Novels by ซ่งฉีเจิน

ในลานกว้างบนยอดเขาเกาชาน บุรุษที่มีเครื่องหน้าละมุนนั่งเด่นเป็นสง่าอยู่บนเก้าอี้ไม้ที่ประกอบขึ้นอย่างสวยงาม ใกล้กันมีร่างขาวผ่องในเครื่องแต่งกายสีครีมนั่งหน้าบึ้ง ชายฉกรรจ์จำนวนมากและหญิงสาวหกคนแต่งกายทะมัดทะแมงนั่งล้อมวง นอกจากมีไหเหล้าวางไว้ข้างกายแล้ว ยังมีอาวุธวางไว้ไม่ห่างกายทุกคน กลิ่นหมูป่าย่างโชยหอมมาแตะจมูก เสียงท้องของใครคนหนึ่งในหน่วยมัจฉาพระกาฬดังขึ้น ทุกคนในหน่วยหันหน้ามามองจางชุน เขายิ้มจืดๆ เอามือกุมท้อง ยังโชคดีที่หน่วยมัจฉาพระกาฬอยู่ห่างจากกลุ่มชายฉกรรจ์พอที่เสียงท้องร้องหิวไม่ดังไปเข้าหูเพราะมั่นใจในความปลอดภัยของพื้นที่ กองโจรปีศาจคำรามจึงจัดคนไว้ลาดตระเวนจำนวนหนึ่ง ที่เหลือฉลองกันเต็มที่ วันนี้ลูกพี่จะสมรสสมรักแล้ว อันที่จริงสุ่ยเฉินเฟิงก็เป็นคู่หมายของเมิ่งหยางมาตั้งแต่นางยังอยู่ในท้องมารดาแล้ว เพียงแต่ว่ายังมิได้มีพิธีหมั้นตามธรรมเนียม เมิ่งหยางก็เกิดเหตุเสียก่อนฉินอ๋องเขม้นมองว่าที่บ่าวสาวในกองโจร อย่างน้อยก็ยังสบายใจได้นิดหน่อยว่าสุ่ยเฉินเฟิงยังปลอดภัย จะบุกเข้าไปชิงตัวนางทันทีก็คงยาก กองโจรนี้มีจำนวนคนมากกว่าหน่วยมัจฉาพระกาฬหลายเท่าตัว ยังไม่แน่ว่ามีกับดัก

ร่างสูงเพรียวของฉินอ๋องก้าวเข้ามาในห้องทำงานของรองผู้บัญชาการทหารม้า เมื่อได้รับข่าวจากสุ่ยฝานหรง เขาก็รีบรุดมาอย่างเร็ว ดวงตายาวรีบัดนี้เปล่งประกายโหด“ยังไม่สารภาพงั้นหรือ ถ้าเช่นนั้น ข้าจะสอบถามเอง”เท่านั้นเอง หญิงสาวก็ร้องโหยหวน การสอบปากคำผู้ต้องหาของฉินอ๋องเป็นที่เลื่องลือ ไม่มีผู้ที่ฉินอ๋องสอบปากคำด้วยตนเองแล้วไม่คายความลับ ทันใดนั้น ร่างกายของนางก็ชักเกร็ง นัยน์ตาเหลือกลาน ฉินอ๋องตะโกนลั่น“อย่าให้นางฆ่าตัวตาย”แต่ก็สายไปเสียแล้ว ผิวของหญิงสาวเป็นสีม่วงคล้ำช้ำเลือดช้ำหนองอย่างรวดเร็ว นางขบกัดยาพิษที่ซ่อนไว้ในซอกฟันให้แตกออก พิษเข้าทำลายระบบหายใจอย่างรวดเร็วและยังมีผลต่อระบบการหมุนเวียนของโลหิตเมื่อนายทหารคนสนิทของสุ่ยฝานหรงตรวจสอบศพ ก็พบว่านางมีสัญญลักษณ์กองโจรปีศาจคำราม รองผู้บัญชาการทหารม้าเคร่งเครียด เส้นเลือดปูดโปนบนขมับ เขาสั่งห้ามทุกคนแพร่งพรายเรื่องนี้ เพื่อมิให้กระทบต่อชื่อเสียงของสุ่ยเฉินเฟิงคนของสุ่ยฝานหรงทำงานอย่างรวดเร็ว ร่างของหญิงสาวนางนั้นถูกเคลื่อนย้ายออกไปจากที่ทำการรองผู้บัญชาการทหารม้าอย่างเงียบเชียบภายในห้องทำงานของรองผู้บัญชาการทหารม้าเต็มไปด้วยผู้คนที

