“F*ck!”
He realized he had been staring at the blank email template for too long. Inangat nya ang nakataob na cellphone sa malawak na computer table na nakaset-up sa isang banda ng kanyang kwarto. No messages. Joaquín let out a weary sigh. He has a hangover. Nilingon nya ang nakatumbang bote ng whiskey na walang laman sa ibabaw ng side table ng kama. Nangako sya sa sarili na hindi na sya uubos ng isang bote sa isang upuan lang, and yet, parang kinulang pa dahil halos maubos nya ang mga beer in can na naka-stock sa kanyang ref. It had been days since their fight. Hindi sinasagot ni Abby ang mga tawag at text nya. Wala man lang maski text ng pasasalamat sa mga pinadala nyang groceries sa bahay nito. Gusto nyang manghingi ng sorry sa dalaga sa mga masasakit na sinabi nya pero natitilihan sya ng kanyang pride. ‘I’m not saying sorry,’ tutol nya, ‘nabugbog na nga ako, ako pa ang manghihingi ng sorry?!’ He appeared at work earlier than usual, pero halos wala rin syang magawa. Tinambak nya lang sa isang gilid ng office desk nya ang mga documents na binigay ng kanyang tomboy na sekretarya na kailangan nyang basahin at pirmahan. Mainit ang ulo nya, halos lahat ng tao na masalubong nya ay sinisinghalan nya. “What’ve you been up to lately, Joaquín?” pabulong na tanong ni Robert sa kanya nang mapansin ang blankong titig nya sa malalaking screen ng control room. “What?” tinanggap nya ang ibuprofen na binibigay ng kanyang sekretarya. Nilaro-laro muna nya iyon sa mga daliri saka isinabay sa pag-inom ng tubig. “I heard nakipag-suntukan ka raw kay Gov. Palma? Why is that? It’s a good thing maagap ang ninong mo at hindi nakalabas sa media ang balita. Or else nasa dyaryo na naman ang pagmumukha mo. This time hindi sa lifestyle section o sa business news kundi sa front page,” mahinang tawa ni Robert, lumingon sya paligid kung may nakarinig sa sinabi nya. Ramdam ang tensyon sa buong opisina sa pagpasok ni Joaquín ngayong araw. Mahihinang bulungan at pawang mga naninigas ang mga katawan ng mga tao sa opisina as they go through their work. Naririto ang boss at sa postura palang nito, mapapansing wala ito sa mood para makipagbatian. Tanging si Robert lang ang bukod tanging may lakas ng loob na biruin sya. “It’s none of your business,” he said as he stepped into his office. “Mr. Grumpy decided to show up today at the office, feeling grumpy as ever,” tukso ng kanya ng lalake. “No’ng sinabi kong 'dress for comfort', it doesn’t also mean you are allowed to wear a red-plaid flannel to work,” sarkastikong sabi nya nang makita ang baduy na attire ni Robert. “Wow! Could you be any meaner?” Robert laughed as he flopped down onto the chair in front of his desk. “Oo alam ko, mas gwapo ka sa ‘kin, mas magaling ka rin manamit, pero wala namang ganyanan!” “Just a hangover,” isinandal nya ang ulo sa sandalan ng upuan. Kanina pa tumitibok ang sintido nya sa sakit. “Right. Dahil kay Maurice? Maurice ba ‘yon? Nag-expire na ba ‘yon? O si uhm... Sammy, or Sunny? Hindi ko matandaan ang pronounciation." “Zamy.” “Right! Zamy,” ngisi ni Robert. “Of course not,” tanggi nya. Robert is the Head of his IT team, a long-time friend at inaanak ng kanyang Lolo. He is quite an expert in his craft, kaya kahit referred lang ito sa kanya ng kanyang Lolo ay wala syang masabi sa work performance at decision-making skills ng lalake kaya agad nya itong prinomote mula sa pagiging researcher. “C’mon! Okay, I’ll ask Abby. Alam kong alam nito eh...” banta nito, kunway dinukot nito ang cellphone sa bulsa. “Nagkakausap ba kayo?” “I