MasukShare
บทที่ 6 ขอน้ำเดียว NC
Terakhir Diperbarui:
2024-12-01 23:44:43"เพนจ๋าเอาอะไรเพิ่มอีกไหมครับ ลูกชิ้นร้านข้าง ๆ ก็อร่อยนะเดี๋ยวไปสั่งให้"
เธอส่ายหน้าทันทีก่อนจะใช้มือหยิบกากหมูกินเล่นในระหว่างที่รอก๋วยเตี๋ยวมาเสิร์ฟ
"ไม่เอาดีกว่าแค่นี้ก็กินไม่หมดแล้ว"
"โอเคตามนั้น"
และเพียงไม่นานพนักงานก็มาเสิร์ฟก๋วยเตี๋ยวให้ ไทเกอร์ใช้ตะเกียบคีบลูกชิ้นไปใส่ชามให้หญิงสาวหลายลูก เขารู้ว่าเธอชอบกินลูกชิ้น ก่อนหน้านี้ชายหนุ่มชอบกินเล็กเนื้อสดลูกชิ้น แต่พอมากินข้าวด้วยกันครั้งแรกเธอบอกว่าไม่ชอบกินเนื้อ หลังจากนั้นเขาก็ไม่สั่งให้อีกแถมยังไม่กินด้วย เพื่อที่จะให้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันได้ง่าย
"งั้นเดี๋ยวเกอร์แบ่งลูกชิ้นให้เพนดีกว่า"
"ถ้าอย่างนั้นเอาเส้นไปกินเลย จะกินแค่ลูกชิ้นพอแล้ว"
"ได้ครับคนสวย"
เขายิ้มออกมาไม่ได้ปฏิเสธ คนสวยก็จะเป็นแบบนี้แหละกลัวอ้วนไม่ค่อยกินเส้นเยอะ จากนั้นทั้งคู่ก็นั่งกินด้วยกันประมาณ 20 นาที จากนั้นก็ขับรถกลับไปยังคอนโดของหญิงสาว เอาจริงเธอเคยไปนอนที่คอนโดของไทเกอร์เพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้น ก็คือครั้งแรกที่เราสองคนมีอะไรกัน หลังจากนั้นเธอก็ไม่ได้ไปอีกเลย ตอนแรกก็บังคับให้ไปนอนแต่ว่าเธอขี้เกียจ ไม่ใช่ว่ามันไกลอะไรหรอกเพียงแค่ไม่ชินก็เท่านั้น
"ไทเกอร์ฉันจะทำงานที่โซฟานะ นายจะทำอะไรก็แล้วแต่ละกัน แต่ว่าห้ามมากวนนะฉันไม่มีสมาธิ"
เธอเอ่ยออกมาก่อนจะขยับตัวไปนั่งลงตรงโซฟาพร้อมกับ iPad และ notebook ถ้าไม่บอกไว้ก่อนก็จะมาก่อกวนวุ่นวายกับเธองานก็ไม่เสร็จสักที
"รับทราบครับเมีย ถ้างั้นเดี๋ยวผัวไปอาบน้ำแล้วนอนรอที่เตียงนะ"
พูดก็จบก็เดินผิวปากเข้าห้องนอนไปยังอารมณ์ดี ซึ่งประโยคคำพูดของเขาทำให้เธอรู้สึกโมโห ก่อนจะตะโกนไล่หลังไป
"อยากตายหรือไง!"
เพนตี้ปาหมอนไล่หลังเขาด้วยใบหน้าอารมณ์เสีย บอกอยู่ว่าไม่ชอบให้เรียกผัวเมีย ชอบยั่วโมโหชะมัดเลยให้ตายสิ
สามชั่วโมงต่อมา...
เพนจ๋ายังไม่เสร็จอีกเหรอ เกอร์ง่วงแล้วนะ"
เขาตะโกนออกมาจากห้องนอนซึ่งตอนนี้เพนตี้กำลังนั่งทำโปรเจคอยู่ตรงโซฟา ได้ยินเสียงก็ถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยใจ อยากนอนก็นอนไปสิ จะมาบอกทำไมก็ไม่รู้
"ถ้าง่วงมากก็นอนก่อนสิทำงานอยู่"
เขาขยับตัวเดินมานั่งลงเคียงข้างหญิงสาวก่อนจะทำท่าทางงอแงใส่เหมือนเด็ก
"ก็เกอร์อยากจะนอนกับเพนนี่นา อยากกอด อยากหอมแก้ม อยากเอาเข้าใจหรือเปล่า"
เอาจริงเลยนะตั้งแต่เธออยู่กับหมอนี่มาถอนหายใจไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ เป็นคนที่ดื้อด้านที่สุดเท่าที่เคยเจอมาเลย
"ทำไมฉันต้องมาทนอะไรแบบนี้ด้วยเนี่ย"
"เพื่ออิสระของเพนไง เพนต้องยอมนะ"
ใบหน้ายิ้มกรุ้มกริ่มจ้องมองมาทางหญิงสาวมีความคาดหวังว่าจะได้เลยตอนนี้ เธอเหลือบสายตาหันไปมองก่อนจะถอนหายใจออกมาเล็กน้อย
"รอบเดียวนะ จะต้องทำงาน"
"ไม่เอา จะเอาสองรอบแล้วสัญญาว่าจะอยู่ดี ๆ ไม่ดื้อไม่ซนเลยครับ"
เธอถอนหายใจออกมาอีกครั้ง จะเลิกหื่นสักวันไม่ได้หรือยังไง ตอนแรกตกลงกันไว้ว่า 1 อาทิตย์เธอจะยอมให้เขามานอนห้องได้ 1 วัน ทำไมช่วงหลังถึงตีมึนมานอนด้วยทุกวัน แถมยังขอมีอะไรกับเธอทุกวันอีก จากที่จะมีอะไรกับเขาแค่อาทิตย์ละครั้งก็ต้องโดนทุกวัน