งานเลี้ยงดำเนินไปอย่างสนุกสนาน อย่างไรก็ตาม หญิงสาวทั้งหลายและชายหนุ่มทั้งปวงก็ได้แต่มองกันห่าง ๆ จนกระทั่งเสนาบดีกรมคลังกล่าวเชิญแขกทุกท่านร่วมสนุกแข่งขันยิงธนู โดยไม่แบ่งแยกหญิงชาย ทุกคนจึงไปรวมตัวกันที่ลานกว้างซึ่งเป็นสถานที่จัดแข่งขัน สุ่ยเฉินเฟิงซึ่งแทรกกลุ่มหญิงสาวเข้ามาใกล้พี่ชายกล่าวเสียงใส“พี่ใหญ่ ท่านก็ลองสักหน่อย ของรางวัลก็น่าสนใจมิใช่น้อย”ทันใดนั้น บุรุษในเครื่องแต่งกายสีเขียวเข้ม ปักลวดลายสวยงามก็ก้าวเข้ามา“หากคุณหนูสุ่ยต้องการของรางวัล ข้าจะนำมาให้”พลันสายตาทุกคู่จับจ้องไปที่เจ้าของเสียง บุตรชายคนเล็กแห่งจวนเสนาบดีกรมโยธานั่นเอง เขามีชื่อเสียงในฝีมือธนูอยู่พอสมควร สุ่ยเฉินเฟิงแย้มปาก“ขอบคุณคุณชายมาก แต่พี่ชายของข้าก็จะนำมาให้ข้าอยู่แล้ว ไม่รบกวนคุณชาย”จงเฝิ่นลู่สีหน้ามืดครึ้มแล้ว นางเม้มปาก พยายามกลืนความขุ่นเคืองใจลงท้อง งานนี้จวนเสนาบดีกรมคลังเป็นเจ้าภาพ คนที่โดดเด่นที่สุดก็ควรเป็นนาง แต่นี่อะไร บุตรีของแม่ทัพใหญ่แย่งความสนใจมากเกินไปแล้วบุตรชายเสนาบดีกรมโยธายังคงมียิ้มที่มุมปากก่อนเดินไปประจำจุดแข่งขัน สุ่ยฝานหรงก็เช่นกัน แน่นอนว่าสุ่ยฝานหรง รองผู้บัญชาการทหาร

ในเวลาต่อมา ร่างสูงใบหน้าละมุนก็มาเยือนที่คุมขัง เขาแจ้งแก่ผู้คุมว่าต้องการมาสอบปากคำเพิ่มเติม ผู้คุมเห็นว่าเมิ่งหยางเป็นผู้จับกุมเถ้าแก่ถางในครั้งแรก จึงให้เข้าไปพบนักโทษแต่โดยดี “เถ้าแก่ ท่านยังจ่ายค่าเรือนไม่ครบ”เถ้าแก่ถางมองเมินเมิ่งหยางอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน“ข้าถูกคุมขังโทษทัณฑ์ร้ายแรงขนาดนี้ ท่านยังกล้ามาถามเรื่องเงินหรือ”“ตอนแรก ข้าก็ช่วยให้จำนวนเกลือมีเพียงเล็กน้อยแล้ว เป็นท่านเองที่ไม่รอบคอบ ไม่แบ่งของไว้หลาย ๆ ที่”“ก็ท่านเองมิใช่หรือ แนะนำให้เก็บไว้ที่จีฮวงลู่”เมิ่งหยางโบกมืออย่างรำคาญ ดวงตาแข็งกร้าว “ข้าไม่เถียงกับท่านแล้ว บอกมาท่านเก็บทรัพย์สินไว้ที่ไหน จะเอามาจ่ายค่าเรือนให้ครบ”เถ้าแก่ถางยืนกรานไม่บอกที่เก็บทรัพย์สิน เมิ่งหยางแสยะยิ้ม กล่าวเบา ๆ ว่า “พรุ่งนี้ รอฟังข่าว”มือปราบหนุ่มจากไปแล้ว เถ้าแก่ถางระล่ำระลักบอกผู้คุมว่า “ข้าขอพบฉินอ๋อง ข้ามีเรื่องจะสารภาพเพิ่มเติม”คืนนั้น ยามจื่อ ชายฉกรรจ์ในชุดดำนับสิบคนถีบประตูเรือนเถ้าแก่ถางจนสลักหลุด เมื่อเข้าไปในเรือนได้แล้วก็แยกย้ายกันไปค้นตามห้องต่าง ๆ เมิ่งหยางยืนสั่งการอย่างอหังการ“ฆ่าให้หมด ให้มันรู้ว่าการปฏิเสธอำ

