บทที่ 5 ข้อแม้

เพนตี้ถึงกับกุมขมับเพราะไม่รู้จะพูดอะไรกับเขาถึงจะเข้าใจในสถานะความสัมพันธ์ของเราทั้งสองคน ตีหน้ามึนไม่รู้ไม่ชี้ หึงหวงเธอในทุกที่บางทีก็เหนื่อยจะคุยเหมือนกันนะ

"เราสองคนเป็นผัวเมียกันแล้วก็คือเป็นแล้ว ทำไมเข้าใจอะไรยากจังฮะ"

"นี่นายยังไม่ลืมเรื่องคืนนั้นอีกเหรอ แค่คืนเดียวทำไมนายถึงมาตู่ว่าเป็นเจ้าของฉัน แถมยังไปประกาศว่ากินนอนอยู่ด้วยกันทุกวัน ทั้งที่ได้กันแค่คืนเดียว"

เธอตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเริ่มท้อ อธิบายอะไรไปก็เหมือนจะทะลุออกหูหมด

"ไม่ลืมแล้วก็ไม่มีทางลืม แต่ถ้าเกิดว่าเพนลืมงั้นเดี๋ยวเกอร์จะทบทวนความจำให้ มานี่!"

เขาลากหญิงสาวให้เดินตามไปที่รถ จากนั้นก็จับเธอยัดเข้าไปนั่งอยู่ข้างในรถหรู และพอเขาจะเดินอ้อมไปยังฝั่งคนขับเธอก็รีบเปิดประตูก่อนจะวิ่งออกไปทันที แต่ทว่าไม่มีทางจะเร็วกว่าผู้ชายอย่างเขาได้ ไทเกอร์จึงรีบดึงรั้งแขนของเธอเข้ามาไว้ในอ้อมกอด

"ก็เอาสิหนีไปเลย ถ้าจับได้จะเอาในรถเนี่ยแหละ เอาสิอยากหนีก็หนีเลย"

และเมื่อชายหนุ่มขู่ไปแบบนั้นเธอก็นิ่งเงียบไม่ยอมขยับเขยื้อนตัวไปไหนอีก เขาดึงแขนเธอให้เดินตามมาคราวนี้ไม่ขัดขืนยอมตามมาแต่โดยดี พาเข้ามานั่งอยู่ในรถด้วยกันเขาก็ขับรถตรงไปยังคอนโดของตัวเอง สบสายตามองหญิงสาวเป็นพัก ๆ ก่อนจะเอ่ยถามเสียงหวาน

"โกรธเกอร์เหรอไง"

เขาเอ่ยถามออกไปด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ทว่าอีกคนสะบัดหน้าใส่ยังไม่ไยดี จ้องมองออกไปยังนอกหน้าต่างไม่ยอมที่จะคุยกับเขา

"เพนตี้คุยกับเกอร์หน่อยนะ ต้องการให้ทำอะไรยอมทุกอย่างเลย ยอมแล้ว"

และเมื่อเขาพูดประโยคนั้นหญิงสาวก็ยอมหันกลับมาคุยกับเขาแต่โดยดี

"ฉันไม่ชอบเลยนะที่นายไปพูดจาหยาบคายต่อหน้าคนอื่นแบบนั้น ฉันเสียหาย"

และเมื่อโดนดุแบบนั้นเขาก็ทำหน้าสลดลงก่อนจะยอมขอโทษแต่ด้วยดี ก็ตอนนั้นมันโกรธและไม่ทันได้คิดอะไร จึงพูดออกไปไม่คิด

"ขอโทษครับเกอร์จะไม่ทำอีกแล้ว"

เขาทำหน้าเหมือนจะสำนึกผิด และนั่นทำให้หญิงสาวร่ายยาวใส่อีกไม่มีหยุด

"แล้วก็อย่ามาแสดงตัวว่าเป็นเจ้าของกันแบบนี้อีก อย่ามาล้ำเส้นกันจนเกินไป นายทำได้หรือเปล่า"

เขาทำหน้าครุ่นคิดสักพักก่อนจะพยักหน้ายิ้มออกมาทันที

"เกอร์จะยอมอยู่เงียบ ๆ อยู่ในที่ของตัวเองก็ได้ แต่มีข้อแม้นะ"

"ข้อแม้อะไร"

เธอทำหน้ามึนงงใส่เขา อะไรนิดหน่อยก็มีเงื่อนไขตลอดแหละผู้ชายคนนี้

"เพนต้องยอมให้เกอร์ไปนอนด้วย แล้วจะไม่ไปรบกวนในเวลาปกติ จะไม่หึงหวงแบบไร้สาระ ให้อิสระทุกอย่างขอให้เรื่องเดียว เรื่องนี้เพนจะต้องยอมเกอร์นะ"

หญิงสาวถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย เอาเถอะยังไงก็เสียความบริสุทธิ์ไปแล้ว จะได้อีกกี่รอบก็คือเสียอยู่ดี

"ก็ได้เพราะยังไงนายกับฉันก็เคย ๆ กันอยู่แล้ว แต่จำไว้นะว่าอย่ามาล้ำเส้นฉันมาก ขอแค่นี้แหละ"

เขายิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ ก็ต้องการแค่นี้แหละไม่ต้องมีสถานะต่อกันให้คนอื่นรับรู้ แค่ได้กอดได้กินทุกคืนแค่นี้เขาก็ดีใจมากแล้ว ส่วนเรื่องจะทำให้รักก็ค่อยทำตอนที่อยู่ด้วยกันสองคน

"ok ครับเกอร์จะไม่ล้ำเส้นเพนเด็ดขาด เราสองคนจะกินอย่างลับ ๆ ตกลงตามนี้"

แล้วนี่ก็คือจุดเริ่มต้นของสถานะอันซับซ้อนของเราสองคน...

