“‘Yung pinamili ko pala! Nakalimutan ko sa kotse ni Robert!” “Bukas na lang ‘yon,” sagot nya habang sinasalansan sa mini ref ang mga beer in can na binili nila. “Baka hanapin tayo ni Robert. Sabi nya ihahatid daw nya ako.” “Tinext ko na sabi ko nakatulog ka kaya hinatid na kita sa bahay nyo.” “Tsk! Baka sabihin no’n ang hina kong uminom kaya nakatulog ako,” Abby frowned. “Does it matter?” “Hmm, hindi naman.” Pabagsak na nahiga si Abby sa sofa ng entertainment room kung saan sila madalas tumambay kapag umiinom. “Isara mo naman ‘yung mga blinds, baka ‘pag nalasing ako maghubad ako dito, kitang-kita ng kabilang building ang katawan ko.” Nilapag nya sa center table ang dalawang beer in can, isang baso na may yelo, Lays, mga chocolates at isang platitong asin. He laid down all the solar shades gamit ang remote. “Alright!” umupo ito at kumurot ng konting asin saka nagsalin ng beer sa baso na nilapag nya. Asin ang gusto ni Abby na pulutan, pampaalis daw ng pait ng alak at hindi r
“Hoy! Bakit ka nakaganyan?” tanong nya nang pumasok si Joaquín ng kwarto. Kumportable na syang nakahiga sa kanyang sleeping space. Meron syang sariling fuschia pink na sofa bed, bean bag na fuschia pink din, baby pink na side drawer kung saan nakalagay ang maliit na hello kitty na lampshade at mga nursing books na binili ni Joaquín para sa kanya. Hindi nagaganyak ang kaibigan sa paborito nyang kulay, pero hindi ito tumutol nang bilhin nila ang mga pink na kagamitan na napusuan nyang ilagay sa kanyang espasyo at palamutian ng fairy lights at mga selfie pictures ang dingding ng bahagi nya sa malaking master’s bedroom ni Joaquín. Sa buong penthouse ni Joaquín na kadalasan ay shades ng gray, black at white ang makikitang kulay, itong parte lang na ito ang kakaiba. “Ano’ng ganito?” ibinalik nito ang tanong habang nag-iinat inat ng kanyang mga braso at likod sa harap nya. “Naka-boxers ka lang samantalang anlamig-lamig! May paflex-flex ka pa, ‘kala mo natutuwa ako sa ‘yo?” “Bakit?
“Abe, c’mon, let’s go!” Nakagayak na sya at lahat pero tulog na tulog pa si Abby, alas-syete pasado na. Naalimpungatan sya kagabi nang lumipat ito ng higa. Hindi talaga si Abby napapakali nang may katabi sa pagtulog. Malikot kasi sya. Nagkaroon ba naman ang kamay nya ng sariling isip kagabi. Tumingala sya saka tahimik na nanalangin na sana hindi na uriratin pa ni Abby ang ginawa nya. Ide-deny nya talaga iyon. Sasabihin nyang wala syang alam, nananaginip lang sya.Pinagmasdan nya si Abby, plano nyang hampasin ito para magising pero nagdalawang-isip sya. Paharap syang naupo sa kaibigan sa kulay pink na bean bag. Nasipa na ni Abby papunta sa paanan nya ang comforter. Pati sa pagtulog ay napakagaslaw nito, nakalilis na ang damit nito hanggang kalahati ng tyan. Wala na rin sa tamang ayos ang pajamang suot. Bumabakat sa suot nitong manipis na sweater ang maliliit na tuldok sa dibdib nito na umusbong sa lamig ng aircon. Nang mapasadahan nya ng kamay ang mga iyon kagabi noong ipasok nya
Maingat nyang ipinarada ang dalang Ford F-150 sa gilid ng bakanteng lote na may bakod. Sinipat nya sa rear view mirror ang kasunod nyang dark gray na sedan. Napamura sya. Problema na nga nya ang parking dito sa makipot na lugar nina Abby, problema pa nya kung saan paparada ang mga escort nya. Ilang araw mula ng insidente sa party ay dumating ang dalawang security escort na pinadala ng kanyang ninong, utos daw iyon ng kanyang Mamá. Mula noon ay nakasunod na ang mga ito sa kanya kahit saan sya magpunta. Pakiramdam nya para syang kriminal na may mabigat na kasalanan pero hindi na sya nakipaglaban pa, hindi rin naman sya mananalo sa kagustuhan ng kanyang Mamá. Bumaba ang isa sa mga ito at kumatok sa kanyang sasakyan. ‘Boss, sa’n kami paparada?” tanong nito. “Malay ko sa inyo. Maghanap kayo,” aniya nang makababa sya ng sasakyan. Dumukot sya ng pera sa wallet at iniabot sa lalake. “H’wag nyo na akong sundan, do’n lang naman ako sa bahay na ‘yon,” turo nya sa daang papunta kina Abby.
