“PWEDE—pwede bang wag na lang natin ituloy?” Maluha-luhang sambit ni Deiah habang pinakatititigan niya ang pangalan sa papel na pirmado na ng lalaking nasa harapan niya, si Primo Thompson, her husband. The perfect definition of a man para kay Deiah. He is one of the top richest, powerful and sexiest man alive ika nga ng lahat ng humahanga din dito.
Sandaling katahimikan lang ang sumagot sa katanungan ni Deiah. Kaya naman marahan siyang napatingin sa labas ng bintana habang pasimpleng inaaliw ang mga mata sa paligid upang hindi tuluyang kumawala ang kanina pang mga luhang nagbabadyang bumagsak.
Umaasa pa din kasi siyang magbabago ang isip ng asawa niya sa nagawang desisyon nito.
“Pw-pwede—pwede bang wag na lang natin ituloy?” Pag-uulit niyang muli sa tanong. Nagbabakasakaling masagot na nito sa pangalawang pagkakataon.
“Grandpa is fine, we can stop this nonsense now” Madiing saad ng lalaking baritone ang boses.
“Bu-but wha-what if malaman niya ito? Pr-Primo, ba-baka naman p-pwede pang pag-usapan ito.” Sagot ni Deiah saka napakagat sa labi, mapapansing may pag-aalala din siya sa matanda.
“Hindi niya malalaman, kung hindi mo sasabihin Deiah.”
“So, balak mo pa ngang itago talaga?”
“ Pwede ba, can you just sign it na lang? You think so much. It’s easy lang naman, when he finds out then it’s simple to say na hindi nag-work itong kalokohang ito. Kung hindi ko gagawin ito, kailan pa? Pag-tuluyan ng mawala si Atasha sa akin?”Napatango na lang si Deiah, wala siyang maisagot sa asawa. Sa mga oras na iyon mas lalo niya ng naintindihan ang lahat. Mas lalong naging malinaw sa kaniya. Sa huli, si Atasha pa din pala ang tunay na dahilan.
Habang pilit niyang pinipigilan ang mga luha niyang pabagsak sa gilid ng kaniyang mga mata ay sandali niyang iniangat ang kaniyang mukha at itinuon sa harapan niya, kay Primo.
“Pa-paano naman ako?”
Ramdam niya sa mga oras na iyon ang paulit-ulit na pagtusok ng mga karayom sa puso niya sa sobrang sakit. Naninikip sa sobrang sakit. Akala niya sa isang taong kasama niya ito, ay magagawa na niyang mapalitan ang babaeng minamahal nito.
Alam niyang umpisa pa lang ng laban dehado na siya, pero dahil sa lakas ng loob niyang hamunin ang sarili niya ginawa niya pa din ang lahat ng kaya niyang ipakita at iparamdam kay Primo. Ngunit sa huli, ni katiting o pisong pagmamahal man lang ay wala lang siyang nakuha kundi ang tripling sakit ngayon kesa sa araw-araw niyang nararamdaman sa piling nito.
“T-talaga bang w-wala kang n-naramdaman—wala kang-na-naramdaman man lang sa akin ka-kahit konting ambon ng pagmamahal?”
“Deiah, alam mong umpisa pa lang nito ay wala na. Walang-wala hanggang ngayon. At alam mo naman na kaya lang tayo nagpakasal para kay lolo. Kaya ako pumayag para gumaling ng mabilis ang lolo. And that's it.”
“Pe-“
“Let's not waste time, Deiah. Sign the papers and have Attorney Yochico arrange everything. I'll give you 30 million as compensation for this matter. You can go anywhere and do anything basta malayo ka sa akin at sa pamilya ko.”
“Pa-paano ku-kung hindi ko pir-pirmahan? O-okay lang sa akin kung gusto mo makasama si Atasha, kung hindi ka umuwi dito. Basta mananatili pa din na ako ang asawa mo, Primo. Ayos lang sa akin ang ganoon set-up kahit n--” Napalunok ng tatlong beses sunod-sunod si Deiah.
“You have to, Deiah, trust me. Hindi magiging maayos ang set-up na iyon sa akin, sa iyo, at higit sa lahat kay Atasha. I want to marry her nuon pa man, alam mo iyan higit pa sa mga taong nakakakilala sa akin. Gusto kong bumuo ng pamilya na masaya at tahimik. Not like this. Naiintindihan mo ba ko? Huh? I hope na malinaw lahat ito sa iyo.” Makikita ang madilim na awra nito sa buong mukha habang nakatitig sa mga mata ni Deiah, halos magtagpo ang dalawang makakapal din nitong kilay at mga matang nangungusig sa galit habang nakatitig kay Deiah.