"เรื่องมากนักก็ไม่ต้องเอา"
และเมื่อเธอพูดแบบนั้นชายหนุ่มก็เบิกตากว้างอย่างตกใจก่อนจะสวมกอดเอวเล็กเอาไว้จากทางด้านหลัง
"OK รอบเดียวก็ได้ น้ำแตกแล้วแยกทางเลยดีไหม"
เขาทำหน้ายิ้มกริ่มยกยิ้มมุมปากด้วยความเจ้าเล่ห์ ทำไมรู้สึกว่ามันมีอะไรแปลก ๆ จากใบหน้านั้น หรือว่าเธอจะคิดมากไปเองละมั้ง
"อือ รักษาสัญญาด้วยล่ะ"
ยังไม่ทันพูดจบเขาก็อุ้มเธอขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนจากนั้นก็พาเข้าไปยังห้องนอนทันที ชายหนุ่มวางหญิงสาวลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล จากนั้นก็จัดการถอดเสื้อผ้าของเธอกับเขาออกจนหมด และตอนนี้เปลือยเปล่าอยู่ด้วยกันทั้งคู่
"ขอนะเมียจ๋า อยากกินสุด ๆ เลยตอนนี้"
หลายคนคงกำลังสงสัยว่าทำไมเธอถึงยอมผู้ชายตรงหน้าขนาดนี้ ความจริงไอ้เรื่องอิสระมันก็แค่ข้ออ้าง แต่ช่วงหลังเธอเริ่มรู้สึกดีกับเขามากขึ้น ทำดีด้วยสารพัดมันก็ต้องมีหวั่นไหวบ้างแหละ แต่ยังไม่กล้ายอมรับหัวใจตัวเองเพราะกลัวว่าวันหนึ่งเขาจะทำให้เธอเสียใจ
"อื้อ ไอ้บ้าอย่ามาทำรอยนะ"
กำลังคิดอะไรเพลิน ๆ รู้ตัวอีกทีเพราะถูกผู้ชายตรงหน้าดูดเม้มซอกคออย่างแรง และคิดว่ามันต้องเป็นรอยแน่นอนเพราะเขาชอบแกล้งแสดงความเป็นเจ้าของแบบนี้แหละ
"อ้าส์~ เกอร์"
เขาไม่รอช้าผละจากซอกคอก่อนจะเลื่อนต่ำลงมายังร่องอก ใช้ปากเลียเม็ดทับทิมสีชมพู ดูดดึงอย่างแรงชวนหญิงสาวรู้สึกทั้งเจ็บและเสียวซ่านในเวลาเดียวกัน
"อื้อ"
"เพนจ๋าาาาา"
เธอรู้สึกเสียวซ่านจนแทบจะขาดใจ ใช้มือทั้งสองข้างตามผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่น ตอนนี้ยับยู่ยี่ไปหมดแล้ว มือของเขาข้างที่ว่างก็ขย้ำหน้าอกจนมันแดงช้ำไปหมด เป็นการมีเซ็กส์ที่รุนแรงพอสมควรเลย
"อ๊ะ! แรงไป"
"ซี๊ดดดด เพนจ๋า เกอร์ไม่ไหวแล้วครับ"
และเมื่อเขาพูดจบก็ขยับตัวขึ้นเล็กน้อย ใช้มือข้างที่ว่างรูดแก่นกายความเป็นชายไปมา จากนั้นก็ค่อย ๆ สอดเข้าไปในร่องสาวทันที โชคดีที่โดยปกติเขาจะเล้าโลมให้เธอมีอารมณ์ก่อน จึงทำให้น้องสาวเปื้อนแฉไปด้วยน้ำหวาน ไม่อย่างนั้นตอนที่เขาใส่เข้ามาคงจะทรมานไม่น้อยเลย
"อ๊ะ อ้าส์~"
เธอร้องครางออกมาจนลืมตัว เอาจริงมันยังไม่ค่อยชินเท่าไหร่หรอก ถึงแม้ว่าจะมีอะไรกันแทบทุกคืนแต่เธอก็ยังรู้สึกเจ็บ อาจจะเพราะว่าขนาดของเขาค่อนข้างใหญ่ละมั้ง จึงทำให้เธอปรับตัวไม่ได้สักที
"อ้าส์ไม่ไหว"
"เพ้นจ๋า เกอร์โคตรเสียวเลย"
เขาเอ่ยออกมาก่อนจ้าขยับเอวสอบกระแทกแก่นกายเข้าไปในตัวของเธออย่างแรง ซึ่งตอนนี้เธอเริ่มปรับตัวตามจังหวะได้แล้ว
"ตอดแรงมาก ซี๊ดดดด"
เพนตี้กัดริมฝีปากเอาไว้แน่น หลับตาเคลิ้มรับสัมผัสที่เขามอบให้ด้วยความเสียวซ่านอย่างถึงที่สุด ร่างกายเกร็งตัวทุกจังหวัดที่เขากระแทกเข้ามา มันให้ความรู้สึกจุกท้องน้อยปั่นป่วนไปหมด
"จะ...จะแตก!"
และเมื่อเขารู้สึกว่าตัวเองจะเสร็จก็หยุดชะงักก่อน มันทำให้หญิงสาวรู้สึกอารมณ์เสียเป็นอย่างมาก เพราะเธอกำลังจะแตะขอบสวรรค์อยู่แล้ว
"จะหยุดทำไมเนี่ย"
"ใจเย็นก่อนสิ ก็เกอร์ปวดขานี่นา"
ดูเหมือนว่าตอนนี้เขากำลังเล่นลิ้นกับเธออยู่ แทนที่จะทำให้เสร็จแล้วแยกย้าย กลับลีลาปล่อยให้อารมณ์ค้าง แถมยังทำเหมือนอยากให้เธอทำให้แทนอีก
"ขย่มให้ผัวหน่อยครับ อิอิ"
"อะ... ไอ้!"
