Chapter (11)

Chris open the plain white door bago bumungad sa amin ang manly na amoy nito na natitiyak kong ito ang master bedroom. Iginaya niya ako paupo sa gilid ng kama bago pinantayan ang aking mga mata.

"This is our home, our room. Before you left," aniya at tumikhim pa ito. "Kakatapos lang nitong gawin noong araw na ayon, sasabihin ko sana sayo ngunit nauna ka a tiniwan mo ako." Nagaalangan pang dugtong nito kaya nagbaba ako ng tingin at doon ay pinisil pisil ang daliri.

Hindi ko alam. 'Natural hindi mo talaga malalaman Stella dahil iniwan mo nga diba.' Kontra ng kabilang bahagi ng isip ko.

"Hey, but it's okay. Now you're here, hindi mo na naman ako iiwanan ulit diba?" May ngiti sa labi nitong sabi.

Hindi mo na naman siya iiwanan Stella diba? Of course.

We stared each other in a minute, makakaya ko bang iwanan siya ulit? I smiled at him,yong tunay na na ngiti na natitiyak kong umabot ito sa mga tenga ko.

He cupped my checks and his soft lips touch mine. It slowly until he become aggressive. His hand starting to roamed my body, at pinisil pa ng bahagya ang dibdib ko ng madaanan ayon ng mga kamay nito. I arched my body because of the sensation I've felt of his bare hands.

Hindi ko siya iiwanan pang muli, hindi ko na uulitin ang mga bagay na ginawa ko noon either hindi ko naalala ang nangyari sa panahon na yon pero ayokong mangyari na iwanan kong muli ang lalaki na siyang pinagkakatiwalaan at inalayan ko ng aking sarili.

He inserted his hand inside the blouse I was wearing and unbuckled the hook of my bra. It wrapped his fingers around my nipple, kaya mahina akong napaungol. 

"A-aahhm." I hummed. 

The sensation I feel is almost indescribable, nakakabaliw. Sa simpleng pagdampi lang ng mga kamay nito sa katawan ko ay milyong bultahe na ng kuryente ang dumadaloy hanggang sa kaibuturan ko and I can feel my wetnesses down there.

I love you, Chris. 

He stop.

"Why?" Tanong ko at nagtataka naman ako dahil sa mga titig na ibinabato nito ngunit wala akong narinig dito. HIndi siya nagsalita. He continued what he doing, I moan when he put his hand inside my short and played with my clint. Ipinaikot pa nito ang mga daliri sa clint ko na parag tinutukso-tukso yon.

"P--please." I said. 

"Please what?" He asked. 

"Please insert that fucking finger of yours!" He chuckled sa sinabi ko kaya tinapik ko ang balikat nito. 

Alam kong para na akong kamatis kapulahan ng aking pisngi, pero wala akong magagawa dahil masarap naman talaga.

I gusped when he inserted his finger and start moving in slowly until it fast. 

"O--ohhh! More, please." I moaned in so much pleasure. 

Sa isang iglap lang ay pareho na kaming walang mga saplot at nagpapaanod sa sarap na nalalasap. 

"O--Ohh, faster Chris. I'm cumming." I said out of my lungs. 

"Cum, then." He only said then my juices exploded and more deep trust he filled my womb by his hot semen.

________

Nagising ako dahil sa sinag ng araw na tumatama sa aking mukha. Kinapa ko ang kama kaya napamulat agad ako ng mata ng wala si Chris sa aking tabi. Nasan na ang lalaki na yon?

Hindi maiwasan na sumagi sa aking isip ang nangyari kagabi, we did it again. I smiled like a teenager na kinikilig dahil pinansin ng crush niya. 

"You're awake." Bungad ni Chis ng pumasok ito. 

"Yeah." I said in cold tone.

"Why? There's any problem huh?" Tanong nito bago sinapo ang aking pisngi. 

"Nothing." I answered.

"Bakit biglang nagbago ang mood mo, parang kanina lang pagpasok ko nakangiti ka pa?" 

