MAMAY'S P.O.VPAKANTA-KANTA PA AKO HABANG NAG-AALIKABOK SA MGA NAGGAGANDAHANG PIGURIN NG YUMAONG SI YVONNE NANG BIGLA AKONG MAPATALON. BIGLA BA NAMANG NAG-RING ANG CELL PHONE KO NA NAKALAGAY PA MAN DIN SA LOOB NG BRA KO!Jusmio!Natatarantang binitawan ko ang feather duster at nahulog iyon sa sahig. Kinuha ko rin ang cell phone ko at sinagot ang tawag. Bakit ko nga ba ito sinagot, eh, unknown number ang tumatawag?"Hello? Is this Mrs. Gervacia—”"Miss,” diin kong pagtatama sa babaeng tumawag. "Miss lang at wala pa akong asawa. Mang-aaba-abala ka nang may ginagawa ang tao 'tapos mali lang ang itatawag mo.”"Oh, I'm sorry, Miss Gervacia.”"Iyan! Iyan! Madali ka naman palang kausap!” nasisiyahang sabi ko. Nag-okay sign pa nga ako kahit hindi niya naman ako nakikita."This is Miss Selin Tobias, guidance councilor po ako sa school na pinapasukan ni Janiya. Kilala niyo ho ba siya?” sabi ulit ng babae na puros pa Ingles kaya naman palang mag-Tagalog. Pinahirapan niya pa ang buhay niya."Oho,
JANIYA'S P. O. VNAPAUNGOT NA LANG AKO AT INIS NA BUMANGON HABANG NAKAPIKIT PA RIN NA KINAKAPA-KAPA ANG CELL PHONE KO.Kanina pa iyon nagri-ring— may tumatawag. Noong una ay hindi ko na pinansin dahil baka si Adrianne lang naman iyon. Wala pa ako sa mood na makipag-usap sa kahit na sino. Pero nang mag-ring ulit iyon sa pangalawa pang beses ay sinagot ko na. Kaysa naman pasakitin ko pa ang tenga ko. Besides, mukhang wala rin namang balak na tumigil sa pagtawag ang nasa kabilang linya.Nang makapa ko na ang cell phone ay sinagot ko na lang iyon nang hindi na tinitingnan ang screen para malaman kung sino ang caller."Hello—”"Hello, good morning! Is this Miss Janiya Fortaleza? I'm sorry if we got you disturbed. And oh, by the way, I am Irina Pelaez from the Campbell-Gerardo University. I just wanna ensure your admission on us. You're… an incoming first year, right? I just wanna ask you about the course or program you are about to take with us? I should've been discussing this on personal
JANIYA'S P. O. VBUONG ARAW KONG HININTAY ANG REPLY NI STRIKE PERO NI "LIKE" AY WALA MAN LANG AKONG NATANGGAP.Imbis tuloy na maging masaya ako 100% ay naging 50-50 pa dahil panlulumo ko na wala akong natanggap na sagot mula kay Strike. Ayoko na rin namang hintayin siya dahil mukhang magkakatotoo ang sabi ni Mamay na gagabihin na naman siya ng uwi. Alas diyes na kasi ng gabi, hindi ko pa rin naririnig ang pamilyar na tunog ng paborito niyang sasakyan.Sa mga nangyari sa akin ngayong Sabado ay lalo ko tuloy na-miss si Papa at ang dati naming lugar. Tuwing Sabado kasi noon, marami kaming activities ni Papa. Maglilinis kami, 'tapos maglalakad-lakad sa malapit na fishport na parang sea side na rin. Iyon na ang pinaka-weekly date namin. Nagkukwentuhan kami habang kumakain ng paborito naming snacks— ang combo ng ihaw-ihaw at palamig.Pero ngayon na nandito ako, kahit walang pasok ay hindi ko pa rin nasulit ang araw. 70% ng oras ko ay naubos lang sa kwarto— kakahiga, kaka-scroll sa cell phon
JANIYA'S P. O. VPAGKATAPOS NG LAHAT NG GINAWA AT NAGING PAG-UUSAP NAMIN NI STRIKE, INAKALA KO NA TULUY-TULOY NA ANG MAGIGING PAGBABAGO SA UGNAYAN NAMIN. Pero habang lumilipas ang mga araw ay doon ko na-realize na hindi pala. We're still strangers to each other's eyes. Oo at naninirahan nga kami sa iisang bubong. Nag-uusap paminsan-minsan at madalas na iisang pagkain lang ang kinakain sa isang araw. Pero napagtanto ko na wala pa rin akong iba at bagong bagay na nalalaman tungkol sa kanya. Kilala ko pa rin siya bilang si Strike Vicencio Castillejos, ang nag iisang anak ni Tita Yvonne at naging tagapagmana niya; twenty-eight years old na bilyonaryong CEO na walang ibang kaibigan dahil na rin siguro sa obvious fact na masungit siya at nakakatakot. While as for me, malamang na kilala niya lang ako bilang "bata" na naging responsibilidad niya nang wala sa oras. Nang gabing iyon ay maaga kong narinig ang pagdating ng sasakyan ni Strike. Pero hindi na ako nag abala pa na bumaba para magpap
