"ทำไมถึงไม่บอกฉันว่าเธอท้อง" "เรื่องนั้นนายไม่ต้องกังวลหรอก และนายก็ไม่ต้องรับผิดชอบเด็กคนนี้ด้วย" "ทำไม? ก็ในเมื่อเด็กคนนี้เป็นลูกของฉัน" "ทำไมงั้นเหรอ ฉันว่านายรู้ดียิ่งกว่าใคร" สายตาคมมองจ้องใบหน้าของหญิงสาวแบบสงสัยว่าเธอกำลังจะพูดอะไรต่อ "ขนาดจังหวะเต้นหัวใจของนายยังดังออกมาเป็นชื่อผู้หญิงคนนั้น แล้วนายจะให้ฉันกับลูกไปแทรกอยู่ตรงไหน" ************ "เจ็บ" "ถ่างขาออกอีกนิดจะได้ไม่เจ็บ" "อื้ออ ยังเจ็บอยู่เลย" "ทนเอาหน่อยสิ" ว่าแล้วชายหนุ่มก็ดันความใหญ่โตของตัวเองเข้าไปอีกครั้ง "โอ๊ย! ไอ้บ้าดิน" "เรียกผัวเพราะๆ หน่อยสิ อ้าาเสียวจัง" ทอรุ้งตกใจที่เขาใช้คำนั้นกับเธอ หรือว่าตอนนี้เขายังคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงคนนั้นอยู่ "อืม อ่ะ อ่ะ" กำลังจะน้อยใจแต่สติของเธอได้เตลิดไปอีกครั้งเมื่อเขาเร่งกระแทก "ยังกินยาอยู่ใช่ไหม" หญิงสาวตอบโดยการพยักหน้า มือเรียวโอบร่างหนาไว้แน่น เพราะเธอชักจะทนไม่ไหวแล้ว "ขอปล่อยข้างในนะ ซี๊ดด อ้าา" เขาก็ไม่ต่างจากเธอเลย ยิ่งร่องคับแคบตอดรัดแน่นแบบนี้ "ตะ..ต่ะ..แตกแล้วนะ อ๊าาา"
ดูเพิ่มเติมแบบนี้ก็ดีเหมือนกันเพราะตอนนี้รู้สึกเจ็บเนื้อเจ็บตัวไปหมด เผื่อฟ้าใสตื่นมากินนมดึกๆ กลัวไม่มีแรงลุกขึ้นมาชงนมให้ลูก ทอรุ้งก็เลยปล่อยให้เขาอยู่ในห้อง พอทานยาเสร็จเธอก็ไปเปลี่ยนชุดนอนที่รัดกุมกว่าที่ใส่อยู่ในเวลานี้"ไม่ทำอะไรหรอกน่า กลัวไปได้" ชายหนุ่มเอ่ยพูดขึ้นเมื่อเห็นเธอเปลี่ยนชุดใหม่"เมื่อคืนนี้ก็พูดแบบนี้แหละ" ..แล้วเป็นไงไม่รอดจนได้"จริงเหรอ ทำไมจำไม่ได้วะ""ไม่ต้องมาตีหน้าซื่อ จะดูแลลูกก็ดูไป ฉันจะนอน" ว่าแล้วทอรุ้งก็ค่อยๆ เอนกายลงนอนชายหนุ่มเดินมาแล้วก็ห่มผ้าให้เธอ เขานั่งมองอยู่แบบนั้นครู่หนึ่ง แล้วก็ค่อยๆ เอนกายลงนอนข้างๆ กันเช้าวันต่อมา..เมื่อคืนฟ้าใสตื่นขึ้นมากินนมครั้งหนึ่ง แล้วพ่อก็เอานอนต่อ ส่วนแม่หลับไม่รู้เรื่อง แต่ก็ต้องได้ตื่นเช้า เพราะต้องไปทำงานพอตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นเขาอยู่ในห้อง สงสัยออกไปตั้งแต่เช้ามืด"มาหาฟ้าใสเหรอดิน" เสียงนั้นดังแว่วเข้ามาในห้อง"ครับ" เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าพร้อมที่จะไปทำงานแล้ว แต่ก็เข้ามาดูเธอก่อน"สงสัยยังไม่ตื่นทั้งแม่และลูกนั่นแหละ แม่ว่าจะเข้าไปปลุกอยู่พอดีเลย""ผมขอเข้าไปข้างในหน่อยนะครับ""ได้สิ"พอแม่เธออนุญาตเขาก็เข้าไปในห้อง"ยัง
