LOGINShare
KABANATA 4
Last Updated:
2024-11-07 15:42:16SV'S P.O.V
I JUST CAME FROM A VERY LONG, FRUSTRATING FLIGHT AND THIS WAS WHAT'S IN STORE FOR ME. AN UNKNOWN AND A SURE INSANE WOMAN ATTACKED ME, CALLING ME A "THIEF" IN MY OWN HOME. "You're still the same woman who just attacked me a few minutes ago, right? Bakit parang ang amo mo ngayon? Can't speak now? Cat got your tongue?” I said in annoyance as I stare at that crazy… girl. Alright, forget it when I addressed her as a "woman". Because by looking at her right now, I could firmly say that she was just a f***ing child. A fourteen-year-old maybe. She helplessly looked at Mamay, as if begging for her help. "Vicencio, huwag mo namang takutin si Niya, ano ka ba? Paano siya makakapagpaliwanag niyan, eh, para mo na siyang inihahanda sa bitay,” Mamay said, scolding me apparently. Hindi ko siya pinansin. I turned my gaze back on the little girl. "Who are you?” I asked. The girl finally looked at me with a glint of clear embarrassment written all over her face. "“J-Janiya”. A-Ako si Janiya,” she said, probably in her lowest voice. "As far as I remember, you have your voice almost a hundred times louder than that hiss. Again,” I commanded. "A-Ako si Janiya—” "Siya si Janiya. Hinahanap niya ang… ang mommy mo. Anak siya ng kaisa-isang best friend ng mommy mo, si Crisanto—” "Ah, that coward man who didn't give a damn to visit my mom as she layed on her deathbed,” I said, bitterness was evident on my voice. "What do you need?” The girl's expressions immediately shifted from being embarrassed to being puzzled and clueless. Of what? "A-Anong… A-Anong ibig kong sabihin—” "Saan? When I called your dad a coward? O doon sa deathbed ng nanay ko?” I abruptly cut her off. "P-Parehas,” she replied and vowed her head once again. I laughed. Not because I am happy. I laugh because of the mixed emotions I am feeling right now. Naiinis ako, nagagalit. With this b****'s appearance, it felt like yesterday was unfolded once more. "Go away now, kid. Wala kang mapapala rito. And if your f***ing dad ever send you here again, tell him to back off.” JANIYA'S P.O.V "AH, THAT COWARD MAN WHO DIDN'T GIVE A DAMN TO VISIT MY MOM AS SHE LAYED ON HER DEATHBED. WHAT DO YOU NEED?” "GO AWAY NOW, KID. WALA KANG MAPAPALA RITO. AND IF YOUR. F***ING DAD EVER SEND YOU HERE AGAIN, TELL HIM TO BACK OFF.” Habang naririnig ko kung paano pagsalitaan ng lalaking ito si Papa sa mismong harapan ko ay hindi ko maiwasang masaktan at manliit. Ano bang meron? Ano bang nangyari? Bakit ba parang galit na galit siya kay Papa? At sino ang tinutukoy niyang "mommy"? Si Yvonne ba? Kung ganoon, nasaan siya ngayon? Lalong dumami ang isiping gumugulo sa utak ko. At sa sobrang hindi ko na alam ang gagawin, napaiyak na lang ako. "Tingnan mo nga ang ginawa mo, Vicencio! Ganiyan ka ba pinalaki ng mommy mo, ha? Ganiyan ba ang itinuro ko sa iyo?!” si Mamay iyon, pinapagalitan si Vicencio at sinundan niya pa iyon ng malakas na paghampas sa braso ng lalaki. "Ipakilala mo nga ang sarili mo ng maayos at nang magkaliwanagan kayo.” Pasimple kong pinunasan ang luha na naglandas sa pisngi ko. "What for? Tell that b**** to go away, or else…” Hindi ko na siya pinatapos pang magsalita. Tumayo na ako at dali-daling tumakbo paakyat sa ikalawang palapag ng mansiyon. Hindi na para "magpahinga". Dumiretso ako sa kwartong pinagamit sa akin ni Mamay. Hinanap ko ang bag ko at isa-isa kong inilabas ang mga damit ko mula sa closet at ibinalik doon. Hinubad ko na rin ang damit pantulog na ibinigay ni Mamay at