Habang nagsasalita pa si Primo sa kabilang linya, ay biglang isang malakas na sigaw ang umalingawngaw mula sa loob ng restoran. Biglang naalala ni Onyx-ang babaeng dinala niya ay tiyak na hindi mananatiling tahimik. Isang maliit na puting kuneho at isang demonyo na ikinulong sa isang hawla ang kasalukuyang magkaharap ngayon-hindi ito magtatapos nang maayos! "Teka, saka na lang natin pag-usapan 'to! May su-sunog sa likuran ng bahay ko!" Napalunok siya, ramdam ang papalapit na panganib. "Hindi talaga uubra ngayon. Magkita na lang tayo bukas!" Agad na inihanda ang sarili, ngunit biglang bumaon sa kaniyang tenga ang malamig at malalim na tinig ni Primo, parang isang matalim na espada ang sumaksak sa kaluluwa niya. "Nasaan ka, Onyx?" Sa sandaling iyon, muling umalingawngaw ang isa pang sigaw-mas matinis, mas matindi kaysa sa nauna. "BRSOTEL! Western Restoran!" Mabilis na sambit ni Onyx saka agarang ibinaba ang linya. Agad siyang bumalik sa restoran, nagmamadali at halos hindi makahin
"HUWAG mo na akong hintayin pa, masasayang lang ang oras mo." Direktang tinanggihan ni Deiah ang alok nitong si Onyx sa kaniya. "Hindi ako kakain kasabay mo." Napabuntong-hininga si Onyx, parang isang batang na disappoint. "Bakit ang tigas na yata ng puso mo ngayon? Isipin mo na lang na utang na loob mo 'to sa akin dahil tinulungan kita no'n sa bar. Hindi mo ba talaga ako mapagbibigyan kahit isang hapunan lang?" Bahagyang napataas ang kilay ni Deiah bago tumawa nang may panunuya. "Kung tama ang pagkakaalala ko, ang nagligtas sa akin no'n ay ang manloloko mong matalik na kaibigan. Hindi yata maganda na inaangkin mo ang kredito sa likod ng kaibigan mo." Biglang nagdilim ang mata ni Onyx, pero hindi agad nagpatalo. Pinagmasdan niya si Deiah, tinitigan ito nang malalim, puno ng matinding emosyon ang kaniyang makitid na mga mata. "Miss Deiah, may nagawa ba akong kasalanan sa'yo? Bakit hindi mo man lang ako mabigyan ng pagkakataon?" Dahan-dahan siyang lumapit, ang boses niya'y mababa a
"DAM*! Primo, nasisiraan ka na ba ng bait?!" Halos lumuwa ang mga mata ni Onyx.Samantala, si Deiah ay namumutla, ang kaniyang manipis nang braso ay tila nakalaylay nang walang lakas sa kaniyang tagiliran. Butil-butil ang pawis sa kaniyang makinis na noo, ngunit kahit anong sakit ang nararamdaman niya, ni hindi siya umungol o lumuhod sa panghihina.Parang pinagsama sa isang eksena ang dalawang magkasalungat na mundo.Si Primo, malamig, malupit, at walang kontrol.Si Deiah, tahimik, matigas, pero litaw ang sakit sa anyo.Hindi makapaniwala si Primo sa nangyari.Dahan-dahan niyang hinawakan ang mga daliri ni Deiah, pilit itong ginagalaw, ngunit nang maramdaman niyang mas lumakas ang panginginig ng baabe sa sakit, nanghina ang kaniyang tuhod at bahagyang umatras.Bahagyang bumukas ang kaniyang manipis na labi, tila gustong magsalita pero walang lumalabas na kahit isang boses."Mi-Miss Deiah, ang braso mo, s-sa tingin ko na dislocate. Dadalhin na kita sa ospital ngayon din."Halata ang pa
