MasukShare
บทที่ 3 ผัวเมียกัน NC
Terakhir Diperbarui:
2024-11-22 14:39:19ตอนนี้อารมณ์ของเขามาเต็มเปี่ยม ตอนแรกรู้สึกอยากมีอะไรกับเพนตี้แบบปกติที่ไม่ใช่เพราะฤทธิ์ยา แต่เป็นความต้องการของเธอจึงไม่อยากขัดใจ ยังคงรู้สึกกังวลว่าถ้าพรุ่งนี้ตื่นมา เธอจะความขุ่นเคืองในการกระทำครั้งนี้ ทั้งที่ตัวเองเป็นคนอนุญาต
"เพนแน่ใจหรือยังว่าจะให้เกอร์ทำ อย่ามาเสียใจทีหลังแล้วกัน"
เธอพยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะปลดกระดุมเสื้อผ้าของเขาทีละอัน จนตอนนี้เสื้อของเขาหลุดลุ่ยออกจากตัวแล้ว เขาก็จัดการถอดกางเกงของตัวเองออก โชคดีมากตรงที่รถจอดมันมืดไม่ค่อยมีรถผ่านไม่งั้นละก็...
"ทะ...ไทเกอร์ ฉะ...ฉันไม่ไหวแล้ว"
เขาถอดกางเกงเสร็จก็ขยับใบหน้าเข้าไปใกล้ก่อนจะใช้ริมฝีปากซุกไซ้ตามซอกคอขาวระหง ช่วยไม่ได้แล้วแหละในตอนนี้ เพราะเขาเองก็อดทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน ถ้าจะมาขอให้หยุดในตอนนี้บอกเลยว่าไม่ทำเด็ดขาด
"อ๊ะ! ยะ...อย่าทำรอยสิ"
หญิงสาวร้องครางออกมาเสียงหวาน ไทเกอร์ดูดเม้มซอกคอก่อนจะลากไล้ไปทั่ว ริมฝีปากลากลงมายังยอดปทุมถัน มือข้างหนึ่งบีบเคล้นเต้านมอวบ ส่วนนิ้วเรียวอีกข้างก็ล้วงเข้าไปใจกลางความสาว ค่อย ๆ สอดนิ้วเข้าไปเพื่อเรียกน้ำหวานให้ไหลออกมา
"อ๊ะ เจ็บ!"
และเมื่อนิ้วเรียวสอดเข้าไปยังเนื้อนุ่ม หญิงสาวก็กระตุกเกร็งกัดริมฝีปากด้วยความรู้สึกเจ็บ เขาค่อย ๆ ชักเข้าออกก่อนจะดึงนิ้วออกเพราะรู้สึกสงสาร
"เจ็บเหรอ"
หญิงสาวพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะโอบรอบคอเขาเอาไว้แน่น ไทเกอร์ขยับตัวลงต่ำก่อนจะใช้ลิ้นร้อนค่อย ๆ เลียชิมความหวานที่อยู่ใจกลางความสาว ระรัวลิ้นจนเธอถึงกับสะกดกลั้นอารมณ์ไว้ไม่ไหว ก่อนจะกระตุกเกร็งปล่อยน้ำหวานไหลออกมาตามร่องขา แฉะล้นออกมาจากนั้นเขาก็รีบดูดกลืนจนหมด
"อ้าส์~"
"อร่อยจัง น้ำหวานของเพนหวานสุด ๆ"
เขาเลียริมฝีปากจ้องมองไปยังคนตัวเล็กที่ตอนนี้จัดกัดฝีปากดูเซ็กซี่อย่างถึงที่สุด หันมามองชายหนุ่มด้วยสายตาที่บ่งบอกว่าต้องการแบบถึงที่สุด รู้สึกไม่ดีเลยนะที่รังแกคนไม่มีสติ แต่ไม่เป็นไรเขาพร้อมรับผิดชอบทุกอย่างอยู่แล้ว
"เกอร์ไม่ไหวแล้วจะใส่แล้วนะ"
พูดจบเขาก็ขยับเอวสอบแทรกเข้าไปใจกลางระหว่างขา จับท่อนเอ็นรูดไปมาก่อนจะค่อย ๆ สอดเข้าไปยังเนื้อนุ่มของเธอทันที
"อ๊ะ! จะ...เจ็บ อึก เจ็บค่ะ"
เขาค่อย ๆ จับท่อนเอ็นให้เลื่อนผ่านผนังนุ่มเข้าไปจนสุดลำ ในตอนนี้หญิงสาวถึงกับกัดริมฝีปากเอาไว้แน่น ซุกใบหน้าเข้าไปยังแผงอกด้วยความรู้สึกเจ็บแสบ และนี่ก็เพิ่งรู้ว่าเธอเองยังบริสุทธิ์อยู่ จะทำให้รู้สึกผิดไปถึงไหนเนี่ย เฮ้อ!
"เพนจ๋าใจเย็นก่อนนะ เดี๋ยวมันก็หายเจ็บแล้ว อ่าส์~ แต่ว่าตอนนี้อย่าเพิ่งเกร็งได้ไหม เกอร์เสียวจนจะแตกอยู่แล้ว"
เขาร้องครางออกมาด้วยความเสียวซ่าน หญิงสาวเกร็งจนตอดรัดท่อนเอ็นแน่นไปหมด มันเสียวมากจนเริ่มอดทนไม่ไหว ต้องเริ่มขยับแก่นกายในที่สุด
"อ๊ะ! จะ....จุก"
เสียงร้องครางของคนใต้ร่างทำเอาชายหนุ่มถึงกับคุมสติตัวเองไม่ได้ หรือกระแทกด้วยความเร็วและแรงหลายที จนร่างบางตัวสั่นไหวไปตามแรง
"อ้าส์ แน่นสุดเลยเพนจ๋า เสียวโว้ย!"