"ถ้านายออกไปทางประตูพ่อกับแม่ฉันก็เห็นน่ะสิ""เห็นก็เห็นสิจะเป็นไรไป""นายเป็นผู้ชาย นายไม่รู้หรอก""เอ๊อ! ไปหน้าต่างก็ไปหน้าต่าง ทำเหมือนกูเป็นชู้ไปได้" ว่าแล้วดินก็เปิดหน้าต่างออก มองซ้ายมองขวา เพราะกลัวว่าคนจะเห็นว่าเขาออกทางหน้าต่างห้องของเมียตัวเอง "หมดกันชื่อเสียงที่กูสะสมมา" เป็นถึงผู้จัดการ แต่ต้องปีนออกหน้าต่างเนี่ยนะ ใครเห็นคงอายเขาแย่"แม่นึกว่าลูกอยู่ในห้องไม่ใช่เหรอ แล้วนี่ลูกไปไหนมาแต่เช้า" ธิมาพรเปิดประตูออกมาจังหวะที่ลูกชายกำลังจะเปิดพอดีแต่ดินไม่ตอบ เพราะถ้าตอบไปคงได้โกหก เขาก็เลยเลือกที่จะเงียบแล้วเดินเข้าห้องไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า"รุ้งล่ะครับน้า" พอออกมาดินก็เข้าไปที่บ้านหลังนั้นก่อน"ให้พ่อไปส่งที่บริษัทแล้วจ้า""ทำไมไม่รอไปพร้อมผมล่ะครับ""แม่ก็ไม่รู้ เป็นอะไรกันอีกหรือเปล่า" ที่นางถามแบบนั้นเพราะเพิ่งจะเห็นไปเที่ยวมาด้วยกันเอง"เปล่าหรอกครับ" อารมณ์ผู้หญิงนี่เข้าใจยากจริง[บริษัท]"ตอนเย็นพ่อไม่ต้องมารับหรอกนะ เดี๋ยวรุ้งขับมอเตอร์ไซค์กลับเอง" เพราะรถมอเตอร์ไซค์ของเธอยังจอดอยู่ที่บริษัทหญิงสาวยืนมองพ่อขับรถออกไปถึงได้เข้ามาที่แผนก"หัวหน้าคะ ฉันขอโทษด้วยที่ไม่
ร่างกายของเธอคล้อยตามเขาไปมาก แต่ห้วงหนึ่งของจิตใจบอกให้พอแค่นี้เถอะ จนดินต้องค่อยๆ ปล่อยจูบออกแบบเสียดาย เมื่อสัมผัสได้ว่าเธอไม่อยากให้เขาจูบ"เราขอโทษ" ชายหนุ่มเอ่ยคำขอโทษในขณะที่ริมฝีปากยังอยู่ใกล้"นายกลับไปเถอะ" หญิงสาวไม่กล้ามองสบตาเลยด้วยซ้ำถึงแม้ว่าจะอยู่ในความมืดก็ยังพอมองเห็นอยู่"ขอค้างที่นี่ได้ไหม สัญญาว่าจะไม่ทำอะไร""บ้านนายก็อยู่ใกล้แค่นี้จะมาค้างที่นี่ทำไม""ก็เพราะบ้านหลังนี้มีเธออยู่ไง"ดวงตากลมกรอกมองขึ้นสบตา แบบห้ามไม่ได้เมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด"ก็ได้แต่นายต้องออกไปแต่เช้านะอย่าให้พ่อกับแม่เห็น" ว่าแล้วเธอก็เดินไปนอนลงที่เตียง แล้วดึงผ้าห่มมาคลุมตัวไว้ ที่เธอไม่อยากให้พ่อกับแม่เห็น เพราะว่าทั้งสองเลิกรากันไปแล้ว