Chapter (7)

Lulan ako ng sasakyan habang nasa-isip pa din ang text sa akin ni Chris, hindi ko naman kasi kailangan pang paka-isipin kung sino ang nagtext sa akin noon o hindi ko na naman kailangan ng magpanggap na hindi kilala kung kanino yun  nang galing. 

Sa totoo lamang isang linggo ng hindi nagpaparamdam sa akin si Chris at hindi pa din mawala sa isip ko ang mga text na ayon. 

Matapos akong pakiligin, yakapin at ipaghanda ng agahan ay bigla-bigla na lamang itong mawawala. 

Trip ba niya ako?

Pinapaasa lang?

"Ma'am okay lang po ba kayo?" napatingin ako kay kuya Raul ng mag-salita ito. 

"Okay lang po." Simpleng sagot ko lang at tumingin ng muli sa labas. 

Mababaliw ako kakaisip kung bakit ganun na lang ang ipinapakita niya sa akin. Hindi na tama iyon, para sa akin. 

Ano ang motibo niya?

Tapos ngayon nagpapamiss siya? Di ko naman siya namimiss. 

Kulang nalang batukan ko ang sarili dahil sa naiisip, nababaliw na nga yata ako.

STB Husband, STB Wife.

I took a deep breath. 

"Kuya Raul, tatawag nalang po ako kapag uuwi na ako. Salamat po." ani ko na ikinatango naman nito bago bumaba ng sasakyan.

I'm here at Sophia's house, maganda ito at puno ng magagandang bulaklak ang harap ng gate nito. 

I tap the doorbell at ilang segundo pa ay lumabas doon si Sophia na may malaking ngiti sa labi. She's beautiful like a goddesses. Napukaw nanaman ng mga mata ko ang kulay asul na mata nito. Dalawang beses palang kami nagkikita at hindi ko pa din maiiwasan na hindi mamangha sa kaniyang angking ganda. 

"Stella." She said when I entered. Nag kiss siya sa magkabilang pisngi ko kya napangiti ako. 

"Long time no see." pagbibiro ko at siya naman ay natawa sa sinabi ko. 

"Yeah, halos isang linggo din, medyo busy e. Daming kumukha sa akin lalo sa pag i'endorse ng product nila. Maganda kasi ako, wala na raw silang ibang mapili." Naiilang na sabi nito at binun tunan ng tawa ang huli. 

Tunay talaga na maganda itong si Sophia kaya hindi na ako magtataka kung pinag aagawan siya ng kong sino-sino para tumaas ang rating ng mga produkto nito. 

"Doon na tayo sa loob magusap, dali." Pag aaya nito at animo'y teenager na kinikilig habang papasok ng bahay niya kaya sumunod lamang ako.

"Pero magaan ang loob ko sayo nung makita kita at nagtiwala agad na part ka ng nakaraan ko." I little bit smile skip from my lips.

She looked at me in disbelief.

"Kumain ka na? Marami ka pang kuwento sa akin, Stella Vein!" may panun nukat na tingin nito sa akin kaya tumago ako dito at ngumiti. 

Nararamdaman kong mabait ito at isa siya sa malaking part ng nakaraan ko na siyang nakalimutan ko. I hate that damn fvcking tumor!

Natapos kaming kumain na puro tawanan lang ang naririnig sa apat na sulok ng kusina. Ang saya niya kabonding, hindi mo mapapansin ang lungkot sa paligid. Nakakagaan ng loob.

"Anong gusto mong panoorin?" Napa baling ang tingin ko sa kanya at napansin na naghahanap ito ng CD. 

"Ikaw ang bahala." Sagot ko.

Nagplay lang ito ng No Time To Die na movie which I find it interesting kasi James Bond ang name ng bida at talagang actions movie.

Pero hindi sapat ang panunood lamang ng magsimulang magkwento si Sophia. 

May gusto akong ungkatin.

I need to know everything. 

Nakinig ako sa bawat kwento niya, kahit nakatutok ang aming mga mata sa pinapanood namin hindi ako nagsalita hinayaan ko lang siya na sabihin lahat-lahat at masasabi kong ang saya pala namin noon. 

Gumi Gimik kami at kung saan-saan na napapadpad. Nalaman ko din na may isa pa pala kaming kaibigan ngunit kahit siya ay hindi niya alam kung nasaan ito. No traces. 

Her name is Faye. 

"Naalala ko pa noong may manligaw sayo, si Gin Acosta na nerd." Sabi pa nito at tumawa sa huli. 

Tumingin ako sa kanya at pinagka titigan ito habang nagsasalita.

