บทที่ 6 เตรียมตัวออกงานในวัง

วันนี้เสนาบดีเฟยกลับมาถึงจวนแล้ว ก็ตรงไปที่เรือนใหญ่ของตนเอง เขานั่งลงจิบชาที่ห้องโถงกลางของเขาเพื่อพักผ่อนจากความเหนื่อยล้า ขณะที่นั่งจิบชาอยู่นั้น เฟยฮวาก็เดินเข้ามาในห้องโถงนั้น ท่านเสนาบดียกยิ้มน้อยๆให้นาง

หมู่นี้เขาสังเกตุเห็นว่าบุตรสาวงดงามขึ้นมากมาย นางตัวเล็กลงมาก รูปร่างอวบอิ่มกำลังดี ผิวพรรณผุดผ่องเป็นยองใย ใบหน้าก็งดงามยิ่งนัก การแต่งกายก็งดงามดังเช่นคุณหนูในห้องหอทั่วไป มองดูเป็นหญิงงามผู้หนึ่งเลยทีเดียวเขาคิดว่าอีกไม่นาน หากพานางออกงานไม่กี่ครั้งรับรองว่าจวนของเขาจะมีแม่สื่อเดินเข้าออกอย่างไม่ขาดสายเป็นแน่ เขาคิดแล้วก็ยกยิ้มกับตนเอง

“ ท่านพ่อยิ้มอารมณ์ดีจริงนะเจ้าคะ วันนี้ไปราชการมาเหนื่อยหรือไม่ เจ้าคะ ลูกต้มขนมหยวนเซียวใส่น้ำขิง (ขนมบัวลอยใส่น้ำขิง) ให้ท่านพ่อเจ้าคะ กินแล้วเลือดลมจะได้เดินดีๆ เผยอันยกมันมาให้ท่านพ่อเลย ” นางหันไปมองเผยอันที่ยกถาดใส่ถ้วยขนมหยวนเซียวเดินตามนางมา 

ขณะที่บิดานั่งกินขนมหยวนเซียวที่นางทำมาให้เขา แล้วก็ชมเชยไม่ขาดปากว่ามันเหนียวหนึบอร่อยยิ่งนัก เฟยฮวายิ้มน้อยๆที่บิดาชอบขนมที่นางทำ นางอยากจะทำอะไรก็ได้ให้บิดามีความสุข สองพ่อลูกนั่งคุยกันด้วยเรื่องเล็กๆน้อย แล้วท่านเสนาบดีเฟยก็เอ่ยขึ้นว่า “ อีกสามวันจะมีงานเลี้ยงในวังหลวง เป็นงานฉลองพระราชสมภพของฮองเฮาเจ้าจะไปร่วมงานเลี้ยงนี้หรือไม่ เจ้ามิได้ออกงานใดมาหลายเดือนแล้ว ไปเปิดหูเปิดตาดูผู้คนและชมการแสดงแปลกๆตาดีหรือไม่ เพราะงานนี้การแสดงต้องงดงามแปลกใหม่อย่างแน่นอน เพราะเป็นงานใหญ่ ” เฟยฮวาหยักหน้า

“ ก็ดีเหมือนกันนะเจ้าคะ ลูกก็อยากไปเปิดหูเปิดตาบ้าง เพราะก็ไม่ได้ออกงานมาหลายเดือนแล้ว มีเวลาอีกสามวันลูกจะได้เตรียมหาอาภรณ์ที่เหมาะสมกับงานใหญ่เช่นนี้ ” จากนั้นก็พูดคุยเรื่องสัพเพเหระในจวนต่างๆ แล้วก็ลงมือกินอหารเย็นกันไปเลยทีเดียวเพราะใกล้ถึงเวลาอาหารเย็นแล้ว เมื่อกินอาหารเย็นแล้วเฟยฮวาก็ขอตัวออกมาเดินเล่นเพื่อย่อยอาหาร ปล่อยให้บิดานั่งจิบชาหลังมื้ออาหารและนั่งพักผ่อนตามปกติของท่าน 

ยามซื่อของวันรุ่งขึ้นเฟยฮวาก็ชวนเผยอันไปเดินตลาดและนางจะแวะไปหาซื้อเครื่องแต่งกายเพราะคงจะสั่งตัดไม่ทันงานพระราชสมภพของฮองเฮา นางจะไปเลือกดูว่ามีอาภรณ์ที่เหมาะสมจะไปใส่ไปในงานนี้หรือไม่ เมื่อเดินไปถึงร้้านจำหน่ายเครื่องแต่งกายสตรีชั้นสูงที่มีราคาแพงลิบนั่นแล้ว นางก็ตรงเข้าไปในร้าน เมื่อเถ้าแก่เจ้าของร้านเห็นคุณหนูเฟยฮวาท่ีพักหลังมานี้มาที่ร้านบ่อยครั้งเพื่อเลือกซื้อหาเครื่องแต่งกายใหม่ๆ และจ่ายเงินซื้อหามิค่อยเกี่ยงราคามากมายนัก เขารีบเดินเข้าไปต้อนรับนางทันที

