บทที่ 4 ลืม ๆ มันไปเถอะนะ

ไทเกอร์เอ่ยออกมาก่อนจะยิ้มมุมปากด้วยความเจ้าเล่ห์ แต่ทว่าหญิงสาวกลับไม่เล่นด้วยแถมยังเอาแต่นิ่งเงียบไม่พูดอะไร จากตอนแรกที่กำลังติดตลกก็กลายเป็นหน้าซีดทันที หรือว่าเพนตี้กำลังโกรธเขาอยู่หรือเปล่า ถึงกับกลืนน้ำลายลงคอดังอึกจากนั้นก็เอ่ยถามออกไปเสียงสั่น

"เอ่อ... เพนไม่โกรธเกอร์ใช่ไหม"

เขาเอ่ยถามออกไปด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา เพนตี้จ้องมองใบหน้าของเขาด้วยแววตานิ่งสงบ ไม่ได้แสดงความรู้สึกใด ๆ อย่างน้อยตบตีหรือด่าทำยังไงก็ได้ เขายังรู้สึกดีกว่านี้อีก เพราะการกระทำเมื่อคืนคือการพรากพรหมจรรย์ไปจากผู้หญิงคนหนึ่งเลยนะ การนิ่งแบบนี้ไม่ใช่เรื่องที่ดีเลย

"ช่างมันเถอะนายก็ลืม ๆ ไปซะ"

เธอเอ่ยออกมาเพียงแค่นั้นก่อนจะเอาผ้าห่มคลุมตัวจากนั้นก็ลุกขึ้นออกจากเตียงไปเก็บเสื้อผ้าที่ร่วงหล่นลงพื้น จากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องน้ำทันที

"เพนตี้ไม่เอาแบบนี้สิ เกอร์จะรับผิดชอบทุกอย่างไม่ต้องห่วงนะ"

เขาลุกขึ้นตามไปยังประตูห้องน้ำ ซึ่งประโยคคำพูดของเขาทำให้หญิงสาวถึงกับชะงักไป เหลือบสายตามองเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเรียบ

"จะรับผิดชอบทำไมในเมื่อฉันเป็นคนยอมนายเอง อีกอย่างเราสองคนไม่ได้รักกัน"

"แต่ว่าเกอร์รักเพนนะ อีกอย่างเพนเป็นเมียของเกอร์แล้ว เพราะฉะนั้นเกอร์ไม่ยอมปล่อยเพนไปง่าย ๆ แน่"

เขายื่นคำขาดว่าไม่มีทางปล่อยเธอให้ออกไปจากชีวิตแน่ คิดจะฟันแล้วทิ้งอย่างนั้นเหรอมันไม่ง่ายหรอก หึหึ

"แต่ฉันไม่ได้รักนาย"

"ไม่เป็นไรนี่เดี๋ยวเกอร์จีบเพนเอง จะทำทุกอย่างให้เพนรักเกอร์ให้ได้เลย เพราะฉะนั้นหลังจากนี้เตรียมรับมือไว้ได้เลย"

หญิงสาวได้ยินแบบนั้นก็กุมขมับก่อนจะถอนหายใจออกมา ดื้อด้านชะมัดเลยให้ตายสิ

"ตามใจก็แล้วกัน ฉันไม่เคยห้ามอะไรนายได้อยู่แล้วนี่... จะอาบน้ำแต่งตัวแล้ว"

"จ้ะเมียจ๋า"

"เมียบ้านนายสิ! เหอะ"

และหลังจากวันนั้นเขาก็ตามหญิงสาวต้อย ๆ ไม่ว่าเธอจะไปไหนเขาก็ตามไปเฝ้า ผู้ชายหน้าไหนเข้ามาใกล้เขาก็จะออกตัวว่าเป็นผัว จะให้ทำยังไงได้ละก็เขารักของเขานี่นา หวงมากเลยด้วย เพราะฉะนั้นใครหน้าไหนเข้ามาใกล้เขาจะจัดการให้หมด