Bab terkait
ตื๊อรักวิศวะร้าย บทที่ 7 จะบ้าตายรายวัน
และไม่รอช้าชายหนุ่มก็รีบพลิกตัวเธอให้ขึ้นมาคร่อมอยู่บนตัวของเขา เพนตี้สะดุ้งตกใจเล็กน้อยก่อนจะใช้มือเล็กตีหน้าอกเขาหลายทีด้วยความหมั่นไส้"ตาบ้าเอ๊ยฝากไว้ก่อนเถอะ"เธอกัดริมฝีปากเอาไว้แน่นก่อนจะเริ่มขยับสะโพกแอ่นไปตามจังหวะ และทุกครั้งที่น้องสาวกระแทกท่อนเอ็นไปจนสุดลำ ก็ทำให้ชายหนุ่มถึงกับร้องครางออกมาด้วยความเสียวซ่านแทบจะขาดใจ"ซี๊ด! โคตรดีเลยเมียจ๋า"เขาถึงกับหายใจหอบเพราะรู้สึกเสียวจนแทบจะอดทนไม่ไหว มือทั้งสองข้างกอบกำเต้านมอวบ บีบเคล้นอย่างแรงเพื่อเพิ่มความเสียวซ่านให้กับผู้หญิงที่อยู่ขย่มอยู่ข้างบน กำลังบรรเลงเพลงรักด้วยท่วงท่าที่ถูกใจเขาเป็นอย่างมาก"แบบนั้นเพน...ซี๊ดดด""ไม่ไหวแล้ว อ๊ะ อ๊ะ"ยิ่งเธอเริ่มรู้สึกว่าตัวเองจะแตะขอบสวรรค์ ก็รัวสะโพกให้เร็วขึ้น ขย่มท่อนเอ็นแรงขึ้นไปอีก และก่อนที่เธอจะถึงฝั่งปรารถนาเขาก็จับสะโพกของเธอไม่ให้ขยับ เรียกว่ารังแกกันแทบไม่ให้พักเลย"ทำไมไม่แตกล่ะ""เมียอุตส่าห์ให้ผัวเอาตั้งรอบหนึ่ง เพราะฉะนั้นจัดให้คุ้มเลยจ้าเมียจ๋า""ไทเกอร์!"หญิงสาวเบิกตากว้างด้วยความตกใจ อุตส่าห์บอกว่าน้ำเดียวจบ แต่เขากลับเล่นลิ้นไม่ยอมแตกสักทีเพื่อที่จะได้ยื้อเวลาทำให้น
Terakhir Diperbarui : 2024-12-01ตื๊อรักวิศวะร้าย บทที่ 8 หึง? หวง?
เช้าวันต่อมา...ไทเกอร์ขยี้ตาตื่นขึ้นมาก็พบกับความว่างเปล่า หันซ้ายแลขวาก็ไม่มีแม้แต่เงาของหญิงสาว ตอนนี้เป็นเวลา 10 โมงกว่าแล้ว ซึ่งเขานัดเพื่อนไว้ในเวลา 9:00 น. แต่ก็ช่างเหอะคนมันง่วงนี่นา ส่วนเพนตี้เธอก็น่าจะไปเรียนแล้วแหละเพราะเมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ปาไปตี 2 กว่า มันน่าจับลงโทษซะให้เข็ดถ้าไม่ติดว่าเกรงใจแล้วก็นะ หึหึเขาขยับตัวลุกขึ้นจากเตียงนอน หยิบผ้าเช็ดตัวจากนั้นก็เข้าไปอาบน้ำล้างหน้าล้างตาให้สะอาดสดชื่น ใช้เวลาประมาณยี่สิบนาทีก็ทำธุระทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย หยิบกระเป๋ากุญแจรถออกจากคอนโดเพื่อไปขึ้นรถตรงลานจอด วันนี้เขามีเรียนในช่วงบ่าย แต่ที่ไปเช้าก็ไปนั่งเฝ้าคนรักก่อน เพราะยังไงเธอก็ต้องมากินข้าวที่ตึกวิศวะ และแน่นอนว่ายัยแว่นตัวดีเป็นคนพามานั่นเองตู้ดดดดดดโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น ใช้มือควานหาโทรศัพท์ซึ่งเขาวางไว้ตรงเกะข้าง ๆ หาสักพักก็เจอ และตอนนี้รถจอดติดไฟแดงพอดีเขาจึงกดรับสายก่อน"มีไรวะ"(ไอ้ไทเกอร์มึงอยู่ไหน พวกกูอยู่โรงอาหารใต้ตึกเนี่ย)"เออกูจะถึงแล้ว"(เค! ช้าฉิบหายเลยมึงอะ กูจะให้มึงดูโปรเจคให้หน่อยเดี๋ยวนี้เลยนะ)เขากดวางสายก่อนจะเร่งรีบขับออกไปทันที และเพียงไม่นานก็ม
Terakhir Diperbarui : 2024-12-01ตื๊อรักวิศวะร้าย บทที่ 9 เพนเฮาส์
"แกกลับยังไงหม้อแกง"เพนตี้มองใบหน้าของเพื่อนที่ตอนนี้ชะเง้อคอมองซ้ายมองขวาเหมือนจะหาใครสักคนหนึ่ง"ปอร์เช่มารับน่ะ แกกลับก่อนได้เลย"เธอพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินตรงไปยังลานจอดรถ ซึ่งโดยปกติจะขับรถมาเอง เอาจริงที่บ้านของเธอค่อนข้างมีฐานะในระดับหนึ่ง ครอบครัวทำรีสอร์ตอยู่ทางภาคเหนือ สอบได้มหาวิทยาลัยในกรุงเทพก็เลยมาเรียนที่นี่ และมีพี่ชายอีกคนเขาก็มาเรียนมหาวิทยาลัยในกรุงเทพเหมือนกันแต่อยู่คนละที่ แต่ว่าเขาเรียนจบได้สักปีหนึ่งแล้วก็เลยไปช่วยธุรกิจที่บ้าน ในตอนนี้ขับรถชิว ๆ เดินทางกลับคอนโด แวะซื้อของหลายอย่างจนตอนนี้เวลาปาไปเกือบสี่โมงเย็น ถือข้าวของลงจากรถพะรุงพะรัง หยิบคีย์การ์ดสแกนเข้าไปในห้องก่อนจะตรงไปยังห้องครัวเพื่อเอาของไปเก็บ"ของเยอะชะมัดเลย ฉันซื้ออะไรนักหนาเนี่ย"เธอบ่นออกมาก่อนจะเก็บของเรียงเข้าชั้น ทว่าก็ต้องชะงักไปเมื่อได้ยินเสียงกดออกตรงหน้าประตู"ใครมา"ตามที่เธอคาดเดาไม่ใช่ไทเกอร์แน่นอนเพราะเขามีคีย์การ์ด ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องกดออด เธอไปล้างไม้ล้างมือก่อนจะเดินตรงไปยังประตู ใช้มือขวาบิดลูกบิดให้ประตูเปิดออกก่อนจะเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ฉิบหายแล้วไงล่ะ ร้อยวันพันปี