"Lagi ka niyang hinahanap sa akin na hindi niya alam na lagi din kitang hinahanap kahit saan." Her smile faded at malamlam ang mga mata na tumingin sa akin. "Saan ka ba pumunta? Bakit hindi ka man lang nagsabi na aalis ka? Hindi ka man lang nagpaalam. Iniisip ko kung bakit ganun ang nangyari, kong bakit bigla ka nalang naglaho na parang bula, anong dahilan. Ni hindi mo man lang nasabi samin ni Faye, kami yong kaibigan mo pero kami pa yong nag hahanap ng sagot sa mga tanong namin. Lumipas ang araw ng si Faye naman ang nawala, ang sabi lamang nito ay may pupuntahan siya at babalik din kaagad pero kahit saan hindi ko na makita. Iniwan niyo ako." Mahaba pang dugtong nito at umiyak na. 

My hands have become cold.

 This is it, kailangan ko itong harapin. Kahit na kinakabahan ay pinilit ko ang magsalita sa abot ng makakaya ko. 

Kahit ako hindi ko din maalala ang naging dahilan. 

Ayokong maging mahina.

"I had a brain tumor back then," I whispered. 

Her mouth become 'O'. She shocked. Hindi siya agad naka galaw at nakita ko na mas nag bagsakan ang kanyang mga luha 

"I d-didn't k-know." She said na parang hindi pa din maprocess ng utak niya ang sinabi ko. 

"Kasi hindi ko sinabi?" Nakangiti kong sambit ngunit patanong ito.

Bahagya niya akong sinuntok sa braso pero mahina lang ayon at parang walang lakas na lakasan yon. 

"I search you everywhere." Naiiyak na saad nito kaya tumingala ako upang hindi bumagsak ang nagbabadya kong luha. 

"I'm sorry, Sophia." yun lang ang nasabi ko. dahil kahit ako na sarili ko na mismo hindi ko alam kung bakit hindi ko pinaalam ang kalagayan ko kahit sa bestfriend ko. 

I hugged her tightly. I heard her sob. 

"Hindi ko kayo gustong kalimutan, ayokong mabura ang ala-ala niyo sa utak ko pero kailangan kong mabuhay that time Sophia. Kailangan kong mabuhay, I'm sorry." Naiiyak ko na ding ani. 

"I-im sorry t-too. But S-stella, humingi ka rin ng tawad sa k-kanya." Lumayo ako sa pagkakayakap dito at tiningnan siya sa mga mata. 

I see the sadness in her eyes, she's scared I know at nakikita ko yon sa mga mata niya ngayon.

"Nagbago siya simula noong umalis ka. Iba na ang naging trato niya sa aming pamilya niya. Sinasagot at nilalabanan na din niya si Daddy na hindi naman niya dating ginagawa, he's in danger Stella, he become a drug dealer. Hindi namin siya mapigilan." 

Nanikip ang dibdib ko sa sinabi ni Sophia, bumitaw ako sa pagkakahawak mula sa likod niya.

Kasalanan ko?

"S--sinong tinutukoy m--mo?" Nauutal kung sambit, my heart beat fast like there's horse running inside. 

"M--my brother." Piyok na sabi niya at tiningnan ako sa mga mata kasabay ng paghawak niya sa aking mga kamay. "B--boyfriend mo siya noon, S--tella. Pero nakipaghiwalay ka sa kanya, yon lang ang alam ko, then now he turn to a monster.I t--try Stella pero hindi siya nakikinig sa akin. Iniwan mo siya ng walang dahilan, p--pilit kong iniwasan ang s--sarili na huwag kang sisihin dahil baka---baka may mas mabigat ka pang p--problema kung bakit mo yon g--ginawa." 

napahawak ako sa dibdib ng halos manikip ang parteng yon. Kasalanan ko, bakit ang sakit? 

Sinuntok-suntok ko ang dibdib ko dahil sa nahihirapan na akong huminga, puso kumalma ka wag ngayon. 

Am I a bad person? That's bullshit S--Stela.

"Are you okay?" Tanong ni Sophia sa akin kaya tango lang ang sinagot ko.

Hindi ko alam na ganito palang kabigat ang lahat, akala ko wala akong problemang kinakaharap kaso meron pala. 

Sinira ko ang pagkatao niya, ako ang may kasalanan kung bakit naging ganun siya. Ganon ba ako kasama? 

"Here." Napalingon ako kay Sophia ng iabot nito sa akin ang cellphone niya. 

Tiningnan ko sya sa mga mata makikita ko na parang ako ang makakaayos ng problema niya. 

I looked at her cellphone and almost gasped at what I saw. 

Tinakpan ko ng aking mga palad ang bibig upang hindi kuma wala ang malakas na pag-iyak. 

It's me, a--and Chris?

But the third picture made me feel worse. I cried and cried in Sophia's arms until darkness engulfed me.