"ไอ้ไทเกอร์มึงตามเขาต้อย ๆ แบบนี้มันน่าสมเพชที่สุดเลยนะ คนอย่างมึงเคยมีแต่ผู้หญิงตามตูดไหงกลายเป็นตามเขาต้อย ๆ ซะอย่างนั้น"

เขาเลือกสายตาหันไปมองคอปเตอร์ก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างเซ็ง ๆ มันจะพูดให้ได้อะไรขึ้นมาเนี่ย ก็รู้แหละว่ามันคือความจริง แต่ยิ่งพูดมันทำให้เขาดูไร้ค่าไปใหญ่ หงุดหงิดวะ!

"กูไม่รู้ รู้แค่ว่าคนนี้กูรักของกู แม่ของลูกโว้ย"

คอปเตอร์ได้ยินแบบนั้นก็เบ้ปากใส่ทันที เป็นเสืออยู่ดี ๆ กลายเป็นหมาซะงั้น

"ตามใจมึงแล้วกัน ก็ควรค่าแก่การรอคอยมั่ง เพราะยัยเพนตี้แม่งก็สามารถทำให้เสืออย่างมึงกลายเป็นหมาหงอยได้ กูว่าไม่ธรรมดาเหมือนกันว่ะ ฮ่า ๆ"

"มึงจะพูดทำเหี้ยอะไรวะ เดี๋ยวมึงได้เจอกูไอ้สัส อย่ามาล้อนะเว้ยไม่ชอบ"

เขาทำหน้าโมโหใส่เพื่อนด้วยความหงุดหงิดเป็นอย่างมาก บอกแล้วไงว่ามันคือความจริงแต่ไม่ต้องพูดก็ได้ไหมล่ะ

"แล้วเย็นนี้ยังไงเจอกันที่เดิมป่ะ"

ปอร์เช่เอ่ยถามขึ้นเพราะปกติช่วงเย็นพวกเขาก็จะนัดกันที่ผับที่เดิม เขายักไหล่เล็กน้อยยังไม่ชัวร์ว่าจะไปหรือเปล่า เพราะต้องดูผู้หญิงอีกคนก่อน

"ดูก่อนไม่รู้ว่าเพนตี้จะไปที่ไหนหรือเปล่า"

"ปกติกูก็ไม่เห็นเขาจะชวนมึงไปไหนด้วยนี่ หรือว่ากูตกข่าวอะไรไปวะ"

แบรี่ที่นั่งเงียบอยู่นานเอ่ยออกมาด้วยใบหน้ากวนประสาท ไทเกอร์ลุกขึ้นเตรียมจะไปกระทืบเพื่อนรัก ซึ่งมันหัวเราะและกระโดดหนีทันที

"ไอ้สัสแบรี่วันนี้กูจะเอาเลือดหัวมึงออก เชี่ย!"

ทั้งสองคนวิ่งไล่จับกันจนเหนื่อยก่อนจะเดินมานั่งลงเพื่อพักยกก่อน ไทเกอร์หยิบนาฬิกาขึ้นมาดูตอนนี้เป็นเวลาประมาณ 14:00 น แล้ว เขารีบหยิบกระเป๋าและเดินออกไปจากตรงนั้นทันที เนื่องจากว่าตอนนี้เพนตี้เลิกเรียนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

"ไอ้สัสเกอร์มึงจะไปไหน"

โดมิโนตะโกนไล่หลังเพื่อนด้วยความมึนงง จู่ ๆ ก็หยิบกระเป๋าและวิ่งออกไปเลยทันทีจนเพื่อนงงไปหมด

"หาเมียแป๊บนึง"