“Wala dito ‘yung bruha, h’wag kang mag-alala. Maaga palang pinatawag na ni Kap. Hindi na nga nakapag-almusal eh.” “H’wag nyong papagurin ang sarili nyo,” anas nya. Noong huli nyang makita si Nanay ay sobrang putla nito at matamlay, buti naman kahit papaano ay bumabalik na ito sa dati nyang sigla. “Hinay-hinay lang ako, anak. Malapit na kasi magpasukan, kailangang mag-ipon ng pang-tuition ni Abby, isang sem na lang eh, baka mahinto na naman.” “H’wag nyong alalahanin si Abby, ‘nay, naayos ko na ‘yon. Kung may kailangan pa sya ako na’ng bahala.” Umiling si Nanay Elsa. “Magagalit ‘yon sa ‘yo, Joaquín.” “Hindi po, nag-usap na kami. At least bago ako umalis makita ko syang ga-graduate.” “Bakit? Kinukulit ka na naman ba ng Lolo mo?” Hindi sya kumibo. Hinigop nya ang mapait na kape na inihandog ni Nanay Elsa. Alam ni Nanay Elsa ang suliranin nya sa kanyang Lolo at Mamá. Wala naman syang tinatago sa mag-ina. “Pinapahanap po si Santiago, hindi ko alam kung saan ako mag-uumpisa.” “Naku ‘
“¡Hola Mamá!” kunway excited syang marinig ang boses ng ina. “No puedo dormir pensando en ti, hijo mío (I can’t sleep thinking about you, my son), I want to go there but your hermano Rafael wouldn’t let me, maysakit daw ako,” anas ng kanyang Mamá. Bahagyang may nginig sa makapal na Spanish accent nito, tila galing palang ito sa pag-iyak. “Ano’ng sakit mo, Mamá?” Bigla nyang naalala ang sinabi ng kayang Lolo na nagkaka-nervous breakdown ang kanyang Mamá dahil sa kanya, agad syang nagsisi na naitanong pa nya. “I wanna go there to come and see you, Iñigo, and Santiago… Have you found Santiago?” “Not yet, Mamá, just give me a little more time. I will get to him.” “How much more time do you want?! Nagkakasakit na ako dahil sa inyo, gusto nyo na ba akong mamatay?!” hikbi ng kanyang ina. Nagda-drama na naman ang kanyang Mamá. Nararamdaman nyang mag-uumpisa na naman itong mag-sermon. Ibinaba nya ang balikat at pabagsak na naupo sya sahig. “Hindi naman po sa gano’n, it’s j
Inabot sa kanya ng tanggero ang maliit na baso na agad naman nyang tinungga ang laman. Nangiwi sya sa anghang na gumuhit sa lalamunan hanggang sikmura nya. Hindi nya talaga kaya ang lasa ng gin na pinigaan lang ng calamansi. Nag-init bigla ang kanyang tenga, lumalaban ang dugo nya sa tapang ng alcohol ng gin. Hinubad nya ang suot na T-shirt saka paikot-ikot na ipinaypay iyon sa sarili. Hindi na sya naiiba sa mga kaharap, halos lahat sila walang damit na pang-itaas. “Ito nga pala ‘yung inaanak nyo ni Abby ‘pre, si Lizzie,” turo ni Denver sa batang babae na may limang taon na ang edad at abala sa pagdo-drawing gamit ang chalk sa sementadong kalsada. “Mag-bless ka, anak. Magpasalamat ka kay Ninong Joaquín mo.” “Bless po!” nakangiting tinanggap nya ang pagmamano ng batang babae. “Ninong, salamat po sa regalo no’ng pasko tska no’ng birthday ko, binigay po ni Ninang sa ‘kin kahit hindi kayo pumunta.” “Ah oo, busy kasi, pero naalala ko naman, ‘di ba? Ano’ng regalo ang gusto mo sa susunod