SA HOSPITAL, Walang nagawa si Deiah nang tuluyang dalhin siya sa ospital ni Primo. Kahit pa kasi siya magsisisigaw at magpupumiglas ay wala siyang kawala sa lakas ng lalaki kumpara sa lakas na meron lang siya bilang isang babae. Manghihina lang siya at mapapagod. Agaran siyang dinala sa loob ng silid-gamutan, habang si Primo at Onyx ay tahimik na naghihintay sa pasilyo. Kapwa kinakabahan sa magiging resulta, halos malunod ng limang minuto sa katahimikan ang paligid ng dalawa hanggang sa tuluyang basagin nitong si Onyx. "Tol, ang tindi mo talaga no? Hinila mo siya nang walang awa! Ang liit-liit kaya ng braso niya, paano niya kakayanin 'yon? Tsk..ano ba kasi ang iniisip mo, ha?!" Napabuntong-hininga si Onyx at umiiling, halatang hindi natutuwa saka napasandal. Ngunit sa halip na sagutin ang puna ni Onyx, malamig lang siyang tinitigan ni Primo. Ang malalim niyang mga mata ay nagdilim, at sa likod ng kaniyang matikas at maringal na mukha, may natatagong galit. "Pa'no mo nalaman kung
NAKAPAG-ARAL sa pinakamataas na akademyang militar sa bansa noong kolehiyo si Primo at nagsilbi sa hukbong sandatahan sa loob ng tatalong taon. Ngayon ay nasa mundo na siya ng negosyo, ang katawan niyang nakatago sa ilalaim ng mamahaling suit ay nanatiling matatag at matibay. Kaya't kahit malakas ang suntok sa kaniya ni Jared, bahagyang nagdugo lamang ang gilid ng kaniyang labi, ngunit hindi man lang natinag ang kaniyang matangkad at matipunong katawan. "Sh**! Another karibal sa pag-ibig." napamurang sambit nitong si Onyx sa isip, pero hindi niya magawang isigaw ito nang malakas. Galit na galit si Jared na sumugod kay Primo at muling sinusubukang suntikin si Primo, ngunit hindi na siya binigyan ng pagkakataon ng lalaki. Mabilis at maliksi itong umiwas, parang isang bihasang mandirigma. "Primo, hindi ba't sinabi ko na sa'yo na lumayo ka kay Deiah?! Wala ka na ba talagang hiya?" Hingal na hingal si Jared, namumula ang kaniyang mga mata sa matinding galit. "Kapag may nangyaring masam
ANG KWARTO AY TAHIMIK, puno ng tensyon na parang mabigat na ulap. Ang tunog lamang ng orasan sa dingding ang maririnig sa pagitan ng katahimikan nilang dalawa. Si Deiah ay nakatayo sa harap ng malaking mesa, nakayuko at pinipigilang bumagsak ang kanyang mga luha habang ang papel na nakalatag sa harap niya ay tila isang hatol na hindi niya kayang tanggapin.Sa kabila ng lahat, nananatili siyang nakatingin sa bintana, sinusubukan niyang itago ang panginginig ng kanyang mga kamay. Ang tahimik na paglaban sa kanyang sarili ay nagbigay ng bigat sa bawat paghinga niya."P-pwede—pwede bang wag na lang natin ituloy?" Mababa ang boses na tila may tono ng pagmamakaawa.Ang mga salita ay halos pabulong, puno ng pag-asa ngunit nanginginig sa takot. Nagbakasakali siyang magbago ang isip ng asawa niyang si Primo Thompson, ang lalaking halos perpekto sa mata ng mundo—ngunit sa kanya, siya’y higit pa roon. Siya ang tahanan, ang kanlungan, ang lahat lahat sa buhay niya.Sa kabilang dako ng mesa, si Pri
“ANO?” Gulat na saad ni Jette.“Are you serious?” Napalunok na tanong ni Felix sa kaharap nitong kaibigan.“Totoo?” Aniya ni Blue.Napatitig ang tatlong mga kaibigan nito kay Primo na kasalukuyang nilalaro ang kupitang may lamang alak sa kamay nito.“But why?” Sabay-sabay muling naitanong nang tatlo na nagkatinginan pa matapos.Agad namang napabuntong hininga si Primo, pagkatapos ay mabilis nitong tinungga ang lamang alak sa kupita at inilapag nito saka sila tiningnan.“Lolo is in America right now.”“And so?” Sabay-sabay ulit na tanong ng tatlo na ikinakunot no oni Primo.“I think he’s okay na and I don’t think na makakapag-hintay pa ako ng isa pang taon para makasama ko pa si Deiah.”“At ano namang plano mo kapag naaprobahan na?”“Teka, hulaan natin. Pakakasalan mo na si Atasha?” Kunot noong tanong ni Jette.“Walang masama kung pakakasalan ko, in the first place she's the one I should've married before."“Nadali mo Jette. So, for short kaya mo hihiwalayan si Deiah, because you plan t