nagbihis ako ng sarili kong damit. Balak kong ibalik sa kanya iyon at wala akong dadalhin na kahit ano mula sa bahay na ito. Habang nagliligpit ay panay ang punas ko sa mukha ko dahil panay din ang pagtulo ng luha ko. Medyo naiinis pa ako dahil natatagalan ako sa pagliligpit dahil hinihiwalay ko pa ang mga ibinigay ni Mamay sa akin sa sarili kong mga gamit. Patapos na ako sa pagliligpit nang biglang bumukas ang pinto ng kwarto. Si Mamay iyon. Nagulat pa ako dahil hindi siya kumatok bago siya biglaang pumasok. "Aalis ka?” tanong niya agad pagbungad niya pa lang sa akin at sa mga gamit ko. Tumango ako. "S-Salamat na lang po sa lahat, Mamay. P-Pero mukhang ayaw ni… n-ni V-Vicencio na nandito ako,” sabi ko sa pilit pinatatatag na boses. Bumuntung-hininga siya at naglakad palapit lalo sa akin. Umupo siya sa kama, sa kabilang banda paharap sa akin. "Huwag mo nang ituloy ang pag alis mo. Gabi na. Tsaka… Kinausap ko na siya. Ipinaliwanag ko na ang kalagayan mo at pumayag na siyang dumito ka muna habang hindi pa bumabalik ang papa mo,” turan ni Mamay sa mahinahong tinig. Hindi ako agad nakasagot. Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o ano sa sinabi niyang iyon. Basta, isang bagay lang ang alam ko— nahihiya ako. Sobrang nahihiya. "Mamay, hindi niyo na po dapat ginawa iyon. K-Kung ayaw niya na nandito ako, o-okay lang po sa akin. I-Isa pa, parang hindi rin naman po siya okay kay Papa. Parang… P-Parang galit po siya kay Papa. A-At kung sa pagtira ko rito lalo lang lalala ang galit na iyon, mas okay po siguro na umalis na lang ako.” Bago pa makapagprotesta ni Mamay ay tumayo na ako at binitbit ko na ang bag na dala ko nang una akong dumating rito. Nauna na rin ako sa pagbaba. Naabutan ko pa si Vicencio na hindi pa rin pala umaalis sa kinauupuan niya kanina. Nasa gitna pa lang ako ng hagdan pababa ay nararamdaman ko na ang pagsunod niya ng tingin sa akin. "You're really tough, huh? Aalis ka talaga?” sabi niya sa tila nang-uuyam na boses. Napalunok ako. Hindi ko na lang din siya pinansin at nagpatuloy na lang ako sa pagbaba ng hagdan. "It's… twelve o'clock in the evening. You don't know what's waiting for you in the dark outside,” sabi niya ulit. Hindi ko alam kung bakit niya sinasabi ang mga iyon. Pinipigilan niya ba akong umalis? Bakit? Eh, 'di ba, siya nga ang pilit na nagpapalayas sa akin kanina? Muli ay nagpatuloy lang ako sa paglalakad. Hindi naman na siya nagsalita pa kahit nang madaanan ko na siya. Iyon nga lang, akmang bubuksan ko na ang front door nang bigla na naman siyang mag ingay. "You think you have better place to stay aside from here? Mamay already told me your story. Tanga na ang tatay mo sa ginawa niyang pag iwan sa iyo. Mas tanga ka pa ba na tatanggihan mo ang opportunity na makatira ng libre rito? Think again, dumbass.” Kusang pumatak ang luha ko at napatigil ako sa pagkilos nang sabihin niya iyon. Ayoko mang aminin, totoo ang sinabi niya. Saan pa nga ba ako makakahanap ng lugar na pwede kong panatilihan na mas mapapabuti ako kaysa rito? Kung sa sarili ko ngang kamag-anak na una kong pinuntahan, obvious nang mapapariwara lang ako. Paano pa kaya kung pati rito, aalis ako? Saan naman ako pupulutin sa labas na wala namang akong tiyak na patutunguhan? "It's up for you to decide your fate. Hindi ko na kasalanan kung papairalin mo pa ang katangahan mo.” Narinig ko ang pagtayo niya at paglakad palayo pagkatapos noon. Hindi pa rin ako makagalaw at pakiramdam ko ay napako na ako sa kinatatayuan ko. Buti na lang, niyakap ako ni Mamay habang marahan niyang hinahagod ang likuran ko. "Huwag ka nang umalis, Niya. Parang awa mo na. Hindi ako matatahimik sa kaiisip sa kalagayan mo kapag umalis ka rito. Sige na…”Related chapters
