GRAMMATICAL ERROR AND TYPOS AHEAD!
-The mind forgets but the heart does not-
R+18
"Ohhh-ahhhhh! Yes, baby!"
"Uhhhhhh!"
"Let me suck that dick of yours."
So gross, gusto ko lang naman magbanyo pero mas babanasin lalo ako dito sa nakikita ko.
Dapat ba talaga isubo pa ayon?
Dahan dahan akong umurong sa pintuan upang hindi makalikha ng ingay at para di na sila maistorbo but i failed dahil sa kasamaang palad nga naman.
"Ahh-ouch! Ang sakit!"
Hindi ko mapigilang maibulalas, ngayon pa ba naman? God, Stella!
When I looked at them isa lamang ang napagtuunan ko ng pansin.
His blue eyes without any emotions. Ang makakapal na kilay at malantik na pilik mata, his pointed nose and his kissable lips that attract me.
Wait, what? No. Hindi.
"So-sorry sa istorbo." Hehe
Nahihiyang ani ko at nag iwas ng tingin. Pinilit ko ang tumayo kahit na may kirot ang aking paa tsaka mabilis na umalis sa loob noon.
Dali dali akong nakipagsiksikan sa mga tao sa loob ng bar kahit paika-ika ang lakad ngunit talagang masakit ito kaya nawalan ako ng balanse. Hinihintay ko nalang ang pagbagsak ko sa sahig ngunit isang kamay ang sumalo sa akin na hindi ko ba alam kung dapat kong ipagpasalamat o hindi.
'Andrew' bakit ba sa pwet pa kailangang humawak kase!
"You jerk!" I said out of my lungs at akmang sasampalin ko ito ay pinigilan niya ang kamay kasabay ng pagdukwang para halikan ako, at nagwagi sya.
Ang malas ko ngayong araw. Ganito ba talaga ang mga tao sa pilipinas?
"How dare y-" Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko dahil sa gulat at hiyawan ng tao sa paligid ang narinig ko.
"Woooaaaahhhhh!"
Bumulagta si Andrew sa sahig kaya napatakip ako ng kamay sa bibig ko.
"You deserved that, asshole!"
Napabaling ang tingin ko sa nagsalita noon at laking gulat ko kung mapagsino ayon. Walang iba kundi ang lalaking nakikipagtukaan sa cr kanina. Behind him was the woman who was with him at the comfort room and stared at me. Why?
May ginawa ba akong mali? Dahil ba naistorbo ko sila?
"Let's go. You shouldn't be here."
I found his voice na parang naiinis?
"A-ouch!" I said ng maramdaman ang kirot sa aking paa ng magsimula ako nitong hilahin.
"Stubborn woman." I heard him say at pinangko ako as bride style.
"I-baba mo na ako kaya ko na, nakakahiya." Naiilang kong sabi dito.
Sa totoo lang ang sama-sama na ng tingin noong babae na kasama niya kanina kulang nalang bumulagta ako ngayon sa sahig.
Hindi ba ako maririnig ng lalaki na ito?
Napagtanto ko na sa parking lot ng club niya ako dinala.
"Wait bakit dito mo ako ibinaba." Naiirita na sambit ko. Ngunit umalis ito sa harapan ko at pumunta sa likod ng kotse.
Pano ba kasi sa harap mismo as in ng kotse ako iniupo. Magasgasan ko pa ito, edi magbabayad pa ako.
"Let me check your foot." He said while staring at me.
My heartbeat fast kaya napahawak ako doon. Bumigat ang aking paghinga dahil sa bilis ng kabog ng puso ko na akala mo'y may nagtatambol doon.
Why do I feel this from him, he simply looks like there is a butterfly in my stomach.
"When are you coming back?"
I gasped. Kilala niya ako?
I stay quite.
"In all the places we can meet, why here? You shouldn't be here. Hindi ka bagay sa lugar na ito."
Mahabang sabi niya habang hinihilot-hilot ng bahagya ang paa ko.
"Kilala mo ako?" I asked, naramdaman ko na natigilan siya at bahagyang tumingin sa akin.
"Saan ka tumutuloy ngayon? Ako na maghahatid sayo."
