Mag-log inShare
EPILOGO
Huling Na-update:
2024-11-27 11:45:30Kaugnay na kabanata
Under His Possession PROLOGO
"NUMBER 143, DIAMOND STREET. 'ETO NA IYON, NANDITO NA TAYO.” Pagkarinig ko sa sinabi ng driver ay agad akong dumungaw para iabot sa kanya ang isang buong 100 peso bill. Hindi ko na kinuha ang sukli at bumaba na ako. Sumunod naman agad sa akin si Yella. Inilibot ko ang paningin ko sa paligid—malaki ang bahay kung saan kami ibinaba ng driver. Apartment style iyon, iisa ang pasukang gate pero may tatlong magkakadikit na unit. Tabing kalsada lang din ang area na kinatatayuan ng bahay. "This is place is not bad kung mag isa lang ang tita mo na naninirahan sa isa mga unit na iyan,” komento ni Yella, gaya ko ay pinagmamasdan niya rin ang paligid. "Kung mag isa siya, not bad nga. Pero paano kung may asawa siyang lasenggo, may mga anak, at nuclear family na riyan din nakatira—” "OA na iyan, beh,” putol ni Yella sa mga sasabihin ko pa. "Why don't we just go in para malaman natin?” Tumango ako at nauna na akong maglakad palapit sa gate. Pinindot ko na rin ng tatlong beses ang nakita kong d
Huling Na-update : 2024-11-07Under His Possession KABANATA 1
JANIYA'S P.O.VILANG BESES NA NAGPALIPAT-LIPAT ANG TINGIN KO SA PAPEL NA HAWAK KO AT SA MALAKING ARKO NG BAHAY— NG MANSIYON NA NASA HARAPAN KO NGAYON."Mansion de Castillejos"Ito na nga iyon. O ito na nga ba iyon?Pareho ang pangalan na nakalagay sa arko sa taas ng malaking gate at ang address na nakasulat sa papel na iniwan ni Papa. Hindi ko lang siguro in-expect na literal na mansiyon pala talaga ng lugar na nag-aabang sa akin. Akala ko noong una ay larong pangalan lang ang "mansiyon" kineme na iyon, thinking na babae ang hinahanap kong kaibigan ni Papa at base pa lang sa pangalan niyang "Yvonne“, halata nang kikayin siya. Iyong tipo ng babaeng naniniwala na totoo ang fairy tale at laging may "they lived happily ever after" ang bawat istorya.Napahinga na lang ako ng malalim at agad ko nang hinanap ang doorbell ng mansiyon. Kung meron man.Bigla ay parang gusto kong matawa nang imbis na doorbell ang makita ko ay isang lumang (Old style doorbell) ang bumungad sa akin. Sabagay. What
Huling Na-update : 2024-11-07Under His Possession KABANATA 2
JANIYA'S P.O.VPAGKAKAIN NG HAPUNAN KAHAPON AY DINALA NA AKO NI MAMAY SA KWARTO KUNG SAAN DAW AKO PANANDALIANG MANANATILI.And, oh, when I say "Mamay", ang tinutukoy ko lang ay walang iba kundi si Manang Gervacia. Sabi niya kasi ay iyon talaga ang tawag sa kanya ng nakatira sa bahay. At since may possibility na dito na rin ako tumira, pinagamit na rin niya sa akin ang "Mamay" na nickname niya. And let me correct what I just said yesterday— she is not weird. At ipinaliwanag niya na rin sa akin kung bakit ganoon siya. "Siya nga pala, kalimutan mo na sana ang naging asal ko nang una tayong magkita sa labas kanina. Sorry, hindi lang talaga ako sanay na may bumibisita rito sa mula kasi nang may mangyari kay Yvonne—” Kusa siyang huminto sa pagsasalita at napakagat-labi pa. Para bang may nasabi siyang hindi niya dapat sabihin. "Ano po bang… nangyari kay Miss Yvonne? Kanina niyo pa po kasi nababanggit na may nangyari sa kanya—” "Wala! Wala iyon!” mabilis niyang putol sa akin. Sinabayan ni
Huling Na-update : 2024-11-07Under His Possession KABANATA 3
