ตอนที่ 7 ลอกคราบ
เวลานี้หนิงหนิงกำลังอาบน้ำสระผม เธอใช้เวลาในการอาบน้ำเกือบหนึ่งชั่วโมง ทั้งที่เธอตั้งใจว่าจะทำให้รวดเร็วที่สุดจะได้ประหยัดเวลา แต่พออาบเข้าจริง ๆ กลับใช้เวลานานกว่าที่ตัวเองตั้งใจเอาไว้ เพราะสระผมหลายรอบแล้วแต่ผมก็ยังแข็งกระด้าง ทั้งที่ใช้ครีมหมักผมราคาแพง แต่ก่อนเธอใช้เพียงครั้งเดียวก็เห็นผล แต่ครั้งนี้ใช้ไปหลายรอบแล้วกลับไม่เห็นผล
"พี่สาวเสร็จหรือยัง หายมานานมาก ถิงถิงแลกของเรียบร้อยแล้ว" ถิงถิงเดินเข้ามานั่งบนเตียง มองพี่สาวที่ยืนมองตัวเองในกระจก และเหมือนคนกำลังใช้ความคิดอย่างหนัก
"ถิงถิง ช่วยพี่สาวตัดผมได้ไหม" ถิงถิงเคยบอกว่าตัวเองมีอายุที่ยืนนาน คนที่มีอายุยืนนานต้องผ่านและเจออะไรมาพอสมควร น่าจะช่วยเธอจัดการผมเจ้าปัญหานี้ได้
"ได้แน่นอน ถิงถิงทำได้เจ้าค่ะ" จริง ๆ แล้วแค่สะบัดมือครั้งเดียวก็ได้ตามใจที่ต้องการแล้ว แต่เพราะไม่เคยได้ใช้กรรไกรตัดผมคนเลยสักครั้ง ถิงถิงก็อยากลองทำบ้างเท่านั้นเอง
"ถ้าอย่างนั้นพี่สาวตัดก่อน ถิงถิงค่อยตัดบริเวณที่พี่สาวทำเองไม่ได้ ตกลงไหม" หนิงหนิงถือกรรไกรเตรียมตัดผม โดยไม่รู้ชะตากรรมของผมเลยว่ามันจะเป็นอย่างไร...
วันนี้เป็นวันที่หนิงหนิงแทบเป็นบ้าในหลาย ๆ เรื่อง เสื้อผ้าราคาแพงแลกไข่ได้ไม่ถึง 20 ฟอง และได้ข้าวสารและเนื้อหมูมาอย่างละนิดอย่างละหน่อยเท่านั้นเอง
"เสื้อผ้าพี่สาวล้วนไม่มีราคา ชิ้นเล็กชิ้นน้อย มันจะไปแลกได้เยอะได้อย่างไร"
นี่คือคำบอกกล่าวที่เจ้าตัวเล็กบอก และยังไม่หมด... ที่ให้ถิงถิงช่วยตัดผมนั้นมันสั้นกว่าที่เธอบอกไว้เสียอีก ตัดไปตัดมาสั้นขึ้นเรื่อย ๆ พอผมไม่เท่ากัน ถิงถิงก็จัดการตัดออกให้อีกเรื่อย ๆ จนต้องบอกให้หยุด เพราะไม่มีทีท่าว่าแม่นางน้อยจะหยุดเล็มผม เหมือนถิงถิงกำลังเล่นสนุกมากกว่าช่วยเธอตัดผมจริง ๆ เสียอีก
"พี่สาวสวยมาก อย่าทำหน้างอแบบนั้น" ถิงถิงยิ้มแห้งส่งไปให้ ตัดเพลินไปหน่อยเท่านั้นเอง
"ถิงถิง.... เนื้อตัวของพี่สาวแห้งแตกลายทั้งตัว ยิ่งมาตัดผมสั้นเด๋อแบบนี้อีก อย่าปลอบใจเลย" หนิงหนิงทำใจแล้ว... เพราะตอนที่อาบน้ำได้สำรวจร่างกายแล้ว เนื้อตัวมีรอยเต็มไปหมด มือแตกด้านจนไม่รู้จะด้านยังไง สภาพร่างกายทรุดโทรมทั้งที่อายุยังน้อย
"อย่าเสียใจไปเลย ถิงถิงช่วยลอกคราบพี่สาวได้ ง่ายนิดเดียวแค่สะบัดมือครั้งเดียวก็สวยแล้ว" ถิงถิงปลอบใจคนที่นั่งหมดอาลัยตายอยาก
"สะบัดมือเพียงครั้งเดียวเหรอ... แล้วสามารถสะบัดมือทำให้ผมสั้นโดยที่ไม่ต้องตัดเองได้ไหม" หนิงหนิงเหล่ตาจับผิดเจ้าตัวกลม
"ได้สิเจ้าคะ แต่พี่สาวบอกให้ช่วยตัด ถิงถิงก็ทำตามคำสั่งเท่านั้นเอง" ถิงถิงรีบเอาตัวรอดทันที ไม่มีทางที่จะไล่ตามได้ทันแน่นอน
"เหอะ เหอะ" หนิงหนิงไม่รู้จะพูดอะไร ทำได้เพียงหยิบอาหารเข้าไปเก็บในครัวและทำใจเท่านั้นเอง ไม่อยากจะเชื่อยัยเด็กน้อยนี่แล้ว
"ผิวด่าง ๆ ดำ ๆ แค่แช่น้ำจากบ่อมรกตคืนเดียวก็สวยทั้งชาติแล้วเจ้าค่ะ" เมื่อรับรู้ถึงความคิดอีกคนก็รีบพูดเพื่อย้ำว่าทำได้จริง ๆ
"ถิงถิงตัวน้อย... หากพี่สาวคนนี้ไม่เห็นกับตา พี่สาวก็ยังไม่เชื่อ เข้าใจใช่ไหมเจ้าเด็กอ้วน!! " หนิงหนิงเดินเข้ามาบีบแก้มกลมอวบของถิงถิงทันที
"ถิงถิงไม่เคยโกหก!! แค่ตัดผมเบี้ยวนิดเดียวเท่านั้นเอง อย่าเอามาตัดสินความสามารถทั้งหมดของถิงถิงสิพี่สาว"