“ คุณหนูเฟยฮวา วันนี้ต้องการเครื่องแต่งกายแบบไหนดีขอรับ ที่ร้านมีแบบใหม่มาหลายแบบเลย ยังมิมีผู้ใดได้เลือกเลยขอรับ ” เขารีบเสนอเครื่องแต่งกายแบบใหม่ที่เพิ่งตัดเย็บเสร็จเพราะได้ข่าวว่าจะมีงานเลี้ยงพระราชสมภพของฮองเฮาเพราะฉะนั้นสตรีสูงศักดิ์ทั้งหลายมักจะมาสั่งตัดหรือซื้อหาเครื่องแต่งกายกันมากมาย “ งั้นก็พาข้าไปเลือกดู หากถูกใจข้อจะได้ลองดูว่าเหมาะกับข้าหรือไม่ ” จากนั้นนางก็เดินตามเถ้าแก่ไปด้านในร้านพร้อมกับเผยอันที่เดินตามนางไปทันที 

เมื่อนางเดินเข้าไปที่ราวแขวนชุดแบบใหม่ที่มีชุดเรียงรายหลายแบบและหลากหลายสีสันนั้น นางมองไปมาและถูกใจชุดสีเขียวตองอ่อนนั้นมาก ด้วยแบบมันก็น่ารักดี และเป็นผ้าบางพริ้วเวลาเดินคงจะทิ้งตัวดูงดงาม นางจึงได้เลือกชุดนี้มาเพื่อนำเข้าไปในห้องลองชุดของร้าน เมื่อนางลองใส่ชุดใหม่นี้นี้ดูแล้ว

เผยอันมองดูแล้วชมเปาะว่างดงามเหมาะกับเรือนร่างของคุณหนูอย่างมาก ผ้ามันทิ้งตัวมีน้ำหนักพริ้วไหว เวลาเดินดูกรีดกรายงดงาม เฟยฮวาจึงเลือกซื้อชุดนี้และให้เถ้าแก่ห่อมันให้นางเลย จะนำกลับไปที่จวนเอง เพราะนางจะซื้อเพียงแค่ชุดเดียว และหันไปเลือกรองเท้าที่เข้าชุดกันอีกด้วย ส่งมันให้เถ้าแก่เพื่อให้คิดเงินพร้อมกันเลย แล้วจะนำมันกลับไปด้วยกันเลย ไม่ต้องให้ทางร้านไปส่งที่จวนอีก 

จากนั้นนางก็ส่งห่อของให้เผยอันถือไว้ แล้วเดินไปร้านเครื่องประดับเพื่อเลือกเครื่องประดับพลอยสีที่เข้ากับชุดเขียวตองอ่อนของนางนี้ จนได้สร้อยที่มีพลอยเล็กๆสีเขียวคล้ายกับชุดของนาง ปิ่นรูปดอกไม้ห้อยระย้าสีคล้ายๆกัน รวมถึงตุ้มหูที่เข้าชุดกันอีกด้วย หันไปมองเห็นกำไลหยกที่สีคล้ายกันจึงหยิบมันมาด้วยอีกชิ้น แล้วให้เผยอันเลือกเครื่องประดับของตนเองจะเป็นปิ่นก็ได้หรือกำไลก็ให้นางลงมือเลือกเอง  เมื่อได้ของมาครบตามที่ต้องการแล้วก็พากันกลับจวนเสนาบดี 

ขณะที่ทั้งสองพากันเดินผ่านภัตตาคารกลางตลาดนั้น มีองค์ชายสองสามคนนั่งสนทนากันที่โต๊ะริมระเบียงบนชั้นสองของภัตตาคารนั้น หนึ่งในนั้นมีท่านอ๋องรุ่ยหยางนั่งอยู่ด้วย เขายกสุราขึ้นจิบและตาคมดุจเหยี่ยวของเขาก็มองลงไปเห็นหญิงงดงามผู้หนึ่งรูปร่างอวบอิ่มขาวผ่อง น่ารักน่าใคร่ นางเดินมาในชุดสีชมพูอ่อนพริ้วไหว นางดูงดงามยิ่งนัก เขาตะลึงมองนางแล้วพยายามนึกว่าเคยพบนางที่ไหน เพราะมันรู้สึกคุ้นเคยเป็นอย่างยิ่ง มองไปมาก็เห็นสาวใช้ที่เดินตามนางนั้น เขาพลันนึกออกทันที สาวใช้นั่นคือสาวใช้ประจำตัวของหญิงขี้เหร่ประจำเมืองที่เหล่าคุณหนูและคุณชายรวมถึงพวกเขาเหล่าองค์ชายทั้งหลายที่ขนานนามให้นาง 