JANIYA'S P.O.VGAYA NG HULA NI MAMAY, UMULAN NGA NG ARAW NA IYON.Buong araw kaming nasa loob lang ng bahay pero hindi na kami nagkita ulit maliban no'ng kumain kami ng tanghalian. Pakiramdam ko tuloy, iniiwasan niya ako. Pero bakit?Nakapagwalis-walis na rin ako sa baba kanina at hinugasan ang iilang kasangkapan na naiwan sa lababo; pero hindi pa rin kami nagkita ni Mamay. Hanggang sa bumalik na lang ako sa kwarto para magpahinga. Kanina, inasahan ko pang tatawagin niya ako nang mag-alas tres ng hapon para sa merienda. Pero kahit iyon ay hindi rin nangyari.What if umalis siya pagkakain ng tanghalian kanina at hindi na nagpaalam sa akin? What if ako lang mag-isa rito ngayon?Napalunok ako. Huwag naman sana…Napapitlag ako at muntik pang mapasigaw nang biglang may kumatok sa pinto ng kwarto."Niya?” rinig kong tawag sa pangalan ko. Boses iyon ni Mamay.Dali-dali akong tumakbo papunta sa pinto ng kwarto at pinagbuksan si Mamay."Nag-merienda ka na ba? Nagluto ako ng nilagang saging na
Huling Na-update : 2024-11-07Under His Possession KABANATA 4
SV'S P.O.VI JUST CAME FROM A VERY LONG, FRUSTRATING FLIGHT AND THIS WAS WHAT'S IN STORE FOR ME. AN UNKNOWN AND A SURE INSANE WOMAN ATTACKED ME, CALLING ME A "THIEF" IN MY OWN HOME. "You're still the same woman who just attacked me a few minutes ago, right? Bakit parang ang amo mo ngayon? Can't speak now? Cat got your tongue?” I said in annoyance as I stare at that crazy… girl. Alright, forget it when I addressed her as a "woman". Because by looking at her right now, I could firmly say that she was just a f***ing child. A fourteen-year-old maybe. She helplessly looked at Mamay, as if begging for her help."Vicencio, huwag mo namang takutin si Niya, ano ka ba? Paano siya makakapagpaliwanag niyan, eh, para mo na siyang inihahanda sa bitay,” Mamay said, scolding me apparently.Hindi ko siya pinansin. I turned my gaze back on the little girl."Who are you?” I asked.The girl finally looked at me with a glint of clear embarrassment written all over her face."“J-Janiya”. A-Ako si Janiya
Huling Na-update : 2024-11-07Under His Possession KABANATA 5
JANIYA'S P.O.VDAHIL SA PAGMAMAKAAWA NI MAMAY AT DAHIL NA RIN SA KAWALAN KO NG PAGPIPILIAN, NANATILI PA RIN AKO SA MANSION DE CASTILLEJOS. KAPALIT NG KONDISYON NA IPAPALIWANAG SA AKIN NI MAMAY ANG MGA PINAGSASASABI NI VICENCIO KANINA."Alam mo kasi Niya, hindi lumaki si Yvonne na kasama na ako. Itong mga nalalaman ko, kwento niya lang din sa akin at… base na rin sa mga nasaksihan ko nitong kasama ko na sila ni Vicencio,” pagsisimula ni Mamay.Nandito na ulit kami sa kwartong ipinagamit niya sa akin. Kasalukuyan kaming umiinom ng maligamgam na gatas at kumakain ng tinapay."Sabi ni Yvonne noon, hindi niya na maalala kung kailan sila unang nagtagpo ni Crisanto, ng papa mo. Basta ang alam niya lang daw, lumaki siya at nagkamalay na magkasama na silang dalawa. Sobrang close raw nila sa isa't-isa. Umabot pa sa punto na napagkakamalan na silang magkarelasyon. Pero hindi raw naging totoo iyon kahit kailan.”"Hindi po naging si Yvonne at Papa? Kahit kailan?” paniniguro ko."Iyon ang sabi ni Y
Huling Na-update : 2024-11-07Under His Possession KABANATA 6
"ALAS OTSO NG GABI, NAKAUWI NA IYON PANIGURADO. ALAS SAIS TALAGA ANG UWI NIYA, PINAKA-LATE NA ANG ALAS OTSO.”Pero hanggang ngayon, mag-aala una na ng madaling araw ay wala pa rin siya. Kagaya kaninang umaga, inabot na ng paglamig ang mga pagkain na hinanda ko."Matulog ka na kaya, Niya? Baka nagka-emergency siya sa trabaho kaya hindi nakauwi agad. May pasok ka pa bukas, 'di ba?”Napapitlag ako nang biglang sumulpot si Mamay sa tabi ko. Kasalukuyan akong nasa salas at naghihintay sa pagdating ni Strike.Gusto ko pa sanang maghintay, kahit ilang minuto pa. Pero hindi na ako nagpumilit pa dahil ayokong pag isipan ako ni Mamay ng hindi maganda."Sige po, magpapahinga na po ako,” paalam ko at tumayo na."Sige na. Ako na ang bahalang magtabi ng mga iniluto mo,” saad ni Mamay.Bago ako diretsong umakyat sa hagdan, napasulyap pa ako sa kusina kung saan nakalatag sa malaking mesa ang ilang putahe ng pagkain.Pangalawang beses mo na akong in-Indian, Strike. Bakit ba ganiyan ka? ***MASAKIT AN