"ถ้าอย่างนั้นทำให้พี่สาวได้รู้ได้เห็นก่อนถึงจะเชื่อ" หนิงหนิงบอกเด็กน้อยเสร็จก็เตรียมเก็บของที่จะเอาออกไปไว้ข้างนอก สิ่งที่เธอจะเอาออกไปก็เป็นข้าวของเครื่องใช้และที่นอนขนาดเล็ก รวมถึงผ้าห่มหนานุ่มที่เธอใช้อยู่เป็นประจำ ส่วนเครื่องแลกเปลี่ยนไม่สามารถเอาออกไปได้
"นี่คือน้ำจากบ่อมรกต พี่สาวอยากสวยทันใจก็กินเข้าไปให้หมดเลย" บอกเลยว่ามันรักษาทั้งภายในและภายนอก ของดี ๆ ทั้งนั้น กินแบบเข้มข้นไปเลยจะได้เห็นผลเร็ว ๆ
"มีผลข้างเคียงไหม แล้วมันจะสวยได้นานแค่ไหน ไม่ใช่สวยแค่ 5 นาทีเท่านั้นนะ" หนิงหนิงถามแต่ไม่ได้สนใจสิ่งที่ภูตน้อยส่งให้ เธอยังเดินหมุนเตรียมอาหารเผื่อไว้ เพราะอาหารคือเรื่องสำคัญในตอนนี้
"กินครั้งเดียวก็รักษาร่างกายพี่สาวทันที ผิวสวยเลย แต่หลังจากนี้ พี่สาวก็ดูแลตัวเอง ยานี้จะคงอยู่ตลอดชั่วชีวิตของพี่สาว รับรองผิวสวยตลอดกาลแน่นอน"
"มียาแบบนี้ด้วยเหรอ สามารถรักษาโรคอื่น ๆ ได้ไหม อยู่ยุคนี้ยารักษาโรคสำคัญมาก มีไหมถิงถิงคนน่ารัก"
"เท่านี้พี่สาวก็โกงคนอื่นแล้ว มีตัวช่วยขนาดนี้ ที่ให้เพราะรู้สึกผิดที่ตัดผมพี่สาวสั้นเต๋อเท่านั้นเอง" ถิงถิงรีบยัดน้ำจากบ่อมรกตให้พี่สาวทันที ใครจะบอกว่ามีตู้ยาให้แลกเล่า!! บอกหมดจะไปตื่นเต้นอะไร ต้องค่อย ๆ รู้ไปทีละอย่าง แบบนั้นสนุกกว่าเยอะ
"จริง ๆ แล้วบ้านก็ของพี่สาว ทุกอย่างในนี้ก็ของพี่สาวนะถิงถิง" หนิงหนิงยังคงต่อรอง
"ถึงอย่างไรคนอื่นก็ไม่มีแบบนี้ ถิงถิงถึงบอกว่าช่วยเหลือใครได้ แบ่งปันใครได้ ควรแบ่งปันเพื่อเป็นการต่อยอด พี่สาวคือผู้ผ่านทางที่น่าเป็นห่วงที่สุด มาถึงไม่รู้เรื่องรู้ราวแต่ยังไปตบกับคนอื่นเขาได้" ถิงถิงมองคนที่กำลังกินน้ำจากบ่อมรกตพร้อมทั้งส่ายหน้าไปมา มีอย่างที่ไหน มาถึงก็เล่นงานคนอื่นซะยับเยิน
"เรียบร้อย สวยยัง และเรื่องนั้นพี่สาวแค่ป้องกันตัว อย่ามาใส่ร้าย เข้าใจตรงกันนะ" หนิงหนิงทั้งถามและอธิบายไปในตัว
"ป้องกันตัวอะไร เล่นงานขนาดนั้น" ถิงถิงกลอกตามองบนคนที่บอกป้องกันตัวทันที
"ถิงถิงได้ไปหายัยนางมารมาบ้างไหม" ยังไงก็มาจากโลกเดียวกัน ไม่รู้จะเจออะไรบ้าง
"ห่วงหรือเจ้าคะ" ถิงถิงหัวเราะคิกคัก คนที่ไม่ถูกกันแต่ถามหากัน
"เหอะ!! ใครจะห่วง... จะรอสมน้ำหน้าต่างหาก" ห่วงยัยนั่นทำไม ทนถึกอยู่แล้ว ไม่อย่างนั้นไม่สู้รบตบมือกับเธอมาได้ตลอดจนถึงวันที่แยกจากกันหรอก
"ไม่ห่วงก็ไม่ห่วง ถิงถิงจะเดินทางข้ามกาลเวลาไม่ได้จนกว่ามิติของอีกคนจะเปิด ของพี่สาวเปิดก่อน เลยมาหาพี่สาวก่อน" ถิงถิงบอกไปตามความจริง
สร้อยไข่มุกคือประตูเชื่อมต่อที่ทำให้ถิงถิงสามารถเดินทางไปตามสถานที่ต่าง ๆ โดยที่ไม่ต้องรอประตูมิติเปิดเหมือนแต่ก่อนแล้ว ง่ายต่อการเดินทาง สะดวกในการหานายหญิง ไม่ต้องเสียเวลารอเหมือนแต่ก่อนแล้ว
"โฮะ ๆ ฉันชนะยัยนางมาร หรือรอบนี้จะเรียกยัยตัวร้ายดี" หนิงหนิงหัวเราะอย่างอารมณ์ดี พอรู้ว่าพรวิเศษของตัวเองใช้ได้ก่อนก็ยิ่งมีความสุข
"พี่สาวเอาชนะแม้กระทั่งตั้งฉายาเลยเหรอ ไปส่องกระจกได้แล้วเจ้าค่ะ ตอนนี้ลอกคราบเรียบร้อยแล้ว หากเป็นไปได้ควรอาบน้ำหลาย ๆ รอบเลยเจ้าค่ะ" ถิงถิงไล่ให้พี่สาวไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อย
ตอนนี้สิ่งที่ตกค้างในร่างกายกำลังถูกขับออกมาแล้ว หากปล่อยไว้นานต้องเหม็นคละคลุ้งแน่นอน มัวแต่ห่วงเรื่องเอาชนะกันเพียงแค่ตั้งฉายาให้อีกคนสองฉายา ทั้งสองคนแข่งขันกันเหมือนเด็กน้อยเลย ไม่น่าเชื่อว่าทั้งสองจะเป็นนางร้ายอันดับหนึ่ง