JANIYA'S P. O. VA few weeks later…KATATAPOS LANG NG GRADUATION RITES AT IMBIS NA MAG-CELEBRATE AT HETO KAMI NGAYON, NAKATAYO SA HARAPAN NG NAKAKANDADO NANG GATE NG MANSION DE CASTILLEJOS.Katabi namin ang ilang mga maleta at iba pang bag na naglalaman ng mga gamit namin. Ako, si Mamay, at si Adrianne ay kasalukuyan nang naghihintay sa pagdating ng sasakyan na susundo sa amin at magdadala sa amin sa Maynila. Hindi raw kasi sasabay sa amin si Strike dahil nandoon na siya noong isang araw pa. Kaya pala hindi ko na siya nakikita. At kaya rin pala hindi siya sumipot sa graduation ko. Wala rin kahit message man lang ng isang "congratulations" o "job well done"."Mamay, balita ko marami raw boylet sa Maynila. So, I guess alam na kung ano'ng dapat mong una na gawin…” rinig kong pang aasar ni Adrianne kay Mamay. Binangga niya pa ng pabiro si Mamay sa balikat.Napangiti na rin ako at bahagyang napahagikhik."Ang una kong gagawin? Maglinis at siguraduhing nasa ayos ang lahat sa bahay,” pagsopl
JANIYA'S P. O. V"H-HOY, T-TEKA. A-ANONG GINAGAWA NATIN DITO? BAKIT NANDITO TAYO? A-AKALA KO BA, GAGALA LANG TAYO?” Awtomatiko akong napahawak sa braso ni Adrianne para pigilan siya nang akmang papasok na siya sa loob ng isang malaki at halatang mamahaling salon. "Gagala nga tayo. But before that, we have to do get ready first. Tsaka, hello? Magco-college na tayo! Hindi tayo pwedeng pumasok sa mamahaling university na iyon nang mukha tayong batang ligaw. Lalo ka na,” mahabang saad niya. Napakunot-noo ako. "Anong lalo na ako? Lalong mukha akong batang ligaw?” nagbabantang tanong ko. "Gaga! I mean, mas lalo na ikaw na dapat maging mas presentable. You have to keep up with that billionaire CEO's lifestyle nga, 'di ba? Para in case na may makaalam sa connection niyo, walang magiging problema dahil hindi ka magmumukhang charity case niya. You have to start living your life as a Disney princess na. Ayaw mo naman sigurong masira ang reputasyon ng Prince Charming mo, 'di ba?” Tinaasan k
JANIYA'S P. O. V"W-WHAT?! H-HOW?”Hindi ko rin alam kung paano sasagutin ang tanong na iyon ni Adrianne. Dahil kahit ako sa sarili ko, hindi ko rin alam kung bakit o paano ko nagustuhan si Strike. It just have been what? A few months since I met him? At obvious ang agwat namin sa isa't-isa, may it be on our life status at pati na rin sa edad namin na sampung taon ang agwat. Pero hindi ko alam."Hindi ko rin alam. Basta, naramdaman ko na lang bigla. At kanina, when he noticed my appearance, no'ng pinuri niya ako, doon ko na-confirm na may nararamdaman na nga ako for him! A-As in, the butterflies, the spark. Lahat ng iyon, naramdaman ko!” bulalas ko. Nakangiti pa rin ako na parang baliw at patili rin ang pagkakasabi ko niyon kay Adrianne. Nakahawak pa ako sa braso niya at duda ako na nasasaktan na siya dahil alam ko na maya't-maya ay humihigpit ang pagkakahawak ko sa kanya.Napansin ko ang naging ekspresyon ni Adrianne, tila hindi pa rin siya makapaniwala sa sinabi ko. Nakaramdam tuloy
