เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 8
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-15 13:21:39
บทที่เกี่ยวข้อง
คนเสเพล บทที่ 9
ชายหนุ่มร่างสูงได้แต่นั่งมองหญิงสาวที่กำลังสวมใส่เสื้อผ้าของเธอกลับคืน พอใส่เสร็จทอรุ้งก็ออกจากห้องนั้นมาโดยที่ไม่หันกลับไปมองคนที่เอาแต่จ้องมองเลย และเขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาด้วย"โอ๊ย" ออกมาข้างนอกหญิงสาวถึงได้แสดงอาการความเจ็บปวด เพราะเธอไม่อยากทำให้เขาเห็นสายๆ ของวันต่อมา"โอ๊ยเจ็บ" หญิงสาวรีบลุกขึ้นเพราะตอนนี้มันสายมากแล้ว จนลืมไปว่าเมื่อคืนนี้เกิดอะไรขึ้นกับตัวเองบ้าง แต่ร่องรอยความเจ็บปวดมันยังคงเหลือเพื่อตอกย้ำให้เธอไม่ลืมทอรุ้งเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกายอีกครั้ง เมื่อคืนนี้กลับมาถึงบ้าน เธอก็ล้างคราบที่เขาทิ้งไว้บนเรือนร่างออกไปทีหนึ่งแล้ว ..พอจัดการกับตัวเองเสร็จ เธอก็ขับมอเตอร์ไซค์ออกจากหมู่บ้าน เพื่อที่จะไปร้านขายยา"รุ้ง" ร้านขายยาที่มีอยู่ร้านเดียวในตัวตำบล พอจอดรถก็เจอเพื่อนที่อยู่หมู่บ้านเดียวกัน"ไหม""แกมาซื้อยาเหรอ""เออ..อืม""จะเอายาอะไรล่ะ" ว่าแล้วแพรไหมก็เดินเข้าไปในร้านยา"แกทำงานที่นี่เหรอ""ทำได้อาทิตย์หนึ่งแล้วแหละ แล้วแกจะเอายาอะไร" ที่แพรไหมถามแบบนี้เพราะจะไปตามเจ้าของร้านได้ถูก เธอทำงานเป็นแค่คนทำความสะอาดและจัดเรียงยาช่วย"รู้สึกปวดหัว" ในใจทอรุ้งคิดว่าจะทำ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-15คนเสเพล บทที่ 10
"นายถอยไปเดี๋ยวนี้เลยนะ!" พอหญิงสาวแกะมือเขาออกได้ เธอกำลังจะตรงมาที่ประตูแต่ถูกคนร่างสูงตามมายืนขวางไว้ก่อน"ยังไม่บอกเลยว่ามาเคาะห้องทำไม"ทอรุ้งหายใจเข้าลึกๆ แล้วค่อยๆ ผ่อนมันออกมาแบบช้าๆ เพราะแค่ยอมเป็นของเขาแบบง่ายๆ มันก็น่าอายมากพออยู่แล้ว นี่ยังจะมาขอให้เขาทำอะไรแบบนี้อีก"ไปซื้อยาคุมให้หน่อย" แต่ก็คงเหลือแค่วิธีนี้วิธีเดียว เพราะจะวานคนอื่นทำเรื่องแบบนี้คงไม่ได้นอกจากเจ้าตัว"ยาคุม?" เขาลืมไปเลย "เธอยังไม่ได้กินยาเหรอ""ฉันจะเอาที่ไหนมากิน""แย่แล้ว..แล้วจะทันไหมเนี่ย" ดินรีบออกมาที่รถ เขาชั่งใจอยู่ว่าตอนนี้จะมีร้านยาที่ไหนเปิดไหมสองชั่วโมงผ่านไป.. และตอนนี้ก็ดึกมากแล้วพอมาถึงเขาก็รีบเข้าไปในบ้านของตัวเอง เพราะคิดว่าเธอยังรออยู่ แต่พอไม่เจอชายหนุ่มก็รีบออกมา"รุ้ง..รุ้ง.." เสียงดินตะโกนอยู่นอกรั้ว ตรงห้องของเธอพอดี เพราะเขารู้ว่าห้องเธออยู่ตรงไหนแกร็ก! ทอรุ้งได้ยินเสียงก็เปิดหน้าต่างออกมา แล้วเอานิ้วชี้แตะริมฝีปาก เพราะกลัวพ่อกับแม่จะได้ยิน"ร้านยาปิดหมดแล้ว""ทำไมไม่ไปในจังหวัด""ก็ไปมาแล้วนี่ไง""แล้วทำไงดี""จะทำไงได้ก็ตัวเองทำไมถึงไม่บอกตั้งแต่ตอนกลางวัน""ก็ฉันคิดว่าจะ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-15คนเสเพล บทที่ 11