เมื่อเริ่มรับรู้ว่าร่างกายของตัวเองผิดปกติ กลิ่นเหม็นเริ่มลอยมาติดจมูก ไม่รู้ต้องทำแบบไหนใช้ยังไง ตอนนี้คว้าเอาน้ำที่ภูตน้อยยื่นให้แล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันที
หนิงหนิงยืนแก้ผ้ามองตัวเองในกระจกอย่างไม่อยากเชื่อสายตา บาดแผลตามตัวหายหมด ผิวที่เคยแห้งกร้านกลับขาวใสยิ่งกว่าคนที่ดูแลผิวเป็นอย่างดีมาตลอด มือที่เคยด้านก็หายไป ตามร่างกายไม่มีขนสักเส้น ผมสั้นที่เคยเป็นเหมือนไม้กวาดกลับสลวย หากเอาน้ำจากบ่อมรกตไปขายนี่รับรองว่าต้องรวยแน่ ๆ
"ถิงถิง... ถิงถิง... " จากตอนแรกจะชวนถิงถิงเริ่มธุรกิจการค้าขายน้ำจากบ่อมรกต ก็ต้องหยุดชะงัก เนื่องจากมีอาหารและสิ่งของวางเรียงเต็มห้องรับแขก
"ถิงถิงเห็นพี่สาวไปนานเลยช่วยงาน เอาของมาแลกรอ ดูสิถิงถิงแลกไว้เยอะเลย" ถิงถิงชี้ไปที่อาหารและสิ่งของที่จำเป็นในยุคสมัยนี้ เธอจัดการแลกมาไว้แทบทั้งหมด
"ถิงถิงเอาอะไรไปแลกบ้าง" กลั้นใจถามออกไป และภาวนาว่าอย่าเป็นสิ่งของที่ตัวเองคิดไว้
"กระเป๋าที่อยู่ในตู้และยังล็อกกุญแจอย่างดี มีเสื้อผ้าด้วย" ถิงถิงตอบไปตามความจริง
"โอ๊ย คนสวยจะเป็นลม!! " ถึงรู้ว่าในยุคนี้มันใช้ไม่ได้ แต่มันก็เสียดาย กว่าจะได้มาคิดแล้วคิดอีก เพราะเคยจนมาก่อน จะซื้ออะไรต้องคิดอย่างรอบคอบ
"มันของนอกกาย พี่สาวรู้เรื่องนี้ดี"
"รู้... แต่กว่าจะได้มา" จากตอนแรกมีแรงเพราะตัวเองดูดีดูสวยขึ้น ตอนนี้ลูกรักทั้งหลายกลายเป็นข้าวสารอาหารแห้งไปหมดแล้ว
"ไม่เข้าใจ... พี่สาวบอกของพี่สาวแพง คนเคยไม่มีจะกล้าซื้อของแพงหรือเจ้าคะ" เพราะเคยเห็นโลกที่จากมา คนที่เคยลำบากเขาไม่สิ้นเปลืองกับของพวกนี้
"ส่วนมากทางแบรนด์จัดมาให้ และก็พี่ซันนี่ซื้อให้ และบางอย่างมันมีคุณค่าทางจิตใจ" เพราะเธอมีหน้าตาทางสังคม ไปไหนมาไหนต้องดูดีตลอด เลยต้องซื้อบางอย่างเอาไว้ใช้งานตามโอกาส
"ระหว่างพี่สาวอดตายกับคุณค่าทางจิตใจ พี่สาวเลือกอะไร" ถิงถิงเอียงคอถามอย่างไร้เดียงสา แต่ความเป็นจริงนั้นห่างจากคำว่าไร้เดียงสาไปมาก
"รู้แล้ว ตกลงเพนต์เฮาส์จะอยู่กับพี่สาวตลอดไปใช่ไหม เอาสิ่งของภายนอกเข้ามาเก็บได้ไหม" เสียแล้วเสียไป อย่าพูดถึงบ่อย... พูดบ่อยแล้วน้ำตาจะไหล
"ใช่แล้ว เอาของเข้ามาเก็บได้ แต่เรียกบ้านไม่ง่ายกว่าหรือเจ้าคะ" เรียกคำแบบนั้นพูดยากมาก
"อือ บ้านก็บ้าน... แล้วสร้อยไข่มุกจะหายไปไหม" เพราะเข้าใจว่ามาอยู่ยุคนี้แล้ว หากอยากรอดจะต้องตามน้ำไป และหากสร้อยไข่มุกหายไป ทุกอย่างอาจหายไปด้วย
"สร้อยจะไม่หายไปไหนเจ้าค่ะ สร้อยจะอยู่กับผู้ผ่านทางตลอด ถึงแม้จะมีคนเอาไป มันก็จะกลับมาหาผู้ผ่านทางอยู่ดี และสร้อยเส้นนี้จะเป็นมรดกตกทอดให้กับทายาทของผู้ผ่านทางต่อไปเรื่อย ๆ พี่สาวออกไปกันเถอะ ถิงถิงจะได้สำรวจ" ถิงถิงอธิบายพร้อมกับลุกขึ้นเตรียมพร้อม
"ถิงถิง พี่สาวขอเก็บของพวกนี้ให้เรียบร้อยก่อน" ของวางอยู่เต็มไปหมด แต่เจ้าตัวเล็กจะหนีออกข้างนอกเสียแล้ว
"อ้ออ... ถ้าอย่างนั้นถิงถิงไปก่อนนะ พี่สาวเก็บได้ตามสบายเลย" ถิงถิงพูดจบก็หายออกจากตรงนั้นทันที
"เฮ้อออ คนสวยเพลีย!! " ถึงปากจะบ่น แต่สองมือก็ทำงานไปด้วยพร้อมกับพยายามสะกดจิตตัวเองไม่ให้คิดว่าอาหารพวกนี้มาจากไหน ก่อนจะมองไปที่กล่องสี่เหลี่ยมอย่างเอาเรื่อง เพราะเครื่องนั้นมันกินของรักของหวงของเธอไปจนแทบหมดตู้!!
