บทที่ 3 ความสามารถพิเศษปิงปิง

บทที่ 3 ความสามารถพิเศษปิงปิง

ชีวิตก็ต้องรักษา เงินก็ต้องหา แล้วตอนนี้เธออายุแค่ 14 จะไปหาเงินได้จากไหนเยอะ ๆ  ถึงไปทำงานก็ต้องแอบทำไม่ให้คนในบ้านรู้ เพราะถ้ารู้ก็ถูกยึดเงินแน่นอน ตอนที่พี่สาวเธอแอบสอนพิเศษเด็กเล็ก พอย่ารู้เข้า เงินก็ถูกยึด ทั้งถูกด่าและถูกตีอีกด้วย เธอต้องหาเงินแบบไม่ให้ย่ารู้และต้องปิดไม่ให้ทุกคนรู้

"พ่อคะ... พ่ออยากแยกบ้านไหม" 

"ถามทำไม... หืมม... " หลิวชวนถามกลับลูกสาว

จะให้เขาพูดได้ยังไงว่าอยากแยกบ้านเหมือนกัน เพราะเขาสงสารเมียกับลูกสาวคนโตที่ต้องทำงานบ้านกันแค่สองคน ทั้งที่คนในบ้านอยู่กันตั้งเยอะแต่ไม่มีใครคิดจะช่วยทำเลย ตอนนี้เขาก็แอบเก็บเงินเพื่อที่จะได้มีเงินไปเช่าบ้าน แต่เพราะต้องใช้เงินเยอะและลูก ๆ ยังต้องเรียนกัน อีกไม่ถึงปีลูกชายและลูกสาวก็จะเรียนจบแล้ว ถ้าออกไปตอนนี้ เงินที่แอบเก็บไว้อาจไม่พอ ถ้าหากลูก ๆ ของเขาอยากเรียนต่อวิทยาลัย

"ปิงปิงรู้ว่าแยกบ้านต้องใช้เงินเยอะ ปิงปิงอยากช่วยหาเงินค่ะ" ปิงปิงบอกพ่อไปตามความจริง

"ตัวแสบ... เพิ่งกลับมาก็หาเรื่องซุกซน" หลิวชวนคิดว่าลูกสาวอยากออกไปเล่นซนมากกว่า เพราะตอนนี้ถูกสั่งให้อยู่แต่ในบ้าน คงรู้สึกเบื่อแน่ ๆ

"จริง ๆ นะคะ" ปิงปิงอยากให้พ่อเชื่อเธอ เมื่อก่อนเธออาจจะออกไปเล่น แต่ตอนนี้เธอไม่ออกไปเล่นแล้ว เธออยากหาเงินจริง ๆ เธออยากออกไปอยู่ข้างนอก เพราะเธอไม่แน่ใจว่าตัวร้ายที่จะฆ่าเธออยู่ในบ้านหลังนี้ด้วยไหม

"ยังไงวันนี้ก็จะออกไปข้างนอกให้ได้ใช่ไหม พ่อจะไปส่งของ อยากออกไปด้วยไหมล่ะ"

"ไม่ค่ะ... วันนี้จะอยู่บ้าน วันหลังถึงจะออกไปค่ะ" ปิงปิงรีบบอกพ่อทันที วันนี้เธอจะอยู่บ้านจริง ๆ

หลังจากที่ถามเรื่องแยกบ้านก็ไม่ได้คำตอบจากพ่อของเธอ แต่เธอรู้ว่าพ่อก็อยากแยกบ้านเหมือนกัน ปิงปิงคิดทบทวนดูแล้ว ในหนังสือเล่มที่เธออ่านมา ไม่มีบอกเกี่ยวกับครอบครัวของเธอ แต่เล่มต่อไปเธอไม่รู้จริง ๆ ปิงปิงกำลังไล่เหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกับครอบครัวเธอ จริง ๆ แล้วมีแค่เธอที่ตาย ส่วนพี่สาวเธอจะถูกแกล้ง คิดคำนวณแล้วยังพอมีเวลา ตอนนี้เธอเลยจะช่วยพ่อกับแม่แยกบ้านให้สำเร็จ

ปิงปิงค่อย ๆ ย่องออกจากห้องนอน คอยแอบตามหัวมุมและสอดส่องสายตาดูว่ามีใครอยู่ในบ้านบ้าง วันอาทิตย์คนส่วนมากจะอยู่ในห้องนอนกัน ปิงปิงเลยทำเป็นเดินดูอะไรเรื่อย ๆ จนมาถึงที่โต๊ะกินน้ำชาที่ปู่ของเธอชอบนั่งอยู่ประจำ