"อ๊ะ! มะ...ไม่ไหว"
"อีกนิด เกอร์จะแตกแล้ว ซี๊ด"
เขาขยับเอวสอบด้วยความแรงและเร็วขึ้น ด้วยความที่ร่องสาวรัดแน่นจนเกินไป มันทำให้เขาแตกง่ายทั้งที่ปกติเป็นคนอึดมาก และเพียงไม่นานเขาก็กระตุกเกร็งปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเข้าไปในตัวของเธอ ฉิบหายแล้วสิ ตอนนี้แตกในไปเรียบร้อย และเป็นครั้งแรกที่เขาสดกับผู้หญิง เพราะหาถุงยางไม่ทัน เพนตี้เมื่อเสร็จสมถึงความปรารถนาก็นอนเหนื่อยหอบสลบไสล เขาจ้องมองไปยังร่างเล็กก่อนจะยิ้มออกมาเล็กน้อย
"เพนจ๋าไปต่อที่ห้องนะในรถเกอร์ไม่ถนัด ใส่เสื้อกันหนาวเกอร์ไปก่อนนะ"
เขาถอดแก่นกายความเป็นชายจะหยิบเสื้อกันหนาวหลังรถมาสวมใส่ให้ อุ้มหญิงสาวให้ไปนั่งตรงที่นั่งคนขับ ดูท่าทางคืนนี้น่าจะอีกยาวเพราะดูจากสายตาอันยั่วยวน คืนนี้คงไม่ได้นอนกันแน่ และดูเหมือนว่าตอนนี้เธออารมณ์ขึ้นมาอีกแล้ว ยังคงลวนลามชายหนุ่มในรถ เขาพยายามแต่งตัวให้เสร็จจากนั้นก็รีบขับรถกลับไปยังคอนโด ใช้เวลาเตรียมไม่กี่นาทีก็มาถึงยังจุดหมาย
"เพนตี้เดินไหวไหม"
เขาเอ่ยถามหญิงสาวหลังจากที่เปิดประตูให้เธอเดินลงมา แต่ทว่าร่างบางเซล้มทรงตัวไม่ค่อยอยู่ สงสัยจะเจ็บช่วงล่างก็เลยเดินไม่ค่อยไหว ก็แน่นอนแหละโดนของใหญ่ไปขนาดนั้น หึหึ
"มาค่ะเกอร์อุ้มไปเอง"
เขาทำการปิดประตูล็อกรถให้เรียบร้อยจากนั้นก็อุ้มหญิงสาวขึ้นมาไว้ในอ้อมแขน คืนนี้ให้เธอค้างที่คอนโดเขาไปก่อนแล้วกัน และดูท่าทางจะไปถึงห้องน่าจะไม่ได้นอนกันแน่ ๆ หึหึ
เขาวางหญิงสาวลงบนเตียงนอน และดูเหมือนว่าเธอจะยังมีความต้องการอยู่ เพนตี้โอบรอบคอชายหนุ่มเอาไว้ก่อนจะจูบด้วยความเร่าร้อน เขาเองก็สนองให้ด้วยความเต็มใจ มือที่ว่างก็เริ่มถอดเสื้อกันหนาวบนตัวของเธอออก และตอนนี้ความเป็นชายของเขามีเลือดความบริสุทธิ์เลอะติดอยู่ เขาถึงกับถอนหายใจออกมา รีบเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อล้างคราบเลือดที่ติดอยู่แก่นกายความเป็นชายออก จากนั้นก็กลับมาพร้อมกับรูดชักเข้าออกจากนั้นก็สอดเข้าไปใจกลางความสาวของเธออีกครั้ง และครั้งนี้กระแทกหนักหน่วงไม่สนอะไรอีกแล้ว คืนนี้แหละจะเอาให้ตายกันไปข้างเลย คอยดู!
เช้าวันต่อมา...
ชายหนุ่มขยี้ตาตื่นขึ้นมาจ้องมองร่างบางที่ตอนนี้นอนหนุนแขนเขาหลับตาพริ้มดูเหนื่อยล้า ท่าทางจะเหนื่อยไม่น้อยเหมือนกันเพราะเมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ล่อไปเกือบตี 4 ตอนนี้เป็นเวลา 9 โมงเช้าแล้วยังไม่มีวี่แววว่าจะตื่นเลย เขาเอามือข้างที่ว่างเกลี่ยเบา ๆ ที่ปอยผมของเธอ ไม่อยากจะเชื่อเลยจริง ๆ ว่าตอนนี้เขากับเพนตี้เราสองคนกลายเป็นผัวเมียกันเป็นที่เรียบร้อย เขินมากเลยให้ตายสิ... จ้องมองอยู่สักพักร่างบางก็ขยับตัวไปมาก่อนจะค่อย ๆ ลืมตาขึ้น และเมื่อเห็นใบหน้าของเขาก็สะดุ้งด้วยความตกใจ ก่อนจะรีบขยับตัวลุกขึ้นทันที
"โอ๊ย!"
เธอใช้มือกุมช่วงล่างของตัวเองเอาไว้ ไม่รู้ว่าเมื่อคืนเธอโดนไปมากขนาดไหน ตอนนี้ถึงได้รู้สึกเจ็บจนระบมไปหมด ไทเกอร์เห็นแบบนั้นก็รีบเข้ามาคองสาวเอาไว้ด้วยความเป็นห่วง
"จะรีบไปไหนครับเมียจ๋า"
หญิงสาวอ้าปากค้างจ้องมองไปยังใบหน้าของชายหนุ่มด้วยความตกใจ กับประโยคที่เขาเรียกเธอ
"เมียอะไร! พูดให้ดีนะไทเกอร์"
เขาจ้องมองไปยังใบหน้าของหญิงสาวก่อนจะยิ้มแก้มปริ ใช้มือทั้งสองข้างโอบรอบเอวของเธอก่อนจะรัดเอาไว้แน่น
"ก็เพนกับเกอร์ไง ตอนนี้เราสองคนเป็นผัวเมียกันแล้วนะ ดีใจที่สุดเลย"
"..."