SA huling pagkakataon, pinasadahan muli ng tingin ni Deiah ang kabuuang bahay na siyang nababalot na kalungkutan ngayon. Hindi niya pa din maiwasang mapangiti sa kabila nang nararamdamang kirot ng puso niya.Sa bahay na ito kasi nagsimula ang lahat para sa kaniya. Regalo eto sa kanila ng lolo ni Primo noong kasal nila. Dito niya sinimulan pangarapin na magkaroon ng munting pamilya kasama si Primo. Sa bahay na ito natutunan niya ang mga bagay na ni minsan ay hindi niya nagawa sa buong buhay niya. Sa bahay na ito sinubok ang tatag niyang mamuhay kasama si Primo. Sa bahay na ito nagsimula ang lahat at dito din pala matatapos.“Sigurado, ibibenta niya na ito.” Bulong niya sa sarili habang pinakatititigan niya ang kabuuang bahay dahilan para tuluyang bumagsak ang mga luha niya. Mas lalo pa siyang naiyak nang matanaw niya ang malaking frame ng kanila wedding picture.“Sana, magawa ko pa ding ngumiti tulad ng Deiah na nasa larawang iyan matapos ang araw na ito.” Bulong niya sa sarili.Sa pag
NAKAPAG-ARAL sa pinakamataas na akademyang militar sa bansa noong kolehiyo si Primo at nagsilbi sa hukbong sandatahan sa loob ng tatalong taon. Ngayon ay nasa mundo na siya ng negosyo, ang katawan niyang nakatago sa ilalaim ng mamahaling suit ay nanatiling matatag at matibay. Kaya't kahit malakas ang suntok sa kaniya ni Jared, bahagyang nagdugo lamang ang gilid ng kaniyang labi, ngunit hindi man lang natinag ang kaniyang matangkad at matipunong katawan. "Sh**! Another karibal sa pag-ibig." napamurang sambit nitong si Onyx sa isip, pero hindi niya magawang isigaw ito nang malakas. Galit na galit si Jared na sumugod kay Primo at muling sinusubukang suntikin si Primo, ngunit hindi na siya binigyan ng pagkakataon ng lalaki. Mabilis at maliksi itong umiwas, parang isang bihasang mandirigma. "Primo, hindi ba't sinabi ko na sa'yo na lumayo ka kay Deiah?! Wala ka na ba talagang hiya?" Hingal na hingal si Jared, namumula ang kaniyang mga mata sa matinding galit. "Kapag may nangyaring masam
SA HOSPITAL, Walang nagawa si Deiah nang tuluyang dalhin siya sa ospital ni Primo. Kahit pa kasi siya magsisisigaw at magpupumiglas ay wala siyang kawala sa lakas ng lalaki kumpara sa lakas na meron lang siya bilang isang babae. Manghihina lang siya at mapapagod. Agaran siyang dinala sa loob ng silid-gamutan, habang si Primo at Onyx ay tahimik na naghihintay sa pasilyo. Kapwa kinakabahan sa magiging resulta, halos malunod ng limang minuto sa katahimikan ang paligid ng dalawa hanggang sa tuluyang basagin nitong si Onyx. "Tol, ang tindi mo talaga no? Hinila mo siya nang walang awa! Ang liit-liit kaya ng braso niya, paano niya kakayanin 'yon? Tsk..ano ba kasi ang iniisip mo, ha?!" Napabuntong-hininga si Onyx at umiiling, halatang hindi natutuwa saka napasandal. Ngunit sa halip na sagutin ang puna ni Onyx, malamig lang siyang tinitigan ni Primo. Ang malalim niyang mga mata ay nagdilim, at sa likod ng kaniyang matikas at maringal na mukha, may natatagong galit. "Pa'no mo nalaman kung