"ปู่คะ... ปู่เมื่อยไหม ปิงปิงนวดให้ไหมคะ" ปิงปิงเริ่มหาเงินจากปู่ก่อนเป็นคนแรก

"หึ... อยากได้อะไรอีกล่ะ" หลิวฉือ เอ่ยถามหลานสาว ปิงปิงคือหลานสาวคนเล็กที่อายุน้อยที่สุดในบ้านหลังนี้

"ถ้าปู่ไม่เมื่อย... ปิงปิงขอแค่แตะตัวปู่เบา ๆ ก็ได้ค่ะ" ปิงปิงไม่ได้อยากนวด แต่เธอแค่อยากแตะตัวเพื่อพิสูจน์อะไรบางอย่าง แต่อยู่ ๆ จะให้เธอแตะตัวปู่เลย เดี๋ยวปู่จะสงสัยเธอ

"เล่นอะไรแปลก ๆ อีกแล้วใช่ไหม ไปเล่นกับย่าสิเผื่อจะได้โดนเพ่นกบาลสักทีสองที"

ปิงปิงไม่สนใจ เธอคิดว่าเธอขออนุญาตปู่แล้ว เธอเลยเอามือข้างซ้ายแตะไปที่แขนปู่ พอเสร็จแล้วเธอก็เปลี่ยนเป็นมือข้างขวาทำอยู่อย่างนั้นจนโดนปู่เอาไม้เท้าเคาะหัว

"ปิงปิงไปหาย่าดีกว่า... เล่นกับปู่ไม่สนุกเลยค่ะ" ปิงปิงบอกเสร็จแล้วรีบวิ่งไปหาย่า

ระหว่างทาง เธอเจอกับลุงรอง เธอก็ทำเหมือนกันกับที่ทำกับปู่ ดีที่ว่าปิงปิงเป็นคนที่พูดคุยกับทุกคนในบ้าน ถึงย่าจะชอบด่า ป้าใหญ่จะไม่ค่อยชอบ แต่เธอก็พูดคุยด้วยและเล่นไปเรื่อย เธอจะไม่หลบถ้าไม่จำเป็น มันเลยเป็นเรื่องปกติที่เธอจะจับตัวคนนั้นทีคนนี้ที

หลังจากเธอตระเวนไล่แตะตัวจับตัวคนทั้งบ้านแล้ว ทำให้เธอรู้ว่าเธอสามารถเห็นภาพคนที่เธอจับตัวว่าทำอะไรบ้าง แต่เธอไม่รู้ว่าภาพที่เห็นมันเกิดขึ้นหรือยัง เพราะบางภาพมันก็ไม่ชัดเจน บางภาพมันก็ชัดเจน ปิงปิงต้องใช้มือจับหรือแตะแค่ข้างเดียว ถ้าเธอใช้สองมือจับหรือแตะมันจะไม่มีภาพอะไรให้เธอได้เห็นเลย ตอนนี้เหลือแค่พิสูจน์ว่าภาพที่เธอเห็นคือเรื่องที่เกิดขึ้นมาแล้ว หรือเรื่องที่ยังไม่เกิดขึ้นของแต่ละคน…

เพียะ! เพียะ!

"แกทำชุดฉันเปื้อน ชดใช้มาเลยนะ" 

ปิงปิงได้ยินเสียงที่ดังอยู่ด้านนอกเลยรีบวิ่งออกไปดู และสิ่งที่เห็นก็ทำให้ปิงปิงตกใจอ้าปากค้าง เพราะก่อนหน้านี้ เธอเพิ่งวิ่งไปแตะแขนพี่ถงเหนียนและเห็นภาพแบบเดียวกันนี้ มันเป็นภาพที่พี่ถงเหนียนลูกลุงใหญ่ตบตีกันกับพี่หงฮวาลูกสาวลุงรอง ปิงปิงผู้มีมารยาทจะไม่เข้าไปขัดขวางระหว่างสองคนนี้ ปิงปิงยืนดูและลุ้นอยู่เงียบ ๆ บางทีก็มีส่งเสียงเชียร์ออกมาบ้าง ถามว่าเชียร์ใคร ปิงปิงคนนี้ก็ตอบอย่างมั่นใจว่า ปิงปิงเชียร์คนที่ได้ตบ คนโดนตบปิงปิงไม่เชียร์ ไม่ว่าพี่ถงเหนียนหรือพี่หงฮวาเงื้อมือตบ ปิงปิงก็เชียร์ทั้งคู่เลย

พอเห็นป้าใหญ่กับย่ากำลังเดินมา ปิงปิงก็รีบหนีเข้าห้องทันที ตอนนี้เดาว่าถ้าแตะมือข้างขวาของเธอไปที่ใคร ก็จะเห็นเหตุการณ์ล่วงหน้า แต่มือซ้ายไม่แน่ใจว่าภาพที่เห็นคืออะไร แต่อีกไม่นานเธอก็จะรู้ เพราะเธอจะพิสูจน์มันเอง