Bab terkait
ตื๊อรักวิศวะร้าย บทที่ 4 ลืม ๆ มันไปเถอะนะ
ไทเกอร์เอ่ยออกมาก่อนจะยิ้มมุมปากด้วยความเจ้าเล่ห์ แต่ทว่าหญิงสาวกลับไม่เล่นด้วยแถมยังเอาแต่นิ่งเงียบไม่พูดอะไร จากตอนแรกที่กำลังติดตลกก็กลายเป็นหน้าซีดทันที หรือว่าเพนตี้กำลังโกรธเขาอยู่หรือเปล่า ถึงกับกลืนน้ำลายลงคอดังอึกจากนั้นก็เอ่ยถามออกไปเสียงสั่น"เอ่อ... เพนไม่โกรธเกอร์ใช่ไหม"เขาเอ่ยถามออกไปด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา เพนตี้จ้องมองใบหน้าของเขาด้วยแววตานิ่งสงบ ไม่ได้แสดงความรู้สึกใด ๆ อย่างน้อยตบตีหรือด่าทำยังไงก็ได้ เขายังรู้สึกดีกว่านี้อีก เพราะการกระทำเมื่อคืนคือการพรากพรหมจรรย์ไปจากผู้หญิงคนหนึ่งเลยนะ การนิ่งแบบนี้ไม่ใช่เรื่องที่ดีเลย"ช่างมันเถอะนายก็ลืม ๆ ไปซะ"เธอเอ่ยออกมาเพียงแค่นั้นก่อนจะเอาผ้าห่มคลุมตัวจากนั้นก็ลุกขึ้นออกจากเตียงไปเก็บเสื้อผ้าที่ร่วงหล่นลงพื้น จากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องน้ำทันที"เพนตี้ไม่เอาแบบนี้สิ เกอร์จะรับผิดชอบทุกอย่างไม่ต้องห่วงนะ"เขาลุกขึ้นตามไปยังประตูห้องน้ำ ซึ่งประโยคคำพูดของเขาทำให้หญิงสาวถึงกับชะงักไป เหลือบสายตามองเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเรียบ"จะรับผิดชอบทำไมในเมื่อฉันเป็นคนยอมนายเอง อีกอย่างเราสองคนไม่ได้รักกัน""แต่ว่าเกอร์รักเพนนะ อีกอย่า
Terakhir Diperbarui : 2024-12-01ตื๊อรักวิศวะร้าย บทที่ 5 ข้อแม้
เพนตี้ถึงกับกุมขมับเพราะไม่รู้จะพูดอะไรกับเขาถึงจะเข้าใจในสถานะความสัมพันธ์ของเราทั้งสองคน ตีหน้ามึนไม่รู้ไม่ชี้ หึงหวงเธอในทุกที่บางทีก็เหนื่อยจะคุยเหมือนกันนะ"เราสองคนเป็นผัวเมียกันแล้วก็คือเป็นแล้ว ทำไมเข้าใจอะไรยากจังฮะ""นี่นายยังไม่ลืมเรื่องคืนนั้นอีกเหรอ แค่คืนเดียวทำไมนายถึงมาตู่ว่าเป็นเจ้าของฉัน แถมยังไปประกาศว่ากินนอนอยู่ด้วยกันทุกวัน ทั้งที่ได้กันแค่คืนเดียว"เธอตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเริ่มท้อ อธิบายอะไรไปก็เหมือนจะทะลุออกหูหมด"ไม่ลืมแล้วก็ไม่มีทางลืม แต่ถ้าเกิดว่าเพนลืมงั้นเดี๋ยวเกอร์จะทบทวนความจำให้ มานี่!"เขาลากหญิงสาวให้เดินตามไปที่รถ จากนั้นก็จับเธอยัดเข้าไปนั่งอยู่ข้างในรถหรู และพอเขาจะเดินอ้อมไปยังฝั่งคนขับเธอก็รีบเปิดประตูก่อนจะวิ่งออกไปทันที แต่ทว่าไม่มีทางจะเร็วกว่าผู้ชายอย่างเขาได้ ไทเกอร์จึงรีบดึงรั้งแขนของเธอเข้ามาไว้ในอ้อมกอด"ก็เอาสิหนีไปเลย ถ้าจับได้จะเอาในรถเนี่ยแหละ เอาสิอยากหนีก็หนีเลย"และเมื่อชายหนุ่มขู่ไปแบบนั้นเธอก็นิ่งเงียบไม่ยอมขยับเขยื้อนตัวไปไหนอีก เขาดึงแขนเธอให้เดินตามมาคราวนี้ไม่ขัดขืนยอมตามมาแต่โดยดี พาเข้ามานั่งอยู่ในรถด้วยกันเขาก็ขับรถตรงไป
Terakhir Diperbarui : 2024-12-01ตื๊อรักวิศวะร้าย บทที่ 6 ขอน้ำเดียว NC
"เพนจ๋าเอาอะไรเพิ่มอีกไหมครับ ลูกชิ้นร้านข้าง ๆ ก็อร่อยนะเดี๋ยวไปสั่งให้"เธอส่ายหน้าทันทีก่อนจะใช้มือหยิบกากหมูกินเล่นในระหว่างที่รอก๋วยเตี๋ยวมาเสิร์ฟ"ไม่เอาดีกว่าแค่นี้ก็กินไม่หมดแล้ว""โอเคตามนั้น"และเพียงไม่นานพนักงานก็มาเสิร์ฟก๋วยเตี๋ยวให้ ไทเกอร์ใช้ตะเกียบคีบลูกชิ้นไปใส่ชามให้หญิงสาวหลายลูก เขารู้ว่าเธอชอบกินลูกชิ้น ก่อนหน้านี้ชายหนุ่มชอบกินเล็กเนื้อสดลูกชิ้น แต่พอมากินข้าวด้วยกันครั้งแรกเธอบอกว่าไม่ชอบกินเนื้อ หลังจากนั้นเขาก็ไม่สั่งให้อีกแถมยังไม่กินด้วย เพื่อที่จะให้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันได้ง่าย"งั้นเดี๋ยวเกอร์แบ่งลูกชิ้นให้เพนดีกว่า""ถ้าอย่างนั้นเอาเส้นไปกินเลย จะกินแค่ลูกชิ้นพอแล้ว""ได้ครับคนสวย"เขายิ้มออกมาไม่ได้ปฏิเสธ คนสวยก็จะเป็นแบบนี้แหละกลัวอ้วนไม่ค่อยกินเส้นเยอะ จากนั้นทั้งคู่ก็นั่งกินด้วยกันประมาณ 20 นาที จากนั้นก็ขับรถกลับไปยังคอนโดของหญิงสาว เอาจริงเธอเคยไปนอนที่คอนโดของไทเกอร์เพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้น ก็คือครั้งแรกที่เราสองคนมีอะไรกัน หลังจากนั้นเธอก็ไม่ได้ไปอีกเลย ตอนแรกก็บังคับให้ไปนอนแต่ว่าเธอขี้เกียจ ไม่ใช่ว่ามันไกลอะไรหรอกเพียงแค่ไม่ชินก็เท่านั้น"ไทเกอร