Terakhir Diperbarui : 2024-12-01ตื๊อรักวิศวะร้าย บทที่ 10 ความจริงเมื่อ 2 ปีก่อน
เขาทำได้เพียงแค่เอามือปัดป้องเท่านั้น ไม่สามารถที่จะต่อสู้อะไรได้เลย เพราะถ้าตอบโต้แม้แต่หมัดเดียวมีหวังเขาได้เลิกกับเพนตี้ของจริงแน่ และดูเหมือนว่าตอนนี้หญิงสาวจะตกใจเพราะพี่ชายเข้าไปต่อยคนรักของเธอ จึงรีบวิ่งเข้าไปห้ามเพื่อไม่ให้เขาทำร้ายไทเกอร์ไปมากกว่านี้"พอแล้วพี่เพนเฮาส์ ฮึก! เพนผิดเองแหละที่ยอมเขา ปล่อยเขาไปเถอะ เพนสัญญาว่าจะไม่ยุ่งกับเขาอีก"ไทเกอร์อ้าปากค้างอย่างอึ้งไป ไม่ยุ่งกับเขางั้นเหรอ เหอะ! ไม่มีทางให้มันเกิดขึ้นแน่"ไม่มีทางหรอก เกอร์ไม่มีทางยอมเลิกแน่นอน ปล่อยให้พี่ชายของเพนกระทืบเกอร์ให้ตายตรงนี้ดีกว่า แต่ถ้าจะให้เลิกบอกเลยว่าไม่มีทาง"เขาจ้องมองไปยังใบหน้าหญิงสาวด้วยสีหน้าที่จริงจังมาก ถ้าต้องถูกกระทืบจนตายเขายอม แต่ถ้าต้องเลิกกันเขาไม่มีทางทำแน่"ได้! วันนี้กูจะกระทืบมึงให้ตายคาตีนกูเลย คอยดู"พูดจบเขาก็เข้ามากระทืบไทเกอร์ทันทีตามที่พูดไว้ และก็เหมือนเดิมคือเขาก็นั่งอยู่นิ่ง ๆ เอามือปัดป้องเพื่อป้องกันตัวเอง แต่ก็ตอบโต้อะไรไม่ได้ อีกอย่างเขาก็ทำผิดต่อเพนเฮ้าส์มาก่อน ปล่อยให้มันได้ระบายความแค้นในอดีตถือว่าชดใช้ให้กันกับสิ่งที่ผ่านมา"พอเถอะนะพี่เพนเฮาส์ เพนขอร้องนะ
Terakhir Diperbarui : 2024-12-01ตื๊อรักวิศวะร้าย บทที่ 11 ขอโอกาสอีกครั้ง
เขาสะบัดหน้าไล่ความมึนเพราะว่าดื่มแอลกอฮอล์ค่อนข้างหนัก และเมื่อได้สติก็ส่ายหน้าพยายามปฏิเสธกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่"ไอ้เพนเฮาส์มึงฟังกูก่อนนะ กูไม่ได้ยุ่งกับน้องเขาเลยนะเว้ย เธอมาจูบกูเอง"เพนเฮาส์เดินเข้ามากระชากคอเสื้อเพื่อนสนิท และเมื่อแบรี่กับเพื่อนคนอื่นเดินมาพอดีเห็นว่าทั้งคู่กำลังทะเลาะกันก็รีบเข้ามาห้าม เพราะไม่อย่างนั้นไอ้หมาบ้ามันก็จะมาต่อยเขาอีกครั้ง บอกเลยว่าโคตรหมัดหนักเลย"กูต้องเชื่อมึงไหมไอ้ไทเกอร์ คนอย่างมึงเอาไม่เลือกอยู่แล้วขอแค่ได้ กูไม่คิดว่าผู้หญิงที่กูหมายปองมึงยังเอาได้ลง พอ! มึงกับกูพอกันแค่นี้แหละ"พูดจบก็ผลักไทเกอร์ให้เซถอยหลังจากนั้นก็เดินออกไปทันที ส่วนยัยน้องข้าวพอเห็นว่าผู้ชายอีกคนออกไปไม่สนใจเธอ ก็รีบเข้ามาออเซาะไทเกอร์ทันที"พี่ไทเกอร์ขาข้าวไม่ได้รักพี่เพนเฮาส์ค่ะ ข้าวรักพี่ไทเกอร์ อย่าทิ้งข้าวเลยนะคะ ข้าวขอโทษ"เขาสะบัดมือออกจากตัวของผู้หญิงตรงหน้า ทำให้เพื่อนทั้งสองทะเลาะกันและยังกล้ามาขอโอกาสอีก"ฉันไม่ได้ชอบเธออย่ามาวุ่นวายกับฉันอีก จำไว้นะว่าเธอเป็นต้นเหตุที่ทำให้ฉันกับเพื่อนทะเลาะกัน ถ้าฉันเห็นหน้าเธออีก หรือว่าเธอกลับไปยุ่งวุ่นวายกับเพ
Terakhir Diperbarui : 2024-12-01ตื๊อรักวิศวะร้าย บทที่ 12 ขอความช่วยเหลือ
หนึ่งเดือนต่อมา...และตอนนี้เป็นช่วงใกล้ฝึกงานแล้ว เพนเฮาส์ไม่ยอมให้เขาได้เจอกับน้องสาวของตัวเองเลย แต่ยังดีที่ยอมให้คุยโทรศัพท์ได้บ้าง แต่ก็ต้องคุยกันในเวลาที่หมอนั่นอยู่ด้วยเท่านั้น ดูเหมือนว่าสุดที่รักของเขาจะถูกยึดโทรศัพท์ เวลามาเรียนหนังสือพี่ชายตัวดีก็ตามมาเฝ้า สุดยอดพี่เมียจริง ๆ"ไงไอ้ไทเกอร์ ช่วงนี้มึงจะขยันไปหน่อยไหมฮะ"เอาจริงเขาก็ไม่ได้ปฏิเสธนะเพราะรู้สึกว่าขยันกว่าที่ผ่านมาจริง ๆ ตอนนี้แค่ไม่อยากคิดมากเรื่องของเพนตี้ ก็เลยต้องหาอะไรทำเพื่อไม่ให้ตัวเองคิดฟุ้งซ่าน การทำงานหนักจะได้เยียวยาจิตใจของตัวเองบ้าง"กูกำลังเร่งโปรเจคจบอยู่ เวลาไปฝึกงานจะได้ไม่ต้องมากังวลเรื่องนี้""แล้วมึงฝึกงานที่ไหน บริษัทของตัวเองเหรอ"ปอร์เช่เอ่ยถามพร้อมกับขยับตัวนั่งลงเคียงข้างเพื่อน"บ้านกูทำทัวร์ป่ะ คงฝึกได้ล่ะมั้งไม่น่าถามเลยนะ กูก็ต้องไปฝึกโรงงานอุตสาหกรรมของลุง อยู่ใกล้กันนั่นแหละ"เขาถึงกับถอนหายใจออกมาเพราะว่าเพื่อนถามคำถามที่ไม่คิด ปอร์เช่ถึงกับยิ้มแห้งออกมา"อ่า... กูเข้าใจ อย่างนั้นคืนนี้เจอกันร้านเหล้าหน่อยไหมเพื่อน ๆ อยากเจอว่ะ"ตอนแรกเขาก็ว่าจะปฏิเสธเพราะไม่อยากไปเที่ยว เห็นสายตาเว