Under His Possession KABANATA 5
JANIYA'S P.O.VDAHIL SA PAGMAMAKAAWA NI MAMAY AT DAHIL NA RIN SA KAWALAN KO NG PAGPIPILIAN, NANATILI PA RIN AKO SA MANSION DE CASTILLEJOS. KAPALIT NG KONDISYON NA IPAPALIWANAG SA AKIN NI MAMAY ANG MGA PINAGSASASABI NI VICENCIO KANINA."Alam mo kasi Niya, hindi lumaki si Yvonne na kasama na ako. Itong mga nalalaman ko, kwento niya lang din sa akin at… base na rin sa mga nasaksihan ko nitong kasama ko na sila ni Vicencio,” pagsisimula ni Mamay.Nandito na ulit kami sa kwartong ipinagamit niya sa akin. Kasalukuyan kaming umiinom ng maligamgam na gatas at kumakain ng tinapay."Sabi ni Yvonne noon, hindi niya na maalala kung kailan sila unang nagtagpo ni Crisanto, ng papa mo. Basta ang alam niya lang daw, lumaki siya at nagkamalay na magkasama na silang dalawa. Sobrang close raw nila sa isa't-isa. Umabot pa sa punto na napagkakamalan na silang magkarelasyon. Pero hindi raw naging totoo iyon kahit kailan.”"Hindi po naging si Yvonne at Papa? Kahit kailan?” paniniguro ko."Iyon ang sabi ni Y
Under His Possession KABANATA 6
"ALAS OTSO NG GABI, NAKAUWI NA IYON PANIGURADO. ALAS SAIS TALAGA ANG UWI NIYA, PINAKA-LATE NA ANG ALAS OTSO.”Pero hanggang ngayon, mag-aala una na ng madaling araw ay wala pa rin siya. Kagaya kaninang umaga, inabot na ng paglamig ang mga pagkain na hinanda ko."Matulog ka na kaya, Niya? Baka nagka-emergency siya sa trabaho kaya hindi nakauwi agad. May pasok ka pa bukas, 'di ba?”Napapitlag ako nang biglang sumulpot si Mamay sa tabi ko. Kasalukuyan akong nasa salas at naghihintay sa pagdating ni Strike.Gusto ko pa sanang maghintay, kahit ilang minuto pa. Pero hindi na ako nagpumilit pa dahil ayokong pag isipan ako ni Mamay ng hindi maganda."Sige po, magpapahinga na po ako,” paalam ko at tumayo na."Sige na. Ako na ang bahalang magtabi ng mga iniluto mo,” saad ni Mamay.Bago ako diretsong umakyat sa hagdan, napasulyap pa ako sa kusina kung saan nakalatag sa malaking mesa ang ilang putahe ng pagkain.Pangalawang beses mo na akong in-Indian, Strike. Bakit ba ganiyan ka? ***MASAKIT AN
Under His Possession KABANATA 7
JANIYA'S P.O.VTAHIMIK LANG AKO HABANG PALIHIM NA PINAGMAMASDAN SI STRIKE.Nakasakay ako ngayon sa back seat ng kotse niya dahil oo, napilitan na rin akong sumabay sa kanya kaysa gawin ang ultimatum na binigay niya— ang maglakad ako papunta sa school na pinapasukan ko. Malayu-layo rin kasi iyon, 'no?!Habang pinagmamasdan ko siya, hindi ko maiwasang hindi mapansin ang pisikal na itsura niya. Matangkad siya— probably, 6 feet and 5 inches. Perpekto ang mukha niya kahit seryoso at walang visible na emosyon. Kapag nakangiti naman, hindi ko alam kung ano nang itsura niya dahil hindi ko pa naman siya nakikitang ngumiti. Perpekto rin ang built niya. Perpekto rin ang style ng pananamit niya. Pati ang pagdadala niya ng sarili niya, perpekto. Ah, basta. Lahat na yata ng kabuuan niya ay perpekto. Maliban sa ugali. "Can you back off? Ayoko sa lahat iyong tinititigan ako.”Ano raw?Napatingin ako sa salamin na nasa harapan ng sasakyan niya at ganoon na lang ang gulat ko nang magtama ang mga mata
Under His Possession KABANATA 8
