Wandering Soul

Surviving life in the pit of giving up is not a very good choice. It's when you wanted to die, you badly wanted to end it but you're tied with the truth that you have people to fight for. It's when you wanted to let go of that thin string, connecting your inner self to sanity, but you're forced to hold on. Life for some people is somewhat satisfying but not for Zaire Aera Gonzalo. Her life has been everything but love. She's been living with demons inside her head and as she's fighting it everyday, she later find herself losing the battle. Would the world be able to save her before it's too late? As she finally grasp for life, would it still choose to go back to her knowing that she's finally gave it up?   

Chapter 2 : SoulHuni ng ibon at pagaspas ng dahon ang gumising sa akin kinabukasan. Puting silid ang agad na tumambad sa akin nang idilat ko ang aking mga mata. May nakakabit na dextrose sa isa kong kamay at napagtanto kong nasa hospital pala ako. Hindi ko alam kung bakit ako nandito at kung bakit magaan ang pakiramdam ko. Sobrang gaan na hindi ko maintindihan kung bakit. Pinili kong bumangon at tumanaw sa bintana. Maaliwalas ang paligid sa labas ng gusali at maliwanag ang sikat ng araw. Dumako ang paningin ko sa dextrose sa aking kamay, alam kong hindi pwede ngunit hinila ko ito. May lumabas na munting dugo dulot ng pagkakatanggal ng karayom. Itinabi ko ang dextrose at naghanap ng pwedeng ipangtapal sa hospital gown. Sakto at may nakita akong itim na jacket sa sofa ng kwarto. Kinuha ko ito at isinuot. Sakto lang na matakpan ang hospital dress.Alam kong dapat ay manatili pa ako dito pero isa sa pinakaayaw kong lugar ay ang hospital. It only brings back bad memories.

Chapter 4: Two Types of YouthKINABUKASAN sinamahan ko si Freiya na pumasok sa paaralan. Napagdesisyonan kasi namin na pagkatapos na ng klase nya kami magsisimula. Habang papasok sya sinubukan siyang patirin ng nakaaway niya kahapon ngunit hindi natuloy kasi kasabay naming pumasok ang guro nila. Dumiretso si Freiya sa upuan niya habang dumiretso naman ako sa bakanteng upuan sa likod. Mula sa kinauupuan ko ay tanaw na tanaw ko ang lahat.May mga nagtatawanan, may pasimpleng nagbubulungan, may tahimik na nag-aasaran at meron namang may sariling mundo na tahimik lang sa mga upuan nila. Typical High School students. Siguro ganito din ako noong hindi pa nangyayari ang lahat ng ito. Siguro gaya nila ay masaya din ako. Happiness, why does I feel like it's one of the many things I lack?Tumikhim ang guro nila upang agawin ang atensyon ng buong klase. "Magandang araw seksyon Daisy."  Panimula nito."Magandang araw din po aming guro"  the whole class said