"ทำไมจะไม่มีใครสั่งสอน แต่ฉันไม่จำเอง ขอโทษแล้วกัน ที่ไปละลาบละล้วงของของนายแบบนี้" โมโหเป็นแค่เขาคนเดียวหรือไง คนบ้าอะไรเจ็บแล้วไม่จำ เขาไม่รักตัวเองแล้วยังจะเก็บเขาไว้ทำไม!แต่ยังไงเขาก็เคยรักกัน ส่วนเธอเป็นได้แค่เพื่อนคนข้างบ้าน มีความสำคัญอะไรกับเขานักหนา"ได้เบอร์ไหมลูก..อ้าวร้องไห้ทำไม" เดือนได้แต่ถามลูกสาวที่เช็ดน้ำตาวิ่งเข้าห้องไป"ใครเป็นอะไร" พอคมสันต์ได้ยินภรรยาพูดว่าลูกสาวร้องไห้ก็รีบออกมาดู"สงสัยจะทะเลาะกันอีกนั่นล่ะพ่อ" บ่อยครั้งที่เดือนเห็นลูกสาวร้องไห้เพราะดิน แต่ก็คิดว่าเด็กคงจะทะเลาะกันหลายวันต่อมา.. จากวันนั้นวันที่ทั้งสองคนมีอะไรกันก็ร่วมสัปดาห์แล้ววันนี้พ่อกับแม่ของเธอ ก็ต้องได้ไปออกรถอีก รถปิคอัพของพ่อนำไปจอดไว้ที่บริษัท แล้วไปขับรถส่งของของบริษัท ต่อไปที่ต่างจังหวัด ถ้าส่งของแถวภาคกลางก็จะค้างคืนหนึ่ง แต่ถ้าไกลกว่านั้น อาจจะ 2-3 คืน เพราะของในรถเยอะมากต้องรอให้เขาลงของจนเสร็จก่อนถึงเอารถออกมาได้"จะไปตลาด อยากได้อะไรไหม" เสียงที่คุ้นหูตะโกนลอดช่องหน้าต่างเข้ามา"ไม่" ทอรุ้งตอบออกไปโดยไม่เปิดหน้าต่าง ตั้งแต่วันที่ถูกเขาต่อว่า เธอไม่โผล่หน้าออกมาให้เขาเห็นเลย"
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-15คนเสเพล บทที่ 12
"เจ็บ..เอาออกไปนะ!" ทอรุ้งหมายถึงให้เขาเอาสิ่งแปลกปลอมที่ฝังอยู่ในร่างกายของเธอออกไป"ใจเย็นก่อนสิ มันเสียวรู้ไหม""ไอ้บ้าดิน!" หญิงสาวไม่รู้ว่าเวลาเขามีอะไรกับแฟนเก่าชอบพูดโจ่งแจ้งเหมือนที่มีกับเธอไหม แต่เธอไม่ชอบเลยที่เขาพูดอะไรแบบนี้"จะอายทำไม เรื่องธรรมดาของมนุษย์" ทั้งสองโตมาด้วยกันก็เลยดูกันออกง่าย"ออกไปจากบ้านกูเดี๋ยวนี้เลยนะ""ขาอ่อนขนาดนี้ เดินไม่ไหวหรอก เดี๋ยวจะออกไปก่อนสว่างแล้วกัน" ว่าแล้วคนร่างหนาก็ทิ้งตัวลงนอนข้างๆทอรุ้งยืนมองชายร่างสูงที่นอนหันหลังให้ ตกลงเขาคิดยังไงกับเธอกันแน่ คงเห็นเธอเป็นแค่ที่ระบายความใคร่ เวลาอยากปลดปล่อยล่ะสิหญิงสาวเข้าไปล้างคราบที่เขาทิ้งไว้ ให้ออกจากร่างกาย แล้วก็กลับเข้ามานอน02 : 45 น. "อื้ออ" ทอรุ้งรู้สึกตัวอีกครั้งเหมือนมีอะไร สัมผัสกับช่วงล่างของเธอ หญิงสาวเปิดตากว้างขึ้น แล้วมองต่ำลงไปที่หว่างขา "นายทำอะไร!""ตื่นเร็วจังว่าจะลักหลับสักหน่อย" ทีแรกดินกำลังจะย่องออกจากบ้าน แต่พอเห็นท่านอนของเธอแล้ว ไอ้เจ้าน้องชายมันก็แข็งตัวขึ้นมาอีก"อ๊อยย หยุดเดี๋ยวนี้นะไอ้ดิน""ตกลงจะให้หยุดหรือว่าให้ทำต่อ ทำไมเด้งรับลิ้นล่ะ""ไอ้บ้า!" หญิงสาวกำลังจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-15คนเสเพล บทที่ 13
