ตอนที่13 ตัวตนนาง 1

บนเตียงนอนมีเงาร่างอรชรเปื้อนเลือด

เรือนกายที่กำลังเจ็บปวดกำลังส่องแสงสีทองเรืองรองนัยน์ตาแวววาวสีเขียวมรกตแลดูน่ากลัวผิดแผกแปลกจากมนุษย์

หยูเสวี่ยได้เห็นก็ตกใจนัก

หญิงสาวมิได้ตกใจที่เห็นอีกฝ่ายมีแสงประหลาด รูปลักษณ์เปลี่ยนไป สีผมเปลี่ยนสีตาเปลี่ยนเช่นนั้น หากแต่รู้สึกตกใจที่มีเลือดไหลออกจากปากของโม๋เอ๋อร์ต่างหาก

เป็นไปได้ว่าโม๋เอ๋อร์ต้องพิษ!

ดวงเนตรงามพลันหรี่เล็กแคบแล้วหันไปมองอาหารมงคลบนโต๊ะสีแดงกลางห้อง บนนั้นเหลือเพียงจานเปล่า เพราะโม๋เอ๋อร์กินเข้าไปจนหมด

หยูเสวี่ยพลันเบิกตากว้าง เข้าใจทุกสิ่งในทันใด

หญิงสาวรีบเอื้อมมือไปปลดผ้าม่านรอบเตียงลงอย่างเร็ว เพื่อปกปิดโม๋เอ๋อร์เอาไว้อย่างมิดชิด แล้วเดินมาที่โต๊ะเพื่อเพ่งพิศพินิจมองหมายวิเคราะห์อย่างละเอียด

เป็นไปได้ว่า มีคนต้องการให้พระชายาและรัชทายาทตายด้วยกันในคืนเข้าหอ หลังจากร่วมดื่มและกินอาหารมงคลเหล่านี้

เพื่อผลประโยชน์สูงสุดแห่งขั้วอำนาจราชสำนัก ได้กำจัดรัชทายาทและขั้วอำนาจบ้านโหวในคราเดียว

หรือหากใครคนใดคนหนึ่งตายเพียงฝ่ายเดียวก็สามารถสั่นคลอนขั้วอำนาจได้ไม่น้อย

หากรัชทายาทตายฝ่ายเดียว เป้าหมายคือเล่นงานคนตระกูลโหวและเส้นสายที่เกี่ยวข้องทั้งหมด ด้วยการโยนความผิดให้พระชายาแบกรับ ต้นตระกูลถูกต้องโทษ อำนาจบ้านโหวถูกตัด

แต่หากมีเพียงพระชายาที่ตายไป เป้าหมายคือใส่ร้ายรัชทายาทให้ผิดใจกับตระกูลใหญ่ ลิดรอนตัดทอนขั้วอำนาจได้อย่างสวยงาม

หยูเสวี่ยหรี่ตานิ่งคิดลึกซึ้งยิ่งกว่าเดิม

ถึงแม้ว่ารัชทายาทจะมีนิสัยโหดเหี้ยมตามคำเล่าขาน หากแต่พระองค์คงไม่ทำเรื่องโง่งมเช่นนี้แน่

และอาหารมงคลล้วนถูกส่งมาจากในวัง!

ไม่ว่าผู้ใดจักต้องการให้ตำหนักบูรพาวุ่นวายถึงเพียงนั้น หากแต่ผู้ประสงค์ร้ายย่อมมีอำนาจในราชสำนักไม่ธรรมดาแน่!

ต้องระวังให้มากเสียแล้ว...

หยูเสวี่ยมองทุกสิ่งอย่างกระจ่างแจ้ง นางหาได้ตระหนกตกใจ แต่กลับตรงกันข้าม นางกลับสุขุมเคร่งขรึมมากมีเดียว

หญิงสาวเป็นสตรีที่เฉลียวฉลาดได้มารดาและพี่สาว หากแต่ร่างกายนี้มิได้แข็งแรงสักเท่าไหร่ ออกจะอ่อนแอด้วยซ้ำไป หากไม่มีโม๋เอ๋อร์นางคงตายไปนานแล้ว

เมื่อวิเคราะห์เสร็จก็หันไปมองโม๋เอ๋อร์ที่กำลังรักษาตัวเองอยู่หลังม่านบนเตียงนอน

ตลอดระยะเวลาสามปีที่อยู่ด้วยกันมา ถึงแม้โม๋เอ๋อร์จะพยายามปกปิดพลังซ่อนเร้นของตนเองแล้ว แต่หยูเสวี่ยที่ฉลาดปราดเปรื่องจึงเริ่มสงสัยวันละน้อย