wish! Hindi naman sinasagot ang mga text ko,” naiiling pang sabi nito. Hindi lingid sa kaalaman nya na may gusto ang lalake kay Abby, hindi naman nya ito masisisi kung mahulog man ang loob ni Robert sa dalaga noong unang beses na isinama nya si Abby manood ng laro ng basketball ng kilalang team na iniisposoran ng kumpanya nya. Maganda si Abby at masayang kasama. Pero hindi ito nag-aakmang gumawa ng kahit anong hakbang para liwagan ang dalaga. “Gwapo ka sana eh, torpe ka lang,” ngisi nya. “You know the woman, man. Ayokong mareject sa unang date pa lang.” “Have you asked her out in the first place?” “Hindi ka ba magagalit? I don’t want feud with the bestfriend lalo na kung boss ko ang bestfriend,” tinitigan sya ng binata. “Bakit naman? Wala ka namang sabit, 'di ba? I know for sure she’s in good hands kung sakali man na maging kayo,” he suddenly came up with a plan. His expression brightened. “Why not ask her out on a date? Nasa bahay lang ‘yon ngayon, sembreak eh. Call her. Mag-a-icebreaker ako sa inyo.”“Anak, okay lang ba? Hindi ka naman natutulog ng alanganing oras, masama ba ang pakiramdam mo?” Nagmulat si Abby ng mata nang marinig ang Nanay nya na pumasok ng kwarto. Binuhat nya ang mabigat na katawan paupo sa gilid ng higaan. Sinipat nya ang kanyang cellphone sa ibabaw ng study table. 12 missed calls. “Okay lang ‘nay, medyo masakit lang ang ulo ko kaya nahiga ako ulit.” “Sya nga pala, tumawag sa akin si Joaquín kanina, hindi mo raw sinasagot ang mga tawag nya,” sabi ni Nanay Elsa habang maayos na sinasalansan ang mga bagong labang damit sa luma nilang aparador. “Nagsumbong na naman pala sa inyo. Bayaan nyo po ‘yun ‘nay, baka may iuutos lang.” “Inaway mo raw sya eh,” pakli ng Nanay nya. Kahit noong mga bata pa sila, kapag inaaway nya si Joaquín ay dumidiretso ito sa Nanay nya para magsumbong, hanggang sa napapagalitan sya nito. Pinakiramdaman nya ang kanyang ina na abala sa ginagawang pagliligpit ng mga damit. Sa tingin naman nya ay wala namang binanggit ng kaibigan na mun
“DefenderCom and Europrotek already signed the papers just today, Joaquín, this is very good news! Through them, mapapalawak pa natin ang ating services portfolio. I want you to lead in the development of the new global cyber partnership program for private and public sectors across Europe.” Itinukod nya ang mga braso sa pasimano ng balcony habang nakatingin sa kulay asul na tubig ng pool. Kanina bago tumawag ang kanyang Lolo ay plano nyang mag-skinny dipping pero nanunuot na pala sa balat ang lamig ng simoy ng hangin. Paano’y malapit nang mag-pasko. “You need to make another global threat security strategy for Interpol España. I’ll email you all the details.” “Interpol España?” “Yes, mijo. That is one great opportunity for us kapag nakapag-seal tayo ng partnership with them before I retire. Naniniwala ako na makukuha mo ‘yon,” naramdaman nya ang excitement sa tinig ng kanyang Lolo. “Don’t you think it’s a bit too early for you to retire?” Tuwing tatawag ito ay lagi nitong nab
Abala si Abby sa paglilinis ng bahay nang mag-ring ang cellphone nya. Unknown caller ang nag-register sa kanyang cellphone. Abby: Yes? Robert: Abby, hi! *10 seconds of dead air* This is Robert. You still, uh, remember? Abby: Robert? Bioethics? Kay Prof. Navarra? Robert: No, no. Just Robert. Abby: Walang apelyido? Robert: Robert from AVTech. Abby: Ah! Robert, the IT expert, tama? Robert: *8 seconds of dead air* Yeah, I’m that Robert. Sorry. Ehem! Abby: Oh, ano’ng meron? Robert: Baka kasi available ka uhm, any time? Kain lang sa labas tapos konting cocktails, kung gusto mo. Abby: Ano ‘yon? Date, gano’n? *kunot noo* Robert: I-i guess you can say so, hehehe Abby: Hmm, ewan ko lang. Out of the blue, aayain mo ‘ko ng date eh hahaha! Kilala ba kita? Robert: It’s okay kung ano uhm, kung hindi pwede. Abby: Sa’n mo nakuha number ko? Robert: Ahh ano, alam ko na dati pa. Abby: *nagtaas sya ng kilay* ows?! Robert: *5 seconds of dead air*... Abby: Hello? He