Huling Na-update : 2024-11-07Under His Possession KABANATA 7
JANIYA'S P.O.VTAHIMIK LANG AKO HABANG PALIHIM NA PINAGMAMASDAN SI STRIKE.Nakasakay ako ngayon sa back seat ng kotse niya dahil oo, napilitan na rin akong sumabay sa kanya kaysa gawin ang ultimatum na binigay niya— ang maglakad ako papunta sa school na pinapasukan ko. Malayu-layo rin kasi iyon, 'no?!Habang pinagmamasdan ko siya, hindi ko maiwasang hindi mapansin ang pisikal na itsura niya. Matangkad siya— probably, 6 feet and 5 inches. Perpekto ang mukha niya kahit seryoso at walang visible na emosyon. Kapag nakangiti naman, hindi ko alam kung ano nang itsura niya dahil hindi ko pa naman siya nakikitang ngumiti. Perpekto rin ang built niya. Perpekto rin ang style ng pananamit niya. Pati ang pagdadala niya ng sarili niya, perpekto. Ah, basta. Lahat na yata ng kabuuan niya ay perpekto. Maliban sa ugali. "Can you back off? Ayoko sa lahat iyong tinititigan ako.”Ano raw?Napatingin ako sa salamin na nasa harapan ng sasakyan niya at ganoon na lang ang gulat ko nang magtama ang mga mata
Huling Na-update : 2024-11-07
Pinakabagong kabanata
Under His Possession EPILOGO
1 month later… JANIYA'S P. O. VThe courtroom was a symphony of whispers and hushed conversations. The air crackled with tension, a palpable energy that vibrated through the room. Giulia, the woman who had orchestrated the accident that had nearly taken my life, sat before the judge, her face a mask of defiance. "Your Honor," the prosecutor began, his voice a steady drone. "The evidence is clear. The defendant, Giulia, acted with malice aforethought, deliberately causing a car accident that resulted in serious injuries to the plaintiff, Janiya.”He recounted the events, the meticulous planning, the calculated actions, the chilling indifference to the potential consequences. I sat in the witness stand, my heart a heavy stone in my chest, reliving the terror of that fateful day."The defendant," he continued, "has shown no remorse for her actions. She has exhibited a complete disregard for the law and the well-being of others. She is a danger to society and must be held accountable fo
Under His Possession KABANATA 92
JANIYA'S P. O. VThe air crackled with anticipation, a symphony of laughter and whispered secrets. The sun, a benevolent witness, bathed the garden in a golden glow, illuminating the scene with a warmth that mirrored the love that pulsed through the air. It was my wedding day, a culmination of a journey filled with heartache, healing, and ultimately, a love that had triumphed over every obstacle.My reflection stared back at me, a vision of happiness in a white gown that flowed like a gentle waterfall. My heart, once burdened with pain, now swelled with a joy so profound it threatened to spill over.Earlier that day, as I stood before the mirror, my hand resting on my swollen belly, the doctor had uttered the words that had sent a wave of pure bliss through me. "Congratulations, Janiya," he had said, his smile mirroring the joy that illuminated my face. "You're going to be a mother of four.""Four?" I echoed, my voice filled with disbelief and delight. "Are you sure?""Absolutely," he
Under His Possession KABANATA 91