"So, kilala mo nga ako?" Tanong ko pa. "Wow, kadadating ko lang dito sa Pilipinas at ikaw ang unang nakakakilala sa akin." Dugtong ko pa.
Muntik na akong mapatili ng bigla niya ako buhatin at isinakay sa passenger seat. Ang bastos lang kausap ha.
-------
Why is it easy for her to assume that she doesn't know me?
May mali.
God knows how much I missed her. Gusto ko syang yakapin pero bakit parang ang layo.
"Kanina pa ako naimik dito pero wala akong makuha na sagot mula sayo. By the way thank you. Williamsburg Condo sa Qc mo ako ihatid."
Sinulyapan ko ito at ang nakakaakit niyang ngiti ang sumalubong sa akin.
Kahit apelyido ng Williamsburg parang ang dali lang din niyang banggitin.
"Salamat ulit. Ahm Stella nga pala." She said at iniabot sa akin ang kamay niya.
"Chris." Sagot ko lang kaya ngumiti ulit ito.
"Thank you Chris. See you around."
I watching her habang pasara ang pintuan ng inuupahan niyang condo.
Ang isipin na may humalik sa pag mamay-ari ko at hawakan ang parte ng katawan nito na dapat ako lang gumagawa ay may galit na hindi ko maipaliwanag kaya magbabayad ang dapat magbayad.
Pero ang isipin na hindi niya ako kilala ay ang mas masakit para sa akin.
There is something wrong with her actions. I know Stella very well and I can't be wrong. Has anything happened to her since she left?
I dialed Bryle's number. Kailangan ko ng sagot sa mga tanong na namumuo sa aking isipan.
"Investigate Stella Vein Madrigal and what happened to her over the past three years." Bungad ko ng sagutin agad nito ang tawag ko bago mabilis siyang pinagpatayan.
-----
Bagsak akong nahiga sa kama. 'Chris'
Parang pamilyar pero saan? He knows me pero bakit hindi ko siya maalala.
Kumirot ang puso sa hindi malaman na dahilan. Bakit ako nasasaktan? Sumasakit ang ulo ko kakaisip kung bakit pero wala akong mahanap na sagot.
Do we have a past? Did I know him before?
Hindi ko namalayan na umiiyak na pala ako. Why to think and mention his name has an impact on me? Why?
I need to know everything from him. But how? Is he part of my past?
Kadamihan ng katanungan ang namumuo sa isipan ay hindi ko na namalayan na nilamon na ako ng antok habang may iilang butil ng luha ang kumakawala mula sa aking mga mata.
(Ps. Happy 1.09k reads and 190 votes! In watty Thankyou sa inyo kung may nagbabasa pa. Pipilitin ko po na mag update everyday ❤️ so stay tuned! Sana basahin niyo pa din. 🥺) I love you all! Keep bleeding!
GRAMMATICAL ERROR AND TYPOS AHEAD!-Friends-Naalimpungatan ako sa pauli-ulit na tunog ng doorbell. Sino naman kaya ang nambubulabog na ito, agang-aga. Padabog akong tumayo kahit paika-ika ang lakad at nagtungo sa harap ng pinto. "Bakit ba kasi? Agang-aga ang ingay-ingay niy-" Muntikan na akong mabulunan sa nakikita ng mga mata ko. 'Really Stella, mabulunan? Kahit hindi ka naman nakain.'Chris? Dali-dali akong umalis sa harap ng pinto kaya naiwan ko itong nakabukas. I run as fast as I can
Grammatical ERROR and TYPOS Ahead!-Don't me.-"Kuya Raul, okay na ba ito?""Depende sa taste niyo po ma'am." "Ay heto kaya?" "Kayo po ang bahala ma'am." Napabuntong hininga ako sa sagot ni kuya Raul, kanina pa kasi itong ganun ang sagot sa akin. Kaya nga nagpasama ako sa kanya para sakaling mahingan ko ng second option. "Wala ka pong gift sakin ngayong christmas." Medyo mahina kong bulong. "Mas
