บทที่ 11 ข้าเกลียดท่าน nc

ค่ำคืนนั้นเมื่อรับประทานอาหารเย็นกันแล้ว เฟยฮวาก็เข้าไปอาบน้ำชำระกาย และมานั่งบำรุงผิวพรรณตนเองทั้งผิวหน้าและผิวกาย เครื่องประทินผิวที่นางได้มาใหม่นั้นมีกลิ่นหอมยิ่งนัก เมื่อทาแล้วสบายผิวดีกว่าที่นางเคยใช้มา และก็ยกหวีขึ้นมานั่งสางผมที่นุ่มสลวยยาวถึงกลางหลัง

จากนั้นก็บอกให้เผยอันไปอาบน้ำและเข้านอนได้เลยมิต้องคอยอยู่รับใช้นางแล้ว นางจะนั่งเล่นอยู่เพียงครู่ก็จะเข้านอนแล้ว จากนั้นนางก็เดินไปที่เตียงนอนใหญ่นั้น มันเป็นเตียงที่ใหญ่กว่าที่นางใช้ที่จวนเสนาบดีด้วยซ้ำ และนางชอบที่มันมีเสาสูงทั้งสี่เสาและมีผ้าม่านสีขาวโปร่งผูกไว้ทั้งสี่ด้าน กลางคืนหากปล่อยม่านลงมาแล้วมีลมพัดเข้ามามันพริ้วไหวไปมาทำให้บรรยากาศในห้องนอนนั้นดีมาก เฟยฮวานั่งลงที่บนฟูกใหญ่นั้น มันใหญ่และหนามานุ่มสบายยิ่งนักเวลานอน เฟยฮวาเอนกายลงนอนบนฟูกหนานั้น มีลมพัดเข้ามาเป็นระลอกเย็นสบายยิ่งนัก เพียงไม่นานนางก็เคลิ้มหลับไป 

กลางดึกคืนนั้น ร่างหนาของท่านอ๋องรุ่ยหยางก็เข้ามาทางหน้าต่างบานยาวที่เปิดกว้างไว้รับลมนั้น เขาเดินอ้อมระเบียงมา เพราะทั้งสองสาวได้ปิดประตูหน้าเรือนไว้ทำให้เขาเข้ามาในเรือนไม่ได้ เขาเพิ่งกลับมาจากหัวเมืองเพราะไปจัดการปัญหาเรื่องขุนนางกังฉินที่ฉ้อโกงเงินหลวงที่ส่งไปจากส่วนกลางเข้าพกเข้าห่อตนเองนั้น แล้วดูแลเรื่องเขื่อนที่ไม่ได้มาตราฐานนั้นให้ทำการซ่อมแซมให้มั่นคงแข็งแรงให้ได้มาตราฐานเพื่อรองรับน้ำในฤดูฝนที่จะมาถึงอีกไม่กี่เดือน เพื่อน้ำจะได้ไม่ท่วมหัวเมืองทำให้ชาวเมืองใกล้ๆนั้นเดือดร้อนอีกต่อไป

เขาเร่งจัดการสั่งการและให้คนสนิทที่ไว้ใจได้คอยควบคุมดูแลเพื่อจะได้จัดการปัญหาเรื่องนี้ให้เสร็จสิ้นโดยไม่มีปัญหาเกิดขึ้นในภายหลังอีก เขามิอยากให้พ่อตาของเขาเดือดร้อน แม้เฟยฮวาไม่อยากเป็นชายาของเขา แต่ในใจของเขามาดหมายจะให้นางเป็นในอนาคตอันใกล้นี้  แต่เขาจะต้องปราบพยศนางเสียก่อน เพราะนางโกรธเขาและดูนางจะหมดรักเขาเสียแล้ว แต่เขาจะไม่ยอมให้มันเป็นเช่นนั้นแน่ ร่างหนาเดินมาหยุดมองร่างอวบที่นอนอยู่บนเตียงใหญ่นั้น เขายกยิ้มน้อยๆ นางคิดว่าเข้ามาอยู่ในจวนของเขาแล้วจะมีโอกาสได้ออกไปหรือ เขาจะหาทางกักขังนางไว้ที่นี่ทุกทาง 