Terakhir Diperbarui : 2024-12-01ตื๊อรักวิศวะร้าย บทที่ 7 จะบ้าตายรายวัน
และไม่รอช้าชายหนุ่มก็รีบพลิกตัวเธอให้ขึ้นมาคร่อมอยู่บนตัวของเขา เพนตี้สะดุ้งตกใจเล็กน้อยก่อนจะใช้มือเล็กตีหน้าอกเขาหลายทีด้วยความหมั่นไส้"ตาบ้าเอ๊ยฝากไว้ก่อนเถอะ"เธอกัดริมฝีปากเอาไว้แน่นก่อนจะเริ่มขยับสะโพกแอ่นไปตามจังหวะ และทุกครั้งที่น้องสาวกระแทกท่อนเอ็นไปจนสุดลำ ก็ทำให้ชายหนุ่มถึงกับร้องครางออกมาด้วยความเสียวซ่านแทบจะขาดใจ"ซี๊ด! โคตรดีเลยเมียจ๋า"เขาถึงกับหายใจหอบเพราะรู้สึกเสียวจนแทบจะอดทนไม่ไหว มือทั้งสองข้างกอบกำเต้านมอวบ บีบเคล้นอย่างแรงเพื่อเพิ่มความเสียวซ่านให้กับผู้หญิงที่อยู่ขย่มอยู่ข้างบน กำลังบรรเลงเพลงรักด้วยท่วงท่าที่ถูกใจเขาเป็นอย่างมาก"แบบนั้นเพน...ซี๊ดดด""ไม่ไหวแล้ว อ๊ะ อ๊ะ"ยิ่งเธอเริ่มรู้สึกว่าตัวเองจะแตะขอบสวรรค์ ก็รัวสะโพกให้เร็วขึ้น ขย่มท่อนเอ็นแรงขึ้นไปอีก และก่อนที่เธอจะถึงฝั่งปรารถนาเขาก็จับสะโพกของเธอไม่ให้ขยับ เรียกว่ารังแกกันแทบไม่ให้พักเลย"ทำไมไม่แตกล่ะ""เมียอุตส่าห์ให้ผัวเอาตั้งรอบหนึ่ง เพราะฉะนั้นจัดให้คุ้มเลยจ้าเมียจ๋า""ไทเกอร์!"หญิงสาวเบิกตากว้างด้วยความตกใจ อุตส่าห์บอกว่าน้ำเดียวจบ แต่เขากลับเล่นลิ้นไม่ยอมแตกสักทีเพื่อที่จะได้ยื้อเวลาทำให้น
Terakhir Diperbarui : 2024-12-01ตื๊อรักวิศวะร้าย บทที่ 8 หึง? หวง?
เช้าวันต่อมา...ไทเกอร์ขยี้ตาตื่นขึ้นมาก็พบกับความว่างเปล่า หันซ้ายแลขวาก็ไม่มีแม้แต่เงาของหญิงสาว ตอนนี้เป็นเวลา 10 โมงกว่าแล้ว ซึ่งเขานัดเพื่อนไว้ในเวลา 9:00 น. แต่ก็ช่างเหอะคนมันง่วงนี่นา ส่วนเพนตี้เธอก็น่าจะไปเรียนแล้วแหละเพราะเมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ปาไปตี 2 กว่า มันน่าจับลงโทษซะให้เข็ดถ้าไม่ติดว่าเกรงใจแล้วก็นะ หึหึเขาขยับตัวลุกขึ้นจากเตียงนอน หยิบผ้าเช็ดตัวจากนั้นก็เข้าไปอาบน้ำล้างหน้าล้างตาให้สะอาดสดชื่น ใช้เวลาประมาณยี่สิบนาทีก็ทำธุระทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย หยิบกระเป๋ากุญแจรถออกจากคอนโดเพื่อไปขึ้นรถตรงลานจอด วันนี้เขามีเรียนในช่วงบ่าย แต่ที่ไปเช้าก็ไปนั่งเฝ้าคนรักก่อน เพราะยังไงเธอก็ต้องมากินข้าวที่ตึกวิศวะ และแน่นอนว่ายัยแว่นตัวดีเป็นคนพามานั่นเองตู้ดดดดดดโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น ใช้มือควานหาโทรศัพท์ซึ่งเขาวางไว้ตรงเกะข้าง ๆ หาสักพักก็เจอ และตอนนี้รถจอดติดไฟแดงพอดีเขาจึงกดรับสายก่อน"มีไรวะ"(ไอ้ไทเกอร์มึงอยู่ไหน พวกกูอยู่โรงอาหารใต้ตึกเนี่ย)"เออกูจะถึงแล้ว"(เค! ช้าฉิบหายเลยมึงอะ กูจะให้มึงดูโปรเจคให้หน่อยเดี๋ยวนี้เลยนะ)เขากดวางสายก่อนจะเร่งรีบขับออกไปทันที และเพียงไม่นานก็ม
Terakhir Diperbarui : 2024-12-01ตื๊อรักวิศวะร้าย บทที่ 9 เพนเฮาส์
"แกกลับยังไงหม้อแกง"เพนตี้มองใบหน้าของเพื่อนที่ตอนนี้ชะเง้อคอมองซ้ายมองขวาเหมือนจะหาใครสักคนหนึ่ง"ปอร์เช่มารับน่ะ แกกลับก่อนได้เลย"เธอพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินตรงไปยังลานจอดรถ ซึ่งโดยปกติจะขับรถมาเอง เอาจริงที่บ้านของเธอค่อนข้างมีฐานะในระดับหนึ่ง ครอบครัวทำรีสอร์ตอยู่ทางภาคเหนือ สอบได้มหาวิทยาลัยในกรุงเทพก็เลยมาเรียนที่นี่ และมีพี่ชายอีกคนเขาก็มาเรียนมหาวิทยาลัยในกรุงเทพเหมือนกันแต่อยู่คนละที่ แต่ว่าเขาเรียนจบได้สักปีหนึ่งแล้วก็เลยไปช่วยธุรกิจที่บ้าน ในตอนนี้ขับรถชิว ๆ เดินทางกลับคอนโด แวะซื้อของหลายอย่างจนตอนนี้เวลาปาไปเกือบสี่โมงเย็น ถือข้าวของลงจากรถพะรุงพะรัง หยิบคีย์การ์ดสแกนเข้าไปในห้องก่อนจะตรงไปยังห้องครัวเพื่อเอาของไปเก็บ"ของเยอะชะมัดเลย ฉันซื้ออะไรนักหนาเนี่ย"เธอบ่นออกมาก่อนจะเก็บของเรียงเข้าชั้น ทว่าก็ต้องชะงักไปเมื่อได้ยินเสียงกดออกตรงหน้าประตู"ใครมา"ตามที่เธอคาดเดาไม่ใช่ไทเกอร์แน่นอนเพราะเขามีคีย์การ์ด ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องกดออด เธอไปล้างไม้ล้างมือก่อนจะเดินตรงไปยังประตู ใช้มือขวาบิดลูกบิดให้ประตูเปิดออกก่อนจะเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ฉิบหายแล้วไงล่ะ ร้อยวันพันปี