แรกเริ่ม... ก่อนที่เรื่องราวทั้งหมดจะเริ่มขึ้น...เรื่องราวทั้งหมดเริ่มต้นจาก ภูตน้อยถิงถิง ที่ได้ช่วยเหลือหญิงสาวที่มีดวงชะตาถึงฆาตในโลกที่ถือกำเนิด ถิงถิงช่วยนำพาวิญญาณของสาว ๆ เหล่านั้นให้ย้อนกลับไปเป็นตัวเองในอีกโลกหนึ่ง มิติหนึ่ง ยุคหนึ่ง พร้อมกับมีเครื่องประดับที่มีความพิเศษซึ่งสามารถช่วยเหลือหญิงสาวแต่ละคนได้ แต่พรวิเศษจะเป็นอะไรนั้น... ขึ้นอยู่กับคนถือครอง บางคนอาจสามารถใช้สิ่งของวิเศษตั้งแต่ครั้งแรก บางคนต้องใช้เวลานานกว่าที่พรวิเศษจะปรากฏ เจตนาของภูตน้อยถิงถิงไม่ใช่ช่วยเหลือ ผู้ผ่านทาง เพียงเท่านั้น เครื่องประดับวิเศษที่หญิงสาวได้ไปนั้น เปรียบเหมือนเครื่องตามหา นายหญิง ของถิงถิงด้วยเช่นกัน สิ่งที่ภูตน้อยทำนั้นได้ทั้งช่วยผู้อื่นและช่วยตัวเองตามหานายหญิงไปด้วย...ตอนที่ 1 สร้อยไข่มุกเป็นเหตุเย่เผยหนิง นักแสดงมากฝีมือที่ถือครองตำแหน่งนางร้ายอันดับหนึ่ง ถึงจะมี ใครบางคน บอกว่าเธอเป็นนางร้ายอันดับสอง แต่เธอไม่ยอมรับเพราะเธอมั่นใจว่าเธอคือที่หนึ่ง!!วันนี้ก็เช่นกัน!! เมื่อคนที่ไม่ชอบหน้าต้องการประมูล สร้อยไข่มุกโบราณ มีหรือที่ หนิงหนิง คนนี้จะยอม กู้เจ้าหรู นางร้ายอันดับสอง (ที่
ตอนที่ 2 ลาก่อนนางร้ายอันดับหนึ่งหนิงหนิงยืนอยู่ท่ามกลางพื้นที่กว้างที่มีแต่แสงสีขาวคล้าย ๆ หมอกลอยอยู่ทั่วบริเวณ เธอใช้ความคิดอย่างหนักว่าก่อนหน้านี้เธออยู่ที่ไหน และตอนนี้เธออยู่ที่ไหน หรือว่านี่จะเป็นความฝัน แล้วฝันอะไรถึงมีแต่หมอกเต็มไปหมด..."มาถึงแล้วหรือเจ้าคะ" เสียงร้องถามดังขึ้นทำให้คนที่ได้ยินถึงกับหันซ้ายแลขวา เพื่อตามหาที่มาของเสียง และสิ่งที่เธอเห็นนั้นคือร่างกลมอวบอ้วนของเด็กน้อยคนหนึ่งที่ยืนยิ้มแฉ่งส่งมาให้"หนู... พูดกับพี่หรือเปล่าคะ" หนิงหนิงชี้นิ้วเข้าหาตัวเองเพื่อเป็นการยืนยันว่าได้คุยกับเธอจริง ๆ ไหม"ใช่แล้วเจ้าค่ะ" เสียงใสยังคงตอบกลับมาอย่างอารมณ์ดี"หนูเป็นใคร ที่นี่คือที่ไหนเหรอ" หนิงหนิงเริ่มถามเพื่อหาคำตอบที่ตัวเองอยากรู้ทันที"พี่สาวคนสวยตายแล้ว ที่นี่คือเส้นแบ่งความเป็นและความตาย ที่แห่งนี้มีไว้สำหรับพิจารณา เพื่อให้เลือกว่าจะไปเกิดใหม่ที่ไหน" เจ้าตัวเล็กยังคงอธิบายต่อเรื่อย ๆ"ตายแล้วเหรอ... " หนิงหนิงทวนคำที่ได้ยิน เหมือนกับว่าเธอยังไม่แน่ใจกับสิ่งที่ได้ยิน"ใช่ พี่สาวอยากไปเกิดที่ไหน ถิงถิงมีข้อเสนอให้ สนใจไหมเจ้าคะ" ถิงถิงเอียงคออย่างน่ารัก พร้อมทั้ง
ตอนที่ 3 สัญชาตญาณหนิงหนิงยังคงมีเรื่องสงสัย แต่ทุกอย่างกลับหายไปกับตา หลงเหลือเพียงความว่างเปล่าและมืดมิดได้ยินเสียงแว่วมาตามลม... เหมือนมีคนกำลังเรียกหาเธอ....โครม!!!"ตื่น!!! นังตัวดี!!! "หนิงหนิงสะดุ้งตื่นขึ้นทันที ภาพเบื้องหน้าเหมือนมีม่านหมอกจาง ๆ บดบังไม่ให้มองเห็นได้ชัด แต่กลับมีความรู้สึกเหน็บหนาวที่เกาะกุมร่างกาย ความรู้สึกช่างเหมือนการแช่อยู่ในน้ำเย็นจัด ร่างกายชาหนึบจนไม่สามารถขยับได้ ความหนาวเย็นค่อย ๆ คืบคลานเข้าสู่หัวใจจนรู้สึกหนาวจับจิตจับใจ ก่อนที่ความรู้สึกทั้งหมดจะเลือนหายไปอย่างรวดเร็วเพียะ!!"ออกไปจากบ้านฉันเลยนะ!! " เสียงเด็กสาวตวาดดังลั่นหนิงหนิงนางร้ายอันดับหนึ่ง ผู้ซึ่งมาใหม่ยังไม่รู้ต้นสายปลายเหตุหรือเรื่องราวต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในตอนนี้ เธอเริ่มที่จะตั้งสติ พยายามทำความเข้าใจเรื่องราวทั้งหมด แต่หลายสิ่งหลายอย่างกลับว่างเปล่า เธอยังคงสับสนในสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น รู้แค่ว่าเธอข้ามกาลเวลามาอยู่ในร่างใหม่... ซึ่งก็คือตัวเธอในโลกใบนี้! หนิงหนิงค่อย ๆ มองดูทุกอย่างรอบ ๆ ถึงจะยังไม่รู้รายละเอียดเรื่องราวทั้งหมด แต่เธอก็ต้องป้องกันตัว หลังจากโดนกระทำตั้งแต่ยังไม่