จากนั้นมือหนาก็เลิกผ้าผวยผืนบางที่นางใช้ห่มตัวนั้นออก เขายืนมองร่างอวบที่แสนจะคิดถึงเหลือเกินมาหลายเดือนแล้ว เขาเฝ้าฝันถึงนาง แต่วันนี้เขาได้ตัวนางมาแล้ว อ๋องหนุ่มถอดเสื้อคลุมตัวใหญ่ของเขาออก แล้วเดินเอาไปพาดไว้บนราวใกล้ๆนั้น จากนั้นก็ก้มลงซุุกไซร้จมูกโด่งไปตามแก้มนวลหอมกรุ่นนั้น เขาสูดหายใจเข้าไป มันหอมยิ่งนักสมกับที่เขาคิดถึง เมื่อหอมแก้มนวลนั้นจนพอใจเขาก็ไล้เลียใบหูเล็กๆนั้น ร่างอวบครางออกมาเบาๆ แต่นางก็ยังไม่ลืมตาตื่นขึ้น จากนั้นเขาก็แหวกสาปเสื้อคลุมตัวบางของนางออก จนมองเห็นเอี๊ยมตัวบางข้างใน เขาก้มลงอ้าปากไล้เลียผลอิงเถานั้นจนมันแข็งชูชันขึ้นรับกับลิ้นสากของเขา เฟยฮวาครวญครางเสียงดังขึ้นจนนางสะดุ้งตื่นลืมตนขึ้นทันที นางเห็นกลุ่มผมสีดำสลวยก้มอยู่ที่อกอวบของนาง เขายังคงไล้เลียผลอิงเถานั้นอย่างเมามัน “ อย่านะ ท่านอ๋อง ข้ายังไม่พร้อม อย่านะ อ๊าย อ๊าย ” 

อ๋องหนุ่มเงยหน้ามองใบหน้าหวานนั้น “ มิเป็นไร เปิ่นหวางจะทำให้เจ้าพร้อมเอง ของมันเคยๆกันอยู่แล้ว ใช้เวลามินานหรอก ” จากนั้นเขาก็ก้มลงดูดดึงผลอิงเถานั้น  ดูดมันอย่างดูดดื่มดั่งทารกดูดนมมารดากระนั้น ดูดจนแก้มตอบ “ อ๊าย อ๊าย  อ๊ะ อ๊าย ไม่เอานะ อย่านะ อ๊าย ” เฟยฮวาร้องครวญครางเสียงสั่นนางพยายามดิ้นรนออกจากสองแขนแกร่งที่กักตัวนางไว้ แต่ไม่เป็นผล อ๋องหนุ่มยิ่งดูดดึงและสลับกับไล้เลียจนคนงามทนอีกต่อไปไม่ไหว ร้องครวญครางกระเส่าดังขึ้นเรื่อยๆ แล้วแอ่นอกอวบขึ้นหาปากหนานั้นอย่างอดกลั้นไม่ไหวอีกต่อไป มือบางกดศีรษะของอ๋องหนุ่มลงจนชิดอกอวบนั้นยิ่งขึ้น พลางร้องครวญคราง

“อ๊าย อ๊าย อ๊ะ อ๊ะ ” เมื่ออ๋องหนุ่มดูดดึงไล้เลียผลอิงเถานั้นจนพอใจแล้วเขาก็ ไล้เลียลงมาที่หน้าท้องขาวผ่องของนาง มือหนาสาละวนถอดชุดคลุมนอนตัวบางของนางออกจนหลุดไปทั้งหมด แล้วโยนมันลงไปบนพื้นด้านล่าง ปากหนาก็พรมจูบหน้าท้องนวลเนียนขาวผ่องนั้นระเรื่อยลงไปจนถึงท้องน้อยก็พรมจูบมันอย่างหมั่นเขีี้ยว แล้วยกขาอวบขาวนั้นขึ้นก้มลงไล้เลียร่องอวบนั้นอย่างอดใจไม่ไหว อ๋องหนุ่มไล้เลียมันไปมาแล้วดูดเมล็ดดอกไม้งามนั้นอย่างรุนแรงจนมันบวมเป่งขึ้นมา “ อ๊าย อ๊าย อ๊าย ไม่เอานะ ไม่ อ๊าย ” สะโพกอวบแอ่นขึ้นหาใบหน้าคม แล้วยกขึ้นโยกใส่ใบหน้าของอ๋องหนุ่มเป็นจังหวะ จนกระทั่งกระตุกเกร็งเสร็จสมไปทันที 

