บทที่ 11 เนื้อแลกทองคำ

บทที่ 11 เนื้อแลกทองคำ

"นั่นมัน… ทองคำนี้!!! " หยางซีซีกระซิบกับตัวเองอย่างตกใจ

เธอมองไปที่กองทองคำและเครื่องประดับเหล่านั้นอีกครั้งด้วยความสงสัย ทำไมสองตาหลานถึงมีของมีค่าแบบนี้มาขายในตลาดมืดได้ และทำไมถึงไม่มีใครสนใจที่จะซื้อเลย หยางซีซีมองจ้องไปที่กองทองคำและเครื่องประดับอยู่นานก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปหาสองตาหลานทันที…

ในฐานะฮองเฮา หยางซีซีเคยได้สัมผัสกับเครื่องประดับอันงดงามมากมายนับไม่ถ้วน ทั้งเพชรพลอยและทองคำบริสุทธิ์ต่างถูกนำมาประดับประดาตัวเธอเพื่อแสดงถึงฐานะและอำนาจ ถึงแม้ว่าท้ายที่สุดแล้วของนอกกายเหล่านี้จะไม่สามารถที่จะช่วยชีวิตเธอเอาไว้ได้ก็ตาม

ถึงกระนั้นความเป็นหญิงก็ยังคงฝังอยู่ในตัว เธอหลงใหลในความสวยงามของเครื่องประดับเช่นเดียวกับผู้หญิงทั่วไป การได้เห็นทองคำและเครื่องประดับถูกกองรวมกันไว้เหมือนของไม่มีค่าแบบนี้ ทำให้หัวใจของเธอรู้สึกเจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูก หยางซีซีเดินเข้าไปใกล้แผงขายของที่ดูจะทรุดโทรม สองตาหลานนั่งตัวงออยู่เพราะความหนาว อยู่ข้างๆ กองของประดับที่ดูจะขัดกับบรรยากาศของตลาดมืดแห่งนี้

สายตานางจับจ้องไปยังกองทองคำและเครื่องประดับที่วางเรียงรายอยู่บนผืนผ้าเก่า มันดูราวกับขยะที่ถูกทิ้งมากกว่าสิ่งของมีค่า เมื่อมองใกล้ๆ จะเห็นรอยสนิมเกาะอยู่ตามผิวของทองคำและเครื่องประดับ ทำให้ดูเสื่อมสภาพลงไปมาก เมื่อเดินมาถึงเธอก้มลงและหยิบขึ้นมาดูชิ้นหนึ่งเป็น ทองคำแท้ๆ เพชรพลอยเม็ดใหญ่มาก เธอเคยเห็นเครื่องประดับเหล่านี้ถูกประดับประดาอยู่บนตัวของบรรดานางในและสนมเอกของสามีของเธอ รวมทั้งเหล่าขุนนางชั้นผู้ใหญ่และบุคคล ชั้นสูงที่สวมใส่ ตอนนี้มันถูกนำมาวางขายราวกับเป็นของไร้ค่าในตลาดมืดแห่งนี้

เธอหันไปมองสองตาหลานที่นั่งเงียบๆ อยู่ข้างแผงขายของ ใบหน้าของพวกเขาซูบผอมและดูเหนื่อยล้าราวกับไม่ได้พักผ่อนมานาน พวกเขามองมายังนางด้วยแววตาที่ว่างเปล่าและราวไร้ชีวิตชีวา หยางซีซีพยายามนึกถึงความทรงจำจากร่างเดิมอีกครั้ง เธอเป็นนักศึกษาย่อมรู้ว่าประเทศจีนในช่วงปี 70 เป็นยุคสมัยที่ผู้คนต้องเผชิญกับความยากลำบากและความอดอยากอย่างหนัก สงครามและความขัดแย้งทางการเมืองทำให้ชีวิตของผู้คนพลิกผันไปจากเดิม ตระกูลเก่าแก่ที่เคยร่ำรวยก็ต้องตกอยู่ในสภาพที่ยากจน และหลายตระกูลถูกไล่ล่าจากทางการ พวกเขาต้องหนีและพยายามซ้อนตัวจากทางการ บางตระกูลที่ไม่สามารถหลบหนีได้ทันก็จะถูกจับและส่งมาใช้แรงงานในที่ห่างไกลยากลำบากเหมือนกับพวกเธอ บางตระกูลที่รู้ข่าวสารวงในเร็วก็สามารถที่จะซ่อนทรัพย์สมบัติของตัวเองได้ทัน แต่ว่าเมื่อเวลาผ่านไปเกิดยุคข้าวยากหมากแพง ของกินของใช่แทบจะไม่เพียงพอ ทรัพย์ที่พวกเขาซุกซ่อนเอาไว้ก็กลายเป็นของไร้ค่าขึ้นมานั้นเอง 

“ของเหล่านี้เป็นของพวกคุณตาหรือคะ?”

 หยางซีซีเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล

สองตาหลานเงยหน้าขึ้นมามองหยางซีซีด้วยความประหลาดใจระคนดีใจที่มีคนสนใจของที่พวกเขามาขาย ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า

 “เป็นสมบัติของตระกูลเราเอง แต่ก่อนมันเคยมีค่ามาก แต่ตอนนี้มันก็แค่ของเก่าที่ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว ใครก็ไม่ต้องการพวกมัน สู้เอามาขายซื้อข้าวซื้อเนื้อยังจะดีกว่า พวกผมก็เลยนำออกมาขาย”

หยางซีซีฟังแล้วรู้สึกใจหาย เธอเข้าใจดีว่าในยุคสมัยที่ยากลำบากเช่นนี้ การมีชีวิตอยู่รอดเป็นเรื่องที่ยากลำบากมากแค่ไหน ทองคำและเครื่องประดับเหล่านี้แม้จะมีค่ามาก แต่สำหรับสองตาหลานแล้ว มันก็ไม่มีค่าเท่ากับอาหารและน้ำที่ใช้ประทังชีวิต

เธอเดินเข้าไปใกล้กองทองคำอีกครั้งและหยิบสร้อยคอเส้นหนึ่งขึ้นมาดูอย่างละเอียด สร้อยคอเส้นนี้ทำจากทองคำแท้ ประดับด้วยเพชรเม็ดงาม มันเป็นเครื่องประดับที่งดงามและมีค่ามาก แต่ในสายตาของสองตาหลานตอนนี้ มันกลับดูเหมือนเป็นเพียงแค่สิ่งของธรรมดาๆ ที่ไม่มีความหมายอะไรมากสิ่งที่พวกเขาต้องการคืออาหาร เนื้อตะหาก

“คุณตาต้องการจะขายทองคำกับของประดับเหล่านี้ทั้งหมดเลยหรือ” 

หยางซีซีเอ่ยถามพลางหยิบชิ้นนั้นชิ้นนี้ขึ้นมาดู และลูบไล้เนื้อหยก เนื้อทองอยู่ครู่หนึ่งสองตาหลานพยักหน้า

 “ใช่ ถ้าขายได้ เราจะได้เงินไปซื้ออาหารกิน คนที่บ้านไม่เหลืออาหารแล้ว ยิ่งตอนนี้หิมะตกหนักของกินก็แทบไม่มี พวกเราก็เลยจำเป็นต้องเอาของพวกนี้มาขาย คุณสนใจจะซื้อหรือเปล่า?” คุณตาตัวผอมเอ่ยเล่าและถามต่อทันที

หยางซีซีฟังเรื่องราวของพวกเขาด้วยความเศร้าใจ เธอนึกภาพตามไปถึงความยากลำบากที่ครอบครัวนี้ต้องเผชิญหยางซีซีเข้าใจดีว่าในช่วงเวลาที่ยากลำบากเช่นนี้ ทองคำและเครื่องประดับอาจจะไม่ใช่สิ่งที่ผู้คนต้องการมากที่สุด ยิ่งตอนนี้หากว่าใครมีของเหล่านี้อยู่ในครอบครัวถือว่าผิดกฎหมายด้วยหากใครมีก็ต้องเก็บให้ดีอย่างให้ทางการเห็น แต่สำหรับสองตาหลานแล้ว สิ่งเหล่านี้คือสิ่งสุดท้ายที่พวกเขามี และเป็นความหวังเดียวที่จะช่วยให้พวกเขาอยู่รอดได้

“ขาย… ขาย หากคุณสนใจตาขายหมดเลย”

 จากนั้นสายตาของเขาก็มองเลยไปที่เนื้อหมู เนื้อไก่ที่กำลังถูกคนแย่งกันซื้ออยู่ เหมือนกลัวว่ามันจะหมดก่อน หยางซีซีมองตามสายตาของ 2 ตาหลานก่อนจะเอ่ยขึ้นมาว่า

“ตาจะขายเท่าไหร่ค่ะ ตอนนี้ฉันมีเงินไม่มาก”

