บทที่ 9 กองโจรปีศาจคำราม

ในลานกว้างบนยอดเขาเกาชาน บุรุษที่มีเครื่องหน้าละมุนนั่งเด่นเป็นสง่าอยู่บนเก้าอี้ไม้ที่ประกอบขึ้นอย่างสวยงาม ใกล้กันมีร่างขาวผ่องในเครื่องแต่งกายสีครีมนั่งหน้าบึ้ง ชายฉกรรจ์จำนวนมากและหญิงสาวหกคนแต่งกายทะมัดทะแมงนั่งล้อมวง นอกจากมีไหเหล้าวางไว้ข้างกายแล้ว ยังมีอาวุธวางไว้ไม่ห่างกายทุกคน  

กลิ่นหมูป่าย่างโชยหอมมาแตะจมูก เสียงท้องของใครคนหนึ่งในหน่วยมัจฉาพระกาฬดังขึ้น ทุกคนในหน่วยหันหน้ามามองจางชุน เขายิ้มจืดๆ เอามือกุมท้อง ยังโชคดีที่หน่วยมัจฉาพระกาฬอยู่ห่างจากกลุ่มชายฉกรรจ์พอที่เสียงท้องร้องหิวไม่ดังไปเข้าหู

เพราะมั่นใจในความปลอดภัยของพื้นที่ กองโจรปีศาจคำรามจึงจัดคนไว้ลาดตระเวนจำนวนหนึ่ง ที่เหลือฉลองกันเต็มที่ วันนี้ลูกพี่จะสมรสสมรักแล้ว อันที่จริงสุ่ยเฉินเฟิงก็เป็นคู่หมายของเมิ่งหยางมาตั้งแต่นางยังอยู่ในท้องมารดาแล้ว เพียงแต่ว่ายังมิได้มีพิธีหมั้นตามธรรมเนียม เมิ่งหยางก็เกิดเหตุเสียก่อน

ฉินอ๋องเขม้นมองว่าที่บ่าวสาวในกองโจร อย่างน้อยก็ยังสบายใจได้นิดหน่อยว่าสุ่ยเฉินเฟิงยังปลอดภัย จะบุกเข้าไปชิงตัวนางทันทีก็คงยาก กองโจรนี้มีจำนวนคนมากกว่าหน่วยมัจฉาพระกาฬหลายเท่าตัว ยังไม่แน่ว่ามีกับดักใด ๆ อีกหรือไม่ ฉินอ๋องได้แต่เฝ้ามองด้วยจิตใจร้อนรุ่ม

เมิ่งหยางตักอาหารให้สุ่ยเฉินเฟิงอย่างเอาใจ “เฟิงเอ๋อร์ เจ้ายังมิได้ทานอะไรเลยนะ ลองชิมนกตุ๋นหน่อยเถิด แล้วเจ้าจะชอบ”

สุ่ยเฉินเฟิงยังคงมีสีหน้างอง้ำ “พี่หยาง ท่านควรส่งข้ากลับจวน ป่านนี้พี่ใหญ่คงรู้แล้วว่าข้าหายตัวไป เขาจะต้องตามหาข้าแน่นอน”

เมิ่งหยางหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ “ใครเล่าจะคาดเดาได้ว่าเจ้าอยู่บนเขาเกาชาน กว่าพวกเขาจะล่วงรู้ ข้าวสารก็กลายเป็นข้าวสุกแล้ว เมื่อเราสองคนเป็นสามีภริยากันโดยสมบูรณ์ ยังจะมีใครทำสิ่งใดได้อีก”

ชายหนุ่มมองใบหน้าสวยงามของอดีตคู่หมายด้วยความรัก แล้วกล่าวต่อไปว่า “อีกอย่าง ถึงจะมีผู้รู้ว่าเจ้าอยู่บนเขาเกาชาน ก็มิใช่ว่าจะสามารถมาถึงที่นี่ได้”

สุ่ยเฉินเฟิงเมินหน้าไปทางอื่นที่ไม่มีเมิ่งหยาง ชายหนุ่มเอื้อมมือไปจับใบหน้าของนางให้หันมาสบตา

“เจ้าก็รู้ว่าข้ารักเจ้ามากเพียงใด แม้ว่าต้องใช้ชีวิตอยู่บนเขาเกาชาน แต่ข้าขอรับรองว่าเจ้าจะสุขสบายทุกอย่าง อยากได้สิ่งใดขอให้บอก ข้าจะนำมาให้เจ้าอย่างแน่นอน” เมิ่งหยางละเว้นที่จะกล่าวถึงอนุนางนั้น

สุ่ยเฉินเฟิงมองอาหาร อันที่จริงร่างกายของนางก็ต้องการอาหาร ไม่แน่ใจว่าในอาหารมีสิ่งเจือปนใดที่ทำให้นางไม่มีสติหรือไม่ อย่างไรก็ตาม เมื่อประเมินว่าเมิ่งหยางลำพองใจในความปลอดภัยของสถานที่ คงไม่วางยานางหรอก