ไปกินเหล้ากับเพื่อนอย่างนั้นเหรอ ไปกับเพื่อนหรือไปกับใครกันแน่ เรามีสิทธิ์น้อยใจให้เขาได้ไหมเนี่ย แล้วทุกวันนี้เราเป็นอะไรสำหรับเขาหญิงสาวเดินกลับมาทิ้งตัวลงนอนที่เตียง นอนอยู่แบบนั้นเพียงไม่นานก็ลุกขึ้นแล้วเดินมาส่องดูอีกครั้ง เพราะได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซค์ แต่ก็เป็นแค่รถของคนที่ขับผ่านไปเขาไม่กินเหล้ามาเป็นอาทิตย์แล้วทำไมถึงกลับไปกินอีก หรือยังคิดถึงผู้หญิงคนนั้นอยู่ ..นอนคิดอยู่แบบนั้นจนเผลอหลับไป มาสะดุ้งตื่นอีกทีเมื่อได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซค์จอดที่ใกล้บ้าน"เพิ่งมาเหรอ กี่ทุ่มกี่ยามแล้วเนี่ย" หญิงสาวมองไปดูนาฬิกา "เที่ยงคืนกว่าแล้วเหรอ" ทอรุ้งออกมาเปิดประตูหน้าบ้านเพื่อจะถามว่าทำไมถึงกลับดึกจัง แต่พอมองไปก็เห็นว่าเขาไม่ได้มาคนเดียว"เมื่อกี้กูตกใจหมดเลย" เพื่อนที่มาด้วยพูดขึ้นเมื่อเดินเข้ามาในบ้าน"ตกใจอะไรของมึง""ก็ป้านั่นน่ะสิ อยู่ดีๆ ก็โผล่หัวขึ้นมาจากรั้วบ้าน"ได้ยินแบบนั้น ดินก็รีบมองส่องออกไปดู ก็เป็นอย่างที่คิดไว้ ทอรุ้งยังยืนมองมา"ดูนางจะเป็นห่วงมึงมากเลยนะ ดึกขนาดนี้ยังแหกขี้ตาตื่นขึ้นมาดู""มึงจะอะไรนักหนา ไหนบอกว่าจะมานอนค้างที่นี่ ถ้าไม่นอนก็กลับบ้านไป""นอนสิวะ ถ้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-15คนเสเพล บทที่ 14
"อย่าบอกนะว่าแกจะมาตามไอ้ดินถึงที่นี่""ไม่ได้มาตามสักหน่อย ก็บอกแล้วไงอยากจะมาเที่ยวคาราโอเกะบ้าง" ว่าแล้วทอรุ้งก็รีบเข้าไป จนแพรไหมวิ่งตามแทบจะไม่ทัน"มานั่งโต๊ะนี้ดีกว่า" แพรไหมคว้ามือเพื่อนให้มาหาโต๊ะว่าง เพราะเห็นว่าเพื่อนเอาแต่กวาดมองไปทั่วร้านทอรุ้งก็เลยยอมเดินไปนั่งกับเพื่อน แต่สายตาของเธอก็ยังคงมองหา.. จนมองไปเจอผู้ชายที่เคยไปบ้านของดิน"แกรู้จักเหรอ" แพรไหมถามเพราะเห็นว่าเพื่อนมองเหมือนรู้จัก"อืม" และทันใดนั้นดินก็เดินออกมาจากห้องน้ำ แล้วก็ไปนั่งร่วมโต๊ะกับผู้ชายคนนั้น เพียงไม่นานผู้หญิงที่อยู่ในคาราโอเกะก็เดินมานั่งด้วย"รุ้ง" แพรไหมดึงแขนเพื่อนไว้ก่อนที่จะลุกออกจากโต๊ะ "แกอย่าทำแบบนี้ ยิ่งแกทำเขาก็ยิ่งไม่เห็นค่า""แกรู้?"แค่นี้แพรไหมก็พอจะเดาออกแล้ว เพราะรู้ดีว่าเพื่อนแอบหลงรักผู้ชายคนนี้ตั้งแต่เริ่มรักเป็นแล้ว"กูเมาจนตาลายเลยเหรอวะ" คนที่พูดก็คือกอล์ฟ เพราะจังหวะที่ทอรุ้งลุกขึ้นกอล์ฟก็มองมาพอดี"ตาฝาดเรื่องอะไรของมึง""ก็ป้าข้างบ้านมึงน่ะสิ" กอล์ฟยังมีท่าทางขยี้ตาแล้วมองใหม่อีกครั้ง ..จนดินต้องได้มองตามสายตาของเพื่อนไป"??""นางคงมี GPS ติดตามตัวมึงแน่เลยว่ะ" และทันใด
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-15คนเสเพล บทที่ 15