“Beks may bisita kayo bukas?" tanong ni Marnie habang nanonood sila ng palaro ni Kap ng basketball. Na-sense na nya na si Joaquín ang pinupunto nito. Malamang sa nakita na ni Marnie ang 4x4 ni Joaquín kaninang umaga. “Ewan ko lang beks. Bakit?”“Aayain ko lang sana kayo ni Joaquín sa bahay, maghahanda si Mama eh. Inom tayo as friends. ‘Yun lang,” nakangiting sabi ni Marnie. “F na f ko pa rin si Joaquín, beks! Hahaha! Sorry ha, kung okay lang naman… Hindi naman kayo, ‘di ba?”“Friends pa rin!” nakangiting sagot nya agad. “Nakatatak na ‘yun sa bato… Ask ko sya kung bet nya.”“H’wag ka nang mag-alala beks, hindi ko na aagawin sa ‘yo si Joaquín kahit bet ko sya kasi may jowa na ‘ko.”“Jowa? Sino’ng jowa mo?” takang tanong nya sa kaibigan. Sa pagkakaalam nya ay wala naman itong boyfriend. “‘Yun ang jowa ko! Hihihi!” kilig na kilig si Marnie sa poging lalake na magfi-free throw. “ Beks ang pogiiiii!”Halos mapatiran ng litid ang kaibigan sa pagtili kahit hindi nagawang maipasok ng lalake
Kasalukuyan syang nakatayo sa nakabukas na sliding panel door at nakatanaw sa pink na convertible nang malingon sya sa direksyon ng boses ng babaeng bumati sa kanya. “Wow! You’re so dashing, hon! You don’t fail to sweep me off my feet,” puri ng nakangiting babaeng naglalakad na patungo sa kanya na animo’y nasa fashion runway. “Hm, flopped ba ang party? Konti lang ang tao,” puna nya sa iilan-ilang guests na naroroon sa malawak na garden at ini-enjoy ang tugtugan ng Latin band. “Well, today’s Christmas. Most of the people are spending time with their families. But I’m still expecting a few persons on the list na nakapag-RSVP. So we’ll just have to wait a little longer,” ani Jessica habang chini-check ang mga listahan ng mga pangalan sa bitbit nyang iPad. "Your Mamá doesn't care much, kasi masaya na sya sa pakikipagkwentuhan nya sa mga amiga nya na naririto na.” Hindi na sya umimik at ibinaling muli ang tingin sa kotseng nasa labas. Kanina pa nya binubuo sa kanyang isip kung paano
“Lasing ka na agad, Tiyago?” sita nyang napapahalukipkip sa pamumula ng tisoy na mukha at leeg ng bunsong kapatid nina Joaquín. “Hindi pa, ‘no! Konti palang nainom ko, pwede pa nga tayong magsayaw mamaya eh.” Napasigaw sya nang bigla sya nitong buhatin. “Oist! Ano ba?!” hampas nya sa balikat nito kaya ibinaba rin sya nito agad.“Buntis si Ate Abby,” anas ng medyo nagigitlang si Helena sa kakulitan ni Santiago.“I don’t know but I’m kind of skeptical about it,” kinibit pa nito ang balikat.Inirapan lang ang pagdududa ni Santiago at pinuna ang suot nitong gray na ternong university hoodie at jogging pants. “Hindi ka magbihis ng naaayon sa theme ng party? Kapag nakita ka ng Mamá mo baka magalit ‘yun sa ‘yo,” tinapik nya ang kamay ni Santiago nang ang kulitin naman nito ay ang bulaklak sa kanyang buhok.“Magalit na lang sila kung magagalit sila, nagpapakasaya lang ako. ‘Yun naman ang true meaning ng mga party, ‘di ba? Ang mag-enjoy, uminom at sumaya,” Nalubog sya sa jacket nito nang yaka
Pagbukas nya ng pinto ay napaatras sya nang makita si Helena at ang haggard nitong itsura. Agad syang nakaramdam ng guilt na hindi man lang sya nakatulong dito sa pag-aasikaso sa baba.“Helena? Bakit hindi ka kumakatok? Para kang multo d’yan. Halika, pumasok ka.”“Ate, bababa ka na ba? Sorry ha, kakapalan ko na ‘tong mukha ko. Manghihiram sana ako ng lipstick, baka mayroon kang extra. Wala kasi akong dala.” Matamlay pati ang tinig nito. Halatang-halata ang pagod ng asawa ni Iñigo sa maghapong pagtulong sa kusina.