JANIYA'S P. O. VOras matapos ang naging pag uusap namin ni Ryuu, si Strike naman ang hinarap ko. The hospital room, once a sterile haven of recovery, was now transformed into a haven of love. The air was thick with the scent of lilies, their white petals mirroring the crisp white sheets that enveloped me. My body still bore the scars of the accident, my spirit felt stronger than ever.Strike sat beside me, his hand gently holding mine. His eyes, filled with a love that could melt glaciers, held mine captive."Janiya," he began, his voice a soft melody that resonated deep within me. "You know, I've been thinking..."I chuckled, a light, tinkling sound that echoed in the quiet room. "You're thinking again? Baka maubos na braincells mo n'yan, ha?” I teased, my voice laced with affection. "Anywats, what's on your mind?"He smiled, a smile that could rival the sun's brilliance. "Well, I've been thinking... about us.""About us?" I echoed, a playful eyebrow raised. "You know, I've been th
Under His Possession KABANATA 90
JANIYA'S P. O. VPag alis ni Strike ay dumating din agad si Ryuu. Hindi ko alam kung tinawag ba s'ya ng una, but whatever happens, I'm glad that he's here. Para maayos na ang lahat once and for all. Ryuu sat beside me, his hand resting on mine, his eyes filled with a warmth that soothed the ache in my heart."Janiya," he began, his voice soft and gentle. "I'm so glad that you're awake now. At masaya 'ko na nakakabawi ka na ulit ng lakas mo kahit papaano.”Ngumiti ako ng tipid.I squeezed his hand, tears welling up in my eyes. It felt like an eternity since I'd last seen him, since I'd last felt his presence."Ryuu," I whispered, my voice hoarse from disuse. "I… I have something to say. M-May gusto 'kong sabihin pero hindi ko alam kung paano ko sisimulan. I'm… I'm aso sorry. I'm so sorry for everything."Agad na kumunot ang noo ni Ryuu. Parang nagtataka s'ya sa mga sinasabi ko."S-Si Strike,” banggit ko. "He's… He proposed.”Suddenly, his smile fade. Kitang-kita ko rin kung paano bigl
Under His Possession KABANATA 89
JANIYA'S P. O. VThe hospital room was a haven of quiet, the only sound the rhythmic beeping of the machines monitoring my vitals. Strike sat beside me, his hand resting on mine, his eyes filled with a tenderness I hadn't seen in years. "Janiya," he began, his voice husky with emotion. "I know you're awake now. I know you can hear me."I squeezed his hand, a wave of warmth spreading through me. It was strange, this feeling of comfort, of safety, in his presence. It had been so long since I had felt this way.He talked about the weeks we'd been apart, the fear, the uncertainty, the overwhelming love he felt for me. He talked about the triplets, their constant chatter, their innocent faces filled with longing for their mother.Sinabi n'ya rin kung ga'no s'ya nagsisisi ds mga maling nagawa n'ya at sa lahat ng sakit naiparanas n'ya sa akin. He apologized for everything, his voice thick with remorse."I know I messed up, Janiya," he said, his eyes pleading. "I know I hurt you. But I never
Under His Possession KABANATA 88
JANIYA'S P. O. VThe sterile white ceiling seemed to mock me, a stark reminder of my predicament. My body felt like a leaden weight, each breath a struggle. I was trapped, a prisoner in my own mind, watching the world go by from a distance. The weeks blurred into one another, a hazy tapestry of whispered conversations, hushed footsteps, and the constant hum of machines. I knew they were there, hovering over me, their faces etched with worry, their voices filled with hope. Strike, Ryuu, Mamay, my father, his new family, even my best friend, they all came to visit, to tell me stories.But I couldn’t respond. I couldn’t even open my eyes. I was a ghost, a silent observer in a world that seemed to be moving on without me.One day, a familiar voice, gentle and laced with concern, broke through the fog. Ryuu. He was sitting beside me, his hand resting on mine.“Janiya,” he said, his voice soft. “I know you can hear me. I know you’re in there.”He spoke of the triplets, their laughter echoi
