม่ๆ พลอยสนุกไปด้วย สิ่งหนึ่งที่เปลี่ยนแปลงไปในช่วงเวลานี้คือ คิณณ์ไม่ได้พักที่กระท่อมท้ายสวนอีกต่อไป เขาได้ย้ายขึ้นมานอนในบ้านของครอบครัวลัลน์แล้ว วันนี้เขาเข้าสวนมะพร้าวเพื่อทำการเก็บเกี่ยวมะพร้าวน้ำหอม คิณณ์ทำการใช้ตะขอสอยทะลายมะพร้าวให้ลงกับร่องคูน้ำที่ขุดไว้เพื่อลดความเสียหายจากการกระแทกอีกทั้งยังทุ่นแรงในการขนย้ายด้วย “เดี๋ยวนี้ทำคล่องเชียวนะครับ” ลุงสมชัยซึ่งคอยสอนงานเขาเอ่ยแซวเมื่อเห็นว่าที่ลูกเขยนายของตนขยันขันแข็งหัวไวเช่นนี้ “คนเราต้องมีพัฒนาบ้างครับ” คิณณ์ยกยิ้มรับคำชมของลุงสมชัย ขณะวางตะขอลงแล้วใช้ผ้าขนหนูที่พาดไหล่เช็ดเหงื่อออกจากใบหน้า "ดีครับดี อย่างนี้สิถึงจะเหมาะสมกับตำแหน่งลูกเขยนายหัว" ลุงสมชัยหัวเราะเสียงดัง พลางตบไหล่คิณณ์เบา ๆ ด้วยความเอ็นดู “น้ำเย็นๆมาแล้วค่า” เสียง

    Last Updated : 2025-03-10
  • ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก   ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก Nc25+

    เมื่อมาถึงคอนโดของชายหนุ่ม เวลาก็ล่วงเลยไปจนเกือบสามทุ่ม การจราจรที่ติดขัดทำให้ทั้งสองทำได้เพียงสั่งอาหารมากินแทนการออกไปทานข้างนอก หญิงสาวใช้ปลายนิ้วบรรจงแกะเนื้อปลานิลทอดออกจากก้างอย่างประณีต ก่อนวางลงบนจานของชายหนุ่มพลางเอ่ยเสียงใส“ปลานิลทอดอร่อยดีนะคะพี่คิณณ์” “หนูชอบก็กินเยอะๆสิคะ” คิณณ์ละสายตาจากจานอาหาร มองคนตรงหน้าด้วยแววตาอ่อนโยน“ของดีต้องแบ่งกันชิมสิคะ” รอยยิ้มผุดพรายบนใบหน้างามเปี่ยมไปด้วยความสุข“ถ้าอย่างนั้นเราต้องผลัดกันชิมแล้วล่ะ” เขาเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ดวงตาคมพราวระยับอย่างสื่อความหมาย“เหนื่อยขนาดนี้ยังมีแรงหื่นอีกหรือคะ”“พี่อดมาสามเดือนแล้วนะคนดี” เสียงทุ้มเอ่ยอ้อน พลางส่งสายตาเว้าวอน คนน้องหน้าแดงซ่าน รีบตักข้าวใส่ปากเหมือนตั้งใจจะกลบเกลื่อนความรู้สึก แต่กลับกลายเป็นว่าทำให้เขายิ่งจ้องเธอไม่วางตา“ทานข้าวค่ะ พูดเรื่องนั้นเวลาทานข้าวได้ยังไงคะ”“พี่พูดได้ทุกตอนเลยนะ ไม่กินข้าวแล้วทำตอนนี้ยังได้เลย” เขากระซิบหยอกเสียงพร่า แต่ยังไม่ทันจะขยับเข้าใกล้ คนตัวเล็กก็ส่งสายตาดุมาให้ราวกับเตือนว่าอย่าคิดลองดี ชายหนุ่มชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะถอนหายใจเฮือก

    Last Updated : 2025-03-14
  • ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก   ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 50

