"Love can be learned." Iyan ang paniniwala ni Seraphina. Kaya nang ipahayag ng kanyang mga magulang na ikakasal siya kay Sebastian Aldridge Singson—isang lalaking may yaman, kapangyarihan, ngunit walang emosyon—hindi siya tumutol. Sa isip niya, matutunan din nitong mahalin siya… balang araw. Ngunit ang kasal niya ay naging isang bilangguan. Kahit anong pagsisikap niyang makuha ang atensyon at pagmamahal ng kanyang asawa, nananatili itong malamig at walang pakialam. Isinilang ang kanilang anak, ngunit sa halip na maging daan upang mapalapit ang kanyang pamilya, mas lalong lumalim ang kanyang pagdurusa. Hindi lang siya itinuturing na estranghero ni Sebastian—pati ang sarili niyang anak ay may hinanakit sa kanya. Sa wakas, napagod si Seraphina sa laban na siya lang ang lumalaban. Sa unang pagkakataon, pinili niyang mahalin ang kanyang sarili. Iniwan niya ang buhay na puno ng sakit at hinanap ang kalayaang matagal niyang inasam. Ngunit sa kanyang muling pagsisimula, hindi niya inaasahan na ang lalaking minsang nagpaikot sa kanyang mundo ay siya ring maghahabol upang maibalik siya sa kanyang piling. Handa pa ba siyang bigyan ng pangalawang pagkakataon ang lalaking minsang bumasag sa kanyang puso? O tuluyan na niyang pipiliin ang isang bagong simula?
Voir plusLumipas ang ilang araw ngunit hindi pa rin nagigising si Chantal. Sa bawat paglipas ng oras ay lalong tumitindi ang kaba sa dibdib ni Seraphina. Ang naging set-up nila ni Sebastian ay siya ang nagbabantay tuwing umaga, habang si Sebastian naman ang nakatalaga tuwing gabi. Ngayon ay muling sumapit ang madaling araw, at nasa loob pa rin siya ng ICU, nakaupo sa tabi ng kama ng kanyang anak, mahigpit na hawak ang maliit na kamay nito.Muli siyang napatingin sa salamin ng ICU—mahina na ang liwanag mula sa labas, at tila sumasalamin ang pagod at lungkot sa kanyang mukha. Ika-sampung araw na ito mula nang ma-admit si Chantal, ngunit wala pa ring paggalaw, walang muling pagkislot ng daliri, walang pagbukas ng mata. Ilang beses na rin siyang nakiusap sa Diyos, ngunit tila patuloy ang katahimikan.“Seraphina, you can rest now,” mahinahong wika ni Jude mula sa likuran, “Kami nalang muna ni Sebastian ang magbabantay kay Chantal.”Tumingin siya kay Jude, mabigat ang mga mata, ngunit may bahid ng p
“Please do reconsider, Ms. Dee—” maingat ngunit may pag-aalalang wika ng doktor.“No reconsideration, Doc,” mariing sagot ni Seraphina, pinilit panatilihin ang kontrol sa boses kahit nanginginig ito sa galit at takot. “As if you’re saying na wala na kayong magagawa. Na hindi niyo kayang iligtas ang anak ko… if you can’t do that, I’ll transfer my daughter to another hospital. Somewhere where they’ll try harder, where they won’t just wait and watch.”Napatingin ang doktor sa kanya, kita ang tensyon sa kanyang mukha. “It’s risky, ma’am. Moving her now could worsen her condition—”“I know the risk,” putol ni Seraphina, ngayon ay nakatayo na at halos hindi mapakali. “But what I’m emphasizing here is simple—try your best. Huwag niyong hayaang mawalan ako ng anak nang hindi man lang kayo lumaban para sa kanya. I don’t want apologies, I want action, Doc. That’s all I’m asking for.”Nagpalitan ng tingin ang doktor at ang nurse sa tabi nito. Kita sa kanilang mga mata ang bigat ng sitwasyon, ngu