ไม่มีอะไรข้องเกี่ยวกันนอกจากเรื่องลูก และกลัวพวกท่านคิดมากด้วย"ได้จ๊ะ" ชายหนุ่มรีบเดินมานอนลงข้างๆ แล้วซุกตัวเข้าไปในผ้าห่มผืนเดียวกัน"จะขยับมาทำไมใกล้ขนาดนี้""ใครบอกให้เธอมีผ้าห่มแค่ผืนเดียวล่ะ""เอามือออกเดี๋ยวนี้นะ""จะให้วางไว้ตรงไหน หมอนข้างก็ไม่มี""วางตรงไหนก็ได้ที่ไม่ใช่เอวฉัน""กอดนิดเดียวก็ไม่ได้" ชายหนุ่มพูดแค่เบาๆ แล้วก็ยอมปล่อย เพราะกลัวว่า
"ฉันอิ่มแล้ว" ถูกจ้องมองเข้าไปมากๆ ก็เริ่มจะอายจนกลืนไม่ลงอยู่แล้ว"อิ่มได้ยังไงเพิ่งจะกินไปแค่ไม่กี่คำเอง""แล้วนายทำไมไม่กินบ้างล่ะ""มองแค่เธอกินก็อิ่มแล้ว""นายจะมาไม้ไหนกันแน่ ฉันไม่ชิน"ดวงตาของเขายังมองเธอแบบหวานหยดย้อย จนคนที่ถูกมองรู้สึกประหม่าไปหมดแล้ว"ฉันจะกลับเข้าไปหาลูก" ทอรุ้งลุกขึ้นกำลังจะเดินไป..แต่ไม่ทัน "อุ๊ย ปล่อยนะดิน" หญิงสาวมองซ้ายมองขวา เพราะตอนนี้เขาคว้าร่างของเธอมานั่งลงที่ตัก"ไม่กินของหวานก่อนเหรอ""ไม่" แค่สายตาของเขาก็หวานจนจะเลี่ยนอยู่แล้ว "..กลัวอ้วน" เธอตอบออกไปด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย นี่ขนาดพูดให้ปกติที่สุดแล้วนะ"ของหวานอันนี้รับรองกินแล้วไม่อ้วน" ชายหนุ่มชี้มาที่ริมฝีปากของตัวเอง เพื่อสื่อให้รู้ว่าตอนนี้เขากำลังคิดอะไรอยู่"ไอ้บ้าดิน! ขนลุก ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ" ปากตำหนิแต่ใบหน้าหุบยิ้มไม่ลงเลย แทนที่ดินจะปล่อยมือแต่เขากลับค่อยๆ โน้มใบหน้าลงมาใกล้ จนหญิงสาวกลั้นหายใจไว้แล้วหลับตาลง"ตกลงจะให้ปล่อยหรือว่าจะให้จูบ""ไอ้บ้า!" ทอรุ้งเริ่มจะเขินหนักขึ้น เธอแกะมือของเขาออกแล้วรีบเดินกลับมาที่ห้อง ดินไม่ทิ้งโอกาสให้เสียเปล่า เขารีบเดินตามมาติดๆมาถึงห
ขณะที่นั่งรถมาด้วยกัน เธอก็แอบมองเขาผ่านกระจกหน้ารถ ทอรุ้งไม่เข้าใจว่าตอนนี้เขากำลังคิดอะไรอยู่ เพราะสิ่งที่เขาทำมันยิ่งกว่าการเปิดตัว ในเมื่อเลิกกันแล้ว ทำไมถึงทำแบบนี้ เขาจะปล่อยให้มันเป็นความลับไปเลยก็ได้ ..