น้ำรักไหลออกมาจนเต็มร่องอวบ เมื่ออ๋องหนุ่มเห็นว่านางพร้อมสำหรับเขาแล้ว ก็ชักรูดกายแกร่งจนพรักพร้อมแล้วก็ค่อยๆสอดเข้าไปในร่องอวบนั้นพบว่ามันคับแน่นเหมือนตอนที่เขาได้รักนางครั้งแรกนั้น เขาก็ยกยิ้มพึงพอใจ เขาแน่ใจว่าระหว่างที่ทั้งสองห่างกันนั้น มิได้มีบุรุษอื่นมากล้ำกรายของๆ เขา อ๋องหนุ่มค่อยๆดันกายแกร่งนั้นที่มันขยายใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ เข้าไปในร่องอวบจนมิดด้าม แล้วแช่ไว้ครู่ใหญ่ให้นางได้ปรับตัว จนร่างอวบทนไม่ไหวนางโยกสะโพกอวบใหญ่นั้นโยกเข้าหากายแกร่งเสียเองเป็นจังหวะอย่างร่านร้อน “ อ๊าย อ๊าย อ๊ะ อ๊ะ ”

เมื่อร่างหนาเห็นดังนั้นเขาจึงค่อยๆกระแทกกายแกร่งเข้าออกช้าๆ จากนั้นเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อย ๆ จนโยกขย่มนางในที่สุด เสียงเนื้อกระทบเนืื้อดังก้องในห้องนอนน้อยนั้น เสียงเตียงใหญ่โยกไหวเป็นจังหวะเดียวกับอ๋องหนุ่ม หัวเตียงสั่นกราวกระทบผนังดังลั่น “ อ๊าย อ๊ะ อ๊ะ อ๊ายย อ๊ากก อ๊ากก ” ทั้งสองครวญครางผสานกันอย่างสุขสมยิ่ง อ๋องหนุ่มกระแทกนางอย่างรุนแรงและเร่าร้อน เฟยฮวาก็โยกสะโพกอวบรับเขาอย่างร่านร้อน นางลืมหมดทุกสิ่ง ขณะนี้มีเพียงความสุขตรงหน้าที่โหยหายกันและกันมานานแต่มิรู้ตัว ทั้งสองเฝ้าโยกขย่มใส่กันอย่างรุนแรงเร่าร้อนเป็นจังหวะเดียวกัน ผสานกันอย่างเข้ากันได้ รับกันได้ทุกจังหวะ อ๋องหนุ่มจับนางพลิกตัวนางคว่ำลงแล้วยกสะโพกอวบใหญ่นั้นขึ้น

เขาบีบขย้ำมันอย่างมันมือ แล้วสอดกายแกร่งเข้าไปจนมิดลำกายแล้วกระแทกนางอย่างรุนแรง นี่แหละสตรีที่เขาตามหา นางร่านร้อนอย่างยิ่งบนเตียง “ ข้าเกลียด เกลียดพระองค์ยิ่งนัก อ๊าย อ๊าย อ๊ะ ” นางกรีดร้องเสียงดังอย่างสุขสม อ๋องหนุ่มได้ยินดังนั้นก็เอ่ยเสียงกระเส่าตอบนางไปว่า “ ข้าก็เกลียดเจ้า เกลียดเหลือเกิน มิอยากได้เจ้าเป็นภรรยาเลยด้วยซ้ำ ” เขาแทบจะตะโกนบอกนาง แต่สะโพกหนาก็มิหยุดขยับเลยแม้แต่น้อย

มันกระแทกหาร่องอวบของนางอย่างมีชีวิตของตนเอง เฝ้าบดคลึงนางเป็นวงกลมแล้วกระแทกอย่างรุนแรง เร่าร้อน สะโพกอวบของเฟยฮวาก็ร่อนรับเขาอย่างร่านรักเต็มที่ ทั้งสองครวญครางผสานกันสั่นห้อง เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องในห้องนั้น ผสมผสานกับเสียงเตียงกระทบพื้นและผนังดังสนั่น เสียงทั้งหมดนี้ดังออกไปจนถึงหน้าเรือนหลังน้อยนั้น ทั้งคืนจวนจนรุ่งเช้าวันใหม่ เมื่อฟ้าเปิดมีแสงแดดส่องเข้ามาเป็นลำ เสียงทั้งหมดจึงเงียบสงบไป อ๋องหนุ่มหมดเรี่ยวแรงล้มลงนอนกอดคนที่เกลียดกันนั้นจนหลับไปด้วยกัน