Terakhir Diperbarui : 2024-12-01ตื๊อรักวิศวะร้าย บทที่ 13 เหมือนแผนจะล่ม
คุยกันได้ไม่นานยัยแว่นก็กดตัดสายเขาทันที อะไรวะเนี่ยคุยทีไรสองคนนี้ก็ทะเลาะกันตลอด แต่ก็ยังดีที่เธอยังรับปากว่าจะช่วย ไม่อย่างนั้นเขาคงมาถึงทางตัน เอาวะใจเย็นก่อนรอลุ้นว่าจะเป็นไงดีทางด้านของเพนตี้เคยถูกพี่ชายลากกลับมาคอนโดของเขาได้ประมาณเดือนกว่าแล้ว แต่พี่ชายตัวดีไม่ได้มาค้างด้วยหรอก ยังแอบสงสัยอยู่ว่าไปนอนที่ไหนกับใคร ทำตัวมีลับลมคมใน ทีกับเธอห้ามนั่นห้ามนี่สารพัด เหอะ!"พรุ่งนี้มีเรียนกี่โมง"เพนเฮาส์เดินออกมาจากห้องนอนจากนั้นก็จงเข้ามาหาน้องสาวที่นั่งอยู่ตรงโซฟา"บ่าย ทำไม""จะไปส่ง""ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ปะพี่เพนเฮาส์ เพนโตแล้วนะบังคับกันอย่างกับเด็กไม่รู้จักโต"เพนตี้ถอนหายใจออกมาอย่างรู้สึกเบื่อหน่าย อายุ 20 กว่าปีจะเรียนจบอยู่แล้ว จะมาอะไรกับเธอนักหนาก็ไม่รู้ ความจริงเรื่องการคบผู้ชายมันเป็นสิทธิ์ของเธอด้วยซ้ำ จะมาบังคับชีวิตขนาดนี้ทำไมกัน"เพราะถ้าแกคบผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่ไอ้ไทเกอร์ฉันก็ไม่ทำแบบนี้หรอก"เธอหันไปมองใบหน้าของพี่ชายอย่างไม่เข้าใจ ตอนนี้เขาก็ทำตัวดีขึ้นเยอะมาก ไม่เห็นมีอะไรจะเสียหายถ้าเราจะคบกัน"พวกพี่มีเรื่องอะไรกันเพนไม่รู้หรอกนะ แต่ไม่ควรมาลงที่น้องเข้าใจหรื
Terakhir Diperbarui : 2024-12-01ตื๊อรักวิศวะร้าย บทที่ 14 บังเอิญโลกกลมพรหมลิขิต
เขาเดินทางมายังห้างสรรพสินค้าเพื่อรับเครื่องเพชรให้กับคุณแม่ของตัวเอง และเมื่อได้มาเรียบร้อยก็เดินเล่นอยู่ในห้างด้วยท่าทีเหนื่อยล้า หมดเรี่ยวแรงไม่มีชีวิตชีวา จิตใจห่อเหี่ยวไม่อยากจะทำอะไรทั้งนั้น เขาเดินมาเรื่อย ๆ ก่อนจะเจอกับใครบางคนและแน่นอนว่าเป็นคนคุ้นเคยกันดี"พี่ไปห้องน้ำแป๊บนะคะ ที่รักรอตรงนี้นะ""ค่ะ"เขาเดินไปยืนหลบอยู่ตรงมุมเสา เพราะว่าเห็นเพนเฮาส์มากับใครสักคนหนึ่ง และพอเขาเพ่งมองให้ดีจึงรู้ว่าผู้หญิงที่มาด้วยกันคือหนูนิด และเมื่ออดีตเพื่อนรักเดินออกไปเขาก็รีบเข้าไปหาหนูนิดทันที"หนูนิด""พี่ไทเกอร์"เขาทำมือชู่ ๆ ก่อนจะลากหนูนิดให้มาคุยกันในที่ลับสายตาคน อีกอย่างไม่อยากจะให้เพนเฮาส์รู้ด้วย"มากับไอ้เพนเฮาส์ได้ยังไง คบกับมันอยู่เหรอ"เขาเอ่ยถามอยากคาดคั้นเอาคำตอบจากลูกพี่ลูกน้อง ซึ่งหนูนิดก็ยอมรับแต่โดยดี"ใช่ค่ะหนูนิดกำลังคบอยู่กับพี่เพนเฮาส์อยู่ มีอะไรหรือเปล่าคะ"เมื่อเขาได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมาทันทีอย่างมีแผนการบางอย่าง"พี่มีเรื่องจะให้ช่วยหน่อย"ในระหว่างที่หญิงสาวกำลังเกาหัวด้วยความมึนงง เขาก็รีบยื่นบัตรเดบิต 1 ใบไปให้น้องสาว"อะไรคะพี่ไทเกอร์มาให้หนูนิดทำไม""บัตรใ
Terakhir Diperbarui : 2024-12-01
Bab terbaru
ตื๊อรักวิศวะร้าย บทที่ 33 เวลาแห่งความสุข จบบริบูรณ์
และในที่สุดงานมงคลก็มาถึง เป็นงานแต่งงานระหว่างไทเกอร์และเพนตี้ ส่วนคู่ของหนูนิดและเพนเฮาส์จะแต่งงานทันทีหลังจากที่ฝ่ายหญิงเรียนจบ ครอบครัวสุขสันต์ไม่มีอะไรที่ต้องกังวลอีกในตอนนี้เจ้าบ่าวกำลังนั่งรอเจ้าสาวอยู่ในห้องที่ทางออแกไนซ์จัดไว้ให้ และฤกษ์มงคลเวลา 9:09 น. จะมีพิธีสวมแหวนแต่งงานระหว่างทั้งคู่ ซึ่งตอนนี้เจ้าสาวก็เดินเข้ามากับเพื่อนอีกคนซึ่งก็คือหม้อแกง"สวยมาก!""เจ้าสาวสวยมาก!"