JANIYA'S P.O.V3:00 P.M., MAIN HALL.Nagmamadali akong tinanggal ang suot kong apron at hair net. Katatapos lang ng part time shift ko sa school cafeteria dahil medyo maraming estudyante ang bumili kanina; dahil na rin siguro walang klase buong araw. May iba pa na sa cafeteria na talaga tumambay para doon mag-"review".Lumingon ako sa paligid para hanapin ang bag ko bago lumabas ng cafeteria at magtungo sa Audio Visual Room. Kung nagmumura lang ako ay malamang na napamura na ako nang wala akong makitang bag sa paligid."Nia! Bilisan mo na, saktong alas tres na, o! Baka ma-late ka na at ma-forfeit sa pagkuha ng exam!” sigaw sa akin ni Adrianne. Kanina pa siya nasa labas at naghihintay sa akin."N-Naiwan ko yata iyong bag ko sa room!” nag-aalalang ganti ko ng sigaw sa kanya.Naiiyak na ako nang mga oras na iyon. Idagdag pa na pasado alas tres na ng hapon. Lagpas na sa call time ng mga magte-take ng exam.Makalipas ang ilang segundo, bigla na lang sumulpot si Adrianne sa harapan ko."Kum
Under His Possession KABANATA 9
JANIYA'S P.O.VBinigyan kami ng panel ng forty minutes para magsagot ng scholarship examination. At honestly speaking, pwera rin ang pagyayabang ay nadalian lang ako sa halos lahat ng item sa exam. Kung ire-rate ko— solid 9.5/10.Pagkatapos kuhanin sa amin ang answer sheets ay pinalabas na rin kami agad."Woah, woah, woah! What's with that smile? I see good news already!” nakangiting salubong sa akin ni Adrianne paglabas ko ng AVR. Mukhang kanina pa siya naghihintay sa akin.Hindi ako sumagot. Nilawakan ko lang ang ngiti ko at nagpatiuna na sa paglalakad."Alam mo, sure ako na kasama ka na sa mga beneficiary ng scholarship na iyon. With your brains and all? Tsk, tsk! Sure win ka na, 'day!” puri niya pa.Napailing-iling na lang ako. Aminado rin naman ako na tama siya. Alam ko sa sarili ko na may malaking advantage ako para sa scholarship. Hindi man ako mag-top, alam kong hindi ako pwedeng mawala sa list."So tell me, kasama ka 'no?” pangungulit pa niya.Nagkibit-balikat lang ako."Buka
Under His Possession KABANATA 10
MAMAY'S P.O.VPAKANTA-KANTA PA AKO HABANG NAG-AALIKABOK SA MGA NAGGAGANDAHANG PIGURIN NG YUMAONG SI YVONNE NANG BIGLA AKONG MAPATALON. BIGLA BA NAMANG NAG-RING ANG CELL PHONE KO NA NAKALAGAY PA MAN DIN SA LOOB NG BRA KO!Jusmio!Natatarantang binitawan ko ang feather duster at nahulog iyon sa sahig. Kinuha ko rin ang cell phone ko at sinagot ang tawag. Bakit ko nga ba ito sinagot, eh, unknown number ang tumatawag?"Hello? Is this Mrs. Gervacia—”"Miss,” diin kong pagtatama sa babaeng tumawag. "Miss lang at wala pa akong asawa. Mang-aaba-abala ka nang may ginagawa ang tao 'tapos mali lang ang itatawag mo.”"Oh, I'm sorry, Miss Gervacia.”"Iyan! Iyan! Madali ka naman palang kausap!” nasisiyahang sabi ko. Nag-okay sign pa nga ako kahit hindi niya naman ako nakikita."This is Miss Selin Tobias, guidance councilor po ako sa school na pinapasukan ni Janiya. Kilala niyo ho ba siya?” sabi ulit ng babae na puros pa Ingles kaya naman palang mag-Tagalog. Pinahirapan niya pa ang buhay niya."Oho,
Under His Possession KABANATA 11
JANIYA'S P. O. VNAPAUNGOT NA LANG AKO AT INIS NA BUMANGON HABANG NAKAPIKIT PA RIN NA KINAKAPA-KAPA ANG CELL PHONE KO.Kanina pa iyon nagri-ring— may tumatawag. Noong una ay hindi ko na pinansin dahil baka si Adrianne lang naman iyon. Wala pa ako sa mood na makipag-usap sa kahit na sino. Pero nang mag-ring ulit iyon sa pangalawa pang beses ay sinagot ko na. Kaysa naman pasakitin ko pa ang tenga ko. Besides, mukhang wala rin namang balak na tumigil sa pagtawag ang nasa kabilang linya.Nang makapa ko na ang cell phone ay sinagot ko na lang iyon nang hindi na tinitingnan ang screen para malaman kung sino ang caller."Hello—”"Hello, good morning! Is this Miss Janiya Fortaleza? I'm sorry if we got you disturbed. And oh, by the way, I am Irina Pelaez from the Campbell-Gerardo University. I just wanna ensure your admission on us. You're… an incoming first year, right? I just wanna ask you about the course or program you are about to take with us? I should've been discussing this on personal