เพราะตั้งแต่ถูกแกล้งให้ตกน้ำจนสลบสิ้นสติ ก็ได้โม๋เอ๋อร์แอบช่วยไว้

ถูกแกล้งให้กินขนมปนเปื้อนยาถ่าย จนเจ็บป่วยนอนซม  ก็มีโม๋เอ๋อร์คอยบรรเทา

ยังไม่นับรวมยามที่คนในบ้านจ้องจะหาเรื่องอยู่ทุกวัน    ก็มีโม๋เอ๋อร์คอยดูแลสอดส่องคอยช่วยเหลืออย่างลับๆ

นางถูกวางยาพิษในน้ำชา ในอาหาร แม้ไม่ถึงแก่ชีวิตแต่ก็หวิดเสียโฉม แม้แต่รองเท้ายังมีเข็มแหลมซ่อนอยู่ จนนางได้เลือดยามสวมใส่ น้ำในสระบัวก็ตกแล้วตกอีก จนปลาในนั้นแทบจะจำหน้าได้

ทุกครั้งก็มีโม๋เอ๋อร์ลอบยื้อชีวิตอยู่อย่างลับๆ ในห้องหับส่วนตัวที่มิดชิด หาได้โจ่งแจ้งไม่

เรื่องนี้ไม่มีผู้ใดรู้ แม้แต่วั่นหรง เพราะโม๋เอ๋อร์จะคอยหาโอกาสช่วยเหลือในเงามืดก็เท่านั้น และหยูเสวี่ยเองก็คอยปกป้องโม๋เอ๋อร์อยู่เงียบๆ เช่นกัน

ในเมื่อนางที่ถูกกลั่นแกล้งปลอดภัยไร้รอยขีดข่วนเช่นนี้ การสืบหาต้นเหตุแม้จะทำได้ แต่จำต้องปัดตกไป ด้วยไม่ต้องการให้เรื่องราวบานปลายจนอาจจะมีผลต่อโม๋เอ๋อร์

นางจึงยอมปล่อยเหล่าอนุภรรยาของบิดาและบุตรอสรพิษเหล่านั้นไป มิได้สืบสาวจริงจัง

แต่ละครั้งที่นางคิดจะเอาความ นางก็แค่ให้มารดาเรียกมาปราม แล้วทำทีเป็นเอาเรื่อง เพื่อฟังคำแก้ตัวก็เท่านั้น

ต่อหน้าบิดาที่หูตามืดบอด อนุภรรยาและบุตรธิดาเหล่านั้นล้วนสรรหาคำแก้ตัวได้อย่างไร้ยางอาย

ไม่ว่าจะเป็นเข็มตกใส่รองเท้า ก็กล่าวโทษว่านางไม่ระวังทำเข็มหล่นเอง อาหารมียาถ่ายหรือมีแมลงสาบ จิ้งจกตกใส่     ทำเอานางต้องอาเจียนจนเป็นลม ท่านพ่อและเหล่าอนุก็แย้งว่า สิงสาราสัตว์สารพัดคงตกลงไปเอง

เมื่อเป็นเช่นนั้น นางก็ขออนุญาตท่านแม่ให้สร้างครัวแยกออกมา แล้วนางก็ฝึกทำอาหารกินเอง และไม่คิดจะออกนอกเรือนแม้ครึ่งก้าว ซึ่งท่านแม่ยินดีช่วยเหลือนางอย่างเต็มที่ในเรื่องนี้

นางชื่นชอบการอ่านหนังสือท่องตำรา

เรื่องปีศาจอันเป็นตำนานเล่าขานและจุดจบอันน่าเศร้าของเหล่าปีศาจและอมนุษย์เหล่านั้น นางล้วนเคยผ่านตา

ปีศาจไม่อาจอยู่ร่วมกับมนุษย์ได้ ต่อให้แค่สงสัยว่ามนุษย์ธรรมดาผู้หนึ่งอาจจะมีปีศาจร้ายควบคุมจิตใจ ก็ยังไม่อาจรอดพ้นการถูกจับกุมอย่างโหดร้าย ถูกจับตัวไปเผาไฟบูชาเทพเพื่อปลดปล่อยสู่นรก

แล้วนับประสาอันใดกับโม๋เอ๋อร์ที่มีพลังเหนือธรรมชาติและรูปลักษณ์ผิดปกติในยามนี้

หยูเสวี่ยจึงไม่เคยมีแม้เศษเสี้ยวความคิดที่จะแพร่งพรายหรือบอกใคร แม้แต่มารดาตน

แน่นอนว่าโม๋เอ๋อร์คือมนุษย์อย่างไม่ต้องสงสัย