Chapter 15 - Idle Hands

“Hoy! Bakit ka nakaganyan?” tanong nya nang pumasok si Joaquín ng kwarto.

Kumportable na syang nakahiga sa kanyang sleeping space. Meron syang sariling fuschia pink na sofa bed, bean bag na fuschia pink din, baby pink na side drawer kung saan nakalagay ang maliit na hello kitty na lampshade at mga nursing books na binili ni Joaquín para sa kanya. Hindi nagaganyak ang kaibigan sa paborito nyang kulay, pero hindi ito tumutol nang bilhin nila ang mga pink na kagamitan na napusuan nyang ilagay sa kanyang espasyo at palamutian ng fairy lights at mga selfie pictures ang dingding ng bahagi nya sa malaking master’s bedroom ni Joaquín. Sa buong penthouse ni Joaquín na kadalasan ay shades ng gray, black at white ang makikitang kulay, itong parte lang na ito ang kakaiba.

“Ano’ng ganito?” ibinalik nito ang tanong habang nag-iinat inat ng kanyang mga braso at likod sa harap nya.

“Naka-boxers ka lang samantalang anlamig-lamig! May paflex-flex ka pa, ‘kala mo natutuwa ako sa ‘yo?”

“Bakit?