Terakhir Diperbarui : 2024-12-01ตื๊อรักวิศวะร้าย บทที่ 10 ความจริงเมื่อ 2 ปีก่อน
เขาทำได้เพียงแค่เอามือปัดป้องเท่านั้น ไม่สามารถที่จะต่อสู้อะไรได้เลย เพราะถ้าตอบโต้แม้แต่หมัดเดียวมีหวังเขาได้เลิกกับเพนตี้ของจริงแน่ และดูเหมือนว่าตอนนี้หญิงสาวจะตกใจเพราะพี่ชายเข้าไปต่อยคนรักของเธอ จึงรีบวิ่งเข้าไปห้ามเพื่อไม่ให้เขาทำร้ายไทเกอร์ไปมากกว่านี้"พอแล้วพี่เพนเฮาส์ ฮึก! เพนผิดเองแหละที่ยอมเขา ปล่อยเขาไปเถอะ เพนสัญญาว่าจะไม่ยุ่งกับเขาอีก"ไทเกอร์อ้าปากค้างอย่างอึ้งไป ไม่ยุ่งกับเขางั้นเหรอ เหอะ! ไม่มีทางให้มันเกิดขึ้นแน่"ไม่มีทางหรอก เกอร์ไม่มีทางยอมเลิกแน่นอน ปล่อยให้พี่ชายของเพนกระทืบเกอร์ให้ตายตรงนี้ดีกว่า แต่ถ้าจะให้เลิกบอกเลยว่าไม่มีทาง"เขาจ้องมองไปยังใบหน้าหญิงสาวด้วยสีหน้าที่จริงจังมาก ถ้าต้องถูกกระทืบจนตายเขายอม แต่ถ้าต้องเลิกกันเขาไม่มีทางทำแน่"ได้! วันนี้กูจะกระทืบมึงให้ตายคาตีนกูเลย คอยดู"พูดจบเขาก็เข้ามากระทืบไทเกอร์ทันทีตามที่พูดไว้ และก็เหมือนเดิมคือเขาก็นั่งอยู่นิ่ง ๆ เอามือปัดป้องเพื่อป้องกันตัวเอง แต่ก็ตอบโต้อะไรไม่ได้ อีกอย่างเขาก็ทำผิดต่อเพนเฮ้าส์มาก่อน ปล่อยให้มันได้ระบายความแค้นในอดีตถือว่าชดใช้ให้กันกับสิ่งที่ผ่านมา"พอเถอะนะพี่เพนเฮาส์ เพนขอร้องนะ
Terakhir Diperbarui : 2024-12-01ตื๊อรักวิศวะร้าย บทที่ 11 ขอโอกาสอีกครั้ง
เขาสะบัดหน้าไล่ความมึนเพราะว่าดื่มแอลกอฮอล์ค่อนข้างหนัก และเมื่อได้สติก็ส่ายหน้าพยายามปฏิเสธกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่"ไอ้เพนเฮาส์มึงฟังกูก่อนนะ กูไม่ได้ยุ่งกับน้องเขาเลยนะเว้ย เธอมาจูบกูเอง"เพนเฮาส์เดินเข้ามากระชากคอเสื้อเพื่อนสนิท และเมื่อแบรี่กับเพื่อนคนอื่นเดินมาพอดีเห็นว่าทั้งคู่กำลังทะเลาะกันก็รีบเข้ามาห้าม เพราะไม่อย่างนั้นไอ้หมาบ้ามันก็จะมาต่อยเขาอีกครั้ง บอกเลยว่าโคตรหมัดหนักเลย"กูต้องเชื่อมึงไหมไอ้ไทเกอร์ คนอย่างมึงเอาไม่เลือกอยู่แล้วขอแค่ได้ กูไม่คิดว่าผู้หญิงที่กูหมายปองมึงยังเอาได้ลง พอ! มึงกับกูพอกันแค่นี้แหละ"พูดจบก็ผลักไทเกอร์ให้เซถอยหลังจากนั้นก็เดินออกไปทันที ส่วนยัยน้องข้าวพอเห็นว่าผู้ชายอีกคนออกไปไม่สนใจเธอ ก็รีบเข้ามาออเซาะไทเกอร์ทันที"พี่ไทเกอร์ขาข้าวไม่ได้รักพี่เพนเฮาส์ค่ะ ข้าวรักพี่ไทเกอร์ อย่าทิ้งข้าวเลยนะคะ ข้าวขอโทษ"เขาสะบัดมือออกจากตัวของผู้หญิงตรงหน้า ทำให้เพื่อนทั้งสองทะเลาะกันและยังกล้ามาขอโอกาสอีก"ฉันไม่ได้ชอบเธออย่ามาวุ่นวายกับฉันอีก จำไว้นะว่าเธอเป็นต้นเหตุที่ทำให้ฉันกับเพื่อนทะเลาะกัน ถ้าฉันเห็นหน้าเธออีก หรือว่าเธอกลับไปยุ่งวุ่นวายกับเพ
Terakhir Diperbarui : 2024-12-01
Bab terbaru
ตื๊อรักวิศวะร้าย บทที่ 33 เวลาแห่งความสุข จบบริบูรณ์
