บทที่ 6 ฉีกหน้ากากคนดี (2)

ในเวลาต่อมา ร่างสูงใบหน้าละมุนก็มาเยือนที่คุมขัง เขาแจ้งแก่ผู้คุมว่าต้องการมาสอบปากคำเพิ่มเติม ผู้คุมเห็นว่าเมิ่งหยางเป็นผู้จับกุมเถ้าแก่ถางในครั้งแรก จึงให้เข้าไปพบนักโทษแต่โดยดี  

“เถ้าแก่ ท่านยังจ่ายค่าเรือนไม่ครบ”

เถ้าแก่ถางมองเมินเมิ่งหยางอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

“ข้าถูกคุมขังโทษทัณฑ์ร้ายแรงขนาดนี้ ท่านยังกล้ามาถามเรื่องเงินหรือ”

“ตอนแรก ข้าก็ช่วยให้จำนวนเกลือมีเพียงเล็กน้อยแล้ว เป็นท่านเองที่ไม่รอบคอบ ไม่แบ่งของไว้หลาย ๆ ที่”

“ก็ท่านเองมิใช่หรือ แนะนำให้เก็บไว้ที่จีฮวงลู่”

เมิ่งหยางโบกมืออย่างรำคาญ ดวงตาแข็งกร้าว “ข้าไม่เถียงกับท่านแล้ว บอกมาท่านเก็บทรัพย์สินไว้ที่ไหน จะเอามาจ่ายค่าเรือนให้ครบ”

เถ้าแก่ถางยืนกรานไม่บอกที่เก็บทรัพย์สิน เมิ่งหยางแสยะยิ้ม กล่าวเบา ๆ ว่า “พรุ่งนี้ รอฟังข่าว”

มือปราบหนุ่มจากไปแล้ว เถ้าแก่ถางระล่ำระลักบอกผู้คุมว่า “ข้าขอพบฉินอ๋อง ข้ามีเรื่องจะสารภาพเพิ่มเติม”

คืนนั้น ยามจื่อ ชายฉกรรจ์ในชุดดำนับสิบคนถีบประตูเรือนเถ้าแก่ถางจนสลักหลุด เมื่อเข้าไปในเรือนได้แล้วก็แยกย้ายกันไปค้นตามห้องต่าง ๆ เมิ่งหยางยืนสั่งการอย่างอหังการ

“ฆ่าให้หมด ให้มันรู้ว่าการปฏิเสธอำนาจข้าจะต้องพบกับอะไร”

เสียงคมดาบกระทบกันดังลั่นออกมาจากห้องต่าง ๆ โลหิตสีแดงฉานสาดกระเซ็น แต่ไม่มีเสียงกรีดร้องของสตรีและเด็กอย่างที่คิดว่าจะมี ชายฉกรรจ์ชุดดำถูกรุกไล่จากกลุ่มมือปราบตงฉานที่ซุ่มรออยู่แล้วในเรือนของเถ้าแก่ถาง มือปราบแห่งวังหลวงหน้าเผือดสี รู้ตัวว่าตกหลุมพรางแล้ว 

เขาหันกลับพุ่งตัวไปทางประตูเรือน แต่ยังไม่พ้นประตูก็พบว่ามือปราบตงฉานจำนวนมากรอล้อมจับอยู่แล้ว เกิดการปะทะกันอย่างรุนแรง ด้วยฝีมือของเมิ่งหยาง ในที่สุดเขาก็หลุดพ้นจากวงล้อมแล้วพุ่งทะยานหายไปในความมืด

เหตุการณ์ที่น้องชายของเมิ่งกุ้ยเฟยทำการอุกอาจเช่นนี้ ย่อมถูกกราบทูลเข้าสู่พระกรรณของฮ่องเต้ นอกจากถูกปลดจากตำแหน่งมือปราบแห่งวังหลวงแล้ว ยังมีหมายจับติดประกาศไปทั่วอีกด้วย

จวนเสนาบดีกรมคลังคึกคักไปด้วยผู้คน วันนี้เป็นวันเกิดของฮูหยินเสนาบดีกรมคลัง ซึ่งเป็นพี่สาวของเมิ่งกุ้ยเฟย ใคร ๆ ก็รู้ว่าฮ่องเต้รักใคร่เมิ่งกุ้ยเฟยยิ่งนัก ดังนั้น ผู้ที่มีบุญหนักศักดิ์ใหญ่ทั้งหลายจึงมารวมตัวกันที่นี่แทบจะหมดเมืองหลวงแล้ว ฮูหยินในเครื่องแต่งกายหรูหราให้การต้อนรับแขกด้วยอารมณ์แจ่มใส ข้างกายเป็นหญิงสาวหน้าตาสวยงามแต่งกายหรูหรายิ่งกว่าเจ้าของงานเสียอีก แต่ก็มิได้ขัดตาของฮูหยินแต่อย่างใด เพราะนางคือ จงเฝิ่นลู่ บุตรีของฮูหยินนั่นเอง หญิงสาวชะเง้อมองหน้าจวนบ่อยครั้ง เมื่อยังไม่เห็นบุรุษที่ตนเองพึงใจก็รอด้วยความกระวนกระวาย เทียบเชิญก็ส่งไปแล้ว