 ความจริงคือตอนนี้เธอไม่มีเงินเลยตะหาก แต่ว่าเท่าที่ดูการขายของพี่รองและพี่สะใภ้รองตอนนี้พวกเขาน่าจะได้เยอะพอสมควรแล้ว เพราะเธอได้ยินราคาของไก่ 1 ตัวที่พี่รองขายนั้นคือ 3 หยวน ส่วนเนื้อขายอยู่ที่ราคา ชั่งละ 5- 8  หยวน ส่วนสามชั้นจะอยู่ที่ 5 หยวน เพราะว่าตอนนี้เป็นหน้าหนาวเนื้อสัตว์จะราคาแพง เมื่อเห็นสายตาของทั้งคู่ที่มองไปที่แผงของเธออยู่ตลอด

“ตาขายชิ้นละ20 หยวนเลือกได้เลย” 

คุณตามองดูสาวน้อยที่มาถามและเห็นสภาพของเธอก็ไม่ได้ดีนักแม้ว่าเสื้อผ้าจะไม่ได้เก่ามากเหมือนพวกเขาแต่ดูแล้วไม่น่าจะมีเงินมากนักแต่ว่าตั้งแต่พวกเขามานั่งขายเพิ่งจะมีแม่หนูคนนี้เดินมาถาม ไม่แน่ว่าเธออาจจะซื้อคุณตาคิด 

หยางซีซีพิจารณากองทองคำและเครื่องประดับของสองตาหลานอย่างละเอียดอีกครั้ง ใจหนึ่งก็อยากได้ทองคำเหล่านี้มาครอบครองทั้งหมด แต่เงินก็มีไม่มากพอที่จะซื้อได้ทั้งหมด เธอนับดูคร่าวๆ แล้วน่าจะมีทองคำและเครื่องประดับประมาณ 20 ชิ้น ถ้าหากตกลงซื้อในราคาชิ้นละ 20 หยวน ก็ต้องใช้เงินถึง 400 หยวน ซึ่งเป็นจำนวนเงินที่มากเกินกว่าที่เธอจะจ่ายได้ในตอนนี้

ขณะที่กำลังคิดหนักอยู่นั้น สายตาก็เหลือบไปเห็นสองตาหลานที่นั่งมองมาที่แผงขายเนื้อของเธอด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความหวังและความกระหายอาหาร ดูเหมือนว่าพวกเขาจะกลัวว่าเนื้อจะหมดเสียก่อนที่จะได้ซื้อไปกิน

เธอคิดไปคิดมาแล้วก็เกิดความคิดขึ้นมา จึงตัดสินใจลองเสนอทางเลือกอื่นดู 

“คุณตาคะ คือว่าตอนนี้ฉันไม่มีเงินมากพอที่จะซื้อทองของคุณตาได้ทั้งหมด หากว่าฉันขอเอาเนื้อหมูกับไก่มาแลกกับทองของตาจะได้ไหมคะ?”

สองตาหลานนิ่งอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจพยักหน้า เพราะถึงอย่างไรเมื่อได้เงินมาพวกเขาก็ต้องเอาไปซื้อเนื้อซื้อหมูอยู่ดี พวกเขาจึงได้ตกลง หยางซีซีเมื่อเห็นว่าสองตาหลานตกแล้ว เธอจึงเลือกทองคำและเครื่องประดับที่เธอต้องการออกมา แบ่งเป็นสองกอง เธอเลือกออกมาได้ 10 ชิ้น เป็นเงิน 200 หยวน แต่ด้วยความอยากได้ทั้งหมดเธอจึงได้เอ่ยขึ้นมาว่า

“คุณตาคะ ของที่เหลือคุณตาเก็บเอาไว้ให้ฉันได้หรือเปล่าคะ มาครั้งหน้าฉันจะมาซื้อกับคุณตาเอง” 

หยางซีซีตัดสินใจจองของเอาไว้ก่อนเลย เพราะเท่าที่ดูการค้าครั้งนี้ดูเหมือนว่าพวกเธอจะต้องได้กลับมาอีกในเร็วๆ นี้แน่.

“ได้ ได้ ที่บ้านของผมยังมี อีก 2 ลังใหญ่หากว่าคุณต้องการผมจะเก็บเอาไว้ให้คุณหมดเลย”

 เมื่อพูดเสร็จแกก็มองไปที่แผงของขายเนื้อของพวกเธออีกครั้งดูเหมือนว่าคนจะเยอะขึ้น แก่คงกลัวว่าเนื้อจะหมดนั้นเอง หยางซีซีเห็นเช่นนั้นจึงรีบเดินกลับมาที่พี่รองและพี่สะใภ้รอง เธอเดินมากระซิบพี่สะใภ้รองอยู่ครู่หนึ่ง สีหน้าของพี่สะใภ้รองนั้นเหมือนจะงงนิดหน่อยว่าทำไมสะใภ้สามถึงได้อยากได้ของที่ไม่มีประโยชน์อย่างพวกทองคำเครื่องประดับเหล่านั้นกัน แต่ว่าเมื่อเธออยากได้สะใภ้รองก็ไม่ขัด เพราะต้องทราบว่าของทุกอย่างในวันนี้เป็นของที่เธอหามาให้ครอบครัวหยาง ดังนั้นหากว่าเธออยากได้อะไร เธอก็ต้องได้