และในที่สุดงานมงคลก็มาถึง เป็นงานแต่งงานระหว่างไทเกอร์และเพนตี้ ส่วนคู่ของหนูนิดและเพนเฮาส์จะแต่งงานทันทีหลังจากที่ฝ่ายหญิงเรียนจบ ครอบครัวสุขสันต์ไม่มีอะไรที่ต้องกังวลอีกในตอนนี้เจ้าบ่าวกำลังนั่งรอเจ้าสาวอยู่ในห้องที่ทางออแกไนซ์จัดไว้ให้ และฤกษ์มงคลเวลา 9:09 น. จะมีพิธีสวมแหวนแต่งงานระหว่างทั้งคู่ ซึ่งตอนนี้เจ้าสาวก็เดินเข้ามากับเพื่อนอีกคนซึ่งก็คือหม้อแกง"สวยมาก!""เจ้าสาวสวยมาก!"ทุกคนร้องว้าวออกมาด้วยความตื่นเต้น เจ้าสาวดูมีน้ำมีนวลสวยงามที่สุด ภายในงานนี้ไม่มีใครที่โดดเด่นไปกว่าเธออีกแล้ว ช่างกล้องรัวชัตเตอร์กันอย่างเพลิดเพลิน หม้อแกงพาเพื่อนสนิทไปนั่งตรงที่ทางออแกไนซ์จัดเตรียมไว้ ก่อนจะเดินออกมาหาชายคนรักที่ยืนอยู่ไม่ห่าง"เพนสวยจังเลยค่ะ"และเมื่อหญิงสาวมานั่งลงตรงหน้า ชายหนุ่มก็เอ่ยชมไม่หยุด ตัวเธอเองก็รู้สึกเขินไม่น้อย ตลอดทางที่เดินเข้ามามีแต่เสียงซุบซิบพูดคุยกันว่าเธอดูสวยเหมือนเจ้าหญิง"ไทเกอร์ก็หล่อเหมือนกันนะ""แน่นอนอยู่แล้ว นี่ใครไทเกอร์เลยนะ"ทั้งสองคนจ้องมองสบตากันก่อนจะยิ้มออกมาอย่างมีความสุข บรรยากาศตลบอบอวนไปด้วยความอบอุ่น เจ้าบ่าวสวมแหวนเพชร 15 กะรัตให้คนรักบนน
ตื๊อรักวิศวะร้าย บทที่ 32 เจรจาเรื่องข่าวดี
เวลาผ่านไปประมาณ 15 นาที พยาบาลก็ถือชาร์จอะลูมิเนียมเดินเข้ามาหาคุณหมอพร้อมจะยื่นมาให้เขาตรงหน้า"ผลการตรวจออกมาเรียบร้อยแล้วค่ะ""เป็นยังไงบ้างครับหมอ"ไทเกอร์ลุ้นเป็นอย่างมาก เขากำมือคนรักของตัวเองไว้แน่น รอดูว่าผลการตรวจจะเป็นไปอย่างที่คาดหวังหรือเปล่า เอาจริงตื่นเต้นมากเลยนะ เขาอยากมีลูกกับเพนตี้ใจจะขาด ครอบครัวอบอุ่นสมบูรณ์ดีที่สุดในชีวิตเลย"ผลการตรวจออกมาแล้วนะครับ คุณเพนตี้กำลังตั้งครรภ์ ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ"และเมื่อผลการตรวจออกมาเป็นที่น่าพึงพอใจ ไทเกอร์และคุณแม่ก็ลุกขึ้นกระโดดโลดเต้นก่อนจะสวมกอดกันด้วยความดีใจเป็นอย่างมาก ส่วนคนที่ท้องก็จ้องมองไปยังทั้งสองคนก่อนจะส่ายหน้ายิ้ม ๆ"เย้! เมียผมท้องแล้วครับแม่ เพนตี้ท้องแล้วโว้ยยยย"หญิงสาวหัวเราะขำ ๆ กับท่าทีของชายคนรัก เล่นใหญ่ทั้งแม่และลูกเลย สงสัยจะอยากมีหลานมากจริง ๆ"ถ้าอย่างนั้นเรารีบเดินทางไปที่เชียงรายเถอะ ไปสู่ขอหนูเพนตี้กัน ถ้าเกิดว่าทางนั้นรู้ว่ากำลังท้องต้องตื่นเต้นมากแน่เลย""รีบไปกันเถอะครับแม่ ขอบคุณคุณหมอมากเลยนะครับเอาไว้เดี๋ยวผมจะพาภรรยามาฝากครรภ์ที่นี่""ยินดีมากเลยครับ เดี๋ยวหมอให้ยาบำรุงไปก่อน ถ้าพร้อม
ตื๊อรักวิศวะร้าย บทที่ 31 อาการแปลก ๆ
ในตอนนี้เพนเฮาส์ได้กลับมาจากโรงพยาบาลเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เดินทางไปเจอกับครอบครัวของหนูนิด และแอบบอกว่าเป็นเพื่อนรักของไทเกอร์ จึงทำให้ครอบครัวของหนูนิดไว้ใจ เพราะเป็นเพื่อนรักของหลานชาย แถมเขายังโทรมายืนยันว่าเพนเฮาส์เป็นคนดี เรื่องราวจึงจบลงอย่างง่ายดายส่วนไทเกอร์เขาเปลี่ยนวันหยุดมาให้ตรงกับวันหยุดของเพนตี้ และวันนี้เขาพาคนรักมากินบุฟเฟ่ต์ทะเลพรีเมี่ยมตามที่สัญญาเอาไว้ ว่าแต่บุฟเฟ่ต์บ้าอะไรก็ไม่รู้ราคาหัวละตั้ง 4,990 บาท กินแล้วมันลอยได้หรือยังไง"เมียจ๋ากินเยอะ ๆ เลยนะ"เขานั่งแกะกุ้งล็อบสเตอร์ให้กับเพนตี้ เอาอกเอาใจสารพัด และตอนนี้เธอกินไปแล้วสองตัว ขนาดตัวโคตรใหญ่ยังงงเลยว่ากินไปได้ยังไง"ทำไมเกอร์ไม่กินล่ะ""เห็นที่รักกินก็อิ่มแล้วช่วงนี้ดูอุดมสมบูรณ์นะเรา มีน้ำมีนวลขึ้นเยอะเลย"หญิงสาววางกุ้งล็อบสเตอร์ลงก่อนจะจ้องมองไปยังชายหนุ่มด้วยใบหน้าหงุดหงิด"เกอร์กำลังบอกว่าเพนอ้วนเหรอ"หญิงสาวเท้าสะเอวจ้องหน้าคนรักอย่างเอาเรื่อง กล้าดียังไงมาบอกว่าเธอดูอุดมสมบูรณ์ ทั้งที่ความหมายคือการบอกว่าเธออ้วน ไทเกอร์ได้ยินแบบนั้นก็รีบปฏิเสธพัลวัน"ไม่ใช่ หมายถึงว่าเมียจ๋าสวยขึ้นไงจ๊ะ อึ๋มขึ้นด้วย
ตื๊อรักวิศวะร้าย บทที่ 30 ทุกอย่างจบลงด้วยดี