เย็นวันเดียวกัน "แล้วมึงจะรีบไปทำไมนักหนา""รีบสิวะกูกลัวมึงเปลี่ยนใจไม่ไปไง" กอล์ฟพยายามที่จะชวนดินออกจากบ้านให้เร็วที่สุด เพราะเขาต้องได้กลับมารับใครบางคนอีกรอบ"กูบอกว่าจะไปกูก็ต้องไปสิ" ที่จริงดินไม่ค่อยอยากจะไปถ้าเพื่อนไม่คะยั้นคะยอ เพราะเขาไม่อยากจะไปเจอบรรยากาศเดิมๆ แต่ก่อนเคยไปเที่ยวเป็นกลุ่มแบบนี้เมื่อมีหญิงคนรักอยู่ด้วย แต่ถ้าไปกลัวว่าจะคิดถึงเธอขึ้นมา"เอารถไปคนละคันดีแล้ว""จะเอาไปทำไมคนละคันไหนมึงบอกจะกลับมานอนบ้านกูด้วยไง""เออน่ากูมีเรื่องต้องใช้รถ"ดินก็เลยยอมเอารถตัวเองไป เพราะขี้เกียจพูดมากทั้งสองขับรถออกมาแล้วตรงเข้าในตัวเมือง เพราะมีนัดกันอยู่ที่สถานบันเทิง ซึ่งเป็นที่เที่ยวประจำเมื่อตอนเขาเรียนอยู่ใช้เวลาขับรถอยู่พอสมควรก็เข้ามาถึง"พวกมึงไม่เคยเที่ยวกันหรือไงทำไมมาแต่หัววันจัง""ก็พวกกูตื่นเต้นไงที่จะได้เจอมึง" เพื่อนในกลุ่มมีทั้งหมดนับสิบคนได้ และคนไหนที่มีแฟนก็จะพกมาด้วย"แล้วใครเป็นสปอนเซอร์วะ""ช่วยกันออกสิวะ"ฐานะทางครอบครัวของพวกเขา ไม่ได้ร่ำรวยอะไร บางคนต้องได้ทำงานพิเศษ เพื่อแบ่งเบาภาระของพ่อแม่ ส่วนดินคิดว่าจะตั้งใจเรียนให้จบ แล้วค่อยหางานทำทีเดียว แต
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-15คนเสเพล บทที่ 16
"ดินจะไปไหน" หว่าหวารีบลุกขึ้น เมื่อเห็นว่าดินลุกขึ้นแล้วเดินมาที่ประตูที่หว่าหวากลับมา..เพราะพยายาม ที่จะเข้าหาอาทิตย์แล้ว ..แต่ทางผู้ชายดูเหมือนจะไม่คิดอะไรด้วย ที่อาทิตย์มองคงเพราะเห็นว่าเธอสวย แต่ความสัมพันธ์ก็ไม่ได้คืบหน้าไปไหนเลย หว่าหวาก็เลยคิดว่าจะเหยียบเรือสองแคม เพราะถ้าอาทิตย์ไม่เล่นด้วยเธอก็คงจะกลับมาหาดินแต่ดินไม่ได้หันกลับไปมองเลย เขาออกจากห้องนั้นมาโดยที่ไม่ได้บอกใคร และเพื่อนก็คิดว่าเขาคงจะไปเข้าห้องน้ำ"จะไปไหน" ดินรู้ดีว่าเธอคงไม่ไปเข้าห้องน้ำแน่ ชายหนุ่มออกมาแล้วเดินไปด้านหน้า เพราะคิดว่าเธอคงจะหาทางกลับบ้าน"ไอ้ดิน?!" คนที่หันกลับมามองกลับเป็นชนกันต์ "มึงก็อยู่ที่นี่ด้วยเหรอ..หรือว่า?" ชนกันต์หันมองดูผู้หญิงที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตาอยู่ข้างๆ ..และรู้ได้ในทันทีว่าเรื่องที่เธอเสียใจคงเพราะถูกพวกเพื่อนๆ ของดินเยาะเย้ยเรื่องการแต่งตัวแน่ไม่ใช่ว่าชนกันต์จะไม่รู้ว่าที่นี่เป็นที่เที่ยวประจำของกลุ่มดิน เพราะแต่ก่อนเขามาเที่ยวกับสาวๆ ก็เคยเจอกลุ่มนี้อยู่บ้าง"เราไปกันเถอะกันต์" จากที่เดินใครเดินมัน มือเรียวก็ได้ยื่นไปคว้าแขนของชนกันต์ให้รีบออกมาจากที่นั่นที่จริงคืนนี้ชนกันต
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-15
บทล่าสุด
คนเสเพล ตอนพิเศษ 2
