บทที่ 5 ครอบครัวนี้ยากจนเกินไป

บทที่ 5 ครอบครัวนี้ยากจนเกินไป

หยางซีซีค่อยๆ เปิดประตูห้องและเดินออกไปตามเสียง เสียงกุกกักกระทบกันของหม้อไหดังมาจากห้องครัว เธอเห็นหยางชิงหลิงพี่สะใภ้ใหญ่กำลังยุ่งอยู่กับการเตรียมอาหารเช้า ในกระทะขนาดใหญ่กำลังมีควันลอยฟุ้งออกมา กลิ่นหอมของโจ๊กเจือปนกับกลิ่นผักดองลอยมาในอากาศ ทำให้หยางซีซีรู้สึกหิวขึ้นมาทันที อาจจะเป็นเพราะไม่ได้กินอาหารมาทั้งคืนทำให้ตอนนี้แม้ได้กลิ่นอาหารเธอก็รู้สึกน้ำลายสอแล้ว เมื่อหยางชิงหลินเห็นว่าคนที่เดินมาคือสะใภ้สามเธอเอ่ยทักเบาๆว่า

“น้องสะใภ้สามอาการดีขึ้นแล้วหรือ หากว่ายังไม่สบายอยู่ก็ยังไม่ต้องออกมาช่วยพี่หรอกนะ เดียวสะใภ้รองจะออกมาช่วยพี่เอง”

น้ำเสียงของพี่สะใภ้ใหญ่ฟังดูอบอุ่น และแฝงเอาไว้ด้วยความห่วงใยอย่างจริงใจ หยางซีซีรีบเดินเข้ามายืนข้างและมองไปที่ของที่วางอยู่บนโต๊ะที่พี่สะใภ้ใหญ่เตรียมเพื่อจะทำอาหารเช้า ขณะเดียวกันหยางชิงหลิงมองสำรวจร่างกายที่ผอมแห้งของหยางซีซี เธอพบว่าวันนี้ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่าในตอนที่น้องสะใภ้สามเดินเข้ามาเธอเหมือนจะเห็นประกายออร่าออกมาจากร่างของน้องสะใภ้สาม ไหนจะท่าเดินที่ดูเหมือนจะสง่างามราวกับจะลอยมาเหมือนพวกองค์หญิงองค์ชายเรื่องราวที่เธอเคยได้ยินได้ฟังมาในตอนเด็กอย่างไรอย่างนั้น จนหยางชิงหลิงต้องหลับตาและสั่นศีรษะเล็กน้อยจากนั้นก็หันกลับไปมองใหม่ภาพที่เห็นยังคงเห็นสะใภ้สามเช่นเดิม ดูเหมือนสีหน้าของเธอจะดีขึ้นมากกว่าเดิมจากเมื่อ 3-4 วันก่อนแล้ว.

“ฉันดีขึ้นมากแล้วค่ะพี่สะใภ้ใหญ่ ฉันจะช่วยทำอาหารเช้านะคะ”

หยางซีซีเอ่ยตอบพร้อมกับมองพี่สะใภ้ใหญ่ที่กำลังยุ่งอยู่กับการเตรียมอาหารเช้าสำหรับทุกคนอยู่หน้าเตาไฟเก่าๆ ควันลอยฟุ้งไปทั่วห้องครัว กลิ่นหอมของโจ๊กโชยออกมาเตะจมูก หยางซีซีสูดหายใจเข้าลึกๆ พยายามลืมความไม่เป็นธรรมที่สวรรค์กลั่นแกล้งเธออยู่ แน่นอนว่าหากจะมีคนผิดในเรื่องนี้เธอจะต้องโทษสวรรค์อยู่แล้ว เพราะพวกเขาสามารถที่จะส่งเธอไปอยู่ในที่ดีๆ และมีชีวิตสุขสบายได้แต่กลับเลือกที่จะส่งเธอมาลำบากที่นี่..

(สวรรค์: เจ้าหาคนผิดไม่ได้ก็ต้องมาลงที่พวกเขาใช่หรือไม่ แต่หากเจ้าทำแล้วสบายใจก็ทำเถอะ)

บนโต๊ะไม้เก่าๆ เธอเห็นจานชาม ตะเกียบที่บางส่วนทำจากดินเผาวางอยู่ และวัตถุดิบง่ายๆ ที่หาได้จากในหมู่บ้าน เช่น เห็ดป่าตากแห้ง ผักดอง มีพริกเม็ดเล็กๆ อยู่ 5-6 เม็ด และมันฝรั่งลูกเล็กๆ ที่เธอเห็นพี่สะใภ้ใหญ่กำลังหั่น หยางซีซี เค้นความทรงจำจากร่างเดิมเพราะอยากจะรู้ว่าผัก เห็ดและมันฝรั่งเหล่านี้สามารถที่จะทำอาหารชนิดใดได้บ้าง  ก็นะเธอเป็นฮองเฮานะ จะรู้ได้อย่างไรว่าของแต่ละชนิดใช้ทำอะไรได้บ้าง เพียงครู่หนึ่งเธอก็ทราบว่า มันฝรั่งลูกเล็กๆ เหล่านี้น่าจะเพื่อที่จะทำผัดมันฝรั่งนั้นเอง

