ตอนที่ 7 ลอกคราบ

ตอนที่ 7 ลอกคราบ

เวลานี้หนิงหนิงกำลังอาบน้ำสระผม เธอใช้เวลาในการอาบน้ำเกือบหนึ่งชั่วโมง ทั้งที่เธอตั้งใจว่าจะทำให้รวดเร็วที่สุดจะได้ประหยัดเวลา แต่พออาบเข้าจริง ๆ กลับใช้เวลานานกว่าที่ตัวเองตั้งใจเอาไว้ เพราะสระผมหลายรอบแล้วแต่ผมก็ยังแข็งกระด้าง ทั้งที่ใช้ครีมหมักผมราคาแพง แต่ก่อนเธอใช้เพียงครั้งเดียวก็เห็นผล แต่ครั้งนี้ใช้ไปหลายรอบแล้วกลับไม่เห็นผล

"พี่สาวเสร็จหรือยัง หายมานานมาก ถิงถิงแลกของเรียบร้อยแล้ว" ถิงถิงเดินเข้ามานั่งบนเตียง มองพี่สาวที่ยืนมองตัวเองในกระจก และเหมือนคนกำลังใช้ความคิดอย่างหนัก

"ถิงถิง ช่วยพี่สาวตัดผมได้ไหม" ถิงถิงเคยบอกว่าตัวเองมีอายุที่ยืนนาน คนที่มีอายุยืนนานต้องผ่านและเจออะไรมาพอสมควร น่าจะช่วยเธอจัดการผมเจ้าปัญหานี้ได้

"ได้แน่นอน ถิงถิงทำได้เจ้าค่ะ" จริง ๆ แล้วแค่สะบัดมือครั้งเดียวก็ได้ตามใจที่ต้องการแล้ว แต่เพราะไม่เคยได้ใช้กรรไกรตัดผมคนเลยสักครั้ง ถิงถิงก็อยากลองทำบ้างเท่านั้นเอง

"ถ้าอย่างนั้นพี่สาวตัดก่อน ถิงถิงค่อยตัดบริเวณที่พี่สาวทำเองไม่ได้ ตกลงไหม" หนิงหนิงถือกรรไกรเตรียมตัดผม โดยไม่รู้ชะตากรรมของผมเลยว่ามันจะเป็นอย่างไร...

วันนี้เป็นวันที่หนิงหนิงแทบเป็นบ้าในหลาย ๆ เรื่อง เสื้อผ้าราคาแพงแลกไข่ได้ไม่ถึง 20 ฟอง และได้ข้าวสารและเนื้อหมูมาอย่างละนิดอย่างละหน่อยเท่านั้นเอง

"เสื้อผ้าพี่สาวล้วนไม่มีราคา ชิ้นเล็กชิ้นน้อย มันจะไปแลกได้เยอะได้อย่างไร" 

นี่คือคำบอกกล่าวที่เจ้าตัวเล็กบอก และยังไม่หมด... ที่ให้ถิงถิงช่วยตัดผมนั้นมันสั้นกว่าที่เธอบอกไว้เสียอีก ตัดไปตัดมาสั้นขึ้นเรื่อย ๆ พอผมไม่เท่ากัน ถิงถิงก็จัดการตัดออกให้อีกเรื่อย ๆ จนต้องบอกให้หยุด เพราะไม่มีทีท่าว่าแม่นางน้อยจะหยุดเล็มผม เหมือนถิงถิงกำลังเล่นสนุกมากกว่าช่วยเธอตัดผมจริง ๆ เสียอีก

"พี่สาวสวยมาก อย่าทำหน้างอแบบนั้น" ถิงถิงยิ้มแห้งส่งไปให้ ตัดเพลินไปหน่อยเท่านั้นเอง 

"ถิงถิง.... เนื้อตัวของพี่สาวแห้งแตกลายทั้งตัว ยิ่งมาตัดผมสั้นเด๋อแบบนี้อีก อย่าปลอบใจเลย" หนิงหนิงทำใจแล้ว... เพราะตอนที่อาบน้ำได้สำรวจร่างกายแล้ว เนื้อตัวมีรอยเต็มไปหมด มือแตกด้านจนไม่รู้จะด้านยังไง สภาพร่างกายทรุดโทรมทั้งที่อายุยังน้อย

"อย่าเสียใจไปเลย ถิงถิงช่วยลอกคราบพี่สาวได้ ง่ายนิดเดียวแค่สะบัดมือครั้งเดียวก็สวยแล้ว" ถิงถิงปลอบใจคนที่นั่งหมดอาลัยตายอยาก

"สะบัดมือเพียงครั้งเดียวเหรอ... แล้วสามารถสะบัดมือทำให้ผมสั้นโดยที่ไม่ต้องตัดเองได้ไหม" หนิงหนิงเหล่ตาจับผิดเจ้าตัวกลม