“‘Pre, pumayag si Abby!” “Ow?” nanlaki ang mga mata nya sa ibinalita ni Robert. Halos hindi nya mapaniwalaang napapayag nito si Abby makipag-date sa kanya. Kahit sa kanya galing ang ideya ay alam nyang suntok iyon sa buwan. Hindi si Abby mahilig mag-entertain ng manliligaw, there must be something kaya napapayag nya. He turns his gaze at the woman kneeling right in front of him. Hinawi nya ang mahabang buhok nito para makita nya in full view ang ginagawa. Nginitian nya ito. The woman is clearly enjoying every inch of his manhood. Hindi man lang ito humihinto kahit may kausap sya sa cellphone. “So, kelan?” “Tonight. 6 PM susunduin ko sya sa may Recto mamaya.” “Ano’ng ginagawa sa Recto?!” takang tanong nya. “Ewan ko. Hindi ko natanong eh. Na-excite kasi ako, napatay ko agad ‘yung tawag,” napahagikhik ito. “Mag-e-early out ako ‘pre, sasalubungin ko ang traffic sa España mamaya, baka maghintay si Abby. Ano’ng susuotin ko? May favorite ba syang kulay? Bumili kaya ako ng bulaklak?”
Tirik na tirik ang araw bago sya umalis pero pagdating nya ng Divisoria ay parang may bagyo sa lakas ng ulan at hangin. Bumabaha pa. Mabuti na lang at mabilis nyang natunton ang bilihan ng mga pang-giveaways kaya nakapunta sya agad sa meeting place nila ni Robert. “Pasensya na, basang-basa ako,” aniya pagsakay nya ng kotse ni Robert. “Okay lang, Abby. Hindi maintindihan ang panahon ngayon, ano? Mainit tapos biglang uulan.”“Kaya nga eh, sakit tuloy ng ulo ko,” kinapa nya ang maliit na lagayan nya ng gamot sa kanyang bag. Aagapan na nya ang sakit ng ulo bago pa ito lumala. Kung si Joaquín ang sumundo sa kanya nakapagpalit na sana sya ng damit sa backseat para hindi matuyo sa katawan nya ang damit na suot. Mabilis pa naman syang ubuhin. “Girls scout?”“Always,” ngiti nya.Naipit na sila sa trapik dala ng baha sa ilang parte ng kalsadang dinaraanan nila.“I’m really sorry, I already made reservations sa Scarlet eh.”“Hindi mo namang kasalanang ma-trapik, h’wag kang mag-sorry,” aniya.
“Thank you,” aniya kay Robert nang hatakin nito ang katabi nitong upuan. Tiningnan nya si Joaquín na nakapangalumbaba at matamang nakatingin pa rin sa laptop. Hindi ito nag-react nang dumating sya. Hindi rin sya tiningnan. Katabi ng kaibigan ang school registrar na tahimik na nakasipat sa binabasa ni Joaquín. “Hi again, Miss Nicole!”“Hi, Miss Pineda, you look pretty.”“Not prettier than you, Miss. Blooming ka po ngayon. I want to know why?” pumangalumbaba sa sya lamesa at matamang tinitigan ang babaeng kaharap nya.Bumuntong-hininga si Joaquín. Umangat ito sa pagkakasandal sa couch at pinagkrus ang mga braso na hindi inaalis ang mga mata sa laptop. She knows every gesture. He didn’t like her making these small talks sa ka-date nito. “Thanks,” nakangiting ana