หรือว่า?? คิดมาถึงตรงนี้ หญิงสาวถึงกับหันขวับไปมองหน้าคนที่กำลังขับรถอยู่เขากลัวเราหาพ่อใหม่ให้กับฟ้าใสเหรอ? นี่แหละมันคือสิ่งที่เธอคิด เขาคงกลัวว่าภาณุจะเข้ามาเป็นพ่อใหม่ของฟ้าใส ก็เลยหาเรื่องกีดกันแน่เลย"มีอะไร" ถึงแม้ใบหน้าหล่อนั้นจะมองตรงไป แต่ดินก็สัมผัสได้ว่าตอนนี้เธอกำลังมองเขาอยู่"เปล่า""แปลกคน"นั่งรถแบบเงียบๆ ไปได้สักพักก็เห็นว่าเขากำลังออกนอกเส้นทาง เพราะมันไม่ใช่ทางกลับบ้าน"ไม่ใช่ทางกลับบ้านนี่ นายจะไปไหน""พรุ่งนี้วันหยุด และวันนี้ก็เป็นวันเกิดฟ้าใส""นายหยุดแต่ฉันไม่ได้หยุดนี่" ถ้าแผนกไหนมีโอทีวันหยุดก็จะได้สองแรง เพราะพวกเธอไม่ได้ทำรายเดือนยังเป็นรายวันอยู่"เรื่องนั้นไม่ต้องไปสนใจ" เขาเป็นผู้จัดการทำได้ทุกอย่างอยู่แล้วที่จริงมีหลายบริษัทที่ติดต่อดินมาทำงานด้วย เพราะเขาได้เกียรตินิยมอันดับ 1 ถึงแม้ว่าชั่วโมงเรียนจะไม่พอ แต่คณะกรรมการของมหาวิทยาลัยก็ยังเลือกเ
"??" ทอรุ้งมองกลับไปทันทีที่ได้ยินเสียงเขาคุยกับลูก หญิงสาวไม่กล้าเดินเข้าไปหา เพราะกลัวเขาจะกลัวคนที่ทำงานรู้ว่าเธอเป็นแม่ของลูกชายหนุ่มพูดกับลูกเสร็จก็เงยหน้าขึ้น และก็มองไปทั่ว เพราะตอนนี้พนักงานที่ทำงานออฟฟิศกำลังทยอยกันจะออกไปทานข้าว หลายคนต่างก็หยุดมองเขากับลูกแบบเอ็นดู"อ้าว..คุณแม่น้องฟ้าใสนี่ครับ" สายตาคมมองมาหยุดอยู่ที่ทอรุ้ง ซึ่งเธอก็มองกลับไปเช่นกัน ดวงตากลมเปิดกว้างขึ้น แล้วมองซ้ายมองขวา เพราะไม่คิดว่าเขาจะกล้าพูดแบบนั้นต่อหน้าหลายคนที่กำลังมองเขากับลูกอยู่สิ่งที่ผู้จัดการดินพูดออกมา มันทำให้เป้าหมายการมองนั้นเปลี่ยนไป ทุกคนต่างก็มองมาที่ทอรุ้งไม่เว้นแม้แต่เลขาที่เพิ่งจะไล่เธอไปเสียงฟ้าใสงอแงขึ้น แล้วยื่นมือจะให้แม่อุ้ม ทอรุ้งรีบตรงเข้าไปหาลูก"หนูมาที่นี่ได้ยังไง นายพาลูกมาทำไม" หญิงสาวพูดเพียงแค่เบาๆ แต่สายตาของเธอมองเขาแบบหนักหน่วงมาก"ย่าไม่ค่อยสบาย ก็เลยไม่อยากให้แกอยู่ใกล้ ส่วนตากับยายกำลังกลับมา บอกว่ามาถึงจะมารับกลับไปด้วย" เขาพูดออกมาตรงนั้น และก็พูดด้วยน้ำเสียงที่ธรรมดา ไม่ได้กลัวว่าใครจะได้ยินเลยทอรุ้งไม่รู้จะพูดอะไรดี ถ้าบอกว่าแม่ไม่สบายเธอก็ไม่อยากให้ลูกอ
ดินมองตามแม่ของลูกออกไป ด้วยหัวใจที่ว้าเหว่ เมื่อรู้ว่าเธอกำลังเปิดใจให้ผู้ชายคนใหม่เข้ามาแทนที่ เขากลับมาช้าเกินไปใช่ไหมที่ดินจากไปเพื่ออยากสร้างอนาคต และอนาคตของเขากำลังไปได้สวย เพราะเขาจะต้องไปดูงานที่ต่างประเทศ บางครั้งอาจจะได้ทำที่นั่นเลย แต่เขาเลือกที่จะปฏิเสธ เพราะไม่อยากไปไกลครอบครัวมากเกินไป