แม้ว่าปกติฉินอ๋องไม่ไปจวนผู้ใด แต่จงเฝิ่นลู่ก็แอบหวังว่าเขาจะให้เกียรติบิดาซึ่งบารมีกำลังเบ่งบานอยู่ในขณะนี้ ก็ใช่ว่าฉินอ๋องจะมิเคยเสด็จไปจวนผู้ใด อย่างน้อยจวนแม่ทัพใหญ่ก็อยู่ในข้อยกเว้น อาจจะเพราะสุ่ยฝานหรง คุณชายใหญ่ของท่านแม่ทัพใหญ่เป็นสหายที่สนิทที่สุดของท่านอ๋องนั่นเอง เสนาบดีกรมคลังและจงเฝิ่นลู่ก็อยากจะอยู่ในข้อยกเว้นเช่นนั้นด้วย

หน้าประตูจวน สองพี่น้องสุ่ยฝานหรงและสุ่ยเฉินเฟิงมาถึงแล้ว สุ่ยฝานหรง รองผู้บัญชาการทหารม้าอยู่ในชุดสีฟ้าเข้มมองดูสะอาดตาและสง่างามจับตาจับใจ สาวน้อยสาวใหญ่ล้วนส่งสายตาให้มิขาดสาย ในขณะที่สุ่ยเฉินเฟิงแต่งกายด้วยชุดสีครีมปักลวดลายสวยงาม

จงเฝิ่นลู่เขม้นมอง แม้ว่าฉินอ๋องจะไปจวนแม่ทัพใหญ่เพราะเป็นสหายสนิทกับสุ่ยฝานหรง แต่เมื่อไปที่จวน ก็ต้องพบเจอกับสุ่ยเฉินเฟิงมิใช่หรือ บัดนี้ สุ่ยเฉินเฟิงก็มิมีพันธะหมั้นหมายกับผู้ใดแล้ว ใจจริงไม่อยากให้ท่านพ่อเชิญมาเลย แต่เสนาบดีกรมคลังก็ส่งเทียบเชิญแม่ทัพใหญ่ วันนี้แม่ทัพใหญ่มอบหมายให้บุตรและบุตรีเป็นตัวแทนมาร่วมงาน ทางฝ่ายสุ่ยเฉินเฟิงก็ตีสีหน้ายิ้มแย้ม เมื่อต้องอยู่ในสังคมต่อไป ก็ต้องเข้มแข็งวางอดีตลงให้ได้ หลังเกิดเรื่องอื้อฉาวที่อดีตคู่หมายก่อขึ้น งานนี้เป็นงานแรกที่นางมาร่วมงาน

สุ่ยเฉินเฟิงเดินไปยังพื้นที่ซึ่งจัดไว้สำหรับแขกฝ่ายหญิง เหมยกุ้ยเพื่อนสนิทรออยู่ที่นั่น ก็ไม่ได้คุยอะไรกันมากนัก เพราะสุ่ยเฉินเฟิงได้แต่ตอบคำถามหญิงสาวมากหน้าหลายตาเกี่ยวกับความชอบพี่ชาย นางก็ได้แต่แอบสงสารหญิงสาวเหล่านั้น เพราะพี่ชายของนางสนใจการฝึกซ้อมอาวุธมากกว่าสตรี บางคำถามเหมยกุ้ยก็ช่วยตอบด้วย นางรู้ดีว่าพี่ชายของเพื่อนชอบสิ่งใดหรือไม่ชอบสิ่งใด

วันนี้เหมยกุ้ยอยู่ในชุดสีเหลืองสดใส ชายกระโปรงปักดอกไม้สีขาวเล็ก ๆ สุ่ยเฉินเฟิงกวาดตามองไปยังพื้นที่สำหรับแขกฝ่ายชาย อดนึกถึงเมิ่งหยางไม่ได้ ฮูหยินเสนาบดีกรมคลังเป็นพี่สาวของเมิ่งกุ้ยเฟยและเมิ่งหยาง สำหรับเมิ่งหยางนั้นเป็นน้องชายคนเล็กสุด อายุห่างจากพี่สาวทั้งสองมาก เมิ่งหยางจึงมีศักดิ์เป็นน้าชายของจงเฝิ่นลู่ แต่มีอายุมากกว่าหลานสาวเพียงเล็กน้อยเท่านั้น หลังจากเกิดเหตุที่เรือนเถ้าแก่ถางพ่อค้าเกลือเถื่อนแล้วก็ไม่มีใครได้พบเห็นเมิ่งหยางอีกเลย