ตอนที่48

“ผมอยากให้คุณจดทะเบียนเป็นพ่อแม่บุญธรรมให้กับธาวินเพราะผมกลัวว่าพ่อจริงๆของธาวินจะมารับตัวเค้าไปคนที่ไม่มีความรับผิดชอบแบบนั้นรับผิดชอบชีวิตของใครไม่ได้แน่” พูดจบก็รีบยื่นจดหมายของวีนาให้กับหญิงสาวอ่าน

  ในจดหมายวีนาขอให้อัสนีรับเป็นพ่อให้กับธาวินและหาคนที่ไว้ใจได้จดทะเบียนเป็นแม่เพื่อที่ลูกของเธอจะได้มีครอบครัวที่ครบสมบูรณ์ในวันที่เธอไม่อยู่ที่เธอตัดสินใจขอร้องอัสนีเช่นนี้เพราะกลัวว่าสักวันพ่อจริงๆของธาวินจะมาทวงลูกของเธอคืนซึ่งเธอคงจะต้องเสียใจมากเป็นแน่หากคนที่ไม่มีความรับผิดชอบแบบนั้นจะมาเลี้ยงดูลูกของเธอ

วันต่อมา

เมื่อคืนคำถามของอัสนีทำให้เพียงฟ้านั้นนอนคิดอยู่แทบทั้งคืนเธอเห็นว่าเรื่องนี้ค่อนข้างเป็นเรื่องใหญ่สำหรับเธอแม้จะเป็นแม่ให้ธาวินแค่ในนามตามที่อัสนีบอกเท่านั้นแต่ในเมื่อเธอมีชื่อเป็นแม่ของเด็กคนนี้แล้วเธอก็คงจะต้องทำหน้าที่แม่ให้ดีที่สุดข้อนี้เธอถึงคิดหนักเพราะเธอไม่เคยเลี้ยงเด็กมาก่อนคงต้องศึกษากับน้องสาวเธออีกเยอะ

“ฉันตกลงค่ะ” เพียงฟ้าเข้ามาหาอัสนีแต่เช้าเพื่อตอบตกลงในสิ่งที่เธอครุ่นคิดมาทั้งคืน

“ปรึกษาครอบครัวคุณแล้วเหรอ” อัสนีมองหน้าหญิงสาวร่างเล็กที่ยังอยู่ในชุดนอนสีขาวด้วยสายตาที่สงสัยเขายินดีในคำตอบของเธอแต่ไม่คิดว่าเธอจะตัดสินใจได้เร็วเพียงนี้

“ค่ะ..เรียบร้อย” ดวงตากลมหลุบมองต่ำเล็กน้อยแล้วค่อยๆมองหน้าอีกฝ่ายพร้อมพยักหน้าเบาๆ

“ผมจะให้ทนายจัดการเรื่องนี้ให้เร็วที่สุดคุณกลับไปก่อนเถอะมันดูไม่ดีเท่าไรที่คุณจะมาใส่ชุดนอนเดินอยู่ในห้องของผม” เมื่อตกลงกันเรียบร้อยอัสนีก็เสียมารยาทเอ่ยปากไล่ให้หญิงสาวกลับห้องเธอไปก่อนเพราะที่นี่พนักงานทุกคนรู้จักเพียงฟ้ากันทั้งนั้นหากใครมาเห็นเธออยู่ในสภาพชุดนอนในห้องของเขาเธอเองจะเสียหาย

“ค่ะ...อย่าลืมสัญญาที่ตกลงกับฉันไว้ก็แล้วกันค่ะ” เพียงฟ้าเห็นว่าก็จริงอย่างที่อัสนีพูดเธอจึงเดินหันหลังกลับก่อนจะเปิดประตูเธอก็หันมาทวงคำสัญญากับเขาอีกครั้ง

เมื่ออัสนีพยักหน้ารับเป็นคำตอบสาวเจ้าจึงยอมออกจากห้องไปได้

ช่วงสายของวันอัสนีเดินทางมาที่บ้านริมน้ำพร้อมเพียงฟ้าเพื่อที่จะเรียนรู้วิธีการเลี้ยงดูธาวินจากผ้าแพรให้ได้มากที่สุด

เมื่อชายหนุ่มมาถึงผ้าแพรก็หัดให้อัสนีนั้นอาบน้ำธาวินพร้อมกับเธอที่อาบน้ำลูกชายตัวกลมของเธอไปด้วยหลังจากนั้นก็สอนวิธีการเตรียมเสื้อผ้าเตรียมอาหารและการชงนมรวมไปถึงเรื่องจิปาถะมากมายจนเวลาล่วงเลยมาหลายชั่วโมงแล้วที่อัสนีเรียนรู้การเลี้ยงเด็กเล็กเขาดูตั้งใจไม่น้อยไปกว่าการทำงานอื่นๆเลย

