Chapter (1)

BREAK UP WITH HIM

"Kailan mo ba ako pipiliin?" 

Napatigil s’ya sa paglalakad at mas tumulo pa ang luha nito. Hindi rin n’ya ito ginusto, hindi ito yung hinangad n’ya para sa relasyon nila.

Gusto n’yang yakapin si Chris pero hindi ngayon, kapag naman dumating ang araw na sila pa ring dalawa ay nangako ito sa sarili na araw-araw n’ya itong pipiliin. Ngunit sobra pa nilang bata para rito.

Hindi pa nila kaya.

"Sabi mo mahal mo ako, sabi mo hindi mo ako iiwan, sabi mo ako lang. Tangina naman Stella, iniwan ko ang lahat para lang sayo sariling magulang ko kinalaban at sinuway ko kahit ayaw nila sayo, para ipaglaban kung anong meron tayo pero hindi ko alam na mas pipiliin mo akong iwan para sa lalaking yon! Porket ba mayaman sila ha! Yun lang ba ang habol mo? Pera?! Mayaman rin naman ako, kaya kitang buhayin. H’wag mo naman akong iwanan, please." 

Pinunasan n’ya ang luha gamit ang sariling palad dahil sa mga narinig, kahit masakit ang salitang binibitawan nito ay pinilit n’ya ang magpakatatag. Hindi n’ya nilingon si Chris dahil kung makikita n’ya ang itsura at pagtulo ng luha nito ay mapipilitan s’yang bawiin lahat ng mga sinabi.

"I-m sorry C-chris." 

Nabubulol n’yang sambit ngunit bago pa s’ya makahakbang ay narinig n’ya pa itong magsalita. 

"Ganun na lang yon, Stella. Ang babaw naman ng dahilan mo. Kung aalis ka, wag ka na lang babalik at mag papakita pa." 

Kahit mabigat sa loob ko ay pinilit n’yang tumakbo palayo sa pwesto ni Chris. 

Ang sakit sakit, ayaw na s’yang makita nito at bumalik pa. Hindi niya ako maunawaan, pero paano nga ba n’ya ako mauunawaan kung basta basta nalang akong nang-iiwan. I'm doing this for us. Para sa pagbalik ko ay wala ng problema. Ngunit hindi ko pwedeng sabihin ang dahilan dahil natatakot ako sa magiging reaksyon n’ya at ayaw kong ako'y kakaawan lamang n'ya. Pero paano kung sa pagbalik ko ay hindi ko na s’ya maalala?

Sobra pa nilang bata para magtanan, may pangarap pa s’ya para sa sarili at gusto n’ya na wala na itong iniinda na sakit bago magpatuloy, pero paano nga ba ito magpapatuloy kung sa pagbabalik nito ay maaring hindi na niya makilala at maalala pa ang kasintahan?

"Are you okay?" 

Agad s’yang umayos ng upo at pinahid ang ilang butil ng luha na naglalandas sa pisngi n’ya.

"Oo naman." Tipid kong sagot at nginitian ito ng bahagya. 

"You're not okay, I see it in your eyes." 

Ang luha na kanyang pinipigilan kanina pa ay kusa ng kumawala sa kanyang mga mata. 

Ang sakit lang. 

"I broke up with him." 

"Why did you do that?" 

"Yun lang ang naisip kong paraan." 

"Come here, princess." He hugged me tightly kaya mas lalo pa s’yang umiyak sa dibdib nito. 

"A-akala niya lalaki kita." Nauutal n'yang sumbong sa kanyang kapatid kaya napatawa naman ito.

"So you mean, hindi mo sinabi sa kanya na stepbrother mo lang ako?" 

Umiling iling ako at ramdam ko ang buntong hininga nito. 

"Nakikita ko na ang itsura ni Chris sa ginawa mo, Stella." Dugtong pa ni kuya.

"Yon lang ang alam kong paraan kuya, yon lang." 

----

Naalimpungatan si Stella ng may kamay na tumatapik sa balikat nito at bumungad sa kanya ang kanyang kapatid, si kuya Roshi. 

"We're here." Saad ni Kuya Roshi kaya napalingon s'ya sa paligid at sila nalang dalawa ang tao sa loob ng eroplano, nakalapag na pala ito at napahaba naman ang kanyang tulog.

Nakita n'ya ang kanyang mommy na kumakaway mula sa hindi kalayuan sa gawi nila.

"Mom, dad." 

Niyakap n'ya kaagad ang mga magulang ng makalapit s'ya sa pwesto nila. 

"Bakit pugto ang mga mata mo, pinaiyak ka ba ni Chris!" 

"Wilson." May diin na sikmat ni mommy kaya napangiti ako. 

Bahagya na lang napatawa si Stella, dahil simula pa noon ay daig pang aso't pusa ng kanyang mga magulang. Hindi nananalo sa usapan ang kanyang ama pagdating sa kanyang ina. 

"Dad, mas okay pa kung umuwi muna tayo ng makapag pahinga si princess dahil maaga pa bukas ang check-up niya." Singit ni kuya. 

Nginitian  n'ya ang kapatid dahil alam nito na ayaw n'ya munang pag usapan ang tungkol sa kanila ni Chris, naaalala lamang nito kung paano s'ya yakapin ni Chris habang nakaluhod sa harapan nito ng umiiyak.