เมื่อวสันตฤดูมาเยือน ปีนี้ฝนตกหนักกว่าทุกปี อากาศขมุกขมัว ข่าวการลักลอบค้าเกลือเถื่อนกำลังเป็นประเด็นให้ผู้คนได้ถกเถียงกัน คนทั่วไปก็ว่ามือปราบวังหลวงเมิ่งหยางมีความรู้ความสามารถเก่งกล้าเกินกว่าผู้ใด นักเล่าเรื่องนิยมเล่าเรื่องของเมิ่งหยางโดยให้เขาเป็นพระเอกไปปราบอธรรมต่าง ๆ ใส่สีตีข่าวอีกหน่อยเพื่อความบันเทิง เมิ่งหยางก็ประทับอยู่ในใจของผู้คนแล้วแม้ว่าเมิ่งหยางเป็นมือปราบวังหลวง แต่หากมีคดีสำคัญที่นอกเหนือจากความรับผิดชอบ เขามักจะเข้ามาช่วยเหลือจับกุมผู้กระทำผิดเสมอ ไม่มีผู้ใดกล้ากล่าวว่าเขาแทรกแซงการทำงาน สถานะน้องชายคนเล็กของเมิ่งกุ้ยเฟยทำให้ได้รับความเกรงใจเป็นพิเศษอย่างไรก็ตาม คดีใหญ่ ๆ ที่เมิ่งหยางเป็นผู้คลี่คลาย สามารถจับกุมผู้กระทำผิดส่งศาลได้จำนวนมาก แต่บรรดามือปราบด้วยกันกลับกังขา เมื่อส่งผู้ต้องหาเข้าสู่กระบวนการของศาลแล้ว หลายคดีที่ไม่สามารถลงทัณฑ์ได้เพราะหลักฐานไม่เพียงพอ“นี่ก็เป็นอีกคดีที่ผู้ต้องหามีแนวโน้มจะรอดพ้นจากการถูกลงทัณฑ์เพราะหลักฐานไม่เพียงพอ” ฉินอ๋อง เทียนตี้หย่ง เคาะลงบนสำนวนของเถ้าแก่ถาง พ่อค้าเกลือเถื่อนรายใหญ่ สุ่ยฝานหรงถอนหายใจ“คดีนี้ เมื่อ

ทั้งหมดนี้อยู่ในสายตาของบุรุษหนุ่มในเครื่องแต่งกายสามัญชนที่เพิ่งเดินออกมาจากเหลาเฉียน แม้จะแต่งกายเหมือนคุณชายจวนใดจวนหนึ่งแต่กลิ่นอายความสูงศักดิ์ยังคงแผ่ออกจากกาย อีกทั้งยังมีกลุ่มชายฉกรรจ์ที่อยู่รอบตัวนั้นอีก ฉินอ๋อง เทียนตี้หย่ง ในเครื่องแต่งกายสามัญชนมองตามหญิงสาวทั้งสอง พลันโบกมือให้กลุ่มองครักษ์กระจายตัว เหลือไว้เพียงจางชุนองครักษ์คนสนิท เขาก้าวเท้ายาว ๆ เดินไปเคียงข้างสุ่ยเฉินเฟิงและเหมยกุ้ย“เฟิงเอ๋อร์ คุณหนูเหมย พวกเจ้ามาซื้อของหรือ” หญิงสาวทั้งสองกำลังจะยอบตัวตามแบบพิธีทำความเคารพผู้ดำรงตำแหน่งอ๋องที่เป็นเชื้อพระวงศ์ เทียนตี้หย่งรีบยกมือห้าม แล้วกล่าวเสียงเบาว่า“ไม่ต้องมากพิธี ตอนนี้ข้าแต่งกายสามัญชน พวกเจ้าไม่เห็นหรือ อย่าให้ราษฎรแตกตื่น”หญิงสาวทั้งสองยิ้ม นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉินอ๋อง เทียนตี้หย่ง ปะปนอยู่กับสามัญชน สุ่ยเฉินเฟิงกล่าวเสียงเบาว่า “พวกหม่อมฉันซื้อของเรียบร้อย กำลังจะกลับจวนแล้ว ทูลลาเพคะ” ฉินอ๋องรีบก้าวไปขวางหน้า “ไหน ๆ ก็ออกมาแล้ว วันนี้เหลาเฉียนมีหมูหมักพุทราสูตรใหม่ พวกเจ้าไปชิมด้วยกันเถิด”เหมยกุ้ยทำตาโต ดวงหน้ากลม ๆ ยิ้มแป้น “ดีเพคะ ฟังชื่อก็น่าอร่อย