กลับมาที่ปัจจุบัน...

หลังจากเลิกเรียนเสร็จหญิงสาวก็มายืนทะเลาะอยู่กับ ไทเกอร์นานสองนาน ตามติดชีวิตอย่างกับจะสิงร่างเป็นคนเดียวกันอยู่แล้ว มันไม่ใช่ว่าน่ารำคาญหรืออะไรหรอกนะ เขาก็ทำตัวน่ารักแหละ ดูแลเทคแคร์ดีคนหนึ่งเลย แต่คนมันเคยเป็นเสือมันยากที่จะเชื่อใจเขาได้ 100% อีกอย่างหนึ่งเธอไม่อยากเจ็บ ทำไมจะไม่รู้ว่าเขาเป็นคนยังไง ประวัติค่อนข้างฉาวโฉ่มากเลยนะ เป็นคนดังของมหาวิทยาลัยก็แบบนี้แหละ ซึ่งตอนนี้ขอดูไปก่อนก็แล้วกันแต่ถ้าเกิดในอนาคตยังเป็นคนดีแบบนี้เธอก็คงจะตกลงปลงใจกับเขานั่นแหละ ยังไงก็เป็นผู้ชายคนแรกด้วย ไม่ได้อยากเปลี่ยนผู้ชายบ่อยหรอกนะถ้าไม่จำเป็น

"เพนจ๋าแวะกินข้าวกันไหม"

"อือ"

เธอตอบเพียงแค่นั้นก่อนจะหยิบโทรศัพท์มากดเล่น อย่างที่รู้กันแหละว่าเธอเป็นคนที่ไม่ค่อยพูดมากเท่าไหร่ ถึงแม้จะสนิทมากแต่ก็ใช่ว่าจะพูดเหมือนอยู่กับหม้อแกง ไม่รู้สิไม่รู้จะคุยอะไรมั้ง

"อยากกินอะไรล่ะเดี๋ยวเกอร์พาไป"

"ตามใจนาย"

เอาจริงเธอเป็นคนกินง่ายนะ ไม่ได้เรื่องมากอะไรด้วยซ้ำ ถ้าเกิดว่าเขาพาไปกินอะไรเธอก็กินได้หมดแหละ

"ถ้าอย่างนั้นเราไปกินก๋วยเตี๋ยวเรือเจ้าประจำของเกอร์ดีกว่า อร่อยมากเลยนะเปิดยันเช้าเลยด้วย เกอร์ไปกินบ่อยมาก"

"กินตอน 2:00 น อ่ะเหรอ"

และเมื่อหญิงสาวสวนกลับไปแบบนั้นเขาก็ทำหน้างอง้ำใส่ทันที พูดแต่เรื่องเก่าอยู่นั่นแหละ ชิ

"จะงอนแล้วนะ ตอนนี้เกอร์เป็นคนใหม่แล้วเพนก็รู้นี่นา แทบจะไม่ได้ไปไหนเลยด้วยซ้ำ ก็อยู่กับตัวเองทุกวันเลยนี่"

หญิงสาวถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเล่นต่อ

"ก็ไม่ได้ห้ามนะจะไปก็ไปสิ"

เอาจริงตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาเธอก็ไม่เคยห้ามเขาเลยนะ ให้อิสระทุกอย่าง คนเรากักขังไปก็เท่านั้น ถ้าดีแตกขึ้นมาวันไหนก็ให้มันแตกไปเลย จะกินเหล้าเมาแล้วหิ้วผู้หญิงกลับเราก็แค่จบความสัมพันธ์กันก็แค่นั้น

"ไม่! เกอร์ไม่ไปไหนทั้งนั้น แต่ถ้าวันไหนอยากไปจะพาเพนไปด้วยครับ"

เธอถอนหายใจออกมารอบที่ล้านแปด เหนื่อยใจจะทะเลาะกับผู้ชายที่อยู่ข้าง ๆแล้ว ไม่ว่าจะพูดอะไรไปก็ไม่เคยชนะเลย

"งั้นก็นอนอยู่ที่ห้องเฉย ๆ เหอะฉันไม่ไปหรอก"

และเมื่อมาถึงร้านก๋วยเตี๋ยวเรือ ชายหนุ่มก็ทำการสั่งก๋วยเตี๋ยวให้หญิงสาวเสร็จสรรพ จะอวดให้รู้ว่าเขาก็รู้ใจเธอเช่นกัน

"เฮียเอาลูกชิ้นหมูล้วนพิเศษ 2 ชามครับ แล้วก็หมื่เหลืองลูกชิ้นล้วนพิเศษอีก 1 ชามครับ น้ำขอเป็นโอเลี้ยงแล้วก็ชาเย็น น้ำเปล่าอีกขวดนะเฮีย"

เพนตี้เท้าคางจ้องมองไปยังชายหนุ่มที่สั่งทุกอย่างให้เสร็จสรรพ ยิ่งเขาตามใจเธอแบบนี้ก็ยิ่งถลำตัวรู้สึกมากยิ่งขึ้น เป็นผู้ชายที่จดจำรายละเอียดเกี่ยวกับเธอเองได้แทบทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นของที่ชอบหรือไม่ชอบ ถ้าเป็นแบบนี้เธอคงใจอ่อนรับรักเขาเร็วขึ้นแน่...