เขาจึงตัดสินใจกลับมา แต่ไม่คิดว่ามันจะช้าไป"ขาหนูถูกอะไรมาลูก"ขณะที่ดินกำลังคิดอะไรอยู่ในห้องก็ได้ยินเสียงทอรุ้งพูดกับลูกสาว ชายหนุ่มรีบออกมาดู"จะถูกอะไรล่ะก็ดื้อน่ะสิ อยากจะหัดเดิน และไม่อยากให้ย่าพยุงก็เลยล้ม""ไหนพ่อดูซิ"ฟ้าใสเห็นพ่อเดินมาก็รีบยื่นมือไปให้พ่ออุ้ม ทั้งๆ ที่ยังอยู่ในอ้อมกอดของแม่"หนูกลับบ้านกับแม่ก่อนลูกเดี๋ยวแม่ล้างแผลให้" ถึงแม้แผลจะเล็กน้อยแต่เธอก็ ประคบประหงมลูกมาก"เดี๋ยวพ่อพาไป" ชายหนุ่มเห็นลูกอยากจะมาหาตัวเองก็เลยอุ้มแล้วพาเดินมาที่บ้านของเธอ"วางลูกไว้ตรงนั้นแหละเดี๋ยวฉันทำเอง นายมีอะไรก็กลับไปทำเถอะ""ไม่มีอะไรแล้ว จะอยู่กับลูก""ไม่ได้""ทำไม กลัวใครเห็น..ที่นี่ไม่มีหัวหน้าคนนั้นสักหน่อย""ไม่ต้องดึงคนอื่นมาเกี่ยวข้องได้ไหม""แตะต้องไม่ได้เลยหรือไง""ใช่"
ใกล้เลิกงานวันเดียวกันนั้น วันที่พ่อเธอไปออกรถ>>{"อะไรนะ นายไปแคมป์ตั้งแต่เมื่อไร"} {"ฉันยังไม่ได้บอกเธอเหรอ สงสัยฉันลืม"} ตอนนี้ชนกันต์มาตั้งแคมป์ที่ต่างจังหวัด>>{"แล้วฉันจะกลับยังไงเนี่ยพ่อก็ไปออกรถแล้ว มอเตอร์ไซค์ก็ไม่ได้เอามาด้วย"}{"แล้วว..."} ชนกันต์อยากจะถามว่า แล้วพ่อของลูกล่ะวันนั้นยังเห็นขับรถตามหลังกันอยู่เลย ..แต่ทอรุ้งก็ตัดสายไปเสียก่อนพอถึงเวลาเลิกงานหญิงสาวก็ออกมายืนที่หน้าบริษัท ถ้ามีรถรับจ้างคงต้องได้จ้างให้เขาไปส่งแล้วล่ะ"ขึ้นรถ" ดินจอดรถแล้วก็เลื่อนกระจกลงตรงที่เธอนั่งอยู่ศาลาหน้าบริษัทหญิงสาวลุกขึ้นแต่เธอไม่ได้เดินมาหาเขา ทอรุ้งเดินไปที่รถอีกคัน"เพื่อนยังไม่มารับเหรอครับ" ภาณุรีบลงจากรถแล้วเดินอ้อมส่วนดินเห็นแบบนั้นก็ขับรถออกไปเลย เพราะคิดว่าเธอคงจะนัดกับภาณุให้ไปส่งที่บ้าน เขารู้สึกหน้าแตกแบบหมอไม่รับเย็บเลย"ใช่ค่ะเพื่อนไม่ว่าง" พูดกับภาณุแต่สายตาแอบมองตามรถคันที่เพิ่งขับออกไป"ผมไปส่งเองครับเชิญขึ้นรถเลย"ทอรุ้งไม่ปฏิเสธอีกแล้ว ไปกับภาณุยังดีกว่าไปกับเขา เพราะเธอจะเข้าใกล้เขาอีกไม่ได้ กลัวหัวใจตัวเองมากยิ่งกว่าสิ่งอื่นใดขับรถออกมาเกือบครึ่งชั่วโมงได้ ก