"DAM*! Primo, nasisiraan ka na ba ng bait?!" Halos lumuwa ang mga mata ni Onyx.Samantala, si Deiah ay namumutla, ang kaniyang manipis nang braso ay tila nakalaylay nang walang lakas sa kaniyang tagiliran. Butil-butil ang pawis sa kaniyang makinis na noo, ngunit kahit anong sakit ang nararamdaman niya, ni hindi siya umungol o lumuhod sa panghihina.Parang pinagsama sa isang eksena ang dalawang magkasalungat na mundo.Si Primo, malamig, malupit, at walang kontrol.Si Deiah, tahimik, matigas, pero litaw ang sakit sa anyo.Hindi makapaniwala si Primo sa nangyari.Dahan-dahan niyang hinawakan ang mga daliri ni Deiah, pilit itong ginagalaw, ngunit nang maramdaman niyang mas lumakas ang panginginig ng baabe sa sakit, nanghina ang kaniyang tuhod at bahagyang umatras.Bahagyang bumukas ang kaniyang manipis na labi, tila gustong magsalita pero walang lumalabas na kahit isang boses."Mi-Miss Deiah, ang braso mo, s-sa tingin ko na dislocate. Dadalhin na kita sa ospital ngayon din."Halata ang pa
"HUWAG mo na akong hintayin pa, masasayang lang ang oras mo." Direktang tinanggihan ni Deiah ang alok nitong si Onyx sa kaniya. "Hindi ako kakain kasabay mo." Napabuntong-hininga si Onyx, parang isang batang na disappoint. "Bakit ang tigas na yata ng puso mo ngayon? Isipin mo na lang na utang na loob mo 'to sa akin dahil tinulungan kita no'n sa bar. Hindi mo ba talaga ako mapagbibigyan kahit isang hapunan lang?" Bahagyang napataas ang kilay ni Deiah bago tumawa nang may panunuya. "Kung tama ang pagkakaalala ko, ang nagligtas sa akin no'n ay ang manloloko mong matalik na kaibigan. Hindi yata maganda na inaangkin mo ang kredito sa likod ng kaibigan mo." Biglang nagdilim ang mata ni Onyx, pero hindi agad nagpatalo. Pinagmasdan niya si Deiah, tinitigan ito nang malalim, puno ng matinding emosyon ang kaniyang makitid na mga mata. "Miss Deiah, may nagawa ba akong kasalanan sa'yo? Bakit hindi mo man lang ako mabigyan ng pagkakataon?" Dahan-dahan siyang lumapit, ang boses niya'y mababa a
Habang nagsasalita pa si Primo sa kabilang linya, ay biglang isang malakas na sigaw ang umalingawngaw mula sa loob ng restoran. Biglang naalala ni Onyx-ang babaeng dinala niya ay tiyak na hindi mananatiling tahimik. Isang maliit na puting kuneho at isang demonyo na ikinulong sa isang hawla ang kasalukuyang magkaharap ngayon-hindi ito magtatapos nang maayos! "Teka, saka na lang natin pag-usapan 'to! May su-sunog sa likuran ng bahay ko!" Napalunok siya, ramdam ang papalapit na panganib. "Hindi talaga uubra ngayon. Magkita na lang tayo bukas!" Agad na inihanda ang sarili, ngunit biglang bumaon sa kaniyang tenga ang malamig at malalim na tinig ni Primo, parang isang matalim na espada ang sumaksak sa kaluluwa niya. "Nasaan ka, Onyx?" Sa sandaling iyon, muling umalingawngaw ang isa pang sigaw-mas matinis, mas matindi kaysa sa nauna. "BRSOTEL! Western Restoran!" Mabilis na sambit ni Onyx saka agarang ibinaba ang linya. Agad siyang bumalik sa restoran, nagmamadali at halos hindi makahin
MAPANG-AKIT at may bahid ng kapilyuhan ang makikitid na mata ni Onyx. "Susunduin kita mamaya pag-out mo dito," bulong niya, puno ng tiwala sa sarili. "Sabay tayong kumain. Sabihin mo lang kung anong gusto mo, ako na ang bahala sa reservation, sagot ko na din ang bayad."Ngunit hindi natuwa si Deiah sa kaniyang kaswal na narinig. Bahagyang bumigat ang kaniyang kilay at lumabas ang inis sa kaniyang tinig. "May nobyo na ako, Ginoo." Madding sagot niya, isang palusot na akala niya makakatulong sa kaniya. Ngunit sa halip na umurong ang lalaki, lalo pang lumapad ang ngiti nito sa kaniya."Wala akong pakialam kung nagkaroon ka ng asawa noon, at lalong wala akong pakialam kung may nobya ka ngayon." Sa larangan ng damdamin, hindi kailanman nagkaroon ng kahihiyan itong si Onyx. Para sa kaniya, ang tanging mahalaga ay kung gusto niya ang isang babae o hindi-wala siyang pakialam kung tama o mali, kung bawal o hindi ang ginagawa niya."Kung natatakot ka, maaari naman tayong magtagpo ng nagtatag