ตอนที่ 4 เย่เผยหนิงผู้โชคดี ตื่นมามีสามีเป็นของตัวเองหนิงหนิงคิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ คิดยังไงก็ยังคิดไม่ออก ก่อนหน้านี้เธอป้องกันตัวและทำตามสัญชาตญาณทั้งหมด โดยที่ยังไม่รู้ต้นสายปลายเหตุของเรื่องราวเลยแม้แต่นิดเดียว ก่อนที่จะมองไปที่คนที่แทนตัวเองว่า ป้า และยังอาสาเดินไปส่ง ยังดีที่มีคนใจดีพาเธอไปส่ง ไม่อย่างนั้นเธอคงได้หลงทางแน่นอน เพราะตอนนี้เธอเหมือนคนไม่รู้อะไรเลย ความทรงจำเดิมก็ไม่มี"ทีหลัง อย่าไปพูดแบบนั้นกับพ่อรู้ไหม ถ้าเดือดร้อนมาแล้วไปขอให้เขาช่วยเหลือ เขาจะไม่ช่วย" เหลียนฮวาที่เดินนำก็สอนหลานไปด้วย"ป้าคิดว่าเขาจะช่วยฉันจริง ๆ เหรอคะ" ถึงจะพึ่งมาอยู่ แต่ก็รู้ได้ทันทีว่าคนแบบนั้นไม่มีทางช่วยเหลือเธอแน่นอน"ตายแล้ว... อย่าพูด แต่ก่อนยังทนได้ ทนอีกนิด เผื่อเราเดือดร้อน" เหลียนฮวากลัวหลานลำบาก เลยไม่อยากให้แข็งข้อกับคนเป็นพ่อ"เดือดร้อนฉันก็ไม่ไปยุ่งกับเขา ป้าเป็นพยานให้ฉันด้วย เรื่องที่เขาพูดกับฉันก่อนหน้านี้" หนิงหนิงรีบหาพวกทันที อย่างน้อยตอนนี้ ป้าคนนี้ก็หวังดีกับเธอมากกว่าคนพวกนั้น"เด็กคนนี้นี่นะ" เหลียนฮวาส่ายหัวกับคำพูดหลานสาว ถามว่าเธอเห็นด้วยไหม จริง ๆ
ตอนที่ 5 ห้วงฝันของเธอ... แต่มันคือชีวิตจริงของใครอีกคนหนิงหนิงหลับสนิทตั้งแต่เช้าจนถึงบ่าย โดยที่อีกคนนั้นเข้ามาดูอยู่บ่อย ๆ แต่ไม่ได้ปลุกแต่อย่างใด ยังคงปล่อยให้นอนต่อไปจนกว่าจะตื่นมาเอง อาจทำให้คุยกันเข้าใจมากขึ้นกว่าตอนแรกในห้วงฝันที่หนิงหนิงเข้าใจนั้น ทำให้เธอรับรู้ได้ถึงเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่มีชีวิตลำบากหลังจากที่แม่จากไป ทุกเหตุการณ์จากเด็กจนโตทำให้เธอ...ยิ่งมอง ยิ่งคุ้นเคยยิ่งมอง ยิ่งผูกพันยิ่งมอง ยิ่งรู้สึกเหมือนกับว่าเธอคือคนเดียวกันกับเด็กคนนั้นเฮือก!! หนิงหนิงสะดุ้งตื่นทันทีที่สบตาเข้ากับเด็กคนนั้น ทุกความรู้สึก ทุกความเจ็บปวด ถูกถ่ายทอดมาสู่เธอให้รับรู้ ให้รู้สึก เมื่อความทรงจำและความรู้สึกประดังเข้ามาก็ทำให้เธอถึงกับกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่"ฮือ ๆ... " หนิงหนิงปล่อยโฮออกมา เพื่อปลดปล่อยความรู้สึกทั้งหมดที่มีอยู่ในตอนนี้ชีวิตในโลกนี้ของเธอนั้นหนักหนา เพราะด้วยสังคม ยุคสมัยที่บีบบังคับ มีครอบครัวก็เหมือนไม่มี ไม่มีโอกาสที่จะหลีกหนีได้นอกจากแต่งงานออกมา และการแต่งงานที่เหมือนกับการเสี่ยงดวง ไม่รู้ว่าคนที่แต่งงานด้วยนั้นจะมีจิตใจเป็นยังไง ในโลกนี้ลำบากมากกว่าที่เธอจากมา
