Home / Paranormal / Wandering Soul / Chapter 5: Possession

Share

Chapter 5: Possession

Author: Rocel Jane
last update Huling Na-update: 2021-09-05 12:13:42

Chapter 5: Possession

BREAK TIME nina Freiya at nanatili lang ako sa loob ng room nila. Nakayuko lang ako sa desk at dinadama ang katahimikan ng silid.

Sinira ng isang kalabog ang katahimikan. Napalingon ako sa gawing kanan ng silid. Nakita ko kung paano dahan-dahang tumayo ang isang babaeng medyo matured na ang hitsura kumpara sa mga kaklase niya. Napakunot ang noo ko nang may idinikit ang kaklase ni Freiya sa likod ng  babae nang hindi man lang nito namamalayan. Tumayo ako at lumapit sa kanila. 

Nakakunot ang noong binasa ko ang nakasulat sa papel, "Ang Ganda ko no? Inggit ka?"  Aba't nakakaano na talaga to ah! Tiningnan ko ang grupo nang mga estudyanteng lalaki, may ngisi sa mga labi nila.

Sinubukang umalma ng babae ngunit naunahan siya ng isang lalaki. "Oh ano? Iiyak ka na ba? Magsusumbong ka ba sa mama mo? Owwwwwww" kantyaw pa ng isang lalaki at sinabayan pa ito ng mga kasama niya. Tahimik lamang ang babae at alam kong malapit na itong umiyak. Bigla akong nakaramdam ng awa sa kaniya. An emotion stirs up into me, hindi ko alam kung bakit ngunit para bang alam ko kung ano ang nararamdaman niya.

Kinuha ng isang lalaki ang bag ng babae at ihahampas na sana ito sa kanya. I ran towards the girl para pigilan ang gagawin ng lalaki. I raised my hands to stop the guy. Nakita ko kung paano nagawa kong hawakan ang kamay ng lalaki. With bare hands and physical strength, I was able to stop him. Gulat ang rumihistro sa mukha ng lalaki, gayundin sakin. Agad na nakabawi ang lalaki at binawi ang kamay mula sakin. Nakaramdam ako ng pwersa sa likod at agad akong umiwas dito dahilan upang masubsob ang isang lalaki sa table na kaharap ko kanina. Marahas ako nitong tiningnan. Napalingon ako sa likod at agad na nasalo ang kamay ng isa pang lalaki na umambang itulak ako. Itinulak ko ang kamay niyang hawak ko at agad siyang napaatras. Ihahampas na sana ulot ng isang lalaki ang bag sa akin ngunit isang boses ang nagpatigil sa kanya.

"Jeff! Anong ginagawa mo?" maotoridad ang boses na saad ng guro. "Hindi na kayo bata para mangbully pa ng kaklase niyo! Nasaan na ang respeto niyo at tila ba hindi niyo na iyon pinapairal! Alam niyo namang masama ang mang-api. Sa susunod hindi ko na kayo palalampasin. Kung hindi lang ako dumating ng maaga ay hindi ko pa malalaman kung gaano kabasura ang ugali ninyo! Now go back to your sits!" galit na dagdag pa ng guro. Nilapitan ako nito o mas magandang sabihin na nilapitan niya ang babaeng inaapi kanina na kung saan nasa loob ako ng katawan nito ngayon.

Bumuntong hininga ang guro at hinawakan ako sa kamay. "Okay ka lang ba Kyla?" Tumango ako ng marahan. "Sa susunod pag inulit nila ito ay magsumbong ka sa akin o sa kahit sinong guro, naiintindihan mo ba?" malumay niyang dagdag saka tiningnan ng matalim ang mga lalaking ngayon ay nasa kanya-kanya nang upuan. Marahan lamang akong tumango.

Napalingon ako sa pintuan at saktong pumasok si Freiya. Luminga-linga siya sa paligid na wari mo'y may hinahanap. Tatawagin ko sana siya ngunit saktong paghakbang ko'y may isang malakas na pwersa ang nagtulak sa akin. Napalingon ako sa likod at saka ko lamang napagtanto na wala na ako sa katawang napasukan ko kani-kanina lang. Naiwan naman ang babae na parang hindi alam ang nangyari sa kanya. Palingon-lingon pa siya na parang pinapakiramdaman ang sarili.

Agad na hinanap ng mga mata ko ang kinatatayuan ni Freiya. Sakto namang papalapit sya sa kinatatayuan ko. Pasimple nya akong tinanguan at tinungo nya na ang upuan niya. Kahit di mapakali dahil sa nangyari kanina ay pinili kong magtungo nadin sa likod at hintaying matapos ang klase nila.

