บทที่ 45

ตงฟางจิ่งลุกขึ้นยืน “เสด็จพ่อ ช่วงนี้พระชายาของหม่อมฉันเป็นหวัด สุขภาพไม่ดีนัก เรื่องถวายการระบำ เกรงว่าจะทำให้เสด็จพ่อผิดหวังแล้ว และหวังว่าเสด็จพ่อจะไม่กล่าวโทษ”

อ่ะฮะ?

เฟิ่งเชียนอวี่มองเขาอย่างประหลาดใจ คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าหมอนี่จะช่วยตนแก้สถานการณ์?

เวลานี้เอง สายตาที่เย็นชาของตงฟางจิ่งมองมา นางเข้าใจในทันที รีบยกแขนเสื้อขึ้นมาปิดปาก ไอสองสามทีอย่างให้ความร่วมมือ

เฟิ่งหลิงหลงเอ่ยปากแล้ว ย่อมไม่ปล่อยให้เฟิ่งเชียนอวี่รอดตัวง่ายเช่นนี้

“ฝ่าบาท ตอนนี้เป็นช่วงเข้าหน้าร้อน อากาศอบอุ่น ก็แค่ระบำหนึ่งบทเพลง คิดว่าคงไม่กระทบต่อสุขภาพของพระชายาอ๋องหกเพคะ”

นางกล่าวพลางมองไปทางเฟิ่งเชียนอวี่แวบหนึ่ง “พระชายาอ๋องหก วันคล้ายวันราชสมภพของฝ่าบาทเป็นเรื่องสำคัญ ข้าคิดว่าท่านต้องยินดีถวายศิลปะแก่ฝ่าบาทแน่นอน ท่านว่าล่ะ?”

เชี่ย ผู้หญิงชั่วคนนี้ไม่ยอมจบใช่ไหม

เฟิ่งเชียนอวี่ลดแขนลงอย่างไม่สบอารมณ์ หรี่ตามองการแสดงออกที่ไร้อารมณ์ของนาง ค่อยๆ ลุกขึ้นยืน จู่ๆ ก็ยิ้มอย่างสง่างามแล้วคำนับฮ่องเต้

“เสด็จพ่อ แม้สุขภาพของหม่อมฉันไม่ค่อยดีนัก แต่ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร สามารถระบำอวยพรเสด็จพ่อ เป็นวาสนาของห