ทางด้านของเพนเฮาส์เขาเพิ่งจะได้สติ ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นอย่างเชื่องช้า เมื่อเห็นใบหน้าของคนรักอยู่ตรงหน้าก็ตกใจรีบขยับตัวลุกขึ้นจนตัวเองเจ็บตัวรีบกุมขมับเพราะรู้สึกปวดหัว หนูนิดเห็นแบบนั้นก็ตกใจ รีบขยับตัวลุกขึ้นประคองชายหนุ่มเอาไว้ก่อนจะเอ็ดเขาเสียงไม่ดังมากนัก"อย่าเพิ่งลุกสิคะเดี๋ยวก็เจ็บตัวหรอก""หนูนิดให้อภัยพี่แล้วใช่ไหม แล้วตอนนี้พี่อยู่ที่ไหน"เขากุมขมับตัวเองเอาไว้ หันไปมองโดยรอบด้วยความมึนงง ก่อนหน้านี้จำได้ว่าตัวเองอยู่ที่คอนโด ดื่มเหล้าเมาทั้งวันทั้งคืน ตอนนั้นกำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำ แต่ว่าหลังจากนั้นก็ภาพตัดไปเลย"อยู่ที่โรงพยาบาลค่ะ พี่ไทเกอร์บอกว่าพี่เพนเฮาส์จะได้ผ่าตัด แต่ดูจากสภาพในตอนนี้... อย่าบอกนะคะว่าพี่ทั้งสองคนโกหกหนูนิด"ตอนนี้เธอมั่นใจแล้วว่ากำลังโดนหลอกอยู่ เพราะสภาพของคุณที่จะเข้าห้องผ่าตัดไม่น่าจะเป็นแบบนี้ เธอเตรียมจะลุกขึ้นออกไปแต่ทว่าชายหนุ่มก็ดึงรั้งตัวเข้าหาก่อนจะโอบก่อนเอาไว้แน่น"อย่าทิ้งพี่ไปเลยนะ พี่อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีหนูนิด""แล้วทำไมพี่ถึงทิ้งหนูนิดได้ละคะ"หญิงสาวเอ่ยถามกลับไปซึ่งทำเอาชายหนุ่มอึ้งไปไม่น้อยเหมือนกัน ตัวเองยังทิ้งไปโดยไม่สนใจไยดี ทีแบ
ตื๊อรักวิศวะร้าย บทที่ 29 ปัญหาที่ค้างคา
ทั้งสองคนเห็นประตูถูกเปิดออกและมีคุณหมอเดินออกมาพร้อมกับพยาบาล ก็รีบขยับตัวลุกขึ้นก่อนจะวิ่งเข้าไปหาทันที"หมอคะ พี่ชายหนูเป็นยังไงบ้างคะ"เธอเอ่ยถามคุณหมอเสียงสั่น ไทเกอร์กุมมือคนรักเอาไว้ หันมามองสบตากันก่อนจะยิ้มออกมาให้กำลังใจกันและกัน"ตอนนี้ไม่เป็นอะไรมากแล้วครับ คนไข้พักผ่อนน้อยร่างกายอ่อนแรงมาก จนหกล้มหัวหัวแตกตอนนี้หมอทำแผลให้เรียบร้อยแล้วไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง"เธอได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจก่อนจะยกมือไหว้ขอบคุณคุณหมอที่ช่วยเหลือพี่ชายของเธอ"ขอบคุณมากนะคะ ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ"คุณหมอยิ้มให้กับทั้งสองคนก่อนจะเดินออกไปทันที เขาเหลือบสายตามองคนรักก่อนจะส่งยิ้มไปให้"ไม่ร้องแล้วนะ""อื้ม ขอบคุณนะคะที่ช่วยพาพี่เพนเฮาส์มาส่งโรงพยาบาล"เขาอมยิ้มกรุ้มกริ่มก่อนจากกุมมือพาเธอเดินออกไปจากหน้าห้องฉุกเฉิน เดี๋ยวอีกสักพักพยาบาลน่าจะพาเพนเฮาส์ขึ้นไปยังห้อง VIP"ก็พี่เขยนี่นาต้องช่วยอยู่แล้ว"หญิงสาวหันหลังกลับไปมองยังประตูห้องฉุกเฉิน ก่อนจะทำหน้าเศร้าหมองเพราะรู้สึกสงสารพี่ชาย"หนูนิดก็ใจแข็งจริง ๆ เลย ไม่รู้จะช่วยพี่เพนเฮาส์ยังไงแล้ว"ไทเกอร์กินมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะหยิบโทรศัพท์
ตื๊อรักวิศวะร้าย บทที่ 28 ปรับความเข้าใจ
ในเวลานี้เขาไม่รู้จะทำยังไงต่อก็เลยคิดว่าออกไปหาหญิงสาวในตอนนี้เลยจะดีกว่า อยู่กับแม่เดี๋ยวก็ได้ทะเลาะกันอีก เรื่องเก่าตั้งนานมาแล้วขุดมาพูดอยู่ได้ ทั้งแม่ทั้งเพื่อนเลย เฮ้อ"ถ้างั้นผมไปหาเพนนะครับ""เหมือนว่าหนูเพนตี้จะออกไปพื้นที่กับไกด์นะลูก"เขาที่กำลังจะเดินออกไปต้องหยุดชะงัก แล้วหันกลับมามองใบหน้าของคุณแม่ด้วยความสงสัย"ทำไมถึงให้เพนตี้ออกพื้นที่ครับ""ก็หนูเพนตี้ขอแม่ออกไปเองจะห้ามได้ยังไงล่ะ"คุณแม่พิงโซฟาก่อนจะหันมามองใบหน้าของลูกชายพร้อมกับยิ้มออกมา เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะไปตามตัวที่ไหนก็เลยคิดว่าการอยู่กับแม่น่าจะเป็นทางที่ดีที่สุด"งั้นผมรอตรงนี้ก็ได้""ตามสบายจ้ะ"สามชั่วโมงต่อมา...เสียงเคาะประตูหน้าห้องทำงานของคุณแม่ดังขึ้น ทำให้ชายหนุ่มสะดุ้งตื่นขยี้ตาของตัวเองก่อนจะลืมตาขึ้นมองว่าใครกำลังเข้ามา อากาศมันเย็นไปหน่อยก็เลยเผลอหลับไป และเมื่อเขาเห็นประตูถูกเปิดออกก็ยิ้มออกมาทันทีเมื่อเห็นใบหน้าของคนรักกำลังเดินเข้ามา"น้าลีเรียกหนูเหรอคะ""จ๊ะ มีคนมาหาน่ะ"เขาเห็นคนรักก็รีบขยับตัวลุกขึ้นก่อนจะวิ่งไปสวมกอดเธอทันทีด้วยความคิดถึง"ทำไมไม่รับโทรศัพท์เกอร์ ทักไลน์ไปก็ไม่ตอบ คอนโดก็
ตื๊อรักวิศวะร้าย บทที่ 27 จับมือเป็นพันธมิตรกัน