TBS 1 - CHAPTER 6This is the view that I've waited. Yung gigising ka sa umaga na mukha ng pinakamamahal mo agad ang bubungad pag mulat ng iyong mga mata.Gusto kong wasakin ka sa paraan na kaya ko, Stella. Gusto kong gumanti hanggang sa madurog ka katulad ng pagkadurog mo sa akin noon.I hate the feeling that you'd left.Sounds corny, but damn. I'm crazy inlove with this girl. I can't, ang isipin na maghiganti ay hindi ko kaya lalo ngayon. Ang daming katanungan ang nabubuo sa isipan ko.I lose. Hindi ko kaya ang gumanti.I can't help my self to lay beside her. Lalaki lang ako na nangungulila sa pag-mamahal mo.I looked at my phone when someone's calling.Callingg...Brixx"I sent the results in your office." Plain na saad nito at hindi na ako hin
Lulan ako ng sasakyan habang nasa-isip pa din ang text sa akin ni Chris, hindi ko naman kasi kailangan pang paka-isipin kung sino ang nagtext sa akin noon o hindi ko na naman kailangan ng magpanggap na hindi kilala kung kanino yun nang galing.Sa totoo lamang isang linggo ng hindi nagpaparamdam sa akin si Chris at hindi pa din mawala sa isip ko ang mga text na ayon.Matapos akong pakiligin, yakapin at ipaghanda ng agahan ay bigla-bigla na lamang itong mawawala.Trip ba niya ako?Pinapaasa lang?"Ma'am okay lang po ba kayo?" napatingin ako kay kuya Raul ng mag-salita ito.
Hindi ako mapakali dahil sa nangyari at nalaman mula kay Sophia. Tumihaya ako at humarap sa malawak na kisame."Kasalanan ko ba talaga lahat?" Napabuntong hininga ako habang kausap ang sarili.Kaya pala pareho silang tatlo ng mga mata."Ganun ba talaga ang nangyari three years ago? Ganun na ba ako kasama?"Napabalikwas ako ng tayo ng marinig kong mag ring ang phone ko.Past 9 na ng gabi pero tumatawag pa siya.STB Husband calling...Kinakabahan man ay inabot ko ayon at sinagot, tumikhim muna ako bago mag
"Stand up Chris, hindi mo kailangang pahirapan ang sarili mo.""I can't, Stella please. I'm begging." Umiiyak na sabi nito habang nakaluhod at nakasubsob sa tiyan ko ang mukha nito.Huminga ako ng malalim at pinakalma ang sarili."I need to go, let go Chris, please. Hindi na kita mahal." Kumirot ang puso ko sa sariling salita na kumawala sa aking bibig. "A-aah. Hindi nga pala kita minahal." Pagak akong tumawa.Nababaliw na ako? Ganun ba ako ka galing magsinungaling?Gustong kong sampalin ang sarili dahil sa mga sinabi ko, gusto kong bawiin pero hindi pwede.
Chris drove fast as he can at Stella's house. May iilang takas na luha ang pumapatak mula sa mga mata niya at hindi maalis sa isip niya ang mga video na napanood niya."Mom, picturan mo ako dito dali."Her beautiful smile, na tumatak sa isip ng binata."Kailangan pa ba mom na kalbuhin ako. Ang panget ko na, baka hindi na ako magustuhan ni Chris.""Mom I'm okay." Malawak na ngiti ng dalaga."You're not okay I know but mommy is always here. Maghihintay sayo." Tita Stephy said with teary eyes.Marami pang video doon na hindi pa ni
Chris open the plain white door bago bumungad sa amin ang manly na amoy nito na natitiyak kong ito ang master bedroom. Iginaya niya ako paupo sa gilid ng kama bago pinantayan ang aking mga mata."This is our home, our room. Before you left," aniya at tumikhim pa ito. "Kakatapos lang nitong gawin noong araw na ayon, sasabihin ko sana sayo ngunit nauna ka a tiniwan mo ako." Nagaalangan pang dugtong nito kaya nagbaba ako ng tingin at doon ay pinisil pisil ang daliri.Hindi ko alam. 'Natural hindi mo talaga malalaman Stella dahil iniwan mo nga diba.' Kontra ng kabilang bahagi ng isip ko."Hey, but it's okay. Now you're here, hindi mo na naman ako iiwanan ulit diba?" May ngiti sa labi nitong sabi.