    คืนวันผันผ่าน ลัลน์เริ่มต้นเข้าเรียนที่เน พร้อมเตรียมสอบตั๋วทนายควบคู่ไปด้วย แต่กระนั้น เธอก็ยังคงพักอยู่กับคิณณ์เช่นเดิม กิจวัตรประจำวันของทั้งสองไม่เปลี่ยนแปลง ในยามเช้า ชายหนุ่มจะเป็นผู้ไปส่งเธอ ส่วนยามเย็น เขาก็ไปรับเธอกลับ เป็นเช่นนี้เรื่อยมาราวกับเป็นความเคยชินที่อบอุ่นเช้าวันนี้ก็ไม่ต่างจากวันก่อน ๆ คิณณ์ขับรถมาส่งลัลน์ที่เนตามปกติ แต่ก่อนที่หญิงสาวจะก้าวลงจากรถ เธอหันกลับมาพร้อมรอยยิ้มซุกซน ก่อนยกนิ้วเรียวยาวแตะที่แก้มสากของเขาเป็นเชิงบอกใบ้“ที่รัก ลืมอะไรไปหรือเปล่าคะ?”ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ก่อนรอยยิ้มบางจะปรากฏขึ้นบนใบหน้า ขณะที่ลัลน์โน้มตัวเข้าไปใกล้ จรดริมฝีปากลงบนแก้มของเขาอย่างแผ่วเบา สูดดมกลิ่นอายอันแสนคุ้นเคย“ขับรถดี ๆ ตั้งใจทำงานนะคะ” เธอกระซิบเบา ๆ ราวกับจะส่งมอบพลังใจให้เขาตลอดทั้งวัน“ตั้งใจเรียนนะคะ เรียนไม่ไหวก็นอนเลย” คิณณ์หัวเราะในลำคอ ก่อนเอื้อมมือไปลูบศีรษะคนรักเบา ๆ“นี่คือคำแนะนำของผู้พิพากษางั้นหรือคะ” หญิงสาวเบ้ปาก ขยับถอยเล็กน้อยก่อนเลิกคิ้วมองเขาอย่างแปลกใจ“ถ้าไม่มีสมาธิจะเรียนสู้ไปหลับให้สมองปลอดโปร่งไม่ดีกว่าเหรอ”“จะเก็บคำแนะนำนี

    Last Updated : 2025-03-14
  • ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก   ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 51

    1 ปีผ่านไปลัลน์เรียนจบเนติบัณฑิตและได้ใบอนุญาตว่าความมาภายในหนึ่งปีสร้างความภาคภูมิใจให้ทั้งครอบครัวของหญิงสาว และแน่นอนว่าคนคอยติวคอยดูแลตลอดมาภาคภูมิใจในเมียเด็กของเขาเป็นอย่างยิ่ง ทุกความสำเร็จของตัวเล็กมีเขาอยู่เคียงข้างเธอเสมอแต่ความสงบไม่อาจคงอยู่ได้นานปัญหาเข้ามาแทรกแซง คิณณ์นั้นถึงเวลาย้ายเวียนศาลไปจังหวัดอื่นซึ่งความกังวลของเขานั้น คือเขาคงไปมาระหว่างที่ทำงานกับคอนโดได้ยากเป็นเหตุให้เขาต้องห่างจากคนรัก ความกังวลที่ก่อตัวทำให้เขาเริ่มคิดถึงอนาคตของเธอมากขึ้น และสุดท้ายจึงตัดสินใจถามออกไป“หนูว่าหนูจะไปทำอะไรต่อหลังเรียนจบนะคะ”“หนูจะไปเก็บคดี แล้วเตรียมสอบผู้ช่วยต่อค่ะ”“อ้องั้นเหรอ” คิณณ์ตอบรับเสียงเรียบ แต่แววตากลับดูเคร่งเครียดจนลัลน์อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม“มีอะไรหรือเปล่าคะ”“พี่ต้องย้ายศาลน่ะ คราวนี้พี่ต้องไปประจำที่ศาลพิจิตร”“ย้ายศาลงั้นหรือคะ” เสียงหวานแผ่วลงจนแทบกลืนหายไปในลำคอ“อืม พี่คงต้องไปอยู่ที่นั่นสักระยะอาจมาหาเราได้น้อยลง”ความเงียบเข้าปกคลุมบรรยากาศทันที ลัลน์เม้มริมฝีปากแน่น เธอเข้าใจดีว่านี่เป็นหน้าที่ของเขา หน้าที่ที่เขาต้องทำตลอดและสิ่งนี้คือความฝันของเข