@คณะมนุษยศาสตร์

เขาเดินเข้าไปบริเวณหน้าตึกเหลือบสายตาหันไปมองตามทางก็เจอยัยแว่น จึงรีบเดินเข้าไปตรงนั้นทันทีเพราะทั้งสองคนตัวติดกันตลอดเวลาอยู่แล้ว และเมื่อเขาเดินเข้าไปเรื่อย ๆ ก็เห็นเพนตี้นั่งอยู่ตรงม้านั่ง แล้วก็มีผู้ชายอีกคนนั่งอยู่ใกล้ ไทเกอร์เห็นแบบนั้นก็เลือดขึ้นหน้าก่อนจะรีบขยับตัวลุกขึ้นเดินดุ่ม ๆ เข้าไปหาทันที

"ออกไปให้ห่างเพนตี้นะเว้ย"

เขาเดินเข้าไปผลักผู้ชายอีกคนที่นั่งอยู่เคียงข้างผู้หญิงของเขา จนหญิงสาวถึงจะทำหน้าเอือมระอาใส่

"มากไปแล้วนะไทเกอร์"

และเมื่อหญิงสาวพูดแบบนั้นเขาก็สะบัดหน้าใส่ทันทีด้วยความงอน คนมันรักคนมันหึงแต่กลับมาพูดแบบนี้มันน่าน้อยใจชะมัดเลย

"ใช่สิเกอร์ผิดเองแหละที่หวงเพนมากไป รักมากไป เกอร์ผิดเองแหละ"

เขาทำหน้าเศร้าเหลือบสายตามองไปยังหญิงสาวที่ตอนนี้จ้องมองมาทางชายหนุ่มด้วยใบหน้าเรียบเฉย ไม่ได้มีความแคร์ใด ๆ แม้แต่นิดเดียว

"เราไม่ได้เป็นอะไรกันนะไทเกอร์ นายจะล้ำเส้นฉันมากเกินไปแล้ว"

"นอนด้วยกันเอากันแล้ว ไม่ได้เป็นอะไรกันอย่างนั้นเหรอ"

เขาพูดออกมาจนคนรอบข้างเริ่มหันมามองเราทั้งสองคน หญิงสาวทำหน้าตกใจเป็นอย่างมากก่อนจะรีบเก็บข้าวของแล้วลากไทเกอร์ออกไปจากตรงนั้นทันที พอลับสายตาผู้คนเพนตี้ก็ปล่อยมือของเขาก่อนจะจ้องมองใบหน้าด้วยความรู้สึกโมโหเป็นอย่างมาก

"เป็นบ้าอะไรเนี่ยพูดแบบนั้นทำไม นายไม่มีสิทธิ์จะมาพูดจาแบบนี้กับฉันนะ"

"ก็พูดความจริงนี่ แล้วเพนจะพูดก่อนทำไมว่าไม่ได้เป็นอะไรกับเกอร์ แล้วทำไมเกอร์ไม่มีสิทธิ์อะไร ทั้งที่เพนเป็นเมียของเกอร์"

หญิงสาวทำหน้าเซ็งอารมณ์อย่างถึงที่สุด เป็นผู้ชายที่ดื้อด้านและก็พูดไม่เข้าใจอะไรซะเลย

"นายพูดไม่เข้าใจหรือไง ฉันก็บอกอยู่ว่าให้นายมาจีบ ตอนนี้ฉันกับนายเราสองคนยังไม่ได้เป็นอะไรกัน ฉันก็ยังไม่ได้คิดอะไรกับนาย แล้วฉันก็ไม่ได้รักนาย ไม่ต้องมาอ้างคำว่าผัวเมียอะไรทั้งนั้น เข้าใจที่ฉันพูดใช่ไหม"

ตั้งแต่รู้จักกันมานี่คงเป็นประโยคที่ยาวที่สุดของเธอที่พูดออกมา ควรจะดีใจใช่ไหมที่ได้ยินเธอพูดยาวเหยียดขนาดนี้

"ไม่เข้าใจ แล้วก็ไม่เข้าใจอะไรทั้งนั้น!"

"ไอ้บ้าไทเกอร์!"

"ทำไม!"