Ilang segundo lang ay inilayo ni Primo ang tingin nito kay Deiah saka napabuntong hininga at tumayo.
“Look, we can’t continue this anymore. This marriage will never work for us. We can’t be happy. I can’t be happy for this. I love someone, I don’t love you, and yes, I will never love you. Never. That’s why, habang maaga pa—let’s stop this loveless marriage.”
Sa pagkakataong iyon, tuluyang nagkaroon ng sariling buhay ang mga luha sa gilid ng mga mata ni Deiah para tuloy-tuloy na itong bumagsak. Para siyang binuhusan ng malamig na tubig para makaramdam ng paninigas ang buo niyang katawan sa katotohanang matagal niya ng iniiwasang marinig mula sa lalaking pinakamamahal niya.
Ramdam niya ang bawat kirot na tumatusok sa puso niya hatid ng mga salitang kaniyang narinig mula sa taong inaasahan niyang kahit katiting na pagmamahal ay pauulanan siya. Sa araw-araw na nasasaktan siya, eto ang pinakamasakit sa lahat. Ang ipamukha sa kaniya na kahit kailan ay hindi siya makakayang mahalin nito.
“Basta dapat may pirma na iyan pagbalik ko mamaya.” Aniya nito saka mabilis na dinampot ang susi ng sasakyan na nasa mesa at ang coat nito.
Habang si Deiah, masakit ang pusong pinagmamasdan ang papalayong bulto ng asawa niya.
“Nakuha ko nga ang apelyido mo, but not your heart, hindi ang pagmamahal mo sa akin.” Mapait niyang ngiti habang sunod-sunod na bumabagsak ang mga luha niya.
Kinuha niya ang papel at muling tinitigan ang pangalan ng asawa niya na may lagda na.
“Hindi mo man lang pinalampas ang araw na ito.” Ani niya saka inilapag ang papel at dinaanan ng tingin ang cake na nakalapag sa bar counter. Muling napangiti ng mapait si Deiah.
“Ano nga ba ang alam niya tungkol saiyo ni hindi ka nga mahal at hindi kahit kailanman mamahalin pa?”
“ANO?” Gulat na saad ni Jette.“Are you serious?” Napalunok na tanong ni Felix sa kaharap nitong kaibigan.“Totoo?” Aniya ni Blue.Napatitig ang tatlong mga kaibigan nito kay Primo na kasalukuyang nilalaro ang kupitang may lamang alak sa kamay nito.“But why?” Sabay-sabay muling naitanong nang tatlo na nagkatinginan pa matapos.Agad namang napabuntong hininga si Primo, pagkatapos ay mabilis nitong tinungga ang lamang alak sa kupita at inilapag nito saka sila tiningnan.“Lolo is in America right now.”“And so?” Sabay-sabay ulit na tanong ng tatlo na ikinakunot no oni Primo.“t think he’s okay na and I don’t think na makakapag-hintay pa ako ng isa pang taon para makasama ko pa si Deiah.”“At ano namang plano mo kapag naaprobahan na?”“Teka, hulaan natin. Pakakasalan mo na si Atasha?” Kunot noong tanong ni Jette.“Walang masama kung pakakasalan ko, in the first place she's the one I should've married before."“Nadali mo Jette. So, for short kaya mo hihiwalayan si Deiah, because you plan
SA huling pagkakataon, pinasadahan muli ng tingin ni Deiah ang kabuuang bahay na siyang nababalot na kalungkutan ngayon. Hindi niya pa din maiwasang mapangiti sa kabila nang nararamdamang kirot ng puso niya.Sa bahay na ito kasi nagsimula ang lahat para sa kaniya. Regalo eto sa kanila ng lolo ni Primo noong kasal nila. Dito niya sinimulan pangarapin na magkaroon ng munting pamilya kasama si Primo. Sa bahay na ito natutunan niya ang mga bagay na ni minsan ay hindi niya nagawa sa buong buhay niya. Sa bahay na ito sinubok ang tatag niyang mamuhay kasama si Primo. Sa bahay na ito nagsimula ang lahat at dito din pala matatapos.“Sigurado, ibibenta niya na ito.” Bulong niya sa sarili habang pinakatititigan niya ang kabuuang bahay dahilan para tuluyang bumagsak ang mga luha niya. Mas lalo pa siyang naiyak nang matanaw niya ang malaking frame ng kanila wedding picture.“Sana, magawa ko pa ding ngumiti tulad ng Deiah na nasa larawang iyan matapos ang araw na ito.” Bulong niya sa sarili.Sa pag