Under His Possession KABANATA 12
JANIYA'S P. O. VBUONG ARAW KONG HININTAY ANG REPLY NI STRIKE PERO NI "LIKE" AY WALA MAN LANG AKONG NATANGGAP.Imbis tuloy na maging masaya ako 100% ay naging 50-50 pa dahil panlulumo ko na wala akong natanggap na sagot mula kay Strike. Ayoko na rin namang hintayin siya dahil mukhang magkakatotoo ang sabi ni Mamay na gagabihin na naman siya ng uwi. Alas diyes na kasi ng gabi, hindi ko pa rin naririnig ang pamilyar na tunog ng paborito niyang sasakyan.Sa mga nangyari sa akin ngayong Sabado ay lalo ko tuloy na-miss si Papa at ang dati naming lugar. Tuwing Sabado kasi noon, marami kaming activities ni Papa. Maglilinis kami, 'tapos maglalakad-lakad sa malapit na fishport na parang sea side na rin. Iyon na ang pinaka-weekly date namin. Nagkukwentuhan kami habang kumakain ng paborito naming snacks— ang combo ng ihaw-ihaw at palamig.Pero ngayon na nandito ako, kahit walang pasok ay hindi ko pa rin nasulit ang araw. 70% ng oras ko ay naubos lang sa kwarto— kakahiga, kaka-scroll sa cell phon
Latest chapter
Under His Possession KABANATA 62
JANIYA'S P. O. VMAGDIDILIM NA NANG MAGPASYA AKONG UMUWI KASAMA NG MGA BATA. No'ng una, ayaw pang pumayag ni Strike dahil gusto n'ya na sa mansyon na lang kami magpalipas ng gabi. Pero syempre, hindi ako pumayag dahil bukod sa alam kong lalong ikapuputok 'yon ng butse ni Giulia ay nakapangako na rin kasi ako kay Ryuu na lalabas kami at sabay-sabay na magdi-dinner bago dumiretso sa sea side para sandaling maglakad-lakad bago tuluyang umuwi.As we prepared to leave, Giulia, her face a mask of fury, clung to SV's arm like a possessive vine. Turns out, hindi pala s'ya umuwi kanina nang 'palayasin' s'ya ni Strike. Mukhang nagtago lang s'ya sa kung saan at wala na lang nagawa si Strike nang malaman na nandito pa rin pala ang babaeng over obsessed sa kanya.Her eyes, burning with jealousy, darted between me and the children, her voice a venomous hiss. Kahit hindi s'ya nagsasalita at tahimik lang, ramdam na ramdam ko ang lakas ng negative energy n'ya. Daig pa n'ya 'yung multo na ligaw ang ka
Under His Possession KABANATA 61
JANIYA'S P. O. VPAGKATAPOS NAMING KUMAIN, DUMIRETSO NA AGAD ANG MGA BATA AT SI STRIKE SA TAAS PARA MAGLARO. NAIWAN NAMAN AKO KASAMA NI MAMAY DAHIL NAG-VOLUNTEER AKO NA TULUNGAN S'YANG MAGLIGPIT.As of Giulia, hindi ko alam. Baka umalis na. Sana nga, umalis na.Pero mukhang hindi talaga ako malakas kay tadhana. Kahihiling ko pa nga lang na sana talaga wala na s'ya, 'eto at bigla na naman s'yang sumulpot mula sa kung saan. Mukhang sinakto n'ya pa na umalis si Mamay saglit.Hindi gaya ng kanina na nakangiti pa s'ya kahit peke, now her face is contorted with fury, her eyes blazing with a mixture of jealousy and hatred, stood before me, her voice a venomous hiss that sent shivers down my spine."I'm glad, alam mo pa rin naman pala kung saan ka nababagay. Somehow, marunong ka pa ring lumugar,” sabi n'ya.Napahigpit ang hawak ko sa hinuhugasan kong plato dahil parang gusto ko nang paliparin 'yon at pag-landing-in bigla sa mukha n'ya."What again this time, Giulia? Ano na namang lagim ang pi
Under His Possession KABANATA 60