“หม่ำๆๆ”

“ตาพีท่าจะทานเก่งนะครับ” อัสนีที่กำลังนั่งดูเจ้าก้อนทั้งสองนั่งทานข้าวอยู่บนเก้าอี้นั่งตอนนี้เขารู้แล้วว่าเวลาพีรพัตรจะพยศตอนไหนเมื่อเส้นมะกะโรนีต้มหมดถ้วยเจ้าก้อนคนน้องก็ดิ้นดุ๊กดิ๊กส่งเสียงให้คนเป็นแม่ได้รู้ทันทีว่าอาหารในถ้วยนั้นหมดแล้ว

“ค่ะตั้งแต่ทานข้าวได้ก็ไม่ค่อยทานนมส่วนมากจะอิ่มข้าวมากกว่าส่วนตาวินจะทานข้าวน้อยค่ะแต่จะชอบทานผลไม้แล้วก็นมค่ะ”

“แบบนี้ถือว่าปกติใช่หรือเปล่าครับ” 

“เด็กที่ทานได้ไม่งอแงถือว่าปกติค่ะแต่ใช่ว่าเห็นลูกทานได้จะให้ทานเยอะนะคะเดี๋ยวจะท้องอืดปวดท้องงอแงได้ค่ะ”

“อ่อ...ครับ” อัสนีพยักเบาๆเขาเห็นว่ารายละเอียดการเลี้ยงเด็กคนนึงกว่าจะโตก็ดูจะเยอะพอสมควรแต่เขาก็จะทำทุกอย่างให้ไม่ขาดตกบกพร่อง

“เดี๋ยวทานข้าวกลางวันเรียบร้อยแล้วรอให้พวกเค้าเล่นกันสักพักเมื่อเห็นว่าง่วงแล้วก็พาไปอาบน้ำแล้วก็กล่อมนอนค่ะ”

“ครับ”

ครู่ต่อมา

“วิธีเลี้ยงก็ตามที่แพรบอกเลยนะคะมีตรงไหนไม่เข้าใจหรือเปล่าคะ” ตอนนี้สองแสบตัวกลมก็นอนกลางวันกันไปเรียบร้อยแล้วผ้าแพรเห็นว่าอัสนีนั้นดูตั้งใจไม่น้อยไม่โอดโอยกับรายละเอียดเธอก็พอจะโล่งใจว่าเขานั้นคงจะดูแลธาวินได้เป็นอย่างดี

“ไม่มีครับผมเข้าใจทุกอย่าง” พ่อเลี้ยงหนุ่มให้คำตอบผ้าแพรอย่างมั่นใจเขาจดจำรายละเอียดได้ทุกอย่างแม้จะไม่มีประสบการณ์การเลี้ยงเด็กมากพอแต่ในใจของเขาตอนนี้พร้อมที่จะเป็นพ่อให้หลานของเขาเต็มร้อยแล้ว

20.30 น.

“พี่ภูว่าพ่อเลี้ยงจะเลี้ยงตาวินไหวหรือเปล่าคะไหนจะงานที่ไร่อีก” ผ้าแพรหันไปถามคนเป็นสามีในขณะที่เขากำลังนั่งจดจ่ออยู่กับจอโน๊ตบุ๊คหลังจากที่กล่อมลูกชายจนหลับไปแล้วเธอเชื่อว่าอัสนีนั้นทำความเข้าใจกับการเลี้ยงธาวินได้เป็นอย่างดีเรื่องนี้เธอโล่งใจแต่เธอกลัวว่างานที่มีในมือของเขาจะทำให้บางครั้งเขาอาจจะไม่มีเวลาเอาใจใส่ธาวินมากพอแม้นเพียงฟ้าพี่สาวของเธอจะเอ่ยว่าจะคอยช่วยดูแต่พี่สาวเธอก็มีงานที่ต้องดูแลอีกเช่นกัน

“พี่เชื่อในแววตาของพ่อเลี้ยงเค้าดูมุ่งมั่นจริงจังในสิ่งที่เค้าต้องรับผิดชอบพี่เชื่อว่าเค้าต้องเป็นพ่อที่ดีให้ตาวินได้แน่นอน” ภูผาละมือจากงานเขาเม้มปาดครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วจึงค่อยๆเอ่ยออกมาจากที่เห็นความตั้งใจของอัสนีมาสักพักเขาเชื่อว่าคนอย่างอัสนีจะรับผิดชอบในหน้าที่ของตนได้ดีแน่เขาเป็นผู้ชายด้วยกันมองกันออก