ตอนที่ 6 เครื่องแลกเปลี่ยนหลังจากอีกคนออกไปแล้ว หนิงหนิงก็เริ่มทำงานบ้าน ถึงแม้ว่าก่อนจากมาแทบไม่ต้องทำอะไรแบบนี้เลย แต่ก่อนที่จะไปเป็นนางร้ายอันดับหนึ่ง เธอก็ต้องช่วยงานที่บ้านเลี้ยงเด็กกำพร้า ทุกคนต้องช่วยงานกันทั้งหมด ยิ่งโตขึ้นยิ่งต้องรับผิดชอบมากกว่าเดิม เรื่องเท่านี้ไม่เป็นปัญหาสำหรับเธอแน่นอน เธอยังจำได้ดีว่าต้องทำแบบไหน และหนิงหนิงในโลกนี้สามารถทำงานได้สารพัด งานบ้านเลยกลายเป็นเรื่องง่าย ๆ สำหรับเธอไปเสียแล้ว"ปัจจัย 4 คือสิ่งจำเป็นมาก ๆ ในยุคนี้" หนิงหนิงพึมพำไปพร้อมกับใช้ความคิดทางการอนุญาตให้เลี้ยงหมูได้ครอบครัวละ 1 ตัว และเลี้ยงไก่ได้บ้านละ 2 ตัว นั่นหมายถึงเธอสามารถยื่นเรื่องขออนุญาตเลี้ยงไก่เลี้ยงหมูได้ เมื่อคิดแบบนี้แล้ว เธอต้องรอเจ้าของบ้านกลับมาแล้วค่อยปรึกษาเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้"ไข่มุกจ๋าาา... มีพรวิเศษอะไรให้หนิงหนิงบ้าง" หนิงหนิงลูบสร้อยไข่มุกและทดลองหลับตา ทำทุกวิธีที่ตัวเองเคยได้ยินได้อ่านมา อาจเป็นมิติวิเศษ ห้างขนาดใหญ่ หรือแม้แต่ระบบฟาร์ม สิ่งไหนก็ได้ขอให้ได้มา ตั้งจิตอธิษฐานอย่างใจเย็น... แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น..."อาจมาช้าแบบที่ถิงถิงบอก อย่าช้าจนฉันตายอี
ตอนที่ 7 ลอกคราบเวลานี้หนิงหนิงกำลังอาบน้ำสระผม เธอใช้เวลาในการอาบน้ำเกือบหนึ่งชั่วโมง ทั้งที่เธอตั้งใจว่าจะทำให้รวดเร็วที่สุดจะได้ประหยัดเวลา แต่พออาบเข้าจริง ๆ กลับใช้เวลานานกว่าที่ตัวเองตั้งใจเอาไว้ เพราะสระผมหลายรอบแล้วแต่ผมก็ยังแข็งกระด้าง ทั้งที่ใช้ครีมหมักผมราคาแพง แต่ก่อนเธอใช้เพียงครั้งเดียวก็เห็นผล แต่ครั้งนี้ใช้ไปหลายรอบแล้วกลับไม่เห็นผล"พี่สาวเสร็จหรือยัง หายมานานมาก ถิงถิงแลกของเรียบร้อยแล้ว" ถิงถิงเดินเข้ามานั่งบนเตียง มองพี่สาวที่ยืนมองตัวเองในกระจก และเหมือนคนกำลังใช้ความคิดอย่างหนัก"ถิงถิง ช่วยพี่สาวตัดผมได้ไหม" ถิงถิงเคยบอกว่าตัวเองมีอายุที่ยืนนาน คนที่มีอายุยืนนานต้องผ่านและเจออะไรมาพอสมควร น่าจะช่วยเธอจัดการผมเจ้าปัญหานี้ได้"ได้แน่นอน ถิงถิงทำได้เจ้าค่ะ" จริง ๆ แล้วแค่สะบัดมือครั้งเดียวก็ได้ตามใจที่ต้องการแล้ว แต่เพราะไม่เคยได้ใช้กรรไกรตัดผมคนเลยสักครั้ง ถิงถิงก็อยากลองทำบ้างเท่านั้นเอง"ถ้าอย่างนั้นพี่สาวตัดก่อน ถิงถิงค่อยตัดบริเวณที่พี่สาวทำเองไม่ได้ ตกลงไหม" หนิงหนิงถือกรรไกรเตรียมตัดผม โดยไม่รู้ชะตากรรมของผมเลยว่ามันจะเป็นอย่างไร...วันนี้เป็นวันที่หนิงหนิง
ตอนที่ 6 เครื่องแลกเปลี่ยนหลังจากอีกคนออกไปแล้ว หนิงหนิงก็เริ่มทำงานบ้าน ถึงแม้ว่าก่อนจากมาแทบไม่ต้องทำอะไรแบบนี้เลย แต่ก่อนที่จะไปเป็นนางร้ายอันดับหนึ่ง เธอก็ต้องช่วยงานที่บ้านเลี้ยงเด็กกำพร้า ทุกคนต้องช่วยงานกันทั้งหมด ยิ่งโตขึ้นยิ่งต้องรับผิดชอบมากกว่าเดิม เรื่องเท่านี้ไม่เป็นปัญหาสำหรับเธอแน่นอน เธอยังจำได้ดีว่าต้องทำแบบไหน และหนิงหนิงในโลกนี้สามารถทำงานได้สารพัด งานบ้านเลยกลายเป็นเรื่องง่าย ๆ สำหรับเธอไปเสียแล้ว"ปัจจัย 4 คือสิ่งจำเป็นมาก ๆ ในยุคนี้" หนิงหนิงพึมพำไปพร้อมกับใช้ความคิดทางการอนุญาตให้เลี้ยงหมูได้ครอบครัวละ 1 ตัว และเลี้ยงไก่ได้บ้านละ 2 ตัว นั่นหมายถึงเธอสามารถยื่นเรื่องขออนุญาตเลี้ยงไก่เลี้ยงหมูได้ เมื่อคิดแบบนี้แล้ว เธอต้องรอเจ้าของบ้านกลับมาแล้วค่อยปรึกษาเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้"ไข่มุกจ๋าาา... มีพรวิเศษอะไรให้หนิงหนิงบ้าง" หนิงหนิงลูบสร้อยไข่มุกและทดลองหลับตา ทำทุกวิธีที่ตัวเองเคยได้ยินได้อ่านมา อาจเป็นมิติวิเศษ ห้างขนาดใหญ่ หรือแม้แต่ระบบฟาร์ม สิ่งไหนก็ได้ขอให้ได้มา ตั้งจิตอธิษฐานอย่างใจเย็น... แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น..."อาจมาช้าแบบที่ถิงถิงบอก อย่าช้าจนฉันตายอี