"ได้สิเจ้าคะ แต่พี่สาวบอกให้ช่วยตัด ถิงถิงก็ทำตามคำสั่งเท่านั้นเอง" ถิงถิงรีบเอาตัวรอดทันที ไม่มีทางที่จะไล่ตามได้ทันแน่นอน

"เหอะ เหอะ" หนิงหนิงไม่รู้จะพูดอะไร ทำได้เพียงหยิบอาหารเข้าไปเก็บในครัวและทำใจเท่านั้นเอง ไม่อยากจะเชื่อยัยเด็กน้อยนี่แล้ว 

"ผิวด่าง ๆ ดำ ๆ แค่แช่น้ำจากบ่อมรกตคืนเดียวก็สวยทั้งชาติแล้วเจ้าค่ะ" เมื่อรับรู้ถึงความคิดอีกคนก็รีบพูดเพื่อย้ำว่าทำได้จริง ๆ 

"ถิงถิงตัวน้อย... หากพี่สาวคนนี้ไม่เห็นกับตา พี่สาวก็ยังไม่เชื่อ เข้าใจใช่ไหมเจ้าเด็กอ้วน!! " หนิงหนิงเดินเข้ามาบีบแก้มกลมอวบของถิงถิงทันที

"ถิงถิงไม่เคยโกหก!! แค่ตัดผมเบี้ยวนิดเดียวเท่านั้นเอง อย่าเอามาตัดสินความสามารถทั้งหมดของถิงถิงสิพี่สาว" 

"ถ้าอย่างนั้นทำให้พี่สาวได้รู้ได้เห็นก่อนถึงจะเชื่อ" หนิงหนิงบอกเด็กน้อยเสร็จก็เตรียมเก็บของที่จะเอาออกไปไว้ข้างนอก สิ่งที่เธอจะเอาออกไปก็เป็นข้าวของเครื่องใช้และที่นอนขนาดเล็ก รวมถึงผ้าห่มหนานุ่มที่เธอใช้อยู่เป็นประจำ ส่วนเครื่องแลกเปลี่ยนไม่สามารถเอาออกไปได้ 

"นี่คือน้ำจากบ่อมรกต พี่สาวอยากสวยทันใจก็กินเข้าไปให้หมดเลย" บอกเลยว่ามันรักษาทั้งภายในและภายนอก ของดี ๆ ทั้งนั้น กินแบบเข้มข้นไปเลยจะได้เห็นผลเร็ว ๆ 

"มีผลข้างเคียงไหม แล้วมันจะสวยได้นานแค่ไหน ไม่ใช่สวยแค่ 5 นาทีเท่านั้นนะ" หนิงหนิงถามแต่ไม่ได้สนใจสิ่งที่ภูตน้อยส่งให้ เธอยังเดินหมุนเตรียมอาหารเผื่อไว้ เพราะอาหารคือเรื่องสำคัญในตอนนี้

"กินครั้งเดียวก็รักษาร่างกายพี่สาวทันที ผิวสวยเลย แต่หลังจากนี้ พี่สาวก็ดูแลตัวเอง ยานี้จะคงอยู่ตลอดชั่วชีวิตของพี่สาว รับรองผิวสวยตลอดกาลแน่นอน" 

"มียาแบบนี้ด้วยเหรอ สามารถรักษาโรคอื่น ๆ ได้ไหม อยู่ยุคนี้ยารักษาโรคสำคัญมาก มีไหมถิงถิงคนน่ารัก"

"เท่านี้พี่สาวก็โกงคนอื่นแล้ว มีตัวช่วยขนาดนี้ ที่ให้เพราะรู้สึกผิดที่ตัดผมพี่สาวสั้นเต๋อเท่านั้นเอง" ถิงถิงรีบยัดน้ำจากบ่อมรกตให้พี่สาวทันที ใครจะบอกว่ามีตู้ยาให้แลกเล่า!! บอกหมดจะไปตื่นเต้นอะไร ต้องค่อย ๆ รู้ไปทีละอย่าง แบบนั้นสนุกกว่าเยอะ

"จริง ๆ แล้วบ้านก็ของพี่สาว ทุกอย่างในนี้ก็ของพี่สาวนะถิงถิง" หนิงหนิงยังคงต่อรอง

"ถึงอย่างไรคนอื่นก็ไม่มีแบบนี้ ถิงถิงถึงบอกว่าช่วยเหลือใครได้ แบ่งปันใครได้ ควรแบ่งปันเพื่อเป็นการต่อยอด พี่สาวคือผู้ผ่านทางที่น่าเป็นห่วงที่สุด มาถึงไม่รู้เรื่องรู้ราวแต่ยังไปตบกับคนอื่นเขาได้" ถิงถิงมองคนที่กำลังกินน้ำจากบ่อมรกตพร้อมทั้งส่ายหน้าไปมา มีอย่างที่ไหน มาถึงก็เล่นงานคนอื่นซะยับเยิน