    Last Updated : 2025-03-16
  • ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก   ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 52

    “หนูคะเดี๋ยววันนี้ไปบ้านพี่กันนะ” คิณณ์ซึ่งกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่บนโซฟาเงยหน้าขึ้นมองคนตัวเล็กที่กำลังสาละวนกับการเก็บเสื้อผ้าอยู่ “ตอนไหนหรือคะ” ร่างบางถึงชะงักมือ หันไปถามอย่างแปลกใจ“เก็บเสื้อผ้าเสร็จแล้วไปเลยค่ะ เดี๋ยวไปค้างที่บ้านพี่เลย”“มัดมือชกเหลือเกินนะคะ”“ฮึๆ ไม่ทำแบบนี้หนูก็บ่ายเบี่ยงอีก”“พี่ไปแต่งตัวเลยค่ะเดี๋ยวคุณพ่อคุณแม่จะรอนาน” หญิงสาวรีบไล่คนพี่ที่ยังคงเปลือยอก สวมเพียงกางเกงขาสั้นตัวเดียว อวดมัดกล้ามแน่นที่เจ้าตัวตั้งใจฟิตมาเป็นอย่างดี ลัลน์เผลอมองเพียงครู่ก่อนจะเบือนหน้าหนี ภาพล่อตาล่อใจแบบนี้ไม่ดีต่อหัวใจเธอเลย“หนูเก็บของไปก่อนนะคะ เดี๋ยวพี่รีบอาบแล้วเราไปบ้านกัน” คำว่าบ้านทำให้คนน้องหัวใจพองโต ทั้งหวั่นเกรงเมื่อต้องไปบ้านคนรักพบเจอพ่อแม่ของเขา ถึงแม้เธอจะเจอพ่อแม่ของเขาแล้วก็ตามแต่นั่นก็เพียงชั่วครู่ไม่ถึงวัน อีกทั้งวันนี้เธอต้องไปบ้านของเขาอีกต่างหากหญิงสาวสะบัดหน้าไล่ความฟุ้งซ่านที่พักนี้มักจะก่อตัวขึ้นได้ง่ายเหลือเกิน ก่อนจะรีบเก็บเสื้อผ้าและของใช้จำเป็นด้วยใจสั่นไหว พลางเงยหน้ามองนาฬิการอคอยเวลาที่จะได้พบพ่อแม่ของคิณณ์อีกครั้งเมื่อรถหรูเคลื่อ