ต้องทราบว่าตอนที่เธอเป็นฮ่องเฮานั้นไม่เคยได้เห็นหรือสัมผัสกับการทำอาหารเลย และยิ่งเป็นของง่ายๆ พื้นๆ แบบนี้ยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะถูกนำเข้าไปในห้องครัวหลวงเพื่อทำอาหารให้ฮ่องเต้และฮองเฮา หยางซีซีต้องอาศัยความจำจากร่างเดิมเท่านั้นถึงได้รู้ว่าอะไรใช่ทำอะไรได้บ้าง เธอมองไปทั่วโต๊ะและของที่วางกระจายอยู่แต่กลับไม่เห็นจะมีเนื้อสัตว์ชนิดใดเลย นอกจากผักดอง เห็ดป่าและมันฝรั่งหัวเล็ก 10 กว่าหัวที่ถูกล้างเอาไว้อย่างดี ส่วนเครื่องปรุงก็มีน้อยมาก เธอเห็น มีเกลือ ซีอิ้ว มีน้ำมันเหลืออยู่ก้นไห และเหล้าจีนอีกเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ไม่ต้องพูดถึงข้าวสารที่เหลืออยู่ติดก้นถังเท่านั้น จากนั้นก็ถอนหายใจออกมาเบา พลางคิดว่าครอบครัวนี้ช่างยากจนเหลือเกิน ในครอบครัวที่มีคนมากมายแต่ว่าอาหารกลับมีน้อยมาก และแน่นอนว่าไม่มีเนื้อสัตว์ให้กินอยู่แล้ว หยางซีซีคิดถึงครั้งสุดท้ายที่พวกเธอได้กินเนื้อนั้นมันคือเมื่อ 2 เดือนที่แล้วไม่ใช่หรือ!!!

คิดได้เช่นนั้นหยางซีซีพลางนึกถึงมื้ออาหารเช้าของเธอในแต่ละวันที่วังหลวง อาหารเช้าสำหรับฮองเฮาในสมัยก่อนนั้น ถือเป็นมื้ออาหารที่สำคัญมาก เพราะเป็นการเริ่มต้นวันใหม่ที่ต้องใช้พลังงานในการบริหารราชการแผ่นดินช่วยเหลือฮ้องเต้ อาหารเช้าของฮองเฮาจึงถูกจัดเตรียมอย่างพิถีพิถันและมีคุณค่าทางโภชนาการสูง โดยส่วนใหญ่จะประกอบไปด้วยอาหารหลากหลายชนิด ทั้งอาหารคาวและหวาน เพื่อให้ได้รสชาติที่กลมกล่อมและครบถ้วน

โจ๊กหรือข้าวต้มเป็นอาหารหลักที่ให้พลังงานและย่อยง่ายเมล็ดข้าวอย่างดีที่สุดเมล็ดยาวกลิ่นหอมอบอวลในปาก อาจมีการใส่เนื้อสัตว์เช่นหมูสับหรือพวกอาหารทะเลพวกกุ้งขนาดใหญ่ หรือหอยนางรม เพื่อเพิ่มโปรตีนซุปต่างๆ เช่น ซุปเห็ด ซุปผัก หรือซุปเนื้อ จะช่วยให้ร่างกายอบอุ่น

ติ่มซำหลากหลายชนิด เช่น ขนมจีบ ซาลาเปา หรือขนมกุ้ยช่าย จะช่วยเพิ่มความอร่อยและความหลากหลายให้กับมื้ออาหาร

ผลไม้ตามฤดูกาล เช่น แอปเปิล สตอเบอร์รี่ แตงโม ลำใย ส้มหรือองุ่นแม้ว่าผลไม้จะหายากแต่ว่าในสำรับของเธอนั้นต้องมีตลอดทั้งปี พวกขนมหวานต่างๆที่ทางห้องครัวทำออกมาอย่างประณีต แน่นอนที่ขาดไม่ได้คือชาชั้นเลิศที่ต้องมาคู่กัน ทั้งสำหรับล้างปากและดื่ม

นอกจากรสชาติและคุณค่าทางโภชนาการแล้ว การจัดเตรียมอาหารเช้าสำหรับฮองเฮายังคำนึงถึงความสวยงามและความหมายของอาหารแต่ละชนิดด้วย เช่น การเลือกใช้ภาชนะที่สวยงาม การจัดวางอาหารให้เป็นระเบียบ และการเลือกใช้สีสันของอาหารที่สอดคล้องกับฤดูกาลและโอกาสต่างๆ