คนเสเพล [ ตอนพิเศษ 2 ]"เราไม่ได้ไปเยี่ยมคุณป้าร้านเย็นตาโฟนานเลยนะ""หือ??" ดินซึ่งกำลังเคลิ้มใกล้จะหลับ เพราะตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว และฟ้าใสก็นอนหลับไปแล้วด้วย วันนี้ฟ้าใสอ้อนอยากจะนอนกับพ่อและแม่ ทอรุ้งก็เลยให้ลูกสาวนอนกลาง"ตกใจอะไร เดี๋ยวลูกก็ตื่นหรอก" ทอรุ้งตบสะโพกฟ้าใสเบาๆ เพื่อกล่อมให้นอนต่อเช้าวันต่อมา.."ฝากฟ้าใสด้วยนะครับแม่""ได้จ้า..แล้วนี่จะไปไหนกันทำไมรุ้งถึงไปด้วยล่ะ" เดือนถามลูกเขย เพราะวันนี้เขาให้ทอรุ้งเปลี่ยนเสื้อผ้าออกไปพร้อมกัน"มีธุระครับ เลยจะพาไปด้วย""รุ้งก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะว่าดินจะพาไปไหน เดี๋ยวตอนเย็นแม่กลับมานะจ๊ะฟ้าใส" หญิงสาวพูดพร้อมกับหอมแก้มลูกสาวเบาๆนั่งรถมาด้วยกันทั้งสองก็ไม่ค่อยได้คุยอะไรกันเลย และเธอก็ไม่รู้ว่าเขาจะพาไปที่ไหน พอมาถึงบริษัท ทอรุ้งทำได้แค่เดินตามเขาไปที่ห้องทำงาน"นั่งรออยู่นี่ เดี๋ยวเราประชุมเสร็จจะพาออกไปข้างนอก" ชายหนุ่มพาเธอไปนั่งลงที่โซฟารับแขก แล้วก็เดินกลับมาหยิบเอกสารเพื่อที่จะเข้าห้องประชุม"ทำเป็นลับลมคมในไปได้" หญิงสาวได้แต่พูดพึมพำเพราะตอนนี้เขาออกจากห้องไปแล้วสองชั่วโมงผ่านไป.."ตอนบ่ายผมถึงจะเข้ามานะ" ประตูห้องทำงานถูกเ
คนเสเพล ตอนพิเศษ 1
คนเสเพล [ ตอนพิเศษ 1 ]หลายวันต่อมา..ชนกันต์เพิ่งจะพาภรรยากลับมาถึงบ้านมาถึงได้เพียงไม่นาน ก็มีคนมาตามบอกว่าแม่ของแพรไหมมาขอพบ แน่นอนว่าเขาไม่ปล่อยให้เธอไปพบแม่แค่คนเดียวแน่"ไหม.. แม่มีเรื่องอยากจะคุยด้วย" ใบหน้าของแม่แสดงอาการออกมาให้เห็นชัดมากว่าเป็นกังวล"แม่มีอะไรอยากจะคุยกับฉันเหรอ""ไหมช่วยแม่หน่อยนะลูก" หญิงวัยกลางคนเอื้อมมือไปกุมมือของลูกสาวไว้ เพื่อสื่อให้รู้ว่านางต้องการความช่วยเหลือจริงๆ "ตอนนี้พี่มีเรื่อง.."หึ..แพรไหมยกยิ้มมุมปากแบบรู้ทัน เป็นแบบที่เธอคิดไว้จริงๆ เห็นแค่แววตาของแม่ก็รู้แล้วว่าเรื่องที่แม่มาคงมีแค่เรื่องเดียวเท่านั้น "แล้วไงคะแม่ แม่พูดเหมือนกับว่าลูกชายของแม่ไม่เคยมีเรื่องกับใครอย่างนั้นแหละ""ไหม""พี่ธงโตแล้วนะแม่ ปล่อยให้เขาแก้ไขปัญหาที่ก่อขึ้นมาด้วยตัวเองบ้างเถอะ มีเรื่องทีไรแม่ต้องให้ฉันเป็นคนตามแก้ไขให้ทุกครั้ง แทนที่แม่จะเป็นห่วงฉันที่เป็นลูกสาว แต่แม่กลับเป็นห่วง.." หญิงสาวพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้มันไหลแล้ว เพราะเธออายสามีที่เอาแต่ยืนมองอยู่ ถึงแม้จะรู้ว่าเขามองด้วยความเป็นห่วงแต่ก็ยังอายอยู่ดี"แม่ขอร้องหนูเป็นครั้งสุดท้ายนะลูก ต่อจากนี้ไปแม่จะไ
คนเสเพล บทที่ 79 ตอนจบ
"เซอร์ไพรส์""????""