    Last Updated : 2025-03-18

Latest chapter

  • ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก   ตอนพิเศษ 4

    “ทำไมคอแม่ลัลน์ถึงแดงจังเลยคะ?” สิ้นเสียงคำถามจากลูกสาว มือเล็กรีบยกขึ้นลูบต้นคอตัวเองตามสัญชาตญาณ ก่อนจะคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดกล้องดูภาพสะท้อน รอยแดงเป็นจ้ำใหญ่ปรากฏเด่นชัด ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจ ตวัดสายตาไปมองคนตัวโตที่ยืนยิ้มหน้ามึนอยู่ข้าง ๆ ไม่มีทีท่าว่าจะช่วยแก้สถานการณ์ให้เลยสักนิด“คือว่าแม่โดนผึ้งกัดค่ะ แม่แพ้เลยเป็นรอยแบบนี้” ลัลน์กลืนน้ำลายเหนียว ๆ ลงคอ พยายามหาข้ออ้างตอบลูกให้ฟังดูน่าเชื่อถือที่สุด แต่ยังไม่ทันได้โล่งใจ เสียงทุ้มของลูกชายที่เงียบมานานก็เอ่ยขึ้นด้วยท่าทีสงสัย“ผึ้งที่ไหนหรือครับที่คอนโดกับที่ห้องนี้ก็ไม่น่าจะมีผึ้งได้นะครับ” คำถามของคอร์ททำให้ลัลน์ชะงักค้าง ไม่คิดว่าลูกชายจะจับสังเกตและถามกลับมาแบบนี้“เอ่อ คือว่าแม่” เสียงหวานกระอักกระอ่วนไม่อาจหาข้ออ้างยกขึ้นกล่าวกับลูกชายได้ เมื่อเห็นเมียรักกระดากเกินกว่าที่จะเอื้อนเอ่ยออกมา เขาในฐานะสามีที่ดีก็ควรช่วยเหลือบ้าง“ผึ้งในช่อดอกไม้น่ะ ว่าแต่ซักพยานขนาดนี้ไม่อยากกินปิ้งย่างแล้วใช่ไหมนะ” คิณณ์พูดพลางเลิกคิ้วเจ้าเล่ห์ เบี่ยงเบนความสนใจของลูก ๆ ได้อย่างแนบเนียน สองแฝดรีบกอบกุมมือพ่อแม่ไว้อย่างอบอุ่

  • ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก   ตอนพิเศษ 3

    ภายในห้องทำงานโทนสีดำสุดหรู อุณหภูมิเย็นเฉียบตัดกับความร้อนแรงที่ปกคลุมบรรยากาศ เสียงเครื่องปรับอากาศทำงานอย่างสม่ำเสมอถูกกลบด้วยเสียงหยาบโลนท่ามกลางความเงียบงัน แต่ดูเหมือนว่าไอเย็นเหล่านั้นจะไม่มีผลใด ๆ ต่อชายหญิงที่ตอนนี้กำลังเมามันหลงใหลในกามราคะอยู่บนโซฟาหนังภายในห้อง“อื้อ พะพอได้แล้ว อ๊ะส์ เดี๋ยวลูกมานะคะ” เสียงหวานครางกระเส่า มือเล็กดันหน้าท้องแกร่งออกให้ลดแรงกระแทกเมื่อเห็นว่าสมควรแก่เวลาที่เจ้าสองแสบเลิกเรียนและกำลังเดินทางมาบริษัท จะว่าสองแสบก็ไม่เชิงในเมื่อคนที่แสบสันที่สุดนั้นดูเหมือนจะเป็นลูกสาวตัวดีของเธอ ส่วนลูกชายนั้นเรียบร้อยนุ่มนิ่มเหมือนผ้าพับไว้“คนดีพี่ขอหน่อย พี่ไม่มีโอกาสเลยนะเจ้าตัวแสบกันพี่ตลอดเลย ซี้ดด” คิณณ์ถึงกับซูดปากครางทันทีเมื่อเมียเด็กของเขายกสะโพกสวนแรงกระแทกของเขาทำให้ร่องคับแคบบีบรัดแน่นจนเขาเสียวซ่านไปทั่วกาย ถึงแม้เธอจะคลอดลูกแล้วแต่ดูเหมือนจะไม่ส่งผลอันใดต่อร่องสวาทนี้เลยพลั่บๆๆๆเสียงเนื้อกระทบเนื้อยังคงดังลั่นห้อง เอวสอบโหมกระแทกแรง ขาข้างหนึ่งชันไว้บนโซฟา จับสะโพกอวบอิ่มกลมกลึงไว้แน่นพร้อมจับกระแทกอย่างรัวเร็ว เมื่อหัวลำลึงค์ของเขากระแท

  • ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก   ตอนพิเศษ 2

    เรื่องราวเหล่านี้ผ่านมานานแค่ไหนแล้วนะ สิบปี?หรืออาจจะสิบห้าปี? ผมเองก็จำไม่ได้แน่ชัด เช่นเดียวกับที่ผมไม่เคยนับว่าเป็นเพื่อนกับคิณณ์มานานเท่าไหร่ พวกเราสนิทกันมากถึงขั้นที่ว่าตายแทนกันได้เลย แต่สุดท้ายแล้ว จุดเปลี่ยนที่ทำให้ทุกอย่างพังทลายก็คือ "ผู้หญิง"เธอคนนั้นใบหน้าน่ารัก ตัวเล็กน่าทะนุถนอม ผมได้รู้จักเธอครั้งแรกในงานสังคมของผู้ใหญ่ ซึ่งตอนนั้นทั้งสองครอบครัวเคยพูดคุยกันเล่น ๆ ถึงเรื่องการหมั้นหมายระหว่างผมกับเม็ดทราย ผมเองก็ไม่รู้ว่าคำพูดเหล่านั้นมีความจริงจังแค่ไหน แต่สุดท้ายความสัมพันธ์ของผมกับเธอก็ค่อย ๆ พัฒนาไปจนถึงขั้นลึกซึ้งตลอดเวลาที่ผ่านมา ผมภาคภูมิใจที่ได้รักเธอคนนี้ แม้ว่าเราจะไม่ได้เปิดเผยความสัมพันธ์ให้ใครรับรู้ แต่ในเมื่อเธออยู่กับผมแล้ว การประกาศให้โลกรู้หรือไม่นั้นไม่ใช่สิ่งสำคัญ ทว่าผมคิดผิดเมื่อผมขึ้นปีสองผมเลือกเรียนคณะนิติศาสตร์เช่นเดียวกับคิณณ์ เราสองคนมีอะไรคล้ายกันหลายอย่าง เพียงแต่เส้นทางของเราแตกต่างกัน ผมใฝ่ฝันอยากเป็นอัยการมากกว่าที่จะเป็นผู้พิพากษาเหมือนคิณณ์มัน แต่ใครจะไปคิดว่าความชอบเพียงอย่างเดียวคงไม่พอ เพราะสุดท้ายแล้วเราทั้งคู่กลับตกหลุมรักผู

  • ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก   ตอนพิเศษ 1

    วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่น่าเบื่อหน่ายสำหรับผม หลังจากเรียนพิเศษเสร็จผมจึงมุ่งหน้าไปยังสวนสาธารณะที่นัดเจอน้องคนหนึ่งไว้ทุกวัน ถึงแม้จะเหนื่อยสักเพียงใดเขาก็ไม่เคยผิดนัดกับหนูน้อยคนนี้เลยเด็กสาวตัวจ้ำม่ำในชุดประถมพร้อมคอซองค์และถักผมเปียสองข้างน่ารัก กำลังนั่งทำการบ้านอยู่ที่โต๊ะม้าหินอ่อน หน้าผากเธอขมวดมุ่นด้วยความตั้งใจ เมื่อเธอรู้สึกถึงการมาของผมจึงเงยหน้าขึ้นมองด้วยสายตาคาดหวัง ก่อนจะวิ่งเข้ามาหาผม“พี่คิณณ์ขา มาแล้วหรือคะ?”“โทษที พี่มาช้าไปหน่อย” ผมกล่าวพร้อมกับลูบศีรษะเล็กๆ อย่างเอ็นดู“ไม่เป็นไรค่ะ หนูก็พึ่งมา” เด็กน้อยยิ้มตาปิดส่งให้เขาอย่างไร้เดียงสา นับถือพี่ชายที่คอยมาสอนหนังสือในทุกๆวัน ตั้งแต่เธออยู่ป.1 แล้ว จนตอนนี้เธอป.3 พี่ชายก็คอยสอนหนังสือเธอมาอย่างสม่ำเสมอจนก่อเกิดความรักขึ้นในหัวใจของเด็กน้อยท่าทางของเด็กน้อยทำให้ผมรู้ทันทีว่าเธอกำลังรู้สึกพิเศษอะไรบางอย่างกับผม รู้สึกมากเกินกว่าที่ควรจะเป็นระหว่างพี่น้อง แต่ผมก็ไม่ได้ถอยห่างไปไหน คิดว่าเธออาจจะยังแยกไม่ออกระหว่างความรักแบบพี่น้องที่มีความเคารพนับถือ ไม่ใช่ความรู้สึกในทางชู้สาว“อืม วันนี้การบ้านวิชาอะไร

  • ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก   ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 56

    ชายหนุ่มลูกคนโตของบ้านหรูหลังนี้กำลังอุ้มร่างบางขึ้นแนบอกเดินเข้าบ้านมาอย่างทะนุถนอม ใบหน้าหวานหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข แทบไม่ได้นอนเนื่องจากอาเจียนทั้งวันจนเธอเวียนหัวลมแทบจับ“หนูลัลน์เป็นอะไรลูก” ไอย์ลดาเอ่ยทักขึ้นเมื่อเห็นลูกชายหัวแก้วหัวแหวนอุ้มลูกสะใภ้มา“พึ่งได้นอนครับผมเลยไม่ได้ปลุก”“พาลูกสาวฉันไปนอนก่อนไป ข้าวค่อยกินทีหลัง”“มันจะดีหรือครับคุณท่าน มันจะเสียมารยาทเอานะครับ” พงษ์ทวีเอ่ยขัดอย่างเกรงใจที่ดูเหมือนบ้านฝั่งลูกเขยจะรอลูกสาวคนเดียว แม้จะเข้าใจว่าอาการแพ้ท้องเป็นเรื่องธรรมชาติแต่ก็อดกังวลเรื่องมารยาทไม่ได้“คนท้องก็ยังงี้ล่ะ ทำเหมือนไม่เคยมีลูกไปได้” ไอย์ลดาเสริมทัพสามีของตนทันที“อื้อ” เสียงหวานพึมพำเบา ๆ เมื่อได้ยินเสียงพูดคุย คนตัวเล็กขยี้ตาตัวเองแรงจนคิณณ์ต้องคว้ามือบางให้หยุด ก่อนจะหญิงสาวหาวเบา ๆ จนตาน้ำตาคลอ ก่อนจะซุกหน้ากับไหล่กว้างของสามีอย่างงัวเงีย คิณณ์หัวเราะเบา ๆ ก่อนจะค่อย ๆ นั่งลงบนโซฟา โดยให้เธอนั่งบนตักอย่างทะนุถนอม“ตื่นแล้วรึเด็กขี้เซา” เขากระซิบถามเสียงอ่อนโยน แต่ทันทีที่ลัลน์ลืมตาขึ้นมาเต็มตาเธอกลับพบพ่อแม่ของตัวเองยืนมองอยู่ หญิงสาวสะดุ

  • ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก   ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 55

    “หนูไหวไหมคะ ให้พี่พาไปหาหมอไหม” เสียงทุ้มเจือความกังวลถามขึ้นอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กยังคงซีดเซียว กินอะไรก็แทบไม่ลง คิณณ์มองร่างบางที่นอนซบอยู่บนเตียงด้วยสายตาเต็มไปด้วยความห่วงใย มือหนาลูบไปตามเส้นผมนุ่มของเธอเบาๆ ราวกับปลอบโยนหญิงสาว“พี่ไปทำงานเถอะค่ะ หนูไม่ได้เป็นอะไรมาก” เสียงแหบแห้งดังขึ้น ริมฝีปากที่เคยอวบอิ่มกลับแตกระแหงจนเขายิ่งสงสารจับใจ คิณณ์ขมวดคิ้วแน่น ก่อนจะจับมือเล็กขึ้นมาจุมพิตที่หลังมืออย่างอ่อนโยน ดวงตาคมฉายแววอ่อนลง แต่ยังเต็มไปด้วยความกังวล“แบบนี้ไม่เป็นอะไรมากที่ไหน มันอาการหนักแล้วนะ” เขาพูดเสียงเข้ม ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งข้างเตียงไม่ยอมไปไหน “เดี๋ยวพี่ก็ลาออกแล้วนะคะ หยุดบ่อยคงไม่ดี”“แล้วพี่จะปล่อยให้เมียพี่เป็นแบบนี้งั้นเรอะ” “หนูแค่ท้องนะคะ ไม่ได้จะตาย” คนน้องหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปกุมมือหนาของเขาไว้ พร้อมส่งยิ้มให้เขาอย่างเอ็นดูเมื่อใบหน้าคมยังฉายแววเป็นห่วงไม่คลาย“แต่พี่ว่าหนู... หนูว่าอะไรนะ ท้องงั้นเหรอ?” คิณณ์ชะงักไปเล็กน้อย ขมวดคิ้วแน่นราวกับจับสังเกตบางอย่างได้ ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ดวงตาคมเบิกกว้างราวกับยังไม่อยากเชื

  • ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก   ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 54 Nc25+

    “อื้อ” เสียงหวานร้องครางในลำคอรู้สึกเจ็บแปล๊บสลับกับเสียวซ่านราวกับมีใครขบเม้มยอดอก ในความฝันอันมืดมิดนั้น หญิงสาวสัมผัสได้ถึงความอุ่นชื้นที่สัมผัสยอดอกจนแข็งชูชันให้ชายหนุ่มได้เชยชมสะดวก ท้องนิ้วสากที่กำลังลูบไล้เขี่ยยอดถันแผ่วเบาจนร่างบางสั่นสะท้านอ่อนระทวยไปทั้งร่าง นี่เธอลามกจนฝันถึงเรื่องแบบนี้กันเชียวหรือแต่เมื่อความเสียวแล่นพล่านทั่วกลางกายอีกครั้งแต่ดูเหมือนว่าครั้งนี้จะอยู่ที่จุดกลางกายของเธอ ทำให้หญิงสาวลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างงุนงง เธอเห็นเพียงกลุ่มผมหนาสีดำขลับซุกอยู่กลางหว่างขาของตน เสียงดูดเลียเข้าโสตประสาทหญิงสาวทำให้ใบหน้าหวานขึ้นสีอย่างเขินอาย“อ๊ะส์ พี่คิณณ์ อื้อ ทำอะไรคะ” คิณณ์หาได้ตอบหญิงสาวไม่เสียงหวานเหมือนเลือนลางหายไปตามสายลม นิ้วเรียวยาวกำลังบดขยี้จุดกระสันภายนอก ทำงานสอดประสานรับกันอย่างดีกับลิ้นสากที่ลากเลียวนรอบปากรู สลับกับแยงลิ้นสอดเข้าไปร่องสวาทที่ชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำหวานสีใสอาบเคลือบดอกไม้งามแจ๊ะๆๆๆ“อ๊ายยยส์”เสียงหยาบโลนดังสลับเสียงกรีกร้องครวญคราง ยิ่งคิณณ์เร่งจังหวะมากเพียงใดร่างบางยิ่งดิ้นพล่านหนักกรีดร้องเสียงดัง ท้องน้อยบีบรัดแน่น ก่อนจะกระตุกทั้

  • ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก   ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 53