NANG sandaling iyon, agad na napansin ni Deiah si Onyx pagkapasoak pa lang ng hotel. Napasinghap siya nang bahagya, ngunit mabilis niyang itinago ang kaniyang gulat sa likod ng isang kalmadong ekspresyon. Tatlong taon na silang kasal ni Primo, ngunit para lamang siyang isang dekorasyon sa buhay nito-isang babaeng itinabi at kinalimutan. Hindi siya kailanman isinama nito sa mga okasyon, at lalong hindi siya ipinakilala sa kaniyang mga kaibigan. Gayunpaman, alam ni Deiah na ang matalik nitong kaibigan ay walang iba kundi si Onyx. Hindi niya nga lang kailanman naintindihan kung paano nagagawang maging magkaibigan ng dalawang lalaking iyon kung magkaiba naman ang dating ng ugali, ngunit isang bagay ang sigurado-parang magkapatid ang dalawa, at ang kanilang pagkakaibigan ay walang hanggan. Mabuti na lang at walang ibang empleyado sa restoran na posibleng makakilala sa kaniya sa mga sandaling iyon. Kung sakaling may lumapit at tumawag sa kaniyang Young Madam, o di kaya Ms. Hannah, tiyak
KINABUKASAN, dumating na ang bagong kutson. Sa sobrang tuwa ni Deiah ay sumama ito kay Aeviah at nagawang magtago pa sa likod ng pintuan para pagmasdan ang mga produkto. "Young Madam, hindi niyo na po kailangang gawin ito. Ako na po ang bahala at ang nakatoka po dito. Hayaan niyo na po kami dito, kaya na po namin ito. Masyado pong marami ito baka mapagod lang po kayo." Aniya ni Aeviah na nakangiti pa kay Deiah. Pasimpleng napangiti si Deiah. "Alam mo, kung pagod lang naman ang pag-uusapan. Kulang pa ang mga iyan para ikapagod ko. Nagawa kong labanan ang pagod ko sa ilang taong mag-isa lang sa buhay, nagawa ko ng humawak ng baril at makapagpapututok nito, nagawa ko ng magligtas ng mga sugatan no'n sa gitna ng digmaan, nagbuhat na ako ng mga sugatang sundalo at nakapagligtas ng daan-daang tao, ito pa kayang sisiw lang sa buhay ko? Paano ako mapapagod sa isang pagsusuri lang ng kutson, isa pa gusto ko makasigurado na sa ganitong sitwasyon ay hindi na tayo papalya. Huwag kang mag-alal
IT TURNED out that he knew it a long time ago. Bulong sa sarili ni Atasha saka sinundan ng mapaklang ngiti habang titig na titig kay Primo."S-so do-do you think I want to do that? Sa tingin mo ba ginusto kong gawin lahat iyon? Hindi mo ba naisip na ginawa ko iyon dahil lang sa lintik na pagmamahal ko sa iyo. This bullsh*t feelings that I have for you." Lumuwag ang pagkakunot ng noo ni Primo ngunit nanatiling malamig ang kaniyang ekspresyon, madalim na awra."Next time, you can talk to me directly when you're going through difficulties. As long as it does not harm others or yourself, I can help you. I don’t like our love being used for other motives, and I don’t like being deceived by the people close to me. You announced the marriage to save your business in this way. You took that opportunity to elevate your company’s name while the whole public feasted on our lives. I’m not blaming you, but I hope this doesn’t happen again."Aniya nito saka mabilis na umalis sa harapan ni Atasha n