วันต่อมา...แล้วตอนนี้ก็ถึงเวลานัดหมายของไทเกอร์กับเพนเฮาส์ ซึ่งสถานที่ที่นัดกันก็คือร้านกาแฟที่อยู่ตรงชั้น 4 และเป็นร้านที่ทั้งคู่ชอบมาดื่มด้วยกันบ่อย"รอกูนานไหมวะ"ไทเกอร์เดินเข้ามาก็เจอกับเพนเฮาส์นั่งรออยู่ในร้าน และเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมาสบตากับอดีตเพื่อนรักก็ผายมือให้เขานั่งลงตรงข้าม"นั่งก่อนสิ"เขาเดินไปนั่งลงตรงข้ามเพื่อน เพียงแค่หย่อนก้นลงไปที่เก้าอี้ก็ถูกยิงคำถามใส่ทันที"มึงต้องแต่งงานกับหนูนิดจริง ๆ เหรอ"ไทเกอร์ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อย ท่าทางจะรักลูกพี่ลูกน้องของเขามากเหมือนกัน ไม่อย่างนั้นคงไม่แสดงท่าทีร้อนรนขนาดนี้"กูกับหนูนิดเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน"และเมื่อเขาได้ยินแบบนั้นก็อ้าปากค้างอย่างตกใจ แล้วไอ้ที่พูดเรื่องแต่งงานมันคืออะไรล่ะ"หมายความว่ายังไง เรื่องแต่งงานล่ะ"เขาหัวเราะออกมาขำขันก่อนจะหันไปมองใบหน้าของพนักงานที่เดินมารับออเดอร์ สั่งกาแฟมา 2 แก้วจากนั้นก็หันมาคุยกับเพื่อนต่อ"เป็นลูกพี่ลูกน้องกันจะแต่งงานกันได้ยังไง""แล้วมึงมาบอกกูแบบนั้นทำไม กูเกือบจะตามไปต่อยมึงที่คอนโดแล้วไหมล่ะ ทิ้งน้องกูก็ไปแต่งงานกับคนอื่นแม่งคิดได้ยังไงวะ""ก็กูหมั่นไส้มึงไง
ตื๊อรักวิศวะร้าย บทที่ 26 ปัญหาวุ่นวายไปหมด
"ก็เพราะแบบนี้ไงกูถึงไม่ยกน้องให้มึง เพราะว่ามึงมันโลเลหลายใจแบบนี้ไง แทนที่มึงจะพยายามมากกว่านี้ มึงกลับไปแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น เอาอะไรคิดวะ"เขาชี้หน้าไทเกอร์ด้วยความโมโห หันกลับไปมองน้องสาวเพราะเป็นห่วงความรู้สึก ดูจากสีหน้าไม่สามารถคาดเดาออกได้เลยว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่"ไหนหนูนิดบอกว่ารักพี่ไม่ทิ้งพี่ไง ทำไมถึงทำเป็นแบบนี้"เขามองใบหน้าของหญิงสาวด้วยแววตาตัดพ้อ หนูนิดเองก็มองเขาด้วยใบหน้าเจ็บปวดหัวใจสลายเช่นเดียวกัน"หนูนิดตัดใจจากพี่เพนเฮาส์ตั้งแต่ที่พี่ทิ้งหนูนิดเมื่อวานแล้วค่ะ"เขานิ่งเงียบไปทันทีอย่างพูดไม่ออกเพราะสิ่งที่เธอพูดออกมามันคือความจริง เขาไม่ควรทิ้งเธอไว้ที่นั่นในช่วงเวลามืดค่ำแบบนั้น แก้ตัวอะไรก็ไม่ได้เพราะอารมณ์ชั่ววูบถึงทำให้เขาต้องสูญเสียทุกอย่าง"พี่ขอโทษนะหนูนิดพี่ไม่ได้ตั้งใจ คือพี่...""พี่เพนเฮาส์ต้องขอโทษหนูนิดนะคะ ต่อจากนี้เราสองคนต่างคนต่างอยู่ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก โชคดีนะคะ หลังจากนี้ขอให้พี่ได้เจอคนดี ๆ ที่เหมาะสม ลาก่อนค่ะ"หนูนิดกุมมือพี่ชายพาออกไปจากตรงนั้นทันที และเมื่อเธอหันหลังน้ำตาก็ร่วงหล่นลงมาที่พื้น ทำไมเธอถึงจะไม่เสียใจกับความสัมพันธ์ใ
ตื๊อรักวิศวะร้าย บทที่ 25 ไม่มีใครยอมใคร
หญิงสาวกลับมาถึงที่คอนโดได้เกือบ 2 ชั่วโมงแล้วล่ะ ชายหนุ่มบอกว่าให้เล่นตามน้ำไปก่อน ไม่ว่าจะได้ยินหรือเห็นอะไรให้ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ซึ่งตอนนี้เธอก็ยังไม่รู้หรอกว่าเขาคิดที่จะทำอะไร"พี่เพนเฮาส์"และเมื่อเขาเดินเข้ามาถึงก็โยนกระเป๋าทิ้งลงโซฟาก่อนจะตรงมาหาน้องสาวด้วยท่าทีเกรี้ยวกราดสุด ๆ"ไงไปสนุกกับมันมาถึงไหนต่อไหนล่ะ"เพนตี้ได้ยินแบบนั้นก็ถอนหายใจออกมาอย่างรู้สึกเบื่อหน่าย เอาจริงเลยนะถ้าปัญหามันเยอะขนาดนี้เธอก็ไม่อยากจะมีแฟนแล้วนะ"เพนว่าพี่เอาเวลาห่วงตัวเองดีกว่านะ เหมือนเงาหัวจะไม่มีแล้ว"พี่ชายของเธอทำหน้าโมโหสุด ๆ ที่น้องสาวพูดเหมือนไม่กลัวเขาแถมยังย้อนกลับอีก"ทำไม แล้วนี่ฉันกำลังด่าแกอยู่นะยัยเพน"เพนตี้ได้ยินแบบนั้นก็ยกยิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อย จ้องมองไปยังใบหน้าของพี่ชายก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเรียบ"ทิ้งน้องหนูนิดมาแบบนั้นพี่คงเลือกได้แล้วสินะ"เขาอ้าปากค้างและเหมือนจะนึกขึ้นได้ว่าตัวเองโมโหจนลืมผู้หญิงอีกคน ความโกรธแค้นมันบังตาทำให้เขาหลงลืมไปว่าอะไรที่สำคัญมากกว่ากัน"เดี๋ยวฉันจะมาจัดการกับแกรอตรงนี้ก่อน"พูดจบเขาก็เดินไปหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าก่อนจะกดโทรออก กดโทรแล้วก็กดวางเกือบ