อีกนัยหนึ่งนั้นคือหญิงที่เขาเคยเสพสุขกับนางมาแล้วและมิเคยบอกใครว่านางยอดเยี่ยมเพียงใด ยิ่งกว่าหญิงงามหลายๆคนที่เขาเคยผ่านมาแล้ว และแม้แต่คณิกาชั้นสูงที่เขาเคยผ่านมาด้วยซ้ำไป เขายอมรับว่าติดใจนางเหลือเกิน แต่มิอยากยอมรับกับตนเอง และยอมรับกับเหล่าองค์ชายพี่น้องของเขาว่าเขาฝันถึงนางอยู่บ่อยๆครั้ง ฝันว่าได้ร่วมบรรเลงเพลงรักกับนาง ในฝันเขามีความสุขมากมาย เขาพยายามมองหานางมาหลายเดือนแล้ว ถึงกับลองเลียบเคียงถามบิดาของนางดูด้วยซ้ำไป เขามิเห็นท่าทางที่ผิดปกติของท่านเสนาบดีเฟยเลยเมื่อเห็นเขาและเหล่าองค์ชายพี่น้องของเขา แสดงว่านางมิได้บอกเล่าเรื่องที่ผ่านมานั้นกับบิดาของนาง 

เขามองตามนางตาละห้อย ยิ่งนางงดงามยิ่งกว่าเดิมมากมายเช่นนี้ เขาคิดว่านางจะต้องมีบุรุษมาติดพันนางมากมายขนาดเขานั่งมองนางผ่านๆ เพียงครู่ยังอดติดใจรูปลักษณ์ใหม่ของนางไม่ได้ ในใจของเขามันรู้สึกร้อนรุ่มขึ้นมาทันที เมื่อคิดว่ายิ่งนางงดงามขึ้นมากจนผิดหูผิดตาเช่นนี้ ยิ่งเขาเคยเห็นมาแล้วว่านางอวบอัดขาวผ่องเป็นยองใยเพียงใดเวลามิมีอาภรณ์ติดกาย ขนาดตอนนั้นร่างกายของนางใหญ่กว่านี้มาก ยังงดงามเหมือนผ้าขี้ริ้วห่อทอง

แล้วตอนนี้เขามิอยากคิดเลย เขามองตามนางไปจนลับตา อยากจะวิ่งลงจากภัตตาคารตอนนี้เลยด้วยซ้ำ หัวใจมันวิ่งตามติดใจนางไปเสียแล้ว จะทำเช่นไรดี เขาก่อเรื่องใหญ่ไว้เช่นนั้น แถมมิเคยติดตามถามไถ่นางเลยว่าเป็นเช่นไรบ้างหลังจากคืนนั้นแล้ว มิเคยได้พบกันอีกเลย เพิ่งมาพบกันวันนี้ นางก็งดงามปานจะล่มเมืองเช่นนี้ เขาจะยังมีหวังอยู่ไหมที่จะหาทางเกี้ยวนาง  

ฝ่ายเฟยฮวากับเผยอันเมื่อเดินตลาดหาซื้อของใช้ได้มากมายแล้ว นางแวะหาซื้อผิวก้วยสดๆใหม่กลับไปด้วย ซื้อซาลาเปาหมูสับหมูแดงไปฝากบิดา เพราะเขาชอบกินมัันกับน้ำชาร้อนๆ และซื้อเพิ่มไปฝากพ่อบ้านกับเหล่าบ่าวไพร่ในเรือนจนในที่สุดคิดไปคิดมาคงมิพอจึงเหมาหมดทั้งร้านแล้วให้ไปส่งที่จวนเสนาบดีเฟย จากนั้นนางก็แวะช่วยชาวบ้านที่วางขายผลไม้อยู่เลือกซื้อหามาอีกสองสามอย่าง เพราะนางชอบกินผลไม้ยิ่งนัก จะนำไปปอกกินยามบ่ายๆ เมื่อได้ข้าวของมากมายครบแล้วก็พากันกลับเดินไปขึ้นรถม้ากลับจวน

เสนาบดี 

 

 

เมื่อไปถึงจวนเสนาบดีแล้ว ซาลาเปาก็มาส่งพอดีนางจึงบอกให้พ่อบ้านจัดแจงแบ่งให้บ่าวไพร่ และของท่านพ่อกับของพ่อบ้านให้แยกไว้แล้วนำใส่จานไปให้ท่านพ่อก่อน  จากนั้นนางก็ให้เผยอันส่งข้าวของให้สาวใช้ที่เดินผ่านมาช่วยกันยกไปเก็บไว้ที่เรือนของนาง