BACKGROUND SONG: "LEAVE THE DOOR OPEN by BRUNO MARS" “Hey! Hey!” Pinitik ni Joaquin ang mga daliri sa gawi ni Robert. Para na itong nananaginip habang nakatingin sa pagse-sexy dance ni Abby sa saliw ng rendition ng banda sa kanta ni Bruno Mars. Maraming beses na nyang nakitang magwala sa dance floor si Abby pero ngayon lang nya natitigan ang paraan ng pagsasayaw nito. She dances so gracefully. Kahit sa suot nitong butas-butas na maong pants, simpleng t-shirt at tsinelas ay na-e-emphasize nito ang kanyang makurbang katawan. Yes, she has all the curves in all the right places. No wonder parang nasisiraan na ng bait si Robert sa pagkakatitig nito sa dalaga. Mapanukso ang bawat galaw ni Abby. Dinadama ang bawat tyempo ng chorus ng paborito nyang kanta. Mapang-akit. Nananawag. Nagbibigay ng motibo. Pati sya ay napamaang. Lumilitaw ang kagandahan ni Abby sa pulang-pulang lipstick nya. Kahit kadalasan ay pulbos at lipstick lang ang inilalagay sa mukha at magulo palagi ang
“‘Yung pinamili ko pala! Nakalimutan ko sa kotse ni Robert!” “Bukas na lang ‘yon,” sagot nya habang sinasalansan sa mini ref ang mga beer in can na binili nila. “Baka hanapin tayo ni Robert. Sabi nya ihahatid daw nya ako.” “Tinext ko na sabi ko nakatulog ka kaya hinatid na kita sa bahay nyo.” “Tsk! Baka sabihin no’n ang hina kong uminom kaya nakatulog ako,” Abby frowned. “Does it matter?” “Hmm, hindi naman.” Pabagsak na nahiga si Abby sa sofa ng entertainment room kung saan sila madalas tumambay kapag umiinom. “Isara mo naman ‘yung mga blinds, baka ‘pag nalasing ako maghubad ako dito, kitang-kita ng kabilang building ang katawan ko.” Nilapag nya sa center table ang dalawang beer in can, isang baso na may yelo, Lays, mga chocolates at isang platitong asin. He laid down all the solar shades gamit ang remote. “Alright!” umupo ito at kumurot ng konting asin saka nagsalin ng beer sa baso na nilapag nya. Asin ang gusto ni Abby na pulutan, pampaalis daw ng pait ng alak at hindi r
Kasalukuyan syang nakatayo sa nakabukas na sliding panel door at nakatanaw sa pink na convertible nang malingon sya sa direksyon ng boses ng babaeng bumati sa kanya. “Wow! You’re so dashing, hon! You don’t fail to sweep me off my feet,” puri ng nakangiting babaeng naglalakad na patungo sa kanya na animo’y nasa fashion runway. “Hm, flopped ba ang party? Konti lang ang tao,” puna nya sa iilan-ilang guests na naroroon sa malawak na garden at ini-enjoy ang tugtugan ng Latin band. “Well, today’s Christmas. Most of the people are spending time with their families. But I’m still expecting a few persons on the list na nakapag-RSVP. So we’ll just have to wait a little longer,” ani Jessica habang chini-check ang mga listahan ng mga pangalan sa bitbit nyang iPad. "Your Mamá doesn't care much, kasi masaya na sya sa pakikipagkwentuhan nya sa mga amiga nya na naririto na.” Hindi na sya umimik at ibinaling muli ang tingin sa kotseng nasa labas. Kanina pa nya binubuo sa kanyang isip kung paano
“Lasing ka na agad, Tiyago?” sita nyang napapahalukipkip sa pamumula ng tisoy na mukha at leeg ng bunsong kapatid nina Joaquín. “Hindi pa, ‘no! Konti palang nainom ko, pwede pa nga tayong magsayaw mamaya eh.” Napasigaw sya nang bigla sya nitong buhatin. “Oist! Ano ba?!” hampas nya sa balikat nito kaya ibinaba rin sya nito agad.“Buntis si Ate Abby,” anas ng medyo nagigitlang si Helena sa kakulitan ni Santiago.“I don’t know but I’m kind of skeptical about it,” kinibit pa nito ang balikat.Inirapan lang ang pagdududa ni Santiago at pinuna ang suot nitong gray na ternong university hoodie at jogging pants. “Hindi ka magbihis ng naaayon sa theme ng party? Kapag nakita ka ng Mamá mo baka magalit ‘yun sa ‘yo,” tinapik nya ang kamay ni Santiago nang ang kulitin naman nito ay ang bulaklak sa kanyang buhok.“Magalit na lang sila kung magagalit sila, nagpapakasaya lang ako. ‘Yun naman ang true meaning ng mga party, ‘di ba? Ang mag-enjoy, uminom at sumaya,” Nalubog sya sa jacket nito nang yaka
