Kabanata VII

RAMDAM ng triplets ang lamig na bumabalot sa mga oras na iyon sa pagitan ng kanilang ama at ni Deiah. Kaya naman napatikhim itong si Sage senyales sa dalawang kalalakihan na basagin ang katahimikang bumabalot na sa paligid.

"Dad, I know she can do it. I’m sure she can surpass it in time. She needs some time and, of course, your trust." Jared said, giving his sister Deiah a wink.

"Oh, yeah! Wait, Dad! I just remembered something, Dad. Do you still remember Uncle's business in the Visayas region in Tacloban? The financial crisis they faced six years ago? That time, ey pinagbakasyon mo kami sa kanila because of your business trip in France. So, yes. Deiah proposed several effective control measures to survive, gladly nangyari naman and that's because of our pretty sister." Hirit nitong si Thyme na agad namang sinang-ayunan ng kapatid na si Sage at Jared.

"Oh, yes. I still remember that time. Uhugin ka pa nga noon Jared." Dagdag nitong si Sage na pinipigilang hindi matawa.

"You, shut up bro, kung uhugin ako ikaw naman lampayatot." Bawi ni Thyme sa kapatid na ikinasimangot agad ni Jared.

"Naiyak pa nga si Auntie sa takot na baka tuluyang bumagsak ang business nila. Buti na lang may matalino silang pamangkin." Dagdag nitong si Thyme na may pagmamalaki pa sa tono ng kaniyang pananalita, and that moment naalala na din ni Deiah.

Naalala niya kung paano siya nagpuyat noon maplano niya lang ang mga bagay bagay na sa tingin niyang makakatulong sa kaniyang tiyuhin.

"Hey, Thyme--baka nakakalimutan mo. Our dad's business is  bigger than Uncle Juan's business. Aba, hindi na lang pang-local but also pang-international na ang lawak ng business natin. Sa tingin niyo pag-nagka-problema kaya niya pa kayang masolusyunan?" Basag ni Daisy na ikinaangat ng kopita ni Deiah, and took a sip elegantly.

"So, ikaw kaya mong masolusyunan?" Aniya ni Deiah na may pag-angat pa ng kilay sabay baba ng kopita. Hindi naman naitago ni Daisy ang pagkainis nang hindi niya masagot ito.

"Huwag kasi sabat ng sabat." Bulong ni Daphne kay Daisy na nakangiti.

"Back off, kahit kailan talaga wala kang paki sa akin." Gigil na sagot ni Daisy.

Sandaling katahimikan ang bumalot sa paligid nang mapabuntong hininga ang matanda. 

"Fine, pagbibigyan kita. Just take a few days off then report to the company nextweek." Ani ng ama. Hindi naman mapigilan ng triplets na mapangiti sa saya sa naging desisyon ng ama nito.

"Hulyo, huwag kang pabigla-bigla sa mga desisyon mo." Paalala ni Veronica.

"As long as you can transform the BLISSFUL RETREAT SOTEL with a fresh new look within three months and turn losses into profits, I will appoint you as the CEO of BRS Group.

"What? Dad, seriously? Ipagkakatiwala mo talaga sa kaniya? What if suwinerte lang siya sa three months na iyon, ano 'yon, magiging CEO na lang siya ng BRS group nang ganun kadali lang?" Naibulyaw na lamang ni Daisy sa gulat sa naging desisyon ng ama. 

"Hey, will you just zip your mouth na lang. Pinaiiral mo na naman ang bunganga mo kaysa utak." Saway ni Sage.

"F*** off, Sage!" Saway ni Daphne.

"Just admit it, ayaw niyo lang na nalalamangan kayo ni Deiah." Saad nitong si Thyme.

"Tama na!" Malakas at madiing saway ng ama na ikinatahimik nang magkakapatid.