ทุกคนร้องว้าวออกมาด้วยความตื่นเต้น เจ้าสาวดูมีน้ำมีนวลสวยงามที่สุด ภายในงานนี้ไม่มีใครที่โดดเด่นไปกว่าเธออีกแล้ว ช่างกล้องรัวชัตเตอร์กันอย่างเพลิดเพลิน หม้อแกงพาเพื่อนสนิทไปนั่งตรงที่ทางออแกไนซ์จัดเตรียมไว้ ก่อนจะเดินออกมาหาชายคนรักที่ยืนอยู่ไม่ห่าง"เพนสวยจังเลยค่ะ"และเมื่อหญิงสาวมานั่งลงตรงหน้า ชายหนุ่มก็เอ่ยชมไม่หยุด ตัวเธอเองก็รู้สึกเขินไม่น้อย ตลอดทางที่เดินเข้ามามีแต่เสียงซุบซิบพูดคุยกันว่าเธอดูสวยเหมือนเจ้าหญิง"ไทเกอร์ก็หล่อเหมือนกันนะ""แน่นอนอยู่แล้ว นี่ใครไทเกอร์เลยนะ"ทั้งสองคนจ้องมองสบตากันก่อนจะยิ้มออกมาอย่างมีความสุข บรรยากาศตลบอบอวนไปด้วยความอบอุ่น เจ้าบ่าวสวมแหวนเพชร 15 กะรัตให้คนรักบนน
ตื๊อรักวิศวะร้าย บทที่ 32 เจรจาเรื่องข่าวดี
เวลาผ่านไปประมาณ 15 นาที พยาบาลก็ถือชาร์จอะลูมิเนียมเดินเข้ามาหาคุณหมอพร้อมจะยื่นมาให้เขาตรงหน้า"ผลการตรวจออกมาเรียบร้อยแล้วค่ะ""เป็นยังไงบ้างครับหมอ"ไทเกอร์ลุ้นเป็นอย่างมาก เขากำมือคนรักของตัวเองไว้แน่น รอดูว่าผลการตรวจจะเป็นไปอย่างที่คาดหวังหรือเปล่า เอาจริงตื่นเต้นมากเลยนะ เขาอยากมีลูกกับเพนตี้ใจจะขาด ครอบครัวอบอุ่นสมบูรณ์ดีที่สุดในชีวิตเลย"ผลการตรวจออกมาแล้วนะครับ คุณเพนตี้กำลังตั้งครรภ์ ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ"และเมื่อผลการตรวจออกมาเป็นที่น่าพึงพอใจ ไทเกอร์และคุณแม่ก็ลุกขึ้นกระโดดโลดเต้นก่อนจะสวมกอดกันด้วยความดีใจเป็นอย่างมาก ส่วนคนที่ท้องก็จ้องมองไปยังทั้งสองคนก่อนจะส่ายหน้ายิ้ม ๆ"เย้! เมียผมท้องแล้วครับแม่ เพนตี้ท้องแล้วโว้ยยยย"หญิงสาวหัวเราะขำ ๆ กับท่าทีของชายคนรัก เล่นใหญ่ทั้งแม่และลูกเลย สงสัยจะอยากมีหลานมากจริง ๆ"ถ้าอย่างนั้นเรารีบเดินทางไปที่เชียงรายเถอะ ไปสู่ขอหนูเพนตี้กัน ถ้าเกิดว่าทางนั้นรู้ว่ากำลังท้องต้องตื่นเต้นมากแน่เลย""รีบไปกันเถอะครับแม่ ขอบคุณคุณหมอมากเลยนะครับเอาไว้เดี๋ยวผมจะพาภรรยามาฝากครรภ์ที่นี่""ยินดีมากเลยครับ เดี๋ยวหมอให้ยาบำรุงไปก่อน ถ้าพร้อม
ตื๊อรักวิศวะร้าย บทที่ 31 อาการแปลก ๆ
ในตอนนี้เพนเฮาส์ได้กลับมาจากโรงพยาบาลเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เดินทางไปเจอกับครอบครัวของหนูนิด และแอบบอกว่าเป็นเพื่อนรักของไทเกอร์ จึงทำให้ครอบครัวของหนูนิดไว้ใจ เพราะเป็นเพื่อนรักของหลานชาย แถมเขายังโทรมายืนยันว่าเพนเฮาส์เป็นคนดี เรื่องราวจึงจบลงอย่างง่ายดายส่วนไทเกอร์เขาเปลี่ยนวันหยุดมาให้ตรงกับวันหยุดของเพนตี้ และวันนี้เขาพาคนรักมากินบุฟเฟ่ต์ทะเลพรีเมี่ยมตามที่สัญญาเอาไว้ ว่าแต่บุฟเฟ่ต์บ้าอะไรก็ไม่รู้ราคาหัวละตั้ง 4,990 บาท กินแล้วมันลอยได้หรือยังไง"เมียจ๋ากินเยอะ ๆ เลยนะ"เขานั่งแกะกุ้งล็อบสเตอร์ให้กับเพนตี้ เอาอกเอาใจสารพัด และตอนนี้เธอกินไปแล้วสองตัว ขนาดตัวโคตรใหญ่ยังงงเลยว่ากินไปได้ยังไง"ทำไมเกอร์ไม่กินล่ะ""เห็นที่รักกินก็อิ่มแล้วช่วงนี้ดูอุดมสมบูรณ์นะเรา มีน้ำมีนวลขึ้นเยอะเลย"หญิงสาววางกุ้งล็อบสเตอร์ลงก่อนจะจ้องมองไปยังชายหนุ่มด้วยใบหน้าหงุดหงิด"เกอร์กำลังบอกว่าเพนอ้วนเหรอ"หญิงสาวเท้าสะเอวจ้องหน้าคนรักอย่างเอาเรื่อง กล้าดียังไงมาบอกว่าเธอดูอุดมสมบูรณ์ ทั้งที่ความหมายคือการบอกว่าเธออ้วน ไทเกอร์ได้ยินแบบนั้นก็รีบปฏิเสธพัลวัน"ไม่ใช่ หมายถึงว่าเมียจ๋าสวยขึ้นไงจ๊ะ อึ๋มขึ้นด้วย
ตื๊อรักวิศวะร้าย บทที่ 30 ทุกอย่างจบลงด้วยดี