"เรียบร้อย สวยยัง และเรื่องนั้นพี่สาวแค่ป้องกันตัว อย่ามาใส่ร้าย เข้าใจตรงกันนะ" หนิงหนิงทั้งถามและอธิบายไปในตัว

"ป้องกันตัวอะไร เล่นงานขนาดนั้น" ถิงถิงกลอกตามองบนคนที่บอกป้องกันตัวทันที

"ถิงถิงได้ไปหายัยนางมารมาบ้างไหม" ยังไงก็มาจากโลกเดียวกัน ไม่รู้จะเจออะไรบ้าง

"ห่วงหรือเจ้าคะ" ถิงถิงหัวเราะคิกคัก คนที่ไม่ถูกกันแต่ถามหากัน

"เหอะ!! ใครจะห่วง... จะรอสมน้ำหน้าต่างหาก" ห่วงยัยนั่นทำไม ทนถึกอยู่แล้ว ไม่อย่างนั้นไม่สู้รบตบมือกับเธอมาได้ตลอดจนถึงวันที่แยกจากกันหรอก

"ไม่ห่วงก็ไม่ห่วง ถิงถิงจะเดินทางข้ามกาลเวลาไม่ได้จนกว่ามิติของอีกคนจะเปิด ของพี่สาวเปิดก่อน เลยมาหาพี่สาวก่อน" ถิงถิงบอกไปตามความจริง

สร้อยไข่มุกคือประตูเชื่อมต่อที่ทำให้ถิงถิงสามารถเดินทางไปตามสถานที่ต่าง ๆ โดยที่ไม่ต้องรอประตูมิติเปิดเหมือนแต่ก่อนแล้ว ง่ายต่อการเดินทาง สะดวกในการหานายหญิง ไม่ต้องเสียเวลารอเหมือนแต่ก่อนแล้ว 

"โฮะ ๆ ฉันชนะยัยนางมาร หรือรอบนี้จะเรียกยัยตัวร้ายดี" หนิงหนิงหัวเราะอย่างอารมณ์ดี พอรู้ว่าพรวิเศษของตัวเองใช้ได้ก่อนก็ยิ่งมีความสุข

"พี่สาวเอาชนะแม้กระทั่งตั้งฉายาเลยเหรอ ไปส่องกระจกได้แล้วเจ้าค่ะ ตอนนี้ลอกคราบเรียบร้อยแล้ว หากเป็นไปได้ควรอาบน้ำหลาย ๆ รอบเลยเจ้าค่ะ" ถิงถิงไล่ให้พี่สาวไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อย

ตอนนี้สิ่งที่ตกค้างในร่างกายกำลังถูกขับออกมาแล้ว หากปล่อยไว้นานต้องเหม็นคละคลุ้งแน่นอน มัวแต่ห่วงเรื่องเอาชนะกันเพียงแค่ตั้งฉายาให้อีกคนสองฉายา ทั้งสองคนแข่งขันกันเหมือนเด็กน้อยเลย ไม่น่าเชื่อว่าทั้งสองจะเป็นนางร้ายอันดับหนึ่ง

เมื่อเริ่มรับรู้ว่าร่างกายของตัวเองผิดปกติ กลิ่นเหม็นเริ่มลอยมาติดจมูก ไม่รู้ต้องทำแบบไหนใช้ยังไง ตอนนี้คว้าเอาน้ำที่ภูตน้อยยื่นให้แล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันที

หนิงหนิงยืนแก้ผ้ามองตัวเองในกระจกอย่างไม่อยากเชื่อสายตา บาดแผลตามตัวหายหมด ผิวที่เคยแห้งกร้านกลับขาวใสยิ่งกว่าคนที่ดูแลผิวเป็นอย่างดีมาตลอด มือที่เคยด้านก็หายไป ตามร่างกายไม่มีขนสักเส้น ผมสั้นที่เคยเป็นเหมือนไม้กวาดกลับสลวย หากเอาน้ำจากบ่อมรกตไปขายนี่รับรองว่าต้องรวยแน่ ๆ 

"ถิงถิง... ถิงถิง... " จากตอนแรกจะชวนถิงถิงเริ่มธุรกิจการค้าขายน้ำจากบ่อมรกต ก็ต้องหยุดชะงัก เนื่องจากมีอาหารและสิ่งของวางเรียงเต็มห้องรับแขก