MABILIS na nakaalis si Pam sa bahay para puntahan nga ang kuya Primo nito at ang ate Deiah nito. Dahil hindi naman kalayuan ang bahay nito sa kanila ay sigurado siyang mabilis niyang mararating eto.At ilang sandali pa nga ay natatanaw niya ang malaking bahay. “Oh, si Ate Deiah iyon ah!” Bulong niya nang makita si Deiah na sumakay sa isang mamahaling kotse.“Wow it's a roll royce phantom VIII car? Shock! bigatin ang may-ari ng kotse.” Paghangang saad niya saka mabilis na napahinto. Mahilig at may alam sa sasakyan si Pam kaya marunong itong kumilatis pagdating sa mga ganitong klaseng sasakyan.“Pero sino iyon? Hindi kotse ni kuya, at mas lalong hindi kotse ng tatlong kuripot na ugok iyon.” Dagdag pa ulit niya na ang tinutukoy ay ang tatlong kaibigan ng kuya niya na sina Blue, Jette at Felix.Palaisipan man kay Pam, mabilis niyang itinabi na muna ang kotse saka lumabas.“Kung hindi sila, sino?” Pagtatakang tanong niya sa sarili. Pahakbang na siya nang mapansin naman niya ang iilang mga
NAPAPIKIT si Deiah nang makababa na siya sa mamahaling kotse. Tanaw nito mula sa kinatatayuan niya na ang malaking mansiyo at ang malawak nilang Villa hindi niya maiwasang mapaisip kung tama nga ba ang ginawa niya ngayon.Ang magbalik dito.Ngunit hindi na siya pwedeng umatras pa.Nandito na siya.Nagbabalik.“Maligayang pagbabalik sa inyo, Lady Nana.” Malugod na pagbati ng dalawang guardiya sa labas nang makilala siya at agarang yumuko na din.Bahagya namang nakaramdam ng kaonting pagkailang itong si Deiah, sa tagal niyang namuhay sa ibang lugar nakaligtaan niya na talaga ang buhay na nakasanayan niya nuon. Ang totoong siya, ang totoong pagkatao niya. Ang buhay na kinalakihan niya.Napabuntong hininga siya. Eto na ang magiging buhay niya ulit. Hindi malaya.“Lady Nana, may problema ho ba?” Tanong sa kaniya ng lalaking nagmaneho ng sasakyan.“No-nothing. Nanibago po siguro ulit ako sa paligid ko.” Sagot niya sabay ngiti.Habang pinagmamasdan niya ang kabuuang Villa, hindi pa rin mawal
SITTING in front of the dining table, Deiah just exhaled deeply.Her expression still conveys how annoyed she was when someone interrupted her earlier by entering her mother's room. Ipinatawag kasi sila ng madrasta niya para sa hapunan.Nang matanaw niya na ang amang papalapit sa kinalalagyan nila ay bahagyang napaangat ang isa niyang kilay. Mababakas na nito ang katandaan sa katawan ng kaniyang ama na may tungkod na hawak-hawak habang nasa likod nito ang butler na si Jo."Mukhang masamang damo nga talaga, matibay pa ang pangangatawan natin tanda ah?" Hirit niya na ikinatingin ng mga kapatid niya sa kaniya. Agad naman siyang binalingan ng tingin ng kaniyang ama pagkaupo nito. Hindi na bago sa ama nito kung paano manalita ang anak niya sa kaniya. Alam niya ang pinagkukunan ng galit nito sa kaniya kaya hindi niya masisi kung bakit ganito na lamang siya itrato."You've been away for years, and now you're wishing me to fall seriously ill. You're so thoughtful, my dear daughter!" Malapad
RAMDAM ng triplets ang lamig na bumabalot sa mga oras na iyon sa pagitan ng kanilang ama at ni Deiah. Kaya naman napatikhim itong si Sage senyales sa dalawang kalalakihan na basagin ang katahimikang bumabalot na sa paligid."Dad, I know she can do it. I’m sure she can surpass it in time. She needs some time and, of course, your trust." Jared said, giving his sister Deiah a wink."Oh, yeah! Wait, Dad! I just remembered something, Dad. Do you still remember Uncle's business in the Visayas region in Tacloban? The financial crisis they faced six years ago? That time, ey pinagbakasyon mo kami sa kanila because of your business trip in France. So, yes. Deiah proposed several effective control measures to survive, gladly nangyari naman and that's because of our pretty sister." Hirit nitong si Thyme na agad namang sinang-ayunan ng kapatid na si Sage at Jared."Oh, yes. I still remember that time. Uhugin ka pa nga noon Jared." Dagdag nitong si Sage na pinipigilang hindi matawa."You, shut up br