ทางด้านของเพนเฮาส์เขาเพิ่งจะได้สติ ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นอย่างเชื่องช้า เมื่อเห็นใบหน้าของคนรักอยู่ตรงหน้าก็ตกใจรีบขยับตัวลุกขึ้นจนตัวเองเจ็บตัวรีบกุมขมับเพราะรู้สึกปวดหัว หนูนิดเห็นแบบนั้นก็ตกใจ รีบขยับตัวลุกขึ้นประคองชายหนุ่มเอาไว้ก่อนจะเอ็ดเขาเสียงไม่ดังมากนัก"อย่าเพิ่งลุกสิคะเดี๋ยวก็เจ็บตัวหรอก""หนูนิดให้อภัยพี่แล้วใช่ไหม แล้วตอนนี้พี่อยู่ที่ไหน"เขากุมขมับตัวเองเอาไว้ หันไปมองโดยรอบด้วยความมึนงง ก่อนหน้านี้จำได้ว่าตัวเองอยู่ที่คอนโด ดื่มเหล้าเมาทั้งวันทั้งคืน ตอนนั้นกำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำ แต่ว่าหลังจากนั้นก็ภาพตัดไปเลย"อยู่ที่โรงพยาบาลค่ะ พี่ไทเกอร์บอกว่าพี่เพนเฮาส์จะได้ผ่าตัด แต่ดูจากสภาพในตอนนี้... อย่าบอกนะคะว่าพี่ทั้งสองคนโกหกหนูนิด"ตอนนี้เธอมั่นใจแล้วว่ากำลังโดนหลอกอยู่ เพราะสภาพของคุณที่จะเข้าห้องผ่าตัดไม่น่าจะเป็นแบบนี้ เธอเตรียมจะลุกขึ้นออกไปแต่ทว่าชายหนุ่มก็ดึงรั้งตัวเข้าหาก่อนจะโอบก่อนเอาไว้แน่น"อย่าทิ้งพี่ไปเลยนะ พี่อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีหนูนิด""แล้วทำไมพี่ถึงทิ้งหนูนิดได้ละคะ"หญิงสาวเอ่ยถามกลับไปซึ่งทำเอาชายหนุ่มอึ้งไปไม่น้อยเหมือนกัน ตัวเองยังทิ้งไปโดยไม่สนใจไยดี ทีแบ
ตื๊อรักวิศวะร้าย บทที่ 29 ปัญหาที่ค้างคา
ทั้งสองคนเห็นประตูถูกเปิดออกและมีคุณหมอเดินออกมาพร้อมกับพยาบาล ก็รีบขยับตัวลุกขึ้นก่อนจะวิ่งเข้าไปหาทันที"หมอคะ พี่ชายหนูเป็นยังไงบ้างคะ"เธอเอ่ยถามคุณหมอเสียงสั่น ไทเกอร์กุมมือคนรักเอาไว้ หันมามองสบตากันก่อนจะยิ้มออกมาให้กำลังใจกันและกัน"ตอนนี้ไม่เป็นอะไรมากแล้วครับ คนไข้พักผ่อนน้อยร่างกายอ่อนแรงมาก จนหกล้มหัวหัวแตกตอนนี้หมอทำแผลให้เรียบร้อยแล้วไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง"เธอได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจก่อนจะยกมือไหว้ขอบคุณคุณหมอที่ช่วยเหลือพี่ชายของเธอ"ขอบคุณมากนะคะ ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ"คุณหมอยิ้มให้กับทั้งสองคนก่อนจะเดินออกไปทันที เขาเหลือบสายตามองคนรักก่อนจะส่งยิ้มไปให้"ไม่ร้องแล้วนะ""อื้ม ขอบคุณนะคะที่ช่วยพาพี่เพนเฮาส์มาส่งโรงพยาบาล"เขาอมยิ้มกรุ้มกริ่มก่อนจากกุมมือพาเธอเดินออกไปจากหน้าห้องฉุกเฉิน เดี๋ยวอีกสักพักพยาบาลน่าจะพาเพนเฮาส์ขึ้นไปยังห้อง VIP"ก็พี่เขยนี่นาต้องช่วยอยู่แล้ว"หญิงสาวหันหลังกลับไปมองยังประตูห้องฉุกเฉิน ก่อนจะทำหน้าเศร้าหมองเพราะรู้สึกสงสารพี่ชาย"หนูนิดก็ใจแข็งจริง ๆ เลย ไม่รู้จะช่วยพี่เพนเฮาส์ยังไงแล้ว"ไทเกอร์กินมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะหยิบโทรศัพท์
ตื๊อรักวิศวะร้าย บทที่ 28 ปรับความเข้าใจ
ในเวลานี้เขาไม่รู้จะทำยังไงต่อก็เลยคิดว่าออกไปหาหญิงสาวในตอนนี้เลยจะดีกว่า อยู่กับแม่เดี๋ยวก็ได้ทะเลาะกันอีก เรื่องเก่าตั้งนานมาแล้วขุดมาพูดอยู่ได้ ทั้งแม่ทั้งเพื่อนเลย เฮ้อ"ถ้างั้นผมไปหาเพนนะครับ""เหมือนว่าหนูเพนตี้จะออกไปพื้นที่กับไกด์นะลูก"เขาที่กำลังจะเดินออกไปต้องหยุดชะงัก แล้วหันกลับมามองใบหน้าของคุณแม่ด้วยความสงสัย"ทำไมถึงให้เพนตี้ออกพื้นที่ครับ""ก็หนูเพนตี้ขอแม่ออกไปเองจะห้ามได้ยังไงล่ะ"คุณแม่พิงโซฟาก่อนจะหันมามองใบหน้าของลูกชายพร้อมกับยิ้มออกมา เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะไปตามตัวที่ไหนก็เลยคิดว่าการอยู่กับแม่น่าจะเป็นทางที่ดีที่สุด"งั้นผมรอตรงนี้ก็ได้""ตามสบายจ้ะ"สามชั่วโมงต่อมา...เสียงเคาะประตูหน้าห้องทำงานของคุณแม่ดังขึ้น ทำให้ชายหนุ่มสะดุ้งตื่นขยี้ตาของตัวเองก่อนจะลืมตาขึ้นมองว่าใครกำลังเข้ามา อากาศมันเย็นไปหน่อยก็เลยเผลอหลับไป และเมื่อเขาเห็นประตูถูกเปิดออกก็ยิ้มออกมาทันทีเมื่อเห็นใบหน้าของคนรักกำลังเดินเข้ามา"น้าลีเรียกหนูเหรอคะ""จ๊ะ มีคนมาหาน่ะ"เขาเห็นคนรักก็รีบขยับตัวลุกขึ้นก่อนจะวิ่งไปสวมกอดเธอทันทีด้วยความคิดถึง"ทำไมไม่รับโทรศัพท์เกอร์ ทักไลน์ไปก็ไม่ตอบ คอนโดก็
ตื๊อรักวิศวะร้าย บทที่ 27 จับมือเป็นพันธมิตรกัน