Pagbukas nya ng pinto ay napaatras sya nang makita si Helena at ang haggard nitong itsura. Agad syang nakaramdam ng guilt na hindi man lang sya nakatulong dito sa pag-aasikaso sa baba.“Helena? Bakit hindi ka kumakatok? Para kang multo d’yan. Halika, pumasok ka.”“Ate, bababa ka na ba? Sorry ha, kakapalan ko na ‘tong mukha ko. Manghihiram sana ako ng lipstick, baka mayroon kang extra. Wala kasi akong dala.” Matamlay pati ang tinig nito. Halatang-halata ang pagod ng asawa ni Iñigo sa maghapong pagtulong sa kusina.“Meron. Marami,” dinala nya si Helena sa 4-seater na lamesa at binuksan sa harap nito ang kanyang makeup box. “Ito oh. Gusto mo makeup-an kita?” “Hindi po. Marunong ako,” sagot nito. “Sige na, help yourself, hihintayin kita makatapos tapos sabay na tayong bumaba,” ngiti nya. Inumpisahan agad ni Helena ang kanyang pagme-makeup. Inabala naman nya ang kanyang sarili sa pagre-reply ng mga text message ng pampaskong pagbati na natanggap nya sa mga kaklase at kaibigan. Ngumuso sy
Marahan nyang hinawakan ang banat na banat na katawan ng eight inches nitong masel at hinalik-halikan ang ulo nito. ‘Parang sumusubo ng lollipop o kumakain ng ice cream na patunaw na. Smooth lang dapat ang hagod. Labi lang at dila. H’wag mong sasamahan ng ngipin kahit gaano ka pa kagigil. H'wag mo ring hihigpitan ng hawak. Hindi mo kelangang isubo lahat, ‘yung kaya mo lang kesa maduwal ka at ma-turnoff,’ naririnig nya sa kanyang isip ang free lecture ng kaklase nyang babae nang minsang nagbida ito tungkol sa ginagawa nito sa kanyang nobyo. At talaga nga namang manggigigil ka, lalo na kung maririnig mo pa sa taong mahal na mahal mo ang mahihinang usal at ang malalalim at sunud-sunod na paghinga nito habang hinahaplos-haplos ang iyong buhok at mataman lang na nakatingin sa iyong ginagawa—tulad na lang ni Joaquín ngayon. “Hm… that feels fucking nice,” bulong ni Joaquín sabay unat ng mga hita nito nang ipasada nya ang kanyang dila ang mula sa puno ng malaki nitong nota hanggang sa
Dapit-hapon na nang magising syang nakaakbay si Joaquín sa kanya at nakaunan sya sa balikat nito. Nangiti sya, kaya siguro ang haba ng naitulog nya kasi kumportable ang pagkakahiga nya. Tiningnan nya ang walang suot na pantaas na lalakeng katabi nya na mahimbing pang natutulog. Hindi man lang nya namalayan ang pagtabi nito sa kanya. Naroroon sa side drawer ang tray ng pagkaing may takip. Nakita nyang nakabukas pa ang Macbook nito sa lamesa katabi ng bestidang iniwan ni Jessica. Siguro’y inusisa ito ni Joaquín nang makita dahil naiba ang pagkakasampay nito sa upuan. Sa tagal ng panahon, ngayon lang si Joaquín natulog ng may araw pa. Paano’y lagi itong busy kaya hindi na nito nagagawang makapag-siesta. Nasa bakasyon naman sya ngayon, kaya okay lang matulog sya maghapon. ‘Ang pogi talaga,’ isip-isip nya. Pinasadahan nya ng daliri ang baba nitong bahagya nang magaspang sa tumubo nang balbas. Siguro’y kung hindi ito magse-shave ay magma-mature nang konti ang itsura nito—pero gwapo pa r