ทำไมเห็นพวกกูแล้วมึงดูไม่ดีใจเลยวะ"ชนกันต์ยังไม่ได้พูดอะไรกับกลุ่มเพื่อนก็รีบหันไปรูดซิปปิดเต็นท์ไว้ก่อนโชคดีก่อนออกมาเขาได้เอาผ้าห่มคลุมร่างของเธอไว้แล้ว เพราะตอนนี้เธอยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้า"พวกมึงตามกูมาถูกได้ยังไงวะ" ชายหนุ่มถามขึ้นพร้อมกับกวาดสายตามองไปที่เพื่อนทั้งสี่"มึงคิดว่าจะแอบมาเที่ยวคนเดียวได้หรือไง ทำไมถึงมาไม่ชวนพวกกูเลยวะ""กูมาคนเดียวที่ไหน มากับแพรต่างหาก""มึงพูดเหมือนกับว่าพวกกูไม่เคยมากับน้องแพรอย่างนั้นแหละ""เออกูยอมแพ้พวกมึงก็ได้ หาที่กางเต็นท์เองแล้วกัน""จะหาทำไมให้ยาก ก็กางมันข้างๆ นี่แหละ" ว่าแล้วพวกเพื่อนๆ ทั้งสี่คนก็ลงมือจัดการกับข้าวของที่เพิ่งจะขนลงมาจากรถมอเตอร์ไซค์พอมีเสียงกุกกักอยู่ด้านนอก คนที่นอนหลับก็ได้ตื่นขึ้นมา ..แพรไหมรีบใส่เสื้อผ้าแล้วก็ออกมาจากเต็นท์"พวกคุณมาได้ยังไงคะ" หญิงสาวแปลกใจที่ออกมาแล้วเห็นเพื่อนทั้งสี่คนของเขาครบก๊วนเลย"ตามกลิ่นมันมาครับ""จริงเหรอคะ??" ดวงตางามตวัดมองไปที่ผู้เป็นสามี"ไม่ใช่กลิ่นแบบนั้นครับ" ทั้งสี่ถึงกับขำที่เธอเชื่อเรื่องกลิ่น"มึงก็พูดให้เคลียร์หน่อยสิวะ" มนตรีเอ่ยขึ้นแล้วก็ถือโอกาสอธิบ
คนเสเพล บทที่ 78
พอทานข้าวเสร็จทั้งสองก็นั่งเล่นอยู่ที่หน้าเต็นท์ต่ออีกนานพอสมควร เพราะเขาอยากให้เธอดื่มด่ำกับบรรยากาศในยามค่ำคืน"หนาวแล้วเข้าไปข้างในกันดีกว่า" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับมองต่ำลงไปดูหญิงสาวที่นั่งอยู่บนตัก โดยมือหนาโอบกอดร่างของเธอไว้"จะหนาวได้ยังไงนายกอดแน่นขนาดนี้""อึดอัดเหรอ" ได้ยินเธอบอกว่าเขากอดแน่นชายหนุ่มก็รีบปล่อยมือออก แต่เธอกลับคว้าแขนของเขาให้กลับมากอดไว้เหมือนเดิม"ยังไม่ได้บอกว่าอึดอัดสักหน่อย" แพรใหมแนบใบหน้าลงไปแผ่นอกกว้างของผู้เป็นสามี"เข้าไปอ้อนในเต็นท์ต่อดีกว่า" ไอ้นั่นมันแข็งไม่รู้จะแข็งยังไงแล้ว แต่ติดที่อยากให้เธอชมวิวนานๆ หน่อย"นายง่วงแล้วเหรอ""ไม่ได้ง่วงแต่..." สายตามองต่ำลงไปดูความแข็งแกร่งของตัวเองที่มันดันกางเกงออกมา"กันต์" หญิงสาวตะคอกสามีเสียงแผ่วเบาแบบไม่จริงจังนัก"ทนไม่ไหวแล้วนะ!" ชนกันต์พูดพร้อมกับลุกขึ้นกำลังจะอุ้ม แต่ถูกแพรไหมต่อว่า เพราะทั้งสองไม่ได้อยู่สถานที่ลับตาคนหญิงสาวเดินเข้ามาในเต็นท์ ..เต็นท์อันนี้เป็นเต็นท์ขนาดใหญ่ ถ้าให้นอนจริงๆ คงได้ 5-6 คน และมีที่นอนแบบเป่าลม โดยไม่ต้องนอนกับพื้นเหมือนที่เขามากับพวกเพื่อนๆ"เต็นท์แบบนี้ดีจังเลยนะ""ถ้า
คนเสเพล บทที่ 77
"กลับบ้านเรา" มือหนาเอื้อมไปกุมมือของเธอไว้ "อย่าเสียน้ำตากับอะไรแบบนี้อีก" มืออีกข้างเขายื่นไปซับน้ำตาให้ เพราะเขาได้ยินทุกคำที่เธอคุยกับครอบครัว ที่จริงชนกันต์เกือบจะอดทนฟังต่อไม่ได้ แต่เขาต้องรู้ให้ลึกกว่านี้ เพราะถ้าถามเธอคงไม่บอกความจริงแน่"มันไม่ใช่แบบที่น้องเขยเห็นนะ น้องสาวของพี่มันมารยา"พั๊วะ!! ชนกันต์ไม่พูดพร่ำทำเพลง เขาหันกลับมาแล้วกำหมัดแน่ๆ ชกเข้าใบหน้าพี่ชายของเธออย่างแรง "เลว""แม่!!" ธงซึ่งตอนนี้ล้มคว่ำลงไปกองกับพื้น รีบตะเกียดตะกายเข้าไปหาแม่ เพราะกลัวว่าจะถูกซ้ำอีก"ไหมฟังแม่ก่อนสิลูก""แม่มันชกผมนะ! แม่ยังจะไปพูดกับมันอีกเหรอ""เจ็บไหมลูก" พอเห็นเลือดที่มุมปากของลูกชาย