JANIYA'S P. O. VHINDI KO NA HALOS NAMALAYAN ANG MABILIS NA PAGLIPAS NG MGA ARAW. I was busy proofreading my article when suddenly, a call came. And to my surprise, it was Strike, his voice a mixture of concern and desperation."How's our sons doing?” bungad n'ya agad pagsagot ko pa lang sa tawag. Hindi man lang ako nakapag-"hello" muna.Napangiwi ako. Hanggang ngayon, hindi pa rin ako sanay tuwing sinasabi n'ya ang mga katagang "anak natin" o iba pang kagaya no'n."They're… fine. Thanks for asking. Medyo matamlay lang sila. Hinahanap ka kasi,” pag amin ko."Oh, hell. Really?” Biglang naging puno ng pag aalala sa boses n'ya. He really had change. Lagi ko na s'yang kinakakitaan ng emosyon. Hindi na gaya ng dati na laging blangko 'yung ekspresyon n'ya.Tumango ako bilang sagot kahit hindi naman n'ya ako nakikita."Saktong-sakto. I was just about to ask you if… if you could drop by again? Kahit ipasundo ko na lang kayo.”Napakagat-labi ako."B-Bakit? Anong meron?”"Nothing. Wala naman.
Under His Possession KABANATA 59
JANIYA'S P. O. V"GUSTO N'YO BA, I-TAKE OUT N'YO NA LANG 'YUNG MGA NALUTO NATIN? SAYANG NAMAN 'YON. GUSTUNG-GUSTO KO PA NAMAN MATIKMAN NG MGA BATA ANG LUTO KO.” Napabuntung-hininga na lang ako dahil sa sinabi ni Mamay.Nandito kami ngayon sa salas habang naghihintay sa pagdating ni Ryuu. Hindi pa rin lumabas si Strike at Giulia; pero wala na akong pakialam sa kanila.We had been talking about the meals we had prepared, the feast that had been interrupted by the arrival of Giulia, the woman who had stormed into our lives like a whirlwind of anger and jealousy. The aroma of adobo, the tangy sweetness of sinigang, the savory richness of kare-kare, still lingered in the air, a reminder of the normalcy we had been trying to reclaim, the life we had been trying to rebuild. Pero ang buong akala ko na matitikman ko na ulit 'yon ay naudlot pa. All because of that witch Giulia. Pati ang kasiyahan ng mga anak ko ay naputol din nang dahil sa immaturity n'ya."Mom," Chase, the eldest of the tripl
Under His Possession KABANATA 58
JANIYA'S P. O. VPANAY ANG TAWA NAMIN NI MAMAY HABANG MAGKATULONG KAMING NAGLULUTO SA KUSINA. And of course, nagkwekwentuhan din kami. Marami-rami lang kaming lulutuin ngayon dahil bukod sa miss na miss ko na ang mga luto n'ya, gusto n'ya rin daw ipatikim sa mga anak ko ang luto n'ya."Baka kasi sakaling kapag natikman nila ang luto ko, baka hindi na sila umalis. Baka gustuhin na lang nilang dumito at mabuo ang pamilya n'yo.” Sinundan pa ni Mamay ng paghagikhik 'yung sinabi n'ya. Hindi ko naman s'ya masabayan dahil hindi ko talatang gustong mangyari 'yung sinabi n'yang 'yon. I still don't like the idea of staying here with my sons. Isa pa, wala ang "pamilya" na sinasabi ni Mamay na mabubuo. It just doesn't exist. Pero kahit na gano'n, hindi na lang ako nagprotesta dahil ayokong masira ang mood. Hinayaan ko na lang s'yang isipin ang mga gusto n'yang isipin. Besides, ngayon na lang kami nagkita ulit at ayokong magtampo pa s'ya.Habang nagluluto kami, rinig na rinig ang tawanan ng mga a
Under His Possession KABANATA 57
JANIYA'S P. O. VHINDI KO INAASAHAN ANG LUGAR NA PINAGDALHAN SA AMIN NI STRIKE. Thousands of memories came back as I stare at the old Castillejos mansion loomed before us, its faded grandeur a stark contrast to the bustling city that surrounded it. It was a place steeped in my history, a place that held both happy memories and a sense of foreboding, a place that had witnessed the rise and fall of a family, a place that had been both a haven and a prison.Strike, his face a mixture of determination and a hint of something akin to hope, led us through the imposing iron gates, his steps echoing in the silence of the overgrown courtyard. Hawak ko sa kamay sina Chase at Cross habang buhat naman ni Strike si Cameron. Their innocent eyes wide with wonder, seemed to be oblivious to the weight of history that hung heavy in the air.As we stepped inside, a wave of nostalgia washed over me. The scent of old wood and dust, the faded grandeur of the high ceilings and ornate chandeliers, the echoe