ตอนที่ 5 ห้วงฝันของเธอ... แต่มันคือชีวิตจริงของใครอีกคนหนิงหนิงหลับสนิทตั้งแต่เช้าจนถึงบ่าย โดยที่อีกคนนั้นเข้ามาดูอยู่บ่อย ๆ แต่ไม่ได้ปลุกแต่อย่างใด ยังคงปล่อยให้นอนต่อไปจนกว่าจะตื่นมาเอง อาจทำให้คุยกันเข้าใจมากขึ้นกว่าตอนแรกในห้วงฝันที่หนิงหนิงเข้าใจนั้น ทำให้เธอรับรู้ได้ถึงเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่มีชีวิตลำบากหลังจากที่แม่จากไป ทุกเหตุการณ์จากเด็กจนโตทำให้เธอ...ยิ่งมอง ยิ่งคุ้นเคยยิ่งมอง ยิ่งผูกพันยิ่งมอง ยิ่งรู้สึกเหมือนกับว่าเธอคือคนเดียวกันกับเด็กคนนั้นเฮือก!! หนิงหนิงสะดุ้งตื่นทันทีที่สบตาเข้ากับเด็กคนนั้น ทุกความรู้สึก ทุกความเจ็บปวด ถูกถ่ายทอดมาสู่เธอให้รับรู้ ให้รู้สึก เมื่อความทรงจำและความรู้สึกประดังเข้ามาก็ทำให้เธอถึงกับกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่"ฮือ ๆ... " หนิงหนิงปล่อยโฮออกมา เพื่อปลดปล่อยความรู้สึกทั้งหมดที่มีอยู่ในตอนนี้ชีวิตในโลกนี้ของเธอนั้นหนักหนา เพราะด้วยสังคม ยุคสมัยที่บีบบังคับ มีครอบครัวก็เหมือนไม่มี ไม่มีโอกาสที่จะหลีกหนีได้นอกจากแต่งงานออกมา และการแต่งงานที่เหมือนกับการเสี่ยงดวง ไม่รู้ว่าคนที่แต่งงานด้วยนั้นจะมีจิตใจเป็นยังไง ในโลกนี้ลำบากมากกว่าที่เธอจากมา
ตอนที่ 4 เย่เผยหนิงผู้โชคดี ตื่นมามีสามีเป็นของตัวเองหนิงหนิงคิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ คิดยังไงก็ยังคิดไม่ออก ก่อนหน้านี้เธอป้องกันตัวและทำตามสัญชาตญาณทั้งหมด โดยที่ยังไม่รู้ต้นสายปลายเหตุของเรื่องราวเลยแม้แต่นิดเดียว ก่อนที่จะมองไปที่คนที่แทนตัวเองว่า ป้า และยังอาสาเดินไปส่ง ยังดีที่มีคนใจดีพาเธอไปส่ง ไม่อย่างนั้นเธอคงได้หลงทางแน่นอน เพราะตอนนี้เธอเหมือนคนไม่รู้อะไรเลย ความทรงจำเดิมก็ไม่มี"ทีหลัง อย่าไปพูดแบบนั้นกับพ่อรู้ไหม ถ้าเดือดร้อนมาแล้วไปขอให้เขาช่วยเหลือ เขาจะไม่ช่วย" เหลียนฮวาที่เดินนำก็สอนหลานไปด้วย"ป้าคิดว่าเขาจะช่วยฉันจริง ๆ เหรอคะ" ถึงจะพึ่งมาอยู่ แต่ก็รู้ได้ทันทีว่าคนแบบนั้นไม่มีทางช่วยเหลือเธอแน่นอน"ตายแล้ว... อย่าพูด แต่ก่อนยังทนได้ ทนอีกนิด เผื่อเราเดือดร้อน" เหลียนฮวากลัวหลานลำบาก เลยไม่อยากให้แข็งข้อกับคนเป็นพ่อ"เดือดร้อนฉันก็ไม่ไปยุ่งกับเขา ป้าเป็นพยานให้ฉันด้วย เรื่องที่เขาพูดกับฉันก่อนหน้านี้" หนิงหนิงรีบหาพวกทันที อย่างน้อยตอนนี้ ป้าคนนี้ก็หวังดีกับเธอมากกว่าคนพวกนั้น"เด็กคนนี้นี่นะ" เหลียนฮวาส่ายหัวกับคำพูดหลานสาว ถามว่าเธอเห็นด้วยไหม จริง ๆ