"ฉันไม่อยากรู้" หญิงสาวขยับออกห่าง เพราะตอนนี้เขาใกล้เธอเกินไปแล้ว"ห่างกันเป็นปีๆ ไม่คิดถึงกันบ้างเลยเหรอ""นายต้องการจะพูดอะไร" ทอรุ้งยอมรับว่า เขาหล่อขึ้นมาก ขนาดแต่ก่อนเขาไม่หล่อขนาดนี้เธอยังหลงแทบคลั่งตาย"ถ้าเธอไม่อยากรู้ว่าฉันกลับมาทำไม..ก็ไม่เป็นไร" เขาเห็นแล้วว่าตอนนี้เธอเนื้อหอมขนาดไหน และเธอคงจะมีใจให้ผู้ชายคนอื่นไปแล้ว"ถ้าลูกตื่นแล้ว เอาไปส่งด้วยแล้วกัน ลูกยังไม่อาบน้ำข้าวก็ยังไม่กิน" พูดจบประโยคหญิงสาวก็รีบออกมาจากห้องของเขา ถ้าตอนนี้ในท้องของเธอมีเด็กอีกคน คงต้องได้รีบผ่าออกอีกเป็นแน่ เพราะหัวใจเต้นแรงขนาดนี้หญิงสาวกลับมาถึงบ้านก็รีบเข้าไปในห้องนอน เธอเดินไปที่หน้าต่าง แล้วมองผ่านไปโดยที่ไม่เปิดไฟ เขายืนอยู่ตรงนั้นแถมมองมาที่บ้านของเธอ ทอรุ้งก็เลยค่อยๆ ขยับเข้ามาเพราะกลัวว่าเขาจะเห็นทั้งสองยืนมองกันผ่านความมืด อยู่แบบนั้นครู่หนึ่งก็มีรถ มาจอดที่หน้าบ้าน"แม่" ทอรุ้งรีบออกมาดูเพราะมันค่ำมืดมากแล้ว "ทำไมไปตลาดนานจังล่ะคะแม่""แม่กับน้าพรแวะไปดูพ่อที่อู่ซ่อมรถ" และรถของพ่อเธอก็วิ่งมาจอด"รถเป็นยังไงบ้างคะพ่อ""หมดไปสองหมื่น""ทำไมซ่อมแพงจังเลย""คงต้องได้ซ่อมแบบนี้ไปเรื่
@มหาวิทยาลัยชื่อดังในตัวจังหวัด"ทำไม?? มันดีกว่าเราตรงไหน!!""ดิน! อย่ามางี่เง่าสิ จบก็คือจบ""ทำไมเธอถึงไม่มีเยื่อใยเลย เราคบกันมากี่ปีแล้ว มันเข้ามาแค่ไม่กี่วัน""สิ่งหนึ่งที่ฉันเสียใจ คือหลงคบกับนายมาหลายปีนี่แหละ" หว่าหวา..เธอมีดีกรีเป็นถึงดาวคณะ แต่ไปไม่ถึงฝั่งฝัน คว้าดาวมหาวิทยาลัยมาครองไม่ได้ และความสวยของเธอก็มีมากอยู่แล้วถึงเป็นดาวคณะได้ และความสวยนั้นมันก็ทำให้ดินหลงใหลตั้งแต่ก้าวเข้ามาในมหาวิทยาลัยแห่งนี้ เขาตามจีบหว่าหวาจนได้กุมหัวใจของเธอมาครอง แต่พอขึ้นปีสุดท้าย ลูกชายของเจ้าของมหาวิทยาลัย ได้เข้ามารับช่วงต่อจากพ่อ หว่าหวาก็เริ่มเปลี่ยนไปส่วนดิน..เขามีดีกรีเป็นถึงเดือนมหาวิทยาลัย ความหล่อของเขากินขาดทุกคน ถ้าไม่งั้นคงไม่คบกับหว่าหวามาได้นานขนาดนี้ และเรื่องการเรียนของเขา ปีสุดท้ายคิดว่าจะคว้าเกียรตินิยมอันดับ 1 มาครองให้ได้ ถ้าไม่เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นมาก่อน.."จะแดกให้ตายเลยหรือไง""มึงเป็นแม่กูเหรอถึงมายุ่งกับชีวิตของกูนักหนา จะไปตายที่ไหนก็ปายยย""ถ้ากูเป็นแม่มึงกูคงจะเอาขี้เถ้ายัดปากมึงตั้งแต่โผล่หัวออกมาแล้วล่ะ""คิดว่าเป็นผู้หญิงกูไม่กล้าเตะหรือไงวะ!!""ก่อนที่มึงจ...
ความคิดเห็น