Under His Possession KABANATA 87
The hospital room was a sanctuary, a haven of quiet calm amidst the storm that had ravaged their lives. Janiya sat by the window, the afternoon sun casting long shadows across the sterile white walls. She watched the city unfold below, a bustling tapestry of life that seemed to mock the stillness of her own world. Two weeks had passed since the accident, two weeks since the world had almost ended for her. She had been given a second chance, a miracle that had left her reeling, her heart a fragile vessel, her mind a swirling vortex of emotions. She had woken up to a world of love and support, a tapestry of faces that had become her lifeline, her anchor in the storm. Her mother, Mamay, her unwavering rock, her source of strength and unconditional love. Her triplets, her reason for being, her tiny miracles, their innocent eyes reflecting a love that transcended words. And then there was Ryuu, his presence a constant in the chaos, his love a quiet, unwavering force that had held her
Under His Possession KABANATA 86
Parang nag-aapoy ang hangin, puno ng tensyon, isang nakakakuryenteng pakiramdam na mabigat sa paligid. Ang ambulance bay, na karaniwang magulo pero kontrolado, ay naging parang digmaan, isang kumukulong kaldero ng galit at lungkot. Si Ryuu, galit na galit, ay nakatayo lang ilang dangkal ang layo kay SV, nakakuyom ang mga kamao, at nag-aapoy ang mga mata. “Tanga ka!” sigaw niya, parang ungol ang boses niya. “Ikaw dapat ang nagbabantay sa kanya! Ikaw dapat ang nagpoprotekta sa kanya!”Si SV, maputla at payat, puno ng guilt at takot ang mga mata, ay hindi umatras. “Hindi ko alam,” nauutal niyang sabi, halos pabulong lang. “Hindi ko nakita ang trak. Napakabilis ng pangyayari.”“Hindi 'yan dahilan!” Singhal ni Ryuu, lumapit pa siya, amoy na amoy ang dugo at pawis sa hangin. “Ikaw dapat ang nasa tabi niya! Ikaw dapat ang nag-iingat sa kanya!”“Alam ko, alam ko,” pagmamakaawa ni SV, nakataas ang mga kamay na parang sumusuko. “Pasensya na. Pasensya na talaga.”Pero parang bato ang tainga ni
Under His Possession KABANATA 85
Ang hangin parang nag-aapoy, puno ng hilaw na emosyon—kalungkutan, galit, at desperasyon. Ang ambulance bay, na karaniwang magulo pero kontrolado, ay naging parang digmaan, isang kumukulong kaldero ng galit at lungkot. Si Ryuu, galit na galit, ay nakatayo lang ilang dangkal ang layo kay SV, nakakuyom ang mga kamao, at nag-aapoy ang mga mata. “Tanga ka!” sigaw niya, parang ungol ang boses niya. “Ikaw dapat ang nagbabantay sa kanya! Ikaw dapat ang nagpoprotekta sa kanya!”Si SV, maputla at payat, puno ng guilt at takot ang mga mata, ay hindi umatras. “Hindi ko alam,” sabi niya, halos pabulong lang. “Hindi ko nakita ang trak. Napakabilis ng pangyayari.”“Hindi 'yan dahilan!” Singhal ni Ryuu, lumapit pa siya, amoy na amoy ang dugo at pawis sa hangin. “Ikaw dapat ang nasa tabi niya! Ikaw dapat ang nag-iingat sa kanya!”“Alam ko, alam ko,” pagmamakaawa ni SV, nakataas ang mga kamay na parang sumusuko. “Pasensya na. Pasensya na talaga.”Pero parang bato ang tainga ni Ryuu. Dahil sa galit,