JANIYA'S P. O. VAFTER THAT DAY, INASAHAN KO NA MAGKAKAROON NA NG KAHIT KAUNTING PAGBABAGO ANG SAMAHAN NAMIN NI STRIKE.Na magiging close na kami kahit papaano, o kahit civil man lang. Pero natapos na't lahat-lahat ang bakasyon ay wala pa rin kahit katiting na improvement sa pagsasama namin. Ganoon pa rin katulad ng dati. Square one, sabi nga ng iba.What's even worse is that, sa loob ng halos dalawang buwan na bakasyon ay ilang araw lang na nakasama namin sa bahay si Strike. Madalas siyang wala at paalis-alis. I get it, it was all because of his expanding business. Pero hindi ko pa rin maiwasang hindi magtampo. Maybe, it was all because of this stupid little feelings of mine. Stupid little feelings na parang unti-unting lumalaki kahit wala naman akong nakikitang kaimpre-impress kay Strike.At ngayon, first day na ng pagpasok ko biglang college at wala pa rin akong napapalang paramdam galing sa lalaki. Wala na ngang pa-"congratulations" no'ng graduation, wala pa ring pa-"good luck" ng
JANIYA'S P. O. VMAGDIDILIM NA NANG MAGPASYA AKONG UMUWI KASAMA NG MGA BATA. No'ng una, ayaw pang pumayag ni Strike dahil gusto n'ya na sa mansyon na lang kami magpalipas ng gabi. Pero syempre, hindi ako pumayag dahil bukod sa alam kong lalong ikapuputok 'yon ng butse ni Giulia ay nakapangako na rin kasi ako kay Ryuu na lalabas kami at sabay-sabay na magdi-dinner bago dumiretso sa sea side para sandaling maglakad-lakad bago tuluyang umuwi.As we prepared to leave, Giulia, her face a mask of fury, clung to SV's arm like a possessive vine. Turns out, hindi pala s'ya umuwi kanina nang 'palayasin' s'ya ni Strike. Mukhang nagtago lang s'ya sa kung saan at wala na lang nagawa si Strike nang malaman na nandito pa rin pala ang babaeng over obsessed sa kanya.Her eyes, burning with jealousy, darted between me and the children, her voice a venomous hiss. Kahit hindi s'ya nagsasalita at tahimik lang, ramdam na ramdam ko ang lakas ng negative energy n'ya. Daig pa n'ya 'yung multo na ligaw ang ka
JANIYA'S P. O. VPAGKATAPOS NAMING KUMAIN, DUMIRETSO NA AGAD ANG MGA BATA AT SI STRIKE SA TAAS PARA MAGLARO. NAIWAN NAMAN AKO KASAMA NI MAMAY DAHIL NAG-VOLUNTEER AKO NA TULUNGAN S'YANG MAGLIGPIT.As of Giulia, hindi ko alam. Baka umalis na. Sana nga, umalis na.Pero mukhang hindi talaga ako malakas kay tadhana. Kahihiling ko pa nga lang na sana talaga wala na s'ya, 'eto at bigla na naman s'yang sumulpot mula sa kung saan. Mukhang sinakto n'ya pa na umalis si Mamay saglit.Hindi gaya ng kanina na nakangiti pa s'ya kahit peke, now her face is contorted with fury, her eyes blazing with a mixture of jealousy and hatred, stood before me, her voice a venomous hiss that sent shivers down my spine."I'm glad, alam mo pa rin naman pala kung saan ka nababagay. Somehow, marunong ka pa ring lumugar,” sabi n'ya.Napahigpit ang hawak ko sa hinuhugasan kong plato dahil parang gusto ko nang paliparin 'yon at pag-landing-in bigla sa mukha n'ya."What again this time, Giulia? Ano na namang lagim ang pi
JANIYA'S P. O. VHINDI KO NA HALOS NAMALAYAN ANG MABILIS NA PAGLIPAS NG MGA ARAW. I was busy proofreading my article when suddenly, a call came. And to my surprise, it was Strike, his voice a mixture of concern and desperation."How's our sons doing?” bungad n'ya agad pagsagot ko pa lang sa tawag. Hindi man lang ako nakapag-"hello" muna.Napangiwi ako. Hanggang ngayon, hindi pa rin ako sanay tuwing sinasabi n'ya ang mga katagang "anak natin" o iba pang kagaya no'n."They're… fine. Thanks for asking. Medyo matamlay lang sila. Hinahanap ka kasi,” pag amin ko."Oh, hell. Really?” Biglang naging puno ng pag aalala sa boses n'ya. He really had change. Lagi ko na s'yang kinakakitaan ng emosyon. Hindi na gaya ng dati na laging blangko 'yung ekspresyon n'ya.Tumango ako bilang sagot kahit hindi naman n'ya ako nakikita."Saktong-sakto. I was just about to ask you if… if you could drop by again? Kahit ipasundo ko na lang kayo.”Napakagat-labi ako."B-Bakit? Anong meron?”"Nothing. Wala naman.