Nakakaawa, ang sama-sama n'yang tao para gawin ito sa kanyang kasintahan. Sobrang bait ni Chris sa kanya kahit na hindi s'ya gusto ng ina nito para sa kanyang anak.

Hindi n'ya lubos maisip na hahantong sa ganito, alam na alam rin nito na labis ang galit sa kanya ni Chris dahil biglaang n'yang pang iiwan. 

Ito siguro ang mas makakabuti para sa kanila. Yong malayo sa isa't-isa at magkaayos na sila ni Tita Christine.

Kung tutuusin s'ya ang may kasalanan kung bakit silang mag-ina ay magkaaway, kaya siguro ito ding pagaalis n'ya ang pwedeng maging dahilan upang magkaayos sila. 

Nag tungo s'ya sa sariling kwarto ng makarating sa bahay at daig pa ang isang lantay na gulay na bumagsak doon. Ilang minuto s'yang nag-isip ng kung anong pwedeng kahihinatnan ng lahat. 

Tumayo s'ya mula sa pagkakahiga tsaka pinilit  pang maligo at magbihis bago tuluyang mahiga at lamunin ng antok ang kanyang diwa. 

"Don't come near me." Nagtataka kong tiningnan siya sa mga mata niya.

"Chris, ako ito si Stella. Girlfriend mo." 

"Wala akong Stella na kilala mas lalong wala akong girlfriend, dahil may asawa na ako." 

Asawa? "No! Hindi yan totoo." No! 

Nooooo! Ako lang dapat! "Please, please." 

"Hey, princess. Wake up. Nananaginip ka na naman." Nagising s'ya dahil sa buong boses na tinig.

"P-panaginip?" Nakahinga s'ya ng maluwag at umupo mula sa pagkakahiga.

"Oo, panaginip lang. Everything is gonna be okay." Halata sa mga mata ng kapatid ang pag-aalala.

"I know." Sagot n'ya rito.

"Magbihis ka na bago bumaba upang maka kain ng agahan. Para maaga tayo makapunta sa check-up mo." Sabi pa nito bago umalis sa harapan n'ya.

Pagak akong napatawa ng marinig ko ang pagsara ng pintuan. 

Kinapa n'ya ang sariling dibdib at sobrang lakas ng pagtatambol doon, ang sakit pa rin. Masakit isipin na sa akin n'ya ipinangako pero sa iba n'ya tutupadin. 

It's just a dream, Stella  com'on.

 He's in pain, I know at s'ya ang may kasalanan noon. 

'pero hindi mo ginusto' suhestiyon ng isip n'ya.

Pinilit ang tumayo mula sa pagkaka higa at ginawa n'ya ang morning routine. 

Nagsuot lang s'ya ng simpleng jeans at white shirt. Naabutan nito na tahimik silang kumakain sa kusina na halos hindi makabasag pinggan. Halos maririndi ka sa katahimikan at tanging tunog lang ng kubyertos ang maririnig sa apat na sulok ng kusina. 

"I heard from Roshi that you broke up with Chris." Dad

"I feel sorry for what happened to both of you." Mom

"I'm sorry, mom and dad. Ayoko lang dumating to the point na kaawaan niya ako dahil mas lalo akong magiging mahina pag nangyari yon." 

Nagsimula ng magpatakan ang luha sa kanyang mga mata, kakarating lang n'ya sa harap ng hapag pero heto na naman ang kanyang luha na hindi magpaawat. 

"Pero sana nag desisyon ka ng maayos, nalaman ko na basta mo nalang iniwan si Chris." 

Sa salita ng kanyang ama ay mas lalo s'yang naiyak, alam kasi nito kung gaano kaboto ang ama nito kay Chris, saksi s'ya doon. Hindi naman nito lubos maisip na ganito pala kahirap. 

"Face the sequences, ano man ang maging resulta ng check-up mo. Lalaban tayo." 

Humagulgol na si Stella ng iyak dahil sa mga narinig n'ya. 

Labis s'yang nagpapasalamat, dahil nagkameroon ito ng pamilya na hindi s'ya iiwanan sa hamon ng buhay. 

"Papa, why tita is crying." Napalingon sila sa nagsalita and it was Troy. Kuya Roshi son kasunod naman nito si ate Vianca na asawa ni kuya Roshi habang karga ang bunso na si Rey. 

"Your daddy lolo, make palo to the puwet your tita Stella." 

Rinig n'ya na sabi ng kuya nito sa bata. 

"Parito ka baby, huwag kang maniniwala kay daddy okay."

Nakangiti ko namang saad kahit may iilan pang butil ng luha ang lumalabas mula sa kanyang mga mata. 

"Stop crying na po, hindi kana kasi baby." Nagtatawanan naman ang lahat sa sinabi ni Troy. 

"Halika na nga dito." Ate Vianca at kinuha sa akin si Troy. 

"Cr lang ako." Sambit ko kahit ang totoo ay bigla na namang umatake ng sakit ang ulo n'ya. 

Not now please. 

Ngunit hindi na n'ya mapigilan ang sakit kaya wala sa sariling iniumpog n'ya ang ulo sa mesa, I can't help sobrang sakit na.

"Aaahhhhhh!" 

Ilan pang mga sigawan ang narinig ko bago ako tuluyang lamunin ng dilim.