Sinasabayan ko sa paglalakad si Freiya. Kakatapos lang ng klase nila at ngayon ay pauwi na kami sa bahay niya. Nilingon ko siya bago nagsalita, "Freiya, sa tingin ko pwede kitang saniban." 

Napalingon siya sa akin, " Paano naman?"

" Alam mo kasi, kanina habang bumibili ka ng pagkain sa canteen. Ammm, yung kaklase mong isa binubully nung iba mong kaklase. At....... Tutulungan ko sana siya pero nang daluhan ko siya para sana tulungan siyang salagin ang pagtama ng bag sa kanya, biglang nagulat nalang ako kasi kontrolado ko na yung katawan niya. I mean, ako na mismo ang kumokontrol sa katawan niya." mahabang paliwanag ko sa kanya. Nanlalaki ang mga matang tiningnan niya ako. "Talaga ba?" nasasabik niyang tanong. Tumango ako sa sinasabi niya. Lumaki ang ngiti niya, "Subukan natin!!!" excited niyang saad.

Alanganin ko siyang nginitian, "Pero kasi, di ko pa alam kung paano ko yun nagawa. Kusa nalang din kasi akong nakalabas mula sa katawan nun."

" Edi magpractice tayo!" saad niya.

Napangiti nalang ako habang umiiling. Paano kaya namin to gagawin?

Kaugnay na kabanata

  • Wandering Soul   Prologue:

    Surviving life in the pit of giving up is not a very good choice. It's when you wanted to die, you badly wanted to end it but you're tied with the truth that you have people to fight for. It's when you wanted to let go of that thin string, connecting your inner self to sanity, but you're forced to hold on.Life for some people is somewhat satisfying but not for Zaire Aera Gonzalo. Her life has been everything but love. She's been living with demons inside her head and as she's fighting it everyday, she later find herself losing the battle.Would the world be able to save her before it's too late? As she finally grasp for life, would it still choose to go back to her knowing that she's finally gave it up?

    Huling Na-update : 2021-09-05
  • Wandering Soul   Chapter 1: Faded

    CHAPTER 1 : FadedThe flickering lights from the lamp illuminated my four cornered room as I pull it's switch continuously to disturb myself from unwanted thoughts. Being alone in the middle of the night gives excruciating chills to my system and I never get used to it.Tanging ang lampara lamang ang nagbibigay ng liwanag sa kwarto at ang pagpatay sindi ko nito ay mas lalong nagbigay ng nakakatakot na pakiramdam. Isang bagay na dapat ay matagal ko ng nakasanayan. Sa bawat pagbukas ng ilaw ay iba't ibang klase ng imahe ang lumilitaw sa pagitan ng aking alaala. Bawat pagpatay nito ay ang pagbabalik tanaw ko sa dilim na dati ko ng pinamamahayan.You know living in a dark and lonely room is quiet scary but you have to stay inside cause that's where you grow up, that's where you only find comfort and peace, and at the same time pain."Aera! Balita ko top achiever ka? What rank?" - Naaalala ko pang pagbubukas ni mommy n

    Huling Na-update : 2021-09-05
  • Wandering Soul   Chapter 2: Soul

    Chapter 2 : SoulHuni ng ibon at pagaspas ng dahon ang gumising sa akin kinabukasan. Puting silid ang agad na tumambad sa akin nang idilat ko ang aking mga mata. May nakakabit na dextrose sa isa kong kamay at napagtanto kong nasa hospital pala ako. Hindi ko alam kung bakit ako nandito at kung bakit magaan ang pakiramdam ko. Sobrang gaan na hindi ko maintindihan kung bakit. Pinili kong bumangon at tumanaw sa bintana. Maaliwalas ang paligid sa labas ng gusali at maliwanag ang sikat ng araw. Dumako ang paningin ko sa dextrose sa aking kamay, alam kong hindi pwede ngunit hinila ko ito. May lumabas na munting dugo dulot ng pagkakatanggal ng karayom. Itinabi ko ang dextrose at naghanap ng pwedeng ipangtapal sa hospital gown. Sakto at may nakita akong itim na jacket sa sofa ng kwarto. Kinuha ko ito at isinuot. Sakto lang na matakpan ang hospital dress.Alam kong dapat ay manatili pa ako dito pero isa sa pinakaayaw kong lugar ay ang hospital. It only brings back bad memories.