วันต่อมา...แล้วตอนนี้ก็ถึงเวลานัดหมายของไทเกอร์กับเพนเฮาส์ ซึ่งสถานที่ที่นัดกันก็คือร้านกาแฟที่อยู่ตรงชั้น 4 และเป็นร้านที่ทั้งคู่ชอบมาดื่มด้วยกันบ่อย"รอกูนานไหมวะ"ไทเกอร์เดินเข้ามาก็เจอกับเพนเฮาส์นั่งรออยู่ในร้าน และเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมาสบตากับอดีตเพื่อนรักก็ผายมือให้เขานั่งลงตรงข้าม"นั่งก่อนสิ"เขาเดินไปนั่งลงตรงข้ามเพื่อน เพียงแค่หย่อนก้นลงไปที่เก้าอี้ก็ถูกยิงคำถามใส่ทันที"มึงต้องแต่งงานกับหนูนิดจริง ๆ เหรอ"ไทเกอร์ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อย ท่าทางจะรักลูกพี่ลูกน้องของเขามากเหมือนกัน ไม่อย่างนั้นคงไม่แสดงท่าทีร้อนรนขนาดนี้"กูกับหนูนิดเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน"และเมื่อเขาได้ยินแบบนั้นก็อ้าปากค้างอย่างตกใจ แล้วไอ้ที่พูดเรื่องแต่งงานมันคืออะไรล่ะ"หมายความว่ายังไง เรื่องแต่งงานล่ะ"เขาหัวเราะออกมาขำขันก่อนจะหันไปมองใบหน้าของพนักงานที่เดินมารับออเดอร์ สั่งกาแฟมา 2 แก้วจากนั้นก็หันมาคุยกับเพื่อนต่อ"เป็นลูกพี่ลูกน้องกันจะแต่งงานกันได้ยังไง""แล้วมึงมาบอกกูแบบนั้นทำไม กูเกือบจะตามไปต่อยมึงที่คอนโดแล้วไหมล่ะ ทิ้งน้องกูก็ไปแต่งงานกับคนอื่นแม่งคิดได้ยังไงวะ""ก็กูหมั่นไส้มึงไง
ตื๊อรักวิศวะร้าย บทที่ 26 ปัญหาวุ่นวายไปหมด
"ก็เพราะแบบนี้ไงกูถึงไม่ยกน้องให้มึง เพราะว่ามึงมันโลเลหลายใจแบบนี้ไง แทนที่มึงจะพยายามมากกว่านี้ มึงกลับไปแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น เอาอะไรคิดวะ"เขาชี้หน้าไทเกอร์ด้วยความโมโห หันกลับไปมองน้องสาวเพราะเป็นห่วงความรู้สึก ดูจากสีหน้าไม่สามารถคาดเดาออกได้เลยว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่"ไหนหนูนิดบอกว่ารักพี่ไม่ทิ้งพี่ไง ทำไมถึงทำเป็นแบบนี้"เขามองใบหน้าของหญิงสาวด้วยแววตาตัดพ้อ หนูนิดเองก็มองเขาด้วยใบหน้าเจ็บปวดหัวใจสลายเช่นเดียวกัน"หนูนิดตัดใจจากพี่เพนเฮาส์ตั้งแต่ที่พี่ทิ้งหนูนิดเมื่อวานแล้วค่ะ"เขานิ่งเงียบไปทันทีอย่างพูดไม่ออกเพราะสิ่งที่เธอพูดออกมามันคือความจริง เขาไม่ควรทิ้งเธอไว้ที่นั่นในช่วงเวลามืดค่ำแบบนั้น แก้ตัวอะไรก็ไม่ได้เพราะอารมณ์ชั่ววูบถึงทำให้เขาต้องสูญเสียทุกอย่าง"พี่ขอโทษนะหนูนิดพี่ไม่ได้ตั้งใจ คือพี่...""พี่เพนเฮาส์ต้องขอโทษหนูนิดนะคะ ต่อจากนี้เราสองคนต่างคนต่างอยู่ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก โชคดีนะคะ หลังจากนี้ขอให้พี่ได้เจอคนดี ๆ ที่เหมาะสม ลาก่อนค่ะ"หนูนิดกุมมือพี่ชายพาออกไปจากตรงนั้นทันที และเมื่อเธอหันหลังน้ำตาก็ร่วงหล่นลงมาที่พื้น ทำไมเธอถึงจะไม่เสียใจกับความสัมพันธ์ใ
ตื๊อรักวิศวะร้าย บทที่ 25 ไม่มีใครยอมใคร
หญิงสาวกลับมาถึงที่คอนโดได้เกือบ 2 ชั่วโมงแล้วล่ะ ชายหนุ่มบอกว่าให้เล่นตามน้ำไปก่อน ไม่ว่าจะได้ยินหรือเห็นอะไรให้ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ซึ่งตอนนี้เธอก็ยังไม่รู้หรอกว่าเขาคิดที่จะทำอะไร"พี่เพนเฮาส์"และเมื่อเขาเดินเข้ามาถึงก็โยนกระเป๋าทิ้งลงโซฟาก่อนจะตรงมาหาน้องสาวด้วยท่าทีเกรี้ยวกราดสุด ๆ"ไงไปสนุกกับมันมาถึงไหนต่อไหนล่ะ"เพนตี้ได้ยินแบบนั้นก็ถอนหายใจออกมาอย่างรู้สึกเบื่อหน่าย เอาจริงเลยนะถ้าปัญหามันเยอะขนาดนี้เธอก็ไม่อยากจะมีแฟนแล้วนะ"เพนว่าพี่เอาเวลาห่วงตัวเองดีกว่านะ เหมือนเงาหัวจะไม่มีแล้ว"พี่ชายของเธอทำหน้าโมโหสุด ๆ ที่น้องสาวพูดเหมือนไม่กลัวเขาแถมยังย้อนกลับอีก"ทำไม แล้วนี่ฉันกำลังด่าแกอยู่นะยัยเพน"เพนตี้ได้ยินแบบนั้นก็ยกยิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อย จ้องมองไปยังใบหน้าของพี่ชายก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเรียบ"ทิ้งน้องหนูนิดมาแบบนั้นพี่คงเลือกได้แล้วสินะ"เขาอ้าปากค้างและเหมือนจะนึกขึ้นได้ว่าตัวเองโมโหจนลืมผู้หญิงอีกคน ความโกรธแค้นมันบังตาทำให้เขาหลงลืมไปว่าอะไรที่สำคัญมากกว่ากัน"เดี๋ยวฉันจะมาจัดการกับแกรอตรงนี้ก่อน"พูดจบเขาก็เดินไปหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าก่อนจะกดโทรออก กดโทรแล้วก็กดวางเกือบ