Nasa harap na sila ng bahay ng kanyang tiyuhin. Dahan-dahang huminto ang sasakyan, at isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ni Seraphina habang nakatitig sa lumang gate ng bahay na minsan na rin niyang tinawag na tahanan. Ilang segundo pa siyang nanatili sa kanyang kinauupuan, parang kinakalma ang sarili bago harapin ang panibagong yugto ng araw na iyon.Sa wakas ay binuksan niya ang pinto ng passenger seat.“Ibababa ko na lang muna ang luggage mo,” wika ni Jude habang lumalabas ng sasakyan.Tumango si Seraphina, hindi na nagsalita pa, ngunit ramdam ang pasasalamat sa kanyang mga mata. Tahimik na kinuha ni Jude ang maleta mula sa trunk ng sasakyan at maingat na inilapag ito sa gilid ng gate.Nang matapos si Jude, isang sulyap na lang ang iniwan niya kay Seraphina bago siya tuluyang sumakay muli sa kotse. Hindi na siya naghintay pa ng anumang salita mula rito. Tahimik siyang umalis, iniwan si Seraphina sa harap ng bahay ng kanyang tiyuhin, sa gitna ng katahimikan ng dapithap
“Hindi sapat ang iyong pagsisi, Sebastian,” mariing wika ni Seraphina habang nakatitig sa kanya, ang bawat salita'y parang punyal na tumatagos. “Do you think magiging maayos ang kalagayan ni Chantal after mong magsisi?” Dagdag niya, nanginginig ang tinig sa galit at desperasyon. “Akala mo ba mapapawi ng pag-amin mo ang sakit, ang takot, ang posibilidad na mawalan ako ng anak?”Nanahimik si Sebastian saglit, bakas sa mukha niya ang tensyon—halong pagkapahiya, pagod, at inis. Hanggang sa tuluyan na siyang sumabog.“Binaba ko na ang pride ko just to talk to you,” mariin niyang sagot, bahagyang tumataas ang tono. “Tas ganyan ka? Cut it off, Seraphina—”“Don’t,” mabilis na putol ni Seraphina, mariing tinig na puno ng paninindigan. “I didn’t ask you na ibaba mo ang pride mo. Hindi ako nandito para sa pride mo. Nandito ako dahil anak natin ang nasa bingit ng kamatayan. At kasalanan mo rin naman ito.” Tumayo siya mula sa kinauupuan niya, ang mga mata’y naglalagablab sa galit.“From Chantal’s
Pagkalipas ng ilang minutong paglalakbay ay narating din nila Seraphina at Jude ang ospital. Sa kabila ng pagod at bigat ng katawan mula sa mahabang biyahe, hindi alintana ni Seraphina ang jet lag na pilit nang nagpapabigat sa kanyang mga talukap. Ang tanging nasa isip niya ay ang kalagayan ng kanyang anak. Wala nang mas mahalaga pa sa kasalukuyan kundi ang masilayan si Chantal at malaman ang tunay na lagay nito.“How’s my daughter? Siguro pwede na natin pag-usapan ang tungkol diyan kasi we’re here at the hospital,” wika ni Seraphina habang papasok na sila sa loob ng gusali, ang bawat hakbang ay tila may kasabay na dagok sa kanyang dibdib.“She’s still in critical situation. Nagka-tetanus infection si Chantal,” sagot ni Jude, mariing binigkas ang bawat salita, tila nagdadalawang-isip pa kung paano ito sasabihin nang hindi lalong makapanlumo.“What! How come? She’s with her father as always, how come?” Halos sumigaw si Seraphina, hindi makapaniwala sa narinig. Ang kanyang tinig ay puno
“You seem in a hurry. Next year pa ang uwi mo sa Pilipinas, you said that to me just last week?” wika ng kapatid ni Seraphina na si Frederick, habang nakasandal sa pintuan ng kanyang kwarto. Kita sa mukha nito ang pagtataka—at ang bahagyang pagkabahala.Sa totoo lang, matagal nang ayaw ni Seraphina bumalik sa Pilipinas. The days turned to weeks, and the weeks quietly morphed into months. Italy had become her sanctuary, her new beginning. She had no intention of returning... until now.“I just need to go home, kuya. I have an emergency,” sagot ni Seraphina habang walang tigil sa pagbabalot ng kanyang mga damit. Mabilis ang kilos niya, parang bawat segundo ay napakahalaga.“Emergency? Seraphina, you can’t just get a ticket on the spot—”“Critical si Chantal,” singit niya agad, halos pasigaw. “Kaya please, not now. Kung kailangan kong magbayad ng malaking halaga just to buy a last-minute ticket, I’ll do it.”Matigas ang boses niya, puno ng emosyon—takot, pagkabigla, at matinding guilt na