แต่ทว่าสิ่งที่วางอยู่ตรงหน้าเธอในตอนนี้นั้นช่างห่างไกลจากอาหารที่เคยกินยิ่งนัก เมื่อคิดถึงตรงนี้ก็แอบถอนหายใจเบาๆ และแอบเหล่ตาขึ้นมาไปที่ท้องฟ้าอีกครั้ง แน่นอนว่าเธอแอบโทษสวรรค์อยู่แล้วที่ทำให้เธอต้องมาตกระกำลำบากอยู่ในยุคนี้ จากนั้นจึงได้เอ่ยขึ้นมาว่า

“วันนี้พี่สะใภ้ใหญ่จะทำอาหารอะไรบ้างคะ?” หยางซีซีเอ่ยถามขึ้นมา

พี่สะใภ้ใหญ่ที่กำลังเดินเติมไฟให้กับหม้อโจ๊กเงยหน้าขึ้นมา ก่อนจะตอบกลับไปว่า

"วันนี้ทำโจ๊กข้าวรวมผสมธัญพืชจะใส่ผักกาดขาว ผัดมันฝรั่ง แล้วก็มีหมั่นโถวอบร้อนๆ กินคู่กันจ๊ะ"

ส่วนผักดองนั้นเป็นของคู่กันอยู่แล้วที่ชาวบ้านส่วนใหญ่จะต้องมีติดบ้าน หยางซีซีมองไปทั่วโต๊ะ ยังไม่เห็นผักกาดขาว จึงอาสาที่จะเก็บที่แปลงมาให้ ซึ่งพี่สะใภ้ใหญ่ก็พยักหน้า

“น้องสะใภ้สามช่วยเก็บต้นหอมมาเพิ่มให้พี่ด้วยนะ พี่อยากจะทำแป้งทอดต้นหอมให้เด็กๆ ได้กินด้วย”

“ได้ค่ะพี่สะใภ้ใหญ่”

จากนั้นก็หันหลังเดินไปทางหลังบ้านที่เธอเห็นตอนที่เปิดหน้าต่างว่ามีแปลงผักโทรมๆ อยู่หลายแปลง หยางซีซีเดินมาถึงแปลงผักด้วยความรู้สึกหดหู่ใจ เธอมองไปที่ผักกาดขาวเหี่ยวเฉาเหลืองซีด หัวไชเท้าก็มีขนาดเล็กแคระแกร็นกว่าปกติ คะน้าและฟักทอง ต้นหอม ก็ต้นเล็กมากราวกับขาดน้ำมานาน ใบของพวกมันห่อเหี่ยวลงราวกับจะร้องขอความช่วยเหลือ ใบหน้าของหยางซีซีเต็มไปด้วยความจนใจ เธอรู้ดีว่าสภาพอากาศที่หนาวเย็นและแห้งแล้งในปีนี้ ทำให้พืชผักทุกชนิดเจริญเติบโตได้ยากลำบาก

หยางซีซีเดินไปที่แปลงผักกาดขาวจากนั้นก็หันซ้ายมองขวาอยู่ครู่หนึ่งเพื่อความแน่ใจว่าไม่มีใครเห็นสิ่งที่เธอกำลังจะทำ จากนั้นจึงเอื้อมมือไปสัมผัสใบผักกาดขาวเบาๆ พลังงานสีขาวนวลก็แผ่ออกมาจากฝ่ามือของเธอ เหมือนกับแสงอาทิตย์ที่ส่องลงมาบนผืนดินในทันใดนั้นเอง ปรากฏการณ์อันน่าอัศจรรย์ก็เกิดขึ้น ใบผักกาดขาวที่เคยห่อเหี่ยวลงราวกับจะร้องขอความช่วยเหลือ เริ่มแผ่กว้างออกไปเหมือนกับปีกผีเสื้อที่เริ่มจะกระจายออก ใบที่เหี่ยวเฉาเริ่มกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง ใบที่เคยเหลืองซีดกลับเขียวขจีขึ้นเรื่อยๆ ราวกับได้รับน้ำค้างยามเช้า เส้นใบที่เคยเหี่ยวเฉาก็เริ่มตั้งตรงขึ้นมา ใบของมันดูอวบน้ำและสดใสราวกับเพิ่งได้รับการรดน้ำอย่างเต็มที่ จากต้นที่หนึ่งก็ลามไปต้นที่ 2 3 4 จนกระทั่งแปลงผักกาดขาวที่ทรุดโทรมเหี่ยวเฉาทั้งแปลง กลับกลายเป็นผักกาดขาวกอใหญ่ขาวอวบอิ่มน้ำ หากมองดูดีจะมีแสงสีประกายสีขาวนวลเปล่งออกมา ....มีพลังวิญญาณแทรกซึมอยู่ตามใบและเส้นสายลำต้นของมันอย่างหนาแน่น...