“Meron. Marami,” dinala nya si Helena sa 4-seater na lamesa at binuksan sa harap nito ang kanyang makeup box. “Ito oh. Gusto mo makeup-an kita?” “Hindi po. Marunong ako,” sagot nito. “Sige na, help yourself, hihintayin kita makatapos tapos sabay na tayong bumaba,” ngiti nya. Inumpisahan agad ni Helena ang kanyang pagme-makeup. Inabala naman nya ang kanyang sarili sa pagre-reply ng mga text message ng pampaskong pagbati na natanggap nya sa mga kaklase at kaibigan. Ngumuso sy
Marahan nyang hinawakan ang banat na banat na katawan ng eight inches nitong masel at hinalik-halikan ang ulo nito. ‘Parang sumusubo ng lollipop o kumakain ng ice cream na patunaw na. Smooth lang dapat ang hagod. Labi lang at dila. H’wag mong sasamahan ng ngipin kahit gaano ka pa kagigil. H'wag mo ring hihigpitan ng hawak. Hindi mo kelangang isubo lahat, ‘yung kaya mo lang kesa maduwal ka at ma-turnoff,’ naririnig nya sa kanyang isip ang free lecture ng kaklase nyang babae nang minsang nagbida ito tungkol sa ginagawa nito sa kanyang nobyo. At talaga nga namang manggigigil ka, lalo na kung maririnig mo pa sa taong mahal na mahal mo ang mahihinang usal at ang malalalim at sunud-sunod na paghinga nito habang hinahaplos-haplos ang iyong buhok at mataman lang na nakatingin sa iyong ginagawa—tulad na lang ni Joaquín ngayon. “Hm… that feels fucking nice,” bulong ni Joaquín sabay unat ng mga hita nito nang ipasada nya ang kanyang dila ang mula sa puno ng malaki nitong nota hanggang sa
Dapit-hapon na nang magising syang nakaakbay si Joaquín sa kanya at nakaunan sya sa balikat nito. Nangiti sya, kaya siguro ang haba ng naitulog nya kasi kumportable ang pagkakahiga nya. Tiningnan nya ang walang suot na pantaas na lalakeng katabi nya na mahimbing pang natutulog. Hindi man lang nya namalayan ang pagtabi nito sa kanya. Naroroon sa side drawer ang tray ng pagkaing may takip. Nakita nyang nakabukas pa ang Macbook nito sa lamesa katabi ng bestidang iniwan ni Jessica. Siguro’y inusisa ito ni Joaquín nang makita dahil naiba ang pagkakasampay nito sa upuan. Sa tagal ng panahon, ngayon lang si Joaquín natulog ng may araw pa. Paano’y lagi itong busy kaya hindi na nito nagagawang makapag-siesta. Nasa bakasyon naman sya ngayon, kaya okay lang matulog sya maghapon. ‘Ang pogi talaga,’ isip-isip nya. Pinasadahan nya ng daliri ang baba nitong bahagya nang magaspang sa tumubo nang balbas. Siguro’y kung hindi ito magse-shave ay magma-mature nang konti ang itsura nito—pero gwapo pa r
Nakakatulog na sana sya nang maramdaman nya ang paglangitngit pabukas ng pinto ng kwarto. “Mahal ko? Ngayon palang ako nakakaidlip…” bulong nya sabay sipat nya sa gawi ng pintuan. Dagli syang napaupo sa kama nang ang babaeng kinaiinisan nya ngayon ang nakita nyang pumasok sa pinto. Ngiting-ngiti ito sa kanya at may dala pang dalawang box na inilapag nito sa lamesa. “Hi, Abby! Are you sleeping? The door isn't locked kaya pumasok na ‘ko.” Napagdesisyunan nyang magpaka-casual. Pasko ngayon at na-stress na sya nang todo-todo kanina. At isa pa, wala naman talaga itong ginagawang masama sa kanya. Wala syang dapat ikagalit at hinding-hindi rin nya kailangang magselos. Walang rason para magselos. “Ah oo, patulog na sana ako eh... Ano ‘yang dala mo?” “Your flamenco dress and black sandals, pinabili ng Mamá n’yo sa ‘kin sa Manila. Tig-isa kayo ng hipag mo. I hope I got your size correct. This color suits you well since hindi ka naman kaputian,” ipinakita nito ang kabuuan ng kulay puti