จากที่กำลังจะรั้งลูกสาวไว้ นางก็เลยนั่งยองๆลงกับพื้น เพื่อซับเลือดให้กับลูกชายก่อน"เจ็บสิแม่ โอ๊ยย""ไม่ต้องไปมอง" ชนกันต์พูดพร้อมกับจูงมือเธอแล้วเดินออกมาจนถึงมอเตอร์ไซค์ "ขึ้นรถ" กุญแจยังคาอยู่กับรถ พอสตาร์ทเขาก็หันมาบอกให้เธอขึ้นที่จริงเขาเดินตามหลังรถของเธอมาจนถึงบ้านหลังนี้ ถ้าขับรถ..เขาคงไม่เห็นอะไรแบบนี้เพราะพวกนั้นคงจะรู้ตัวก่อน"นายตามฉันไปทำไม" หญิงสาวก้าวลงจากรถเมื่อถึงบ้านของเขา"ถ้าไม
คนเสเพล บทที่ 76
"ยังไม่มีใครพูดอะไรหรอก""ยังไม่มีใครพูด??" เพราะคำตอบของเขามันดูแปลกๆ เธอก็เลยสงสัย"ใช่ยังไม่มีใครกล้าตอบเราเรื่องเงินห้าล้าน""นายถามเรื่องเงินเหรอ""มีอะไรหรือเปล่า" ชายหนุ่มคิดว่าหรือเธอไม่อยากจะให้เขาพูดเรื่องเงินสินสอดกับครอบครัวของเธอ"ฉันถามว่า นายถามแม่เรื่องเงินเหรอ""ไม่ได้ถามแม่ แต่ถามพี่ชาย""แล้วเขาว่ายังไง""พี่ชายยังไม่ตอบแม่ก็ออกมาก่อน"หึ.. ขนาดเรื่องเงินค่าตัวของเธอแม่ยังปกป้องพี่ชายเลย "ทีหลังนายไม่ต้องไปตามฉันบ้านหลังนั้นหรอก" ความกตัญญูที่มีให้มันไม่สามารถทำให้แม่รักเธอได้เลยเหรอ"ยังงอนเราเรื่องนั้นอยู่เหรอ" เห็นดวงตาของเธอมีน้ำตาคลอออกมาเขาก็เริ่มใจไม่ดี"อืม" ถึงแม้ว่าเธอจะคิดมากเรื่องครอบครัว แต่กับเรื่องของเขาเธอก็ยังไม่ลืมใครจะไม่โกรธไม่งอนล่ะเล่นเอาเรื่องบนเตียงกับผู้หญิงคนอื่นมาพูด ถึงแม้ว่าจะเผลอพูดก็ตามที"หึงเหรอ" เห็นท่าทางของเธอแบบนี้ แอบดีใจที่ตัวเองเผลอพูด จะได้รู้ความในใจของเธอด้วย"ไม่รู้ แต่ไม่อยากได้ยินนายพูดถึงผู้หญิงคนอื่น""ไอ้ดิน! มึงจะมาเอาลูกมึงไหม!!" จะง้อเมียก็ง้อไม่ถนัด เพราะตอนนี้มีดวงตากลมโตใสแป๋วของเด็กน้อย มองจ้องพวกเขาทั้งสองอยู
คนเสเพล บทที่ 75
"แต่คนที่คุณกำลังพูดถึงคือน้องสาวของคุณนะครับ""น้องสาวก็น้องสาวสิ คนที่ได้ดีแล้วลืมบุญคุณแม่กับพี่ชายที่เลี้ยงดูมา""ผมขอถามอีกข้อได้ไหมครับ""สำหรับน้องเขยแล้วจะถามเป็นร้อยข้อก็ได้ พี่คนนี้พร้อมที่จะตอบ""เงินห้าล้านไปไหนครับ""เออ..""ธง.. ไหนบอกว่าจะออกไปซื้อกับข้าวไงลูก""ผมลืมเลยครับแม่..กำลังคุยกับน้องเขยอยู่ครับ" ได้โอกาสที่จะเลี่ยงพูดเรื่องเงินห้าล้านบาทพอดี"อ้าวเหรอ กันต์มาตั้งแต่ตอนไหนลูก""สวัสดีครับคุณแม่""ไหว้พระเถอะจ้า""ถ้างั้นแม่คุยกับน้องเขยต่อเลยนะครับ เดี๋ยวผมไปซื้อกับข้าวให้" พี่ชายรีบชิ่งหนี เพราะไม่รู้จะตอบเรื่องเงินนั้นยังไงดี"เข้ามาคุยกันข้างในก่อนสิกันต์""ไม่หรอกครับ..ผมแค่มา""มาอะไรเหรอลูก" แม่ถามขึ้นเมื่อเห็นลูกเขยไม่พูดต่อ"มาเยี่ยมคุณแม่ครับ เห็นว่าคุณแม่สบายดีถ้างั้นผมขอลานะครับ" ชายหนุ่มรีบกล่าวลาเพราะเขารู้แล้วว่าถ้าแพรไหมไม่อยู่ที่นี่คงไปหาทอรุ้งชนกันต์ก็เลยขับรถมาที่บ้านทอรุ้งทันที และก็เป็นอย่างที่คิดไว้ เพราะรถแพรไหมจอดอยู่ที่หน้าบ้าน"หยอกหลานอยู่ในห้องโน่น" ทอรุ้งเห็นชนกันต์มาก็รู้แล้วว่าคงมาตามหาเมีย"แล้วพ่อกับแม่ล่ะ" เขาถามหาพ่อกับแม่ของ