หากคิดจะหลบหนีนางก็ต้องมีกำลังวังชา หญิงสาวจึงรับประทานอาหารแต่โดยดี เมิ่งหยาง มองอย่างอิ่มเอมใจ นางคงยอมรับแล้วว่า จะอย่างไรเราทั้งสองก็ต้องครองคู่กัน

สุ่ยเฉินเฟิงพยายามส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากหญิงสาวหกคนที่นั่งดื่มสุรา แต่ไม่มีผู้ใดสนใจ แม้จะหันมาสบตาก็ไม่มีสักคน

ความมืดเริ่มคืบคลานเข้ามาทีละน้อย เสื้อผ้าที่แต่แรกชุ่มโชกด้วยน้ำ บัดนี้ถูกลมแรงโกรกจนเกือบแห้งแล้ว กองกำลังเสริมยังไม่มา ฉินอ๋องรอคอยอย่างร้อนใจ หรือว่าสุ่ยฝานหรงและกองกำลังที่เหลือจะไม่สามารถผ่านป่าไม้กินเนื้อคนเข้ามาได้

รอบ ๆ ลานกว้างจุดคบเพลิงไว้เป็นระยะห่าง ๆ ทำให้ผู้ที่อยู่ท่ามกลางแสงไฟเปิดเผยตัวตน ส่วนคนที่ซุ่มซ่อนก็ใช้ความมืดพรางกายได้แนบเนียนยิ่งขึ้น ลมบนยอดเขาพัดค่อนข้างแรง ฉินอ๋องและหน่วยมัจฉาพระกาฬอยู่เหนือลม พวกเขาก็หวังว่าลมจะไม่เปลี่ยนทิศทางพัดพากลิ่นคนแปลกหน้าเช่นพวกเขาไปเข้าจมูกกองโจรปีศาจคำรามก่อนเวลาที่กำลังเสริมมาสมทบ

ในที่สุด เมิ่งหยางก็ลุกขึ้นยืน ประกาศก้องว่า “เชิญทุกท่านดื่มกินให้สำราญเถิด ข้าและฮูหยินขอตัวไปพักผ่อนก่อน” กองโจรเฮฮา บ้างยกจอกเหล้า บ้างยกทั้งไหเหล้าขึ้นอวยพรคู่บ่าวสาว

“ขอให้หัวหน้ามีลูกเต็มบ้านหลานเต็มเมือง”

“พรุ่งนี้ไม่ต้องรีบตื่นนะหัวหน้า พวกข้าจะเอาอาหารเช้าไปให้ที่เรือนเอง”

“มา พวกเรามาฉลองให้กับความสุขของหัวหน้ากันหน่อย”

 โจรร่างเตี้ยล่ำผิวกายดำคล้ำคนหนึ่ง ยกจอกเหล้าขึ้นสูง แล้วตะโกนเสียงดังลั่นว่า “ในที่สุดคนที่ควรจะเป็นฮูหยินของหัวหน้า ก็ย่อมเป็นของหัวหน้า”

สุ่ยเฉินเฟิงนิ่วหน้า นั่นแสดงว่า กองโจรปีศาจคำรามรู้เรื่องราวระหว่างเมิ่งหยางและนางเป็นอย่างดี

เมิ่งหยางฉุดรั้งให้สุ่ยเฉินเฟิงยืนขึ้นแล้วออกแรงดึงตัวนางให้เดินตาม สุ่ยเฉินเฟิงมองไปรอบ ๆ คิดในใจว่ากองโจรจำนวนมากขนาดนี้ หากจะวิ่งหนีดื้อ ๆ ก็คงเสียแรงเปล่า สุ่ยเฉินเฟิงเคยทราบข่าวมาบ้างแล้วว่าผู้คนในกองโจรปีศาจคำรามล้วนมาจากผู้กระทำผิดและมีหมายจับจากทางการด้วยกันทั้งสิ้นจึงมิได้กระทำการใด ๆ ที่เป็นการท้าทายให้เสียกำลังโดยเปล่าประโยชน์ นางเดินตามเมิ่งหยางตรงไปยังเรือนผู้นำแต่โดยดี

ใบหน้าหล่อเหลาของฉินอ๋องมืดครึ้ม ในใจพลันกังขาว่านางพึงพอใจในสถานการณ์เช่นนี้จริงหรือ อย่างไรก็ตาม เขาก็ลัดเลาะไปทางเรือนของผู้นำกองโจร ซึ่งตั้งอยู่ห่างจากเรือนอื่น ๆ ในเวลานี้จะรอให้กำลังเสริมตามมาสมทบคงไม่ได้แล้ว