"Hulyo? Are you out of your mind? Ipapahawak mo talaga ang hotel na iyon sa isang baguhang katulad lang ni Deiah? Baka naman tuluyan nang isara ang Sotel na iyon after three months kapag siya ang humawak na. Marami pa namang paraan. Kung talagang ayaw ni Jared na maging CEO na, then humanap ka ng mas better." Sabat ng madrastang si Veronica na mahahalata sa ekspresyon ng kaniyang mukha ang pagtutol nito.

"Tama si mommy, Dad. Kababalik lang ni Deiah, wala siyang alam sa pamamalakad ng sotel natin." Dagdag muli ni Dahlia. 

"Yeah, I agree, Dad." Dugtong nitong Daphne.

Hindi mapigilan ni Deiah na mapailing na lamang sa mga eto. Bakas niya sa mukha ng mga ito ang pagkadisgusto sa naging desisyon ng ama para sa kaniya. Kung sabagay, sanay na siya sa pagiging kontrabida ng mga ito sa buhay niya.

But not this time. Hindi sa pagkakataong ito, marami siyang plano na hindi puwedeng mahadlangan.

"Oh, com'n! Nagpapatawa ka ba? Who do you think is better? Your children? Who? Dahlia, who did nothing but party all day and night, wasting Senior's money on useless things?" Nakangiting saad ni Deiah habang pinaglalaruan ang hawak hawak nitong tinidor.

"Aba't, hoy Deiah! Sira ulo ka ah? Paano mo nasabi iyan? O baka gawain mo kaya ka lumayas." Nang-gigigil nitong tanong, akmang tatayo pa sana sa kinauupuan nang hinatak ni Daisy at sinenyasang kumalma dahil nariyan ang ama. 

"Si Daphne na nag-aaral pa o si Daisy na laging palpak sa mga gawain dahil sa kabobohang taglay?" Aniya nitong si Deiah saka napatingin nang nakangiti kay Daisy na tila nang-aasar pa. Hindi naman maitago ng triplets ang mga ngiti sa narinig nila kay Deiah.

Kilala nila si Deiah pero mas napabilib sila sa ugali na ipinapakita na nito ngayon. Malaki ang pinagbago sa dating dalaginding na Deiah noon. 

"An-anong sabi mo? Hoy, ang bastos na ng bunganga mo ah! Kakalbuhin na talaga kita." Pagbabantang sigaw nito kay Deiah.

"Daisy!" Saway ng ama.

"Dad, narinig mo naman iy--" Pagsasalita na Daisy na agad namang pinutol ng ama.

"Tumigil na kayo. Daeg niyo pa ang mga walang pinag-aralan kung magbangayan sa harapan ng grasya."

"Mommy--"

"Manahimik ka diyan kung ayaw mong ako ang kumalbo ngayon sa iyo." Madiing bulong ng ina na sa loob-loob ay nag-ngingitngit ang galit sa pagpapahiya ng babaeng iyon sa kaniyang mga anak sa lahat.

"Buo na ang desisyon ko. Papayag lang ako kung magagawa mo ang napagkasunduan natin, Nana. Butler Jo pakihanda ang mga papel na dapat pirmahan ni Nana sa lunes."

"Opo, Senior Hulyo." Mabilisang sagot ni Butler Jude or Jo kung tawagin ng pamilya.

"Tapos na ako." Basag ni Deiah na biglang tumayo at maingay na ibinaba ang hawak nitong kutsilyo't tinidor akmang tatalikod na sana siya nang biglang magsalita ang madrasta niya.

"Deiah, kabastusan naman yata ang gagawin mo? O baka kailangan ko pang ipaalala ulit sa iyo kung ano ang tamang asal sa hapagkainan."

"Puwede ba, tigilan mo nga ako. Kung ayaw mong patulan kita, tantanan mo ako. Hindi kita nanay, kung ayaw mong may umaalis habang kumakain kayo, huwag niyo akong ipatatawag para makisalo sa inyong lahat sa pagkain. Sanay akong kumain mag-isa."