คนเสเพล บทที่ 74
"ที่นายพูดมาหมายความว่ายังไง" แพรไหมได้ยินสิ่งที่เขาพูดชัดเลย แต่ที่เขาพูดมามันยังไม่ตรงตัวเท่าไร"แล้วที่เธอพูดหมายความว่ายังไงล่ะ" "ก็หมายความว่านายไม่ได้รักฉันไง""ฉันก็บอกไปแล้วไงว่าเธอรู้ได้ยังไงว่าฉันไม่รัก" "นายกำลังจะบอกว่านายรักฉันอยู่เหรอ""เออ..." ชายหนุ่มถึงกับพูดต่อไม่ออกเมื่อเห็นสายตาของเธอที่จ้องมองมา "มองฉันสิ" ยังไงวันนี้เธอต้องถามเขาให้รู้เรื่องว่าคิดยังไงกับเธอกันแน่"จะให้มองอะไร อาบน้ำแปรงฟันหรือยัง ถึงจะให้คนอื่นมอง..ดูขี้ตาสิ""กันต์!""คร้าบ" อุตส่าห์พูดกลบเกลื่อน แต่พอถูกเธอตะคอกกลับเท่านั้นแหละ ถึงกับลืมว่าตัวเองต้องวางมาดไว้ก่อนเดี๋ยวเขาหาว่ากลัวเมีย"จะไม่พูดใช่ไหม ดี! ถ้างั้นก็ไม่ต้องพูด" หญิงสาวลุกขึ้นจากเตียงแล้วหันหลังให้ด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง"ดูไม่ออกหรือไง ทำไมต้องให้พูดด้วย" เขารีบพูดออกมาก่อนที่เธอจะงอนมากไปกว่านี้"ดูอะไร""ก็ดูว่าฉันรักเธอไง ดูไม่ออกหรือไง""ถ้านายไม่พูดฉันจะดูออกได้ไง""ใช่! ฉันรักเธอ""ทำไมต้องเสียงดังด้วย" หญิงสาวพูดออกมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลริน"ผมขอโทษครับ" มือหนายื่นไปเช็ดน้ำตาให้กับเธอ "โกรธขนาดนี้เลยเหรอ" เขาคิดว่าเธอโกรธจ
คนเสเพล บทที่ 73
"นายเอากระเป๋าเงินมาให้ฉันทำไม" หญิงสาวถามพร้อมกับมองกระเป๋าที่เขาเพิ่งจะวางใส่มือให้กับเธอ"อยากได้เงินไม่ใช่เหรอ"จะเถียงก็ไม่ได้ เพราะเขาคงจะเห็นครอบครัวของเธอเห็นแก่เงินมาก ลงทุนแม้กระทั่งแห่ขันหมากไปบ้านเจ้าบ่าวเพื่อต้องการเงินค่าสินสอด"ฉันดูแล้ว ในกระเป๋าคงมีไม่พอที่ฉันต้องการ" ว่าแล้วหญิงสาวก็ส่งกระเป๋าเงินคืนให้เจ้าของ"แพร!" ไอ้หนุ่มตะคอกพร้อมกับคว้าแขนของเธอไว้"ปล่อยนะ" แพรไหมโน้มใบหน้าลงไปกัดแขนของเขาทันที โดยไม่รอว่าเขาจะปล่อยหรือไม่ปล่อยกัดแทบเลือดซิบเขาก็ไม่ร้องออกมาสักคำจนเธอยอมปล่อยเอง"พอหรือยัง ถ้าพอแล้วก็กลับ"หญิงสาวยอมเดินตามแรงที่เขาจูง สายตางามแอบมองมือตรงรอยที่ถูกเธอกัดเขาพาเดินมาจนถึงมอเตอร์ไซค์แล้วก็ปล่อยมือ"ขึ้นรถ""ฉันเอารถมาด้วย""เอามาด้วยก็ทิ้งไว้ที่นี่""ทิ้งไว้ได้ยังไงเดี๋ยวมันก็หาย" มันคือสมบัติชิ้นเดียวที่เธอมี กว่าจะผ่อนหมดเลือดตาแทบกระเด็น"กุญแจรถอยู่ไหนเอาออกมา"พอได้กุญแจรถ ชนกันต์ก็ขับพาเธอออกมาโดยการทิ้งรถของเขาไว้ที่นั่นแทนกลับมาถึงบ้าน แพรไหมก็รีบเดินขึ้นบ้านไปโดยที่ไม่พูดกับเขาสักคำ ..ชายหนุ่มรีบเดินตาม"กลับมาเหนื่อยแทนที่จะพักผ่อน"