    ภายใต้แสงแดดยามเช้าอ่อน ๆ กลิ่นหอมละมุนของดอกพุดซ้อนลอยล่องไปตามสายลม อากาศแจ่มใสเป็นใจให้กับฤกษ์งามยามดี คิณณ์ในชุดสูทสีครีมเข้าชุดกับกางเกงขายาว ผมถูกเซตขึ้นอย่างประณีต ยิ่งขับให้บุคลิกดูสง่างาม ใบหน้าหล่อเหลาประดับรอยยิ้มแห่งความสุข มือหนากอบกุมพานธูปเทียนแพไว้แน่นขณะก้าวเดินนำขบวนขันหมากไปยังบ้านเรือนไทยของเจ้าสาวเสียงดนตรีบรรเลงแห่ขันหมากดังก้องไปทั่วบริเวณ บรรยากาศเต็มไปด้วยความครึกครื้นและรอยยิ้มแห่งความยินดี ไอย์ลดาและวินตรัยก้าวตามลูกชายมาอย่างสง่างามเตรียมพร้อมสำหรับค่าผ่านทางของประตูเงินประตูทอง ซึ่งมีหนูนาและรินทร์ในชุดไทยห่มสไบสีชมพูกลีบบัว ยืนรอเป็นด่านแรก“จะผ่านด่านนี้ได้เจ้าบ่าวต้องตะโกนบอกรักเจ้าสาวนะคะ ยิ่งดังมากแสดงว่ารักมาก” รินทร์เอ่ยเสียงทะเล้น ดวงตาพราวระยับ ในเมื่อนี่คือโอกาสเธอจึงต้องรีบฉวยโอกาสแกล้งพี่ชายในวันสำคัญของเขาอย่างเต็มที่!“ยัยรินทร์ให้มันน้อยๆหน่อย” เสียงลอดไรฟันเอ่ยกระซิบน้องสาวที่แกล้งเขาไม่เข้าเรื่อง“ทำสิคะเจ้าบ่าวหรือไม่รักเจ้าสาว” รินทร์หาได้เกรงกลัวแม้แต่น้อยยกยิ้มเจ้าเล่ห์ จงใจยั่วโมโห“แกรับเงินไปแล้วปล่อยพี่เข้าไปเดี๋ยวนี้!”“ไม

  • ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก   ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 52

    “หนูคะเดี๋ยววันนี้ไปบ้านพี่กันนะ” คิณณ์ซึ่งกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่บนโซฟาเงยหน้าขึ้นมองคนตัวเล็กที่กำลังสาละวนกับการเก็บเสื้อผ้าอยู่ “ตอนไหนหรือคะ” ร่างบางถึงชะงักมือ หันไปถามอย่างแปลกใจ“เก็บเสื้อผ้าเสร็จแล้วไปเลยค่ะ เดี๋ยวไปค้างที่บ้านพี่เลย”“มัดมือชกเหลือเกินนะคะ”“ฮึๆ ไม่ทำแบบนี้หนูก็บ่ายเบี่ยงอีก”“พี่ไปแต่งตัวเลยค่ะเดี๋ยวคุณพ่อคุณแม่จะรอนาน” หญิงสาวรีบไล่คนพี่ที่ยังคงเปลือยอก สวมเพียงกางเกงขาสั้นตัวเดียว อวดมัดกล้ามแน่นที่เจ้าตัวตั้งใจฟิตมาเป็นอย่างดี ลัลน์เผลอมองเพียงครู่ก่อนจะเบือนหน้าหนี ภาพล่อตาล่อใจแบบนี้ไม่ดีต่อหัวใจเธอเลย“หนูเก็บของไปก่อนนะคะ เดี๋ยวพี่รีบอาบแล้วเราไปบ้านกัน” คำว่าบ้านทำให้คนน้องหัวใจพองโต ทั้งหวั่นเกรงเมื่อต้องไปบ้านคนรักพบเจอพ่อแม่ของเขา ถึงแม้เธอจะเจอพ่อแม่ของเขาแล้วก็ตามแต่นั่นก็เพียงชั่วครู่ไม่ถึงวัน อีกทั้งวันนี้เธอต้องไปบ้านของเขาอีกต่างหากหญิงสาวสะบัดหน้าไล่ความฟุ้งซ่านที่พักนี้มักจะก่อตัวขึ้นได้ง่ายเหลือเกิน ก่อนจะรีบเก็บเสื้อผ้าและของใช้จำเป็นด้วยใจสั่นไหว พลางเงยหน้ามองนาฬิการอคอยเวลาที่จะได้พบพ่อแม่ของคิณณ์อีกครั้งเมื่อรถหรูเคลื่อ

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status