    Huling Na-update : 2021-09-05
  • Wandering Soul   Chapter 3: Agreement

    Chapter 3 : AgreementNasa ganoong posisyon ako nang may mapagtanto.Papayag nalang ba akong ganito nalang? Papayag na lang ba akong manatili nalang na multo habang buhay?No.Definitely NO! Dapat may gawin ako.So with all the strenght left in me ay tumayo ako. I walked towards the direction kung saan lumiko ang dalaga. I ran even. I'm sure hindi pa iyon nakakalayo. Sa isang liko ko pa ay tumambad sa akin ang isang malaking gusali."GWYNETH UNIVERSITY"Naglakad ako papasok sa malaking tarangkahan ng paaralan. Paroo't parito ang mga estudyanteng may kaparehong kasuotan ng dalaga kanina. So this must be her school. I would surely have a hard time looking for her around. Considering na nasa bukana pa lang ako ay halos di ko na makita ang ibang gusali dahil sa naglalakihang iba pang gusali na nakakalat sa paligid ng paaralan.Without wasting my time ay agad kong sinuyod ng tingin ang buong paaralan. Where could I find her?Palakad-

    Huling Na-update : 2021-09-05
  • Wandering Soul   Chapter 4: Two types of Youth

    Chapter 4: Two Types of YouthKINABUKASAN sinamahan ko si Freiya na pumasok sa paaralan. Napagdesisyonan kasi namin na pagkatapos na ng klase nya kami magsisimula. Habang papasok sya sinubukan siyang patirin ng nakaaway niya kahapon ngunit hindi natuloy kasi kasabay naming pumasok ang guro nila. Dumiretso si Freiya sa upuan niya habang dumiretso naman ako sa bakanteng upuan sa likod. Mula sa kinauupuan ko ay tanaw na tanaw ko ang lahat.May mga nagtatawanan, may pasimpleng nagbubulungan, may tahimik na nag-aasaran at meron namang may sariling mundo na tahimik lang sa mga upuan nila. Typical High School students. Siguro ganito din ako noong hindi pa nangyayari ang lahat ng ito. Siguro gaya nila ay masaya din ako. Happiness, why does I feel like it's one of the many things I lack?Tumikhim ang guro nila upang agawin ang atensyon ng buong klase. "Magandang araw seksyon Daisy." Panimula nito."Magandang araw din po aming guro" the whole class said

    Huling Na-update : 2021-09-05

Pinakabagong kabanata

  • Wandering Soul   Chapter 5: Possession

    Chapter 5: PossessionBREAK TIME nina Freiya at nanatili lang ako sa loob ng room nila. Nakayuko lang ako sa desk at dinadama ang katahimikan ng silid.Sinira ng isang kalabog ang katahimikan. Napalingon ako sa gawing kanan ng silid. Nakita ko kung paano dahan-dahang tumayo ang isang babaeng medyo matured na ang hitsura kumpara sa mga kaklase niya. Napakunot ang noo ko nang may idinikit ang kaklase ni Freiya sa likod ng babae nang hindi man lang nito namamalayan. Tumayo ako at lumapit sa kanila.Nakakunot ang noong binasa ko ang nakasulat sa papel, "Ang Ganda ko no? Inggit ka?" Aba't nakakaano na talaga to ah! Tiningnan ko ang grupo nang mga estudyanteng lalaki, may ngisi sa mga labi nila.Sinubukang umalma ng babae ngunit naunahan siya ng isang lalaki. "Oh ano? Iiyak ka na ba? Magsusumbong ka ba sa mama mo? Owwwwwww" kantyaw pa ng isang lalaki at sinabayan pa ito ng mga kasama niya. Tahimik lamang ang babae at alam kong malapit na itong

  • Wandering Soul   Chapter 4: Two types of Youth

    Chapter 4: Two Types of YouthKINABUKASAN sinamahan ko si Freiya na pumasok sa paaralan. Napagdesisyonan kasi namin na pagkatapos na ng klase nya kami magsisimula. Habang papasok sya sinubukan siyang patirin ng nakaaway niya kahapon ngunit hindi natuloy kasi kasabay naming pumasok ang guro nila. Dumiretso si Freiya sa upuan niya habang dumiretso naman ako sa bakanteng upuan sa likod. Mula sa kinauupuan ko ay tanaw na tanaw ko ang lahat.May mga nagtatawanan, may pasimpleng nagbubulungan, may tahimik na nag-aasaran at meron namang may sariling mundo na tahimik lang sa mga upuan nila. Typical High School students. Siguro ganito din ako noong hindi pa nangyayari ang lahat ng ito. Siguro gaya nila ay masaya din ako. Happiness, why does I feel like it's one of the many things I lack?Tumikhim ang guro nila upang agawin ang atensyon ng buong klase. "Magandang araw seksyon Daisy." Panimula nito."Magandang araw din po aming guro" the whole class said