"ถิงถิงเห็นพี่สาวไปนานเลยช่วยงาน เอาของมาแลกรอ ดูสิถิงถิงแลกไว้เยอะเลย" ถิงถิงชี้ไปที่อาหารและสิ่งของที่จำเป็นในยุคสมัยนี้ เธอจัดการแลกมาไว้แทบทั้งหมด

"ถิงถิงเอาอะไรไปแลกบ้าง" กลั้นใจถามออกไป และภาวนาว่าอย่าเป็นสิ่งของที่ตัวเองคิดไว้

"กระเป๋าที่อยู่ในตู้และยังล็อกกุญแจอย่างดี มีเสื้อผ้าด้วย" ถิงถิงตอบไปตามความจริง

"โอ๊ย คนสวยจะเป็นลม!! " ถึงรู้ว่าในยุคนี้มันใช้ไม่ได้ แต่มันก็เสียดาย กว่าจะได้มาคิดแล้วคิดอีก เพราะเคยจนมาก่อน จะซื้ออะไรต้องคิดอย่างรอบคอบ 

"มันของนอกกาย พี่สาวรู้เรื่องนี้ดี"

"รู้... แต่กว่าจะได้มา" จากตอนแรกมีแรงเพราะตัวเองดูดีดูสวยขึ้น ตอนนี้ลูกรักทั้งหลายกลายเป็นข้าวสารอาหารแห้งไปหมดแล้ว

"ไม่เข้าใจ... พี่สาวบอกของพี่สาวแพง คนเคยไม่มีจะกล้าซื้อของแพงหรือเจ้าคะ" เพราะเคยเห็นโลกที่จากมา คนที่เคยลำบากเขาไม่สิ้นเปลืองกับของพวกนี้

"ส่วนมากทางแบรนด์จัดมาให้ และก็พี่ซันนี่ซื้อให้ และบางอย่างมันมีคุณค่าทางจิตใจ" เพราะเธอมีหน้าตาทางสังคม ไปไหนมาไหนต้องดูดีตลอด เลยต้องซื้อบางอย่างเอาไว้ใช้งานตามโอกาส

"ระหว่างพี่สาวอดตายกับคุณค่าทางจิตใจ พี่สาวเลือกอะไร" ถิงถิงเอียงคอถามอย่างไร้เดียงสา แต่ความเป็นจริงนั้นห่างจากคำว่าไร้เดียงสาไปมาก

"รู้แล้ว ตกลงเพนต์เฮาส์จะอยู่กับพี่สาวตลอดไปใช่ไหม เอาสิ่งของภายนอกเข้ามาเก็บได้ไหม" เสียแล้วเสียไป อย่าพูดถึงบ่อย... พูดบ่อยแล้วน้ำตาจะไหล

"ใช่แล้ว เอาของเข้ามาเก็บได้ แต่เรียกบ้านไม่ง่ายกว่าหรือเจ้าคะ" เรียกคำแบบนั้นพูดยากมาก

"อือ บ้านก็บ้าน... แล้วสร้อยไข่มุกจะหายไปไหม" เพราะเข้าใจว่ามาอยู่ยุคนี้แล้ว หากอยากรอดจะต้องตามน้ำไป และหากสร้อยไข่มุกหายไป ทุกอย่างอาจหายไปด้วย

"สร้อยจะไม่หายไปไหนเจ้าค่ะ สร้อยจะอยู่กับผู้ผ่านทางตลอด ถึงแม้จะมีคนเอาไป มันก็จะกลับมาหาผู้ผ่านทางอยู่ดี และสร้อยเส้นนี้จะเป็นมรดกตกทอดให้กับทายาทของผู้ผ่านทางต่อไปเรื่อย ๆ พี่สาวออกไปกันเถอะ ถิงถิงจะได้สำรวจ" ถิงถิงอธิบายพร้อมกับลุกขึ้นเตรียมพร้อม

"ถิงถิง พี่สาวขอเก็บของพวกนี้ให้เรียบร้อยก่อน" ของวางอยู่เต็มไปหมด แต่เจ้าตัวเล็กจะหนีออกข้างนอกเสียแล้ว

"อ้ออ... ถ้าอย่างนั้นถิงถิงไปก่อนนะ พี่สาวเก็บได้ตามสบายเลย" ถิงถิงพูดจบก็หายออกจากตรงนั้นทันที

"เฮ้อออ คนสวยเพลีย!! " ถึงปากจะบ่น แต่สองมือก็ทำงานไปด้วยพร้อมกับพยายามสะกดจิตตัวเองไม่ให้คิดว่าอาหารพวกนี้มาจากไหน ก่อนจะมองไปที่กล่องสี่เหลี่ยมอย่างเอาเรื่อง เพราะเครื่องนั้นมันกินของรักของหวงของเธอไปจนแทบหมดตู้!!