“Umalis na si Diane. May lalakarin daw siya.” diretsong sagot ni Jude, walang pag-aalinlangan sa tono ng kanyang boses.Bahagyang napalingon si Sebastian, sinipat si Jude ng saglit ngunit hindi na nagsalita pa. Agad naman niyang napansin ang ekspresyon ni Trisha—ngayon ay kitang-kita ang galit sa kanyang mga mata habang nakatingin sa kanilang kuya.Ramdam ni Jude ang tensyon ngunit nanatili siyang kalmado. Hindi siya umurong sa titig ng kapatid. Alam niyang ginawa niya ang tama, at hindi siya magpapaapekto sa emosyon ng iba.“Is she?” tanong ni Sebastian muli, tila nais makasigurado.Tumango si Jude, at sumunod na rin si Trisha—bagamat halatang napipilitan. Sa kabila ng katahimikan, dama ang alingawngaw ng mga hindi sinasabi. Parang may mga tanong na ayaw banggitin, at may mga sagot na hindi na kailangang ipilit.Saglit silang natahimik. Tanging ang tunog ng mga dumadaang nurse at ang mahinang hum ng ospital ang pumupuno sa paligid.“Anong sabi ng doktor?” tanong ni Trisha, pilit inaa
“Sebastian, how’s your daughter?” tanong ni Jude, maingat ang boses habang dahan-dahang lumapit sa kapatid na nakaupo sa isang waiting chair, balot ng katahimikan at lungkot ang paligid.Nakita niyang tila walang buhay ang mga mata ni Sebastian habang nakatingin lamang ito sa sahig, ang mga kamay nito'y magkakahawak sa pagitan ng kanyang mga tuhod, tila pilit kinakalmang sarili sa gitna ng bagyong kinahaharap.“Nasa ICU si Chantal…” mahinang tugon ni Sebastian, halos bulong, ngunit ramdam ang bigat ng bawat salita. Sa likod ng kanyang tinig ay ang desperasyon at pagod na dulot ng mga nangyayari. Hindi na niya kayang itago ang takot, at lalong hindi ang sakit ng makitang nahihirapan ang anak.Saglit na natahimik si Jude, bago muling nagsalita, maingat pa rin ang tono.“I should contact Seraphina—” aniya, akmang kukunin ang kanyang cellphone.“No, don’t contact her.” Agad at mariin ang tugon ni Sebastian, dahilan para mapatigil si Jude sa kanyang kilos.Napatingin si Jude sa kanya, baha
Tumigas ang panga ni Trisha sa narinig.“Manahimik?”Parang kumulo ang dugo niya sa utos ng ina. Ilang beses na ba siyang pinatahimik? Ilang beses na ba siyang pinagtabuyan sa sariling kwento para lang mapanatili ang kapangyarihan at pangalan ng pamilya?Dahan-dahang lumapit siya sa kanyang ina, halos magkalapit na ang kanilang mukha, ngunit malamig ang titig ni Trisha—wala na ang batang dating sumusunod lang.“Alam mo kung ano ang mas masahol sa kasinungalingan, Ma?” aniyang mababa ang boses, ngunit puno ng matinding poot. “’Yung sinasadya mong ipamana ang sakit sa susunod na henerasyon… dahil mas mahalaga sa’yo ang imahe kaysa sa katotohanan.”Nanatiling tahimik ang kanyang ina, ngunit bakas sa mga mata nito ang pag-aalalang pilit itinatago.“Kung hindi mo kayang protektahan si Sebastian, ako ang gagawa. Hindi ko hahayaang gamitin mo siya tulad ng ginawa ninyo sa akin.”At sa unang pagkakataon sa mahabang panahon, nakita ni Trisha ang takot sa mga mata ng kanyang ina—hindi takot dah
Nasa business trip si Seraphina kasama ang company manager ng Cavite branch na si Klea. Huling araw na nila ngayon, kaya masaya siyang naglalakad pabalik sa hotel room para kunin ang kaniyang maleta. Alas dose pa lang ng tanghali, kaya alam niyang makakahabol pa siya sa dinner date na ni-reserve niya para sa kaniyang mag-ama.“Happy birthday, Ms. Faye!” bati ni Klea habang nakangiti.Napangiti si Seraphina at bahagyang tumango. “Salamat, Klea.”"Sayang at hindi mo na kami makakasama mamaya," sabi ni Klea. "May pa-surprise sana kami sa 'yo.""Naku, okay lang! Next time na lang. Ang importante, makauwi ako para sa pamilya ko." Napahagikhik si Seraphina.“Sweet! May plano na ba kayo?” tanong ni Klea habang binubuksan ang pinto ng sariling kwarto.“Hmm, simple lang. Dinner lang kaming tatlo. Gusto ko lang silang makasama sa espesyal na araw na ’to.”Ngumiti si Klea. “Ang swerte naman nila sa ’yo. Sige, enjoy your date, Ms. Faye!”“Salamat! See you sa office!” sagot ni Seraphina bago pumas...
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Commentaires