ความเปลี่ยนแปลงนี้เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วและน่าทึ่ง หยางซีซีตกใจเล็กน้อยเธอไม่เคยคิดว่าฝ่ามือของเธอจะมีพลังอำนาจในการชุบชีวิตพืชผักได้ขนาดนี้ เพราะต้องทราบว่าร่างนี้เป็นร่างที่เธอสวมร่างย้ายวิญญาณมา เหตุใดร่างนี้ถึงได้ผสานกับพลังฝ่ามือหัตถ์เทวะของเธอได้ดีขนาดนี้นะ หยางซีซีงวยงงงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็หันมาสัมผัสที่หัวไชเท้าที่หัวเล็กแกร็น เมื่อได้สัมผัสจากหัตถ์เทวะพวกมันก็เริ่มเติบโต หัวขยายใหญ่อวบน้ำขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่ละหัวมีขนาดเกือบเท่าแขนของผู้ชายตัวโตๆ คนหนึ่งทีเดียว

หลังจากที่หยางซีซีใช้พลังของตนฟื้นฟูผักกาดขาวต้นแรกก็ตามมาด้วยผักชนิดอื่นๆ  ปรากฏการณ์มหัศจรรย์ก็เริ่มเกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาเธอ หัวไชเท้าที่เคยเหี่ยวเฉาเริ่มงอกรากใหม่ที่แข็งแรงขึ้น ใบของมันกลับมาเขียวชอุ่มราวกับได้รับน้ำค้างยามเช้า คะน้าก็แตกยอดอ่อนสีเขียวสดใสออกมาอย่างรวดเร็วราวกับจะแข่งกันออกดอกออกผล ต้นหอมหน้ายาวเขียวขจีอวบอิ่ม ฟักทองที่เคยดูแคระแกร็นกลับเติบโตอย่างรวดเร็ว ผลฟักทองขนาดใหญ่สีเหลืองอร่ามปรากฏขึ้นมาอย่างน่าอัศจรรย์ใจ จนหยางซีซีต้องอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง ผลฟักทองลูกนั้นใหญ่โตมโหฬารจนผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างเธออุ้มไม่ไหวเลยทีเดียว

ในเวลาเพียงไม่กี่นาที แปลงผักที่เคยดูแห้งแล้งและไร้ชีวิตชีวา กลับกลายเป็นสวนผักที่อุดมสมบูรณ์ไปด้วยพืชผักนานาชนิดที่เติบโตอย่างรวดเร็วราวกับได้รับปุ๋ยวิเศษ พืชผักทุกชนิดดูสดใสและแข็งแรงผิดกับเมื่อกี้ราวกับเป็นคนละแปลงกันเลยทีเดียว หยางซีซีมองไปที่แปลงผักที่เธอจัดการอย่างลืมตัวซะอลังการ ก่อนจะนึกขึ้นมาได้ว่า …แล้วเธอจะให้คำตอบกับครอบครัวหยางอย่างไรดี กับการที่พืชผักพวกนี้มันเติบโตสวยงามขึ้นมาแถมที่สำคัญที่สุดคือมันมีพลังวิญญาณด้วยนะสิ ….เอาอย่างไรดีหล่ะทีนี้

ทันใดนั้นเอง คุณแม่หยางเม่ยก็เดินมาข้างหลังของเธอและมองไปที่แปลงผักที่เคยทรุดโทรมและเหี่ยวเฉาของเธอและอ้าปากค้าง ก่อนจะค่อยๆ หันหน้าไปมองหน้าสะใภ้สามจอมขี้โรคของเธอดวงตาของเธอนั้นเบิกกว้างจนเหมือนจะหลุดออกจากเบ้าตาได้ทุกเวลา…ก่อนจะเอ่ยขึ้นมาว่าด้วยน้ำเสียงสั่นเทาว่า

“สะใภ้สามเธอทำได้อย่างไร!!!!”

…..อ้าว….มีคนเห็น….

***อ้าวววว!!!! ไหนว่ามองซ้ายมองขวาแล้วอย่างไรเล่า ทำไมแม่สามีถึงมาเห็นได้ล่ะ…****

***อย่าลืมกดหัวใจ เพิ่มเข้าชั้นหรือคอมเมนต์มาเป็นกำลังให้ไรท์ด้วยนะคะ ***

***หากว่าสนุกเกินไปก็สามารถบอกได้ นะคะไรท์จะได้เพิ่มความร้อนแรงเข้าไปอีกสักเล็กน้อย 5555 ****