Nakakatulog na sana sya nang maramdaman nya ang paglangitngit pabukas ng pinto ng kwarto. “Mahal ko? Ngayon palang ako nakakaidlip…” bulong nya sabay sipat nya sa gawi ng pintuan. Dagli syang napaupo sa kama nang ang babaeng kinaiinisan nya ngayon ang nakita nyang pumasok sa pinto. Ngiting-ngiti ito sa kanya at may dala pang dalawang box na inilapag nito sa lamesa. “Hi, Abby! Are you sleeping? The door isn't locked kaya pumasok na ‘ko.” Napagdesisyunan nyang magpaka-casual. Pasko ngayon at na-stress na sya nang todo-todo kanina. At isa pa, wala naman talaga itong ginagawang masama sa kanya. Wala syang dapat ikagalit at hinding-hindi rin nya kailangang magselos. Walang rason para magselos. “Ah oo, patulog na sana ako eh... Ano ‘yang dala mo?” “Your flamenco dress and black sandals, pinabili ng Mamá n’yo sa ‘kin sa Manila. Tig-isa kayo ng hipag mo. I hope I got your size correct. This color suits you well since hindi ka naman kaputian,” ipinakita nito ang kabuuan ng kulay puti
Matapos nyang makakain ng konting kanin na may sabaw ng nilagang baka at palitan ng t-shirt at trousers ni Joaquín ay nagpaalam itong lalabas sandali ng kwarto. “May gagawin lang ako saglit sa labas. Hindi ako magtatagal, babalik rin ako agad,” sinulyapan nito ang cellphone na nasa bulsa pagkatapos ay binuksan ni Joaquín ang malalaking salaming bintana sa kanyang ulunan para makapasok ang hangin sa kwarto. “Okay lang ako rito, kahit h’wag ka nang bumalik,” malamig nyang sagot. “Napakasungit mo naman. Saglit nga lang ako,” malambing na anas nito. “Matulog ka lang muna, paggising mo nandito na ‘ko ulit," tumabi ito sa kanya at hinalik-halikan ang kanyang leeg. "Hm... alam mo ang bango-bango mo talaga ngayon, humahalimuyak ka sa buong kwarto natin, mi cielo. Amoy biko ka ngayon ni Nanay na may konting thinner ng pintura. Masarap at nakaka-adik," natatawang dagdag ni Joaquín. "Nang-iinis ka pa, lumayas ka na nga rito," naiiritang pumiksi sya nang bahagya nang pisilin ni Joaquín a
“Hindi, uhm, nagbigay lang ako ng number ng OB sa kanya,” tumungo sya para iiwas ang tingin sa lalakeng puzzled na puzzled na nakatuon lang ang tingin sa kanya.“Edi nagpapa-checkup ka nga kasi may OB-Gyn ka?” nagugulumihanang tanong ni Joaquín. “Hindi nga… Wala akong OB. Ewan ko.” “Anong ewan mo?!” kumukunot na ang noong susog ni Joaquín. “Ewan ko nga. Hindi naman kasi ako buntis eh. ‘Di ba props lang natin ‘to?” tinumbasan nya ang iritableng tinig ni Joaquín. “Oo nga, eh bakit sabi ni Rafael paglilihi 'yan? Anong meron bakit madalas kang nahihilo ngayon eh hindi ka naman ganyan dati kung hindi ka naglilihi? Madalas ka namang tanghali na magising dati, ni hindi ka nga nakakapag-almusal bago ka pumasok sa school pero hindi ka nahihilo. Ngayon lang."“Eh, anong gusto mong isagot ko sa ‘yo? Na buntis ako? Hindi nga ako buntis,” naiinis na wika nya. Dagli nyang tinakpan ang kanyang bibig nang magpaduwal-duwal na naman sya sa hapdi ng nararamdaman nyang umaakyat na mapait mula sa kan
“Para magkabalikan sila. Hindi mo ba napapansin? Tuwing makakaharap na lang si Jessica laging binibida ni Joaquín ang tungkol sa pagbubuntis ko pati sa kasal-kasal na ‘yan… Pinagseselos nya ‘yung tao.” “Ano?!” malakas na sambit ni Rafael. Kagyat na nagiba pa ang mukha nito sa narinig nito sa kanya. “Kaya ayokong tuluyang makasal kami. Rafael, hindi ito tulad ng laro natin nu’ng mga bata pa tayo. Seryosong commitment ang kasal. Sagrado. Hindi na maaaring bawiin ang lahat kapag natuluyan nga kaming magpakasal tapos naisip nyang si Jessica pa rin ang gusto nya,” pangangatwiran nya. “Nagpapanggap na nga akong buntis eh, pati ba naman sa kasal?” “Oh my God! You’re so unbelievable, Eyb,” pakli ni Rafael. Naiiling na tumayo ito sa kinauupuan sabay biro pa nito. “Selos yata ang dahilan ng pagkahilo mo eh." “Hoy, para sabihin ko sa ‘yo hindi ko kelangang magselos,” depensa nya. “Alam ko ang lugar ko. ‘Eto oh,” sabay proud na itinaas nya ang kanyang kamay na may suot na engagement ring.