ตอนที่ 3 สัญชาตญาณหนิงหนิงยังคงมีเรื่องสงสัย แต่ทุกอย่างกลับหายไปกับตา หลงเหลือเพียงความว่างเปล่าและมืดมิดได้ยินเสียงแว่วมาตามลม... เหมือนมีคนกำลังเรียกหาเธอ....โครม!!!"ตื่น!!! นังตัวดี!!! "หนิงหนิงสะดุ้งตื่นขึ้นทันที ภาพเบื้องหน้าเหมือนมีม่านหมอกจาง ๆ บดบังไม่ให้มองเห็นได้ชัด แต่กลับมีความรู้สึกเหน็บหนาวที่เกาะกุมร่างกาย ความรู้สึกช่างเหมือนการแช่อยู่ในน้ำเย็นจัด ร่างกายชาหนึบจนไม่สามารถขยับได้ ความหนาวเย็นค่อย ๆ คืบคลานเข้าสู่หัวใจจนรู้สึกหนาวจับจิตจับใจ ก่อนที่ความรู้สึกทั้งหมดจะเลือนหายไปอย่างรวดเร็วเพียะ!!"ออกไปจากบ้านฉันเลยนะ!! " เสียงเด็กสาวตวาดดังลั่นหนิงหนิงนางร้ายอันดับหนึ่ง ผู้ซึ่งมาใหม่ยังไม่รู้ต้นสายปลายเหตุหรือเรื่องราวต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในตอนนี้ เธอเริ่มที่จะตั้งสติ พยายามทำความเข้าใจเรื่องราวทั้งหมด แต่หลายสิ่งหลายอย่างกลับว่างเปล่า เธอยังคงสับสนในสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น รู้แค่ว่าเธอข้ามกาลเวลามาอยู่ในร่างใหม่... ซึ่งก็คือตัวเธอในโลกใบนี้! หนิงหนิงค่อย ๆ มองดูทุกอย่างรอบ ๆ ถึงจะยังไม่รู้รายละเอียดเรื่องราวทั้งหมด แต่เธอก็ต้องป้องกันตัว หลังจากโดนกระทำตั้งแต่ยังไม่
ตอนที่ 2 ลาก่อนนางร้ายอันดับหนึ่งหนิงหนิงยืนอยู่ท่ามกลางพื้นที่กว้างที่มีแต่แสงสีขาวคล้าย ๆ หมอกลอยอยู่ทั่วบริเวณ เธอใช้ความคิดอย่างหนักว่าก่อนหน้านี้เธออยู่ที่ไหน และตอนนี้เธออยู่ที่ไหน หรือว่านี่จะเป็นความฝัน แล้วฝันอะไรถึงมีแต่หมอกเต็มไปหมด..."มาถึงแล้วหรือเจ้าคะ" เสียงร้องถามดังขึ้นทำให้คนที่ได้ยินถึงกับหันซ้ายแลขวา เพื่อตามหาที่มาของเสียง และสิ่งที่เธอเห็นนั้นคือร่างกลมอวบอ้วนของเด็กน้อยคนหนึ่งที่ยืนยิ้มแฉ่งส่งมาให้"หนู... พูดกับพี่หรือเปล่าคะ" หนิงหนิงชี้นิ้วเข้าหาตัวเองเพื่อเป็นการยืนยันว่าได้คุยกับเธอจริง ๆ ไหม"ใช่แล้วเจ้าค่ะ" เสียงใสยังคงตอบกลับมาอย่างอารมณ์ดี"หนูเป็นใคร ที่นี่คือที่ไหนเหรอ" หนิงหนิงเริ่มถามเพื่อหาคำตอบที่ตัวเองอยากรู้ทันที"พี่สาวคนสวยตายแล้ว ที่นี่คือเส้นแบ่งความเป็นและความตาย ที่แห่งนี้มีไว้สำหรับพิจารณา เพื่อให้เลือกว่าจะไปเกิดใหม่ที่ไหน" เจ้าตัวเล็กยังคงอธิบายต่อเรื่อย ๆ"ตายแล้วเหรอ... " หนิงหนิงทวนคำที่ได้ยิน เหมือนกับว่าเธอยังไม่แน่ใจกับสิ่งที่ได้ยิน"ใช่ พี่สาวอยากไปเกิดที่ไหน ถิงถิงมีข้อเสนอให้ สนใจไหมเจ้าคะ" ถิงถิงเอียงคออย่างน่ารัก พร้อมทั้ง
แรกเริ่ม... ก่อนที่เรื่องราวทั้งหมดจะเริ่มขึ้น...เรื่องราวทั้งหมดเริ่มต้นจาก ภูตน้อยถิงถิง ที่ได้ช่วยเหลือหญิงสาวที่มีดวงชะตาถึงฆาตในโลกที่ถือกำเนิด ถิงถิงช่วยนำพาวิญญาณของสาว ๆ เหล่านั้นให้ย้อนกลับไปเป็นตัวเองในอีกโลกหนึ่ง มิติหนึ่ง ยุคหนึ่ง พร้อมกับมีเครื่องประดับที่มีความพิเศษซึ่งสามารถช่วยเหลือหญิงสาวแต่ละคนได้ แต่พรวิเศษจะเป็นอะไรนั้น... ขึ้นอยู่กับคนถือครอง บางคนอาจสามารถใช้สิ่งของวิเศษตั้งแต่ครั้งแรก บางคนต้องใช้เวลานานกว่าที่พรวิเศษจะปรากฏ เจตนาของภูตน้อยถิงถิงไม่ใช่ช่วยเหลือ ผู้ผ่านทาง เพียงเท่านั้น เครื่องประดับวิเศษที่หญิงสาวได้ไปนั้น เปรียบเหมือนเครื่องตามหา นายหญิง ของถิงถิงด้วยเช่นกัน สิ่งที่ภูตน้อยทำนั้นได้ทั้งช่วยผู้อื่นและช่วยตัวเองตามหานายหญิงไปด้วย...ตอนที่ 1 สร้อยไข่มุกเป็นเหตุเย่เผยหนิง นักแสดงมากฝีมือที่ถือครองตำแหน่งนางร้ายอันดับหนึ่ง ถึงจะมี ใครบางคน บอกว่าเธอเป็นนางร้ายอันดับสอง แต่เธอไม่ยอมรับเพราะเธอมั่นใจว่าเธอคือที่หนึ่ง!!วันนี้ก็เช่นกัน!! เมื่อคนที่ไม่ชอบหน้าต้องการประมูล สร้อยไข่มุกโบราณ มีหรือที่ หนิงหนิง คนนี้จะยอม กู้เจ้าหรู นางร้ายอันดับสอง (ที่