แชร์

บทที่ 47

“สวัสดีครับ คุณอิสลิน ผมสตีเฟน ไมเซอร์ ครับ” / “สวัสดีค่ะ”

อิสลินตอบรับสัน ๆ ซึ่งก่อนหน้านั้นคำทักทายรื่นหูด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานของสตีเฟนกลับไปกระทบความรู้สึกของคนอีกคน

“ชุดของมิสซิสเพียซสวยมากเลยนะคะ ไมทราบว่าสั่งตัดที่ไหนคะนี่” เรเน่ต์ซักไซ้

“ฉันยืมเขามาค่ะ รู้สึกอึดอัดด้วยซ้ำ คิดอีกทีน่าจะใส่ชุดที่สบายกว่านี้มางาน”

“มันสวยมากต่างหากครับ และยิ่งมาอยู่บนหุ่นที่สวยอย่างคุณอิสลินก็ยิ่งเพอร์เฟ็ค” หญิงสาวในชุดราตรีออกาการเขินเล็ก ๆ กับคำชมของสตีเฟนที่แสดงออกอย่างชัดเจนว่าเขารู้สึกพึงพอใจแค่ไหน แต่คนที่ไม่ปลื้มคือเซอร์เรนัล์ฟซึ่งเริ่มมีสีหน้าบึ้งตึงขณะยืดลำตัวยืนตรงแต่ถูกอีวี่รั้งแขนไว้

“แด๊ดดี้...อีวี่หิวค่ะ พาอีวี่ไปทานขนมอร่อย ๆ หน่อยซีคะ” หนูน้อยเขย่ามือคนตัวโตก่อนที่เรเน่ต์จะเข้ามาสมทบด้วยการสอดมือคล้องแขนเซอร์เรนัล์ฟไว้

“โอ...หนูอีวี่หิวหรือคะ เซจ...ฉันว่าเราพาหนูอีวี่ไปที่โต๊ะตรงโน้นดีกว่านะคะ มีขนมอร่อย ๆ เต็มไปหมดเลย”

“เย้ ๆ ...จริงหรือคะ ไปค่ะแด๊ดดี้ เราไปกันเลย” อีวี่ตาวาวขณะกุมมือของร่างสูงใหญ่ที่ยังมีทีท่าลังเลกระทั่งเรเน่ต์พูดขึ้น

“ไปกันเถอะค่ะ เซจ...คุณอิสลินเธอไม่เหงาหรอกนะ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status