หลังจากขายของอย่างวุ่นวายอยู่ครู่หนึ่งสะใภ้รองก็หยิบเงิน 100 หยวน พร้อมกับเนื้อหมูอีก 20 ชั่ง กระดูกติดเนื้ออีก 2 ชิ้นใหญ่ และไก่ 2 ตัวออกมา วางแยกเอาไว้ต่างหาก หยางซีซีเมื่อแยกของออกมาแล้วก็รีบเดินกลับมาหาสองตาหลานที่เก็บของและยืนรออยู่แล้ว

“คุณตาคะฉันแยกของเอาไว้แล้วนะคะ เป็นเนื้อ 20ชั่ง กับนี่ค่ะ เงิน 100 หยวนฉันแถมกระดูกติดเนื้อ 2 ชิ้น และไก่ให้คุณตาอีก 2 ตัวนะคะ ว่าแต่คุณตาจะเอากลับอย่างไรมันหนักเอาการอยู่นะคะ” 

หยางซีซียื่นเงินกับไก่ให้ 2 ตัวส่วนเนื้อหมูนั้น เนื่องจากก้อนใหญ่มากเธอจึงได้วางเอาไว้ที่แผงเช่นเดิม คุณตาเห็นว่าสาวน้อยคนนี้ช่วยซื้อของๆ พวกเขาและยังแถมไก่ให้อีก แกจึงวางตะกร้าเก่าของแกลง และเปิดห่อผ้าหยิบทองคำขึ้นมาอีก 1 แทงและยื่นให้กับหยางซีซี ก่อนจะเอ่ยขึ้นมาว่า

“ชิ้นนี้ผมแถมให้คุณเหมือนกัน ขอบคุณที่แถมไก่ให้ผม บ้านพวกผมอยู่ไม่ไกลเดี๋ยวผมจะให้คนที่บ้านมาช่วยถือ ขอบคุณมากนะ เจอกันใหม่คราวหน้านะ” 

พูดเสร็จแกก็เดินมาและหยิบเนื้อ 20 ชั่งและกระดูกหมูใส่ตะกร้าและพยายามจะแบกออกไป หยางฟู่เหยาเห็นท่าทางยักแย่ยักยันของแก เธอจึงให้หยางจิ้งแบกของไปส่งที่บ้านให้เลยก็แล้วกัน เพราะว่าแกบอกว่าบ้านอยู่ไม่ไกล ระหว่างนี้หยางซีซีก็เข้ามาช่วยขายแทน โดยเธอเห็นคนหยิบเนื้อออกมาจากตะกร้า และให้หยางฟู่เหยาขาย…

หยางจิ้งไปไม่นานก็กลับมา ตอนนี้แผงของพวกเขายิ่งคึกคักเพราะลูกค้าบอกกันปากต่อปากว่ามีเนื้อสดใหม่มาวางขายอยูท้ายตลอด คนที่เข้ามาใหม่ต่างก็รีบเดินมาหาแผงของพวกเขาทันที  พวกเขาทั้งสามช่วยกันขายเนื้ออยู่อีกเกือบ 1 ชั่วโมงเมื่อเห็นว่าเนื้อใกล้จะหมดแล้วจึงได้เก็บของและพวกกันออกมาจากตลาดมืดทันที…ระหว่างทางที่เดินออกมาหยางซีซีตาไวเธอเห็นว่ามีคนนำพวกทองและเครื่องประดับ  แจกัน ภาพวาดโบราณ ของเก่าโบราณออกมาวางขายกันอยู่หลายร้านทีเดียวเธอหันมองและดวงตาก็วาววับขึ้นมาทันที….คราวหน้าเจอกัน!!!!!

***ดีใจเอาเนื้อแลกทองคำแลกเครื่องประดับได้ด้วย คราวหน้าน้องน่าจะมากว้านให้เรียบแน่เลย555 *** 

***ถึงรีดที่รัก หากว่าถูกใจน้องซีซีอย่าลืมกดหัวใจ เพิ่มเข้าชั้น หรือมาคอมเมนต์ ให้ไรท์ด้วยนะค่ะ ขอบคุณมากค่ะ ****