Matapos nyang makakain ng konting kanin na may sabaw ng nilagang baka at palitan ng t-shirt at trousers ni Joaquín ay nagpaalam itong lalabas sandali ng kwarto. “May gagawin lang ako saglit sa labas. Hindi ako magtatagal, babalik rin ako agad,” sinulyapan nito ang cellphone na nasa bulsa pagkatapos ay binuksan ni Joaquín ang malalaking salaming bintana sa kanyang ulunan para makapasok ang hangin sa kwarto. “Okay lang ako rito, kahit h’wag ka nang bumalik,” malamig nyang sagot. “Napakasungit mo naman. Saglit nga lang ako,” malambing na anas nito. “Matulog ka lang muna, paggising mo nandito na ‘ko ulit," tumabi ito sa kanya at hinalik-halikan ang kanyang leeg. "Hm... alam mo ang bango-bango mo talaga ngayon, humahalimuyak ka sa buong kwarto natin, mi cielo. Amoy biko ka ngayon ni Nanay na may konting thinner ng pintura. Masarap at nakaka-adik," natatawang dagdag ni Joaquín. "Nang-iinis ka pa, lumayas ka na nga rito," naiiritang pumiksi sya nang bahagya nang pisilin ni Joaquín a
“Hindi, uhm, nagbigay lang ako ng number ng OB sa kanya,” tumungo sya para iiwas ang tingin sa lalakeng puzzled na puzzled na nakatuon lang ang tingin sa kanya.“Edi nagpapa-checkup ka nga kasi may OB-Gyn ka?” nagugulumihanang tanong ni Joaquín. “Hindi nga… Wala akong OB. Ewan ko.” “Anong ewan mo?!” kumukunot na ang noong susog ni Joaquín. “Ewan ko nga. Hindi naman kasi ako buntis eh. ‘Di ba props lang natin ‘to?” tinumbasan nya ang iritableng tinig ni Joaquín. “Oo nga, eh bakit sabi ni Rafael paglilihi 'yan? Anong meron bakit madalas kang nahihilo ngayon eh hindi ka naman ganyan dati kung hindi ka naglilihi? Madalas ka namang tanghali na magising dati, ni hindi ka nga nakakapag-almusal bago ka pumasok sa school pero hindi ka nahihilo. Ngayon lang."“Eh, anong gusto mong isagot ko sa ‘yo? Na buntis ako? Hindi nga ako buntis,” naiinis na wika nya. Dagli nyang tinakpan ang kanyang bibig nang magpaduwal-duwal na naman sya sa hapdi ng nararamdaman nyang umaakyat na mapait mula sa kan
“Para magkabalikan sila. Hindi mo ba napapansin? Tuwing makakaharap na lang si Jessica laging binibida ni Joaquín ang tungkol sa pagbubuntis ko pati sa kasal-kasal na ‘yan… Pinagseselos nya ‘yung tao.” “Ano?!” malakas na sambit ni Rafael. Kagyat na nagiba pa ang mukha nito sa narinig nito sa kanya. “Kaya ayokong tuluyang makasal kami. Rafael, hindi ito tulad ng laro natin nu’ng mga bata pa tayo. Seryosong commitment ang kasal. Sagrado. Hindi na maaaring bawiin ang lahat kapag natuluyan nga kaming magpakasal tapos naisip nyang si Jessica pa rin ang gusto nya,” pangangatwiran nya. “Nagpapanggap na nga akong buntis eh, pati ba naman sa kasal?” “Oh my God! You’re so unbelievable, Eyb,” pakli ni Rafael. Naiiling na tumayo ito sa kinauupuan sabay biro pa nito. “Selos yata ang dahilan ng pagkahilo mo eh." “Hoy, para sabihin ko sa ‘yo hindi ko kelangang magselos,” depensa nya. “Alam ko ang lugar ko. ‘Eto oh,” sabay proud na itinaas nya ang kanyang kamay na may suot na engagement ring.