Under His Possession KABANATA 56
JANIYA'S P. O. VILANG MINUTO NA ANG LUMIPAS PERO HINDI PA RIN KAMI MAKALABAS SA KWARTO NA PINAGDALHAN SA AMIN KANINA. Nandito pa rin ang mga lalaking binayaran ni Strike para harangin kami. And even Strike is still here. Nakapalibot na sa kanya ang mga anak ko habang ako, nakaupo lang sa isang sulok at pinapanood sila.Hanggang mayamaya, biglang lumapit sa akin si Strike."Niya," tawag n'ya sa akin pero hindi ako kumibo. "I know we have a lot to talk about. But I'm asking you to trust me, to give me a chance, to let me be a part of their lives."Tinitigan ko lang s'ya.Kung ako lang ang tatanungin, ayoko na. Ayoko nang magtiwala ulit sa kanya. But as I looked at my triplets, their tiny faces filled with a mixture of curiosity and a hint of something akin to affection as they gazed at Strike, a wave of something akin to doubt washed over me.They were too young to understand the complexities of the situation, the tangled web of relationships that had brought us to this point. But the
Under His Possession KABANATA 55
JANIYA'S P. O. VPAGKATAPOS NG LAHAT NG NANGYARI, NAG USAP KAMI NI RYUU. WE BOTH AGREED THAT WE'RE NOT SAFE HERE ANYMORE. LALO NA ANG MGA BATA. "A-Ano kamong sabi mo? Aalis na kayo ulit?”Tango lang ang nasagot ko kay Papa. Bukas, aalis na kami pabalik sa bansa kung saan kami nakatira. Naisip lang namin ni Ryuu na dumaan dito para makapagpaalam ng maayos at makasama pa sila sa maikling oras."Bakit biglaan naman yata? May naging problema ba?” tanong ulit ni Papa.Nagkatinginan kami ni Ryuu. Hindi ko pa nasasabi sa kanila 'yung totoong rason ng pag alis namin. Hindi ko pa nasasabi sa kanila 'yung lahat ng nangyari."Eh, paano 'yung business na sinimulan n'yo rito?” It was Kuya Haru. Tita Heaven's first born and eventually, my stepbrother. Asawa na rin n'ya si Adrianne ngayon."I'll be staying here for a a little more while. I'll be the one to oversee the business. Susunod na lang ako ro'n kapag stable na lahat dito,” sagot ni Ryuu.Hindi na sila nagkomento pa.Before we left, I felt a
Under His Possession KABANATA 54
JANIYA'S P. O. VTHE DAYS THAT FOLLOWED WERE A BLUR OF WHISPHERED CONVERSATIONS, FRANTIC PHONE CALLS, AND A CONSTANT SENSE OF UNEASE. Strike, despite the revelation, seemed to have accepted the situation with a strange, unsettling calm. He didn’t push, didn’t demand answers, didn’t try to force his way into our lives. He simply observed, his gaze lingering on the triplets, a flicker of something akin to longing in his eyes. Malayung-malayo sa reaksyon nito no'ng tinaboy n'ya ako maraming taon na ang nakalipas.Pinili ko na rin na iwasan na lang si Strike. We had already hired a new assistant, a young woman named Maria, to handle the day-to-day operations of the business. Kahit baguhan ay nakikita naman namin na magaling s'ya. She became our shield, our buffer, our way of keeping Strike at bay.But it was a delicate dance, a constant struggle to maintain the illusion of normalcy. The triplets, despite their young age, were perceptive, their innocent eyes noticing the tension, the awkw