  • Wandering Soul   Chapter 3: Agreement

    Chapter 3 : AgreementNasa ganoong posisyon ako nang may mapagtanto.Papayag nalang ba akong ganito nalang? Papayag na lang ba akong manatili nalang na multo habang buhay?No.Definitely NO! Dapat may gawin ako.So with all the strenght left in me ay tumayo ako. I walked towards the direction kung saan lumiko ang dalaga. I ran even. I'm sure hindi pa iyon nakakalayo. Sa isang liko ko pa ay tumambad sa akin ang isang malaking gusali."GWYNETH UNIVERSITY"Naglakad ako papasok sa malaking tarangkahan ng paaralan. Paroo't parito ang mga estudyanteng may kaparehong kasuotan ng dalaga kanina. So this must be her school. I would surely have a hard time looking for her around. Considering na nasa bukana pa lang ako ay halos di ko na makita ang ibang gusali dahil sa naglalakihang iba pang gusali na nakakalat sa paligid ng paaralan.Without wasting my time ay agad kong sinuyod ng tingin ang buong paaralan. Where could I find her?Palakad-

  • Wandering Soul   Chapter 2: Soul

    Chapter 2 : SoulHuni ng ibon at pagaspas ng dahon ang gumising sa akin kinabukasan. Puting silid ang agad na tumambad sa akin nang idilat ko ang aking mga mata. May nakakabit na dextrose sa isa kong kamay at napagtanto kong nasa hospital pala ako. Hindi ko alam kung bakit ako nandito at kung bakit magaan ang pakiramdam ko. Sobrang gaan na hindi ko maintindihan kung bakit. Pinili kong bumangon at tumanaw sa bintana. Maaliwalas ang paligid sa labas ng gusali at maliwanag ang sikat ng araw. Dumako ang paningin ko sa dextrose sa aking kamay, alam kong hindi pwede ngunit hinila ko ito. May lumabas na munting dugo dulot ng pagkakatanggal ng karayom. Itinabi ko ang dextrose at naghanap ng pwedeng ipangtapal sa hospital gown. Sakto at may nakita akong itim na jacket sa sofa ng kwarto. Kinuha ko ito at isinuot. Sakto lang na matakpan ang hospital dress.Alam kong dapat ay manatili pa ako dito pero isa sa pinakaayaw kong lugar ay ang hospital. It only brings back bad memories.

  • Wandering Soul   Chapter 1: Faded

    CHAPTER 1 : FadedThe flickering lights from the lamp illuminated my four cornered room as I pull it's switch continuously to disturb myself from unwanted thoughts. Being alone in the middle of the night gives excruciating chills to my system and I never get used to it.Tanging ang lampara lamang ang nagbibigay ng liwanag sa kwarto at ang pagpatay sindi ko nito ay mas lalong nagbigay ng nakakatakot na pakiramdam. Isang bagay na dapat ay matagal ko ng nakasanayan. Sa bawat pagbukas ng ilaw ay iba't ibang klase ng imahe ang lumilitaw sa pagitan ng aking alaala. Bawat pagpatay nito ay ang pagbabalik tanaw ko sa dilim na dati ko ng pinamamahayan.You know living in a dark and lonely room is quiet scary but you have to stay inside cause that's where you grow up, that's where you only find comfort and peace, and at the same time pain."Aera! Balita ko top achiever ka? What rank?" - Naaalala ko pang pagbubukas ni mommy n

  • Wandering Soul   Prologue:

    Surviving life in the pit of giving up is not a very good choice. It's when you wanted to die, you badly wanted to end it but you're tied with the truth that you have people to fight for. It's when you wanted to let go of that thin string, connecting your inner self to sanity, but you're forced to hold on.Life for some people is somewhat satisfying but not for Zaire Aera Gonzalo. Her life has been everything but love. She's been living with demons inside her head and as she's fighting it everyday, she later find herself losing the battle.Would the world be able to save her before it's too late? As she finally grasp for life, would it still choose to go back to her knowing that she's finally gave it up?

DMCA.com Protection Status