"It's none of your business." Ani ko at dali-daling tumayo bago nagtungo sa banyo.

Ginawa ko muna ang aking morning routine and I just wearing a simple white shirt and maong shorts. Hindi ko din alam kong bakit mabilis na nagbago ang mood ko siguro yon ay sa kadahilanan na wala si Chris sa tabi ko ng magising ako. 

Pumasok sa isip ko si Chrisha, hindi ko alam kong paano ko sasabihin kay Chris ang tungkol dito. 

Magagalit kaya siya?

Wala na si Chris sa kwarto kaya bumaba na ako at nagtungo sa kusina. Naabutan ko siyang nagluluto kaya naupo ako sa stool at maigi siyang pinagmamasdan. 

"Staring is rude, Stella." Napaiwas naman ako ng tingin ng bigla itong humarap sa gawi ko.

"Me? No I'm n--not." I said while shuttering. Bat ka ba nauutal Stella?! God!

"Really, huh?" He said and smirked. 

"Yes!" Bigkas ko. 

"Okay." Plain na saad nito ngunit hindi nawawala ang ngisi na nakapaskil sa kanyang mga labi kaya inirapan ko ito. 

Tumayo ako at akmang aalis na ng magsalita ito.

"Eat first, kukunin natin ang mga gamit mo." Sabi nito kaya limingon ako at tinaasan siya ng kilay. 

"Ayoko." aniko at nag cross arm pa ngunit wala akong nakuha na sagot mula dito. Tch. 

Tatalikod na sana ako ng mapansin ko ang mga nakahayin sa mesa. Halos tumulo ang laway ko sa nakikita. 

"Omlet ba ito? Ikaw ang nagluto? Wow!" Mang ha kung sabi dito at hindi na i ninda ang maririin na titig nito, mukhang masarap. 

Kumuha agad ako ng plato at nilagyan yon ng kanin, wala na akong pakialam sa mata na mariing nagmamasid, basta natatakam akong ubusin lahat ng omlet. 

"May mood swing kana." Napatigil ako sa pagsubo at napatingin dito. 

Hindi ako umimik at ipinagpatuloy nalang ang pagkain na ipagpasalamat ko na hindi na din ito umimik pa. 

Natapos ang aming pagkain at nagpasya na akong maghugas ng plato ng pigilan niya ako. 

"You don't need to do that, darating si nay Loleng para linisin yan." 

"Okay." Sabi ko lang at ibinaba ang plato na hawak at sponge at umalis sa harap nito. 

"Stella, may problema ba?" Tanong nito kaya tumigil ako. 

"Wala naman, ako nalang ang kukuha ng mga gamit ko sa bahay." Yun lang ang sinabi ko bago lisanin ang kusina. 

Umakyat lang ako sa kwarto upang kunin ang aking bag. Hindi ko na ito nakita sa sala, tss! Naiinis talaga ako sa kanya. Lumabas ako ng bahay at sinara ang gate kahit sasakyan niya wala na din. Sama talaga ng ugali.

Halos mapudpo ang sandals kong suot, may kalahating oras na akong naglalakad ngunit walang masakyan, kahit ang highway hindi ko pa din matanaw. Naliligaw ba ako?

Humanda talaga sa akin ang lalake na ayon, kung hinintay niya lang sana ako edi sana hindi ako napapagod kala lakad. 

 Umupo ako sa malaking bato sa gilid ng daan ng may tumigil na kulay itim na kotse. 

Walang bumababa kaya nilukob ng kaba ang dibdib ko, agad naman akong tumakbo ng mabilis at hindi ininda ang sakit ng paa. 

Lakad, takbo lang ang ginawa ko hanggang sa mapagod ako at napaupo. 

Pinaki ramdaman ko ang paligid, huminga ako ng malalim at nagpasalamat na wala namang sumusunod pala. 

Bakit nga ba ako tumatakbo? 

"Hey! Vein!" Napatigil ako sa pagiisip at dahan-dahan na nilingon kung sino man ang tumawag sa pangalan ko.

Stevan?