JANIYA'S P. O. V"GUSTO N'YO BA, I-TAKE OUT N'YO NA LANG 'YUNG MGA NALUTO NATIN? SAYANG NAMAN 'YON. GUSTUNG-GUSTO KO PA NAMAN MATIKMAN NG MGA BATA ANG LUTO KO.” Napabuntung-hininga na lang ako dahil sa sinabi ni Mamay.Nandito kami ngayon sa salas habang naghihintay sa pagdating ni Ryuu. Hindi pa rin lumabas si Strike at Giulia; pero wala na akong pakialam sa kanila.We had been talking about the meals we had prepared, the feast that had been interrupted by the arrival of Giulia, the woman who had stormed into our lives like a whirlwind of anger and jealousy. The aroma of adobo, the tangy sweetness of sinigang, the savory richness of kare-kare, still lingered in the air, a reminder of the normalcy we had been trying to reclaim, the life we had been trying to rebuild. Pero ang buong akala ko na matitikman ko na ulit 'yon ay naudlot pa. All because of that witch Giulia. Pati ang kasiyahan ng mga anak ko ay naputol din nang dahil sa immaturity n'ya."Mom," Chase, the eldest of the tripl
JANIYA'S P. O. VPANAY ANG TAWA NAMIN NI MAMAY HABANG MAGKATULONG KAMING NAGLULUTO SA KUSINA. And of course, nagkwekwentuhan din kami. Marami-rami lang kaming lulutuin ngayon dahil bukod sa miss na miss ko na ang mga luto n'ya, gusto n'ya rin daw ipatikim sa mga anak ko ang luto n'ya."Baka kasi sakaling kapag natikman nila ang luto ko, baka hindi na sila umalis. Baka gustuhin na lang nilang dumito at mabuo ang pamilya n'yo.” Sinundan pa ni Mamay ng paghagikhik 'yung sinabi n'ya. Hindi ko naman s'ya masabayan dahil hindi ko talatang gustong mangyari 'yung sinabi n'yang 'yon. I still don't like the idea of staying here with my sons. Isa pa, wala ang "pamilya" na sinasabi ni Mamay na mabubuo. It just doesn't exist. Pero kahit na gano'n, hindi na lang ako nagprotesta dahil ayokong masira ang mood. Hinayaan ko na lang s'yang isipin ang mga gusto n'yang isipin. Besides, ngayon na lang kami nagkita ulit at ayokong magtampo pa s'ya.Habang nagluluto kami, rinig na rinig ang tawanan ng mga a
JANIYA'S P. O. VHINDI KO INAASAHAN ANG LUGAR NA PINAGDALHAN SA AMIN NI STRIKE. Thousands of memories came back as I stare at the old Castillejos mansion loomed before us, its faded grandeur a stark contrast to the bustling city that surrounded it. It was a place steeped in my history, a place that held both happy memories and a sense of foreboding, a place that had witnessed the rise and fall of a family, a place that had been both a haven and a prison.Strike, his face a mixture of determination and a hint of something akin to hope, led us through the imposing iron gates, his steps echoing in the silence of the overgrown courtyard. Hawak ko sa kamay sina Chase at Cross habang buhat naman ni Strike si Cameron. Their innocent eyes wide with wonder, seemed to be oblivious to the weight of history that hung heavy in the air.As we stepped inside, a wave of nostalgia washed over me. The scent of old wood and dust, the faded grandeur of the high ceilings and ornate chandeliers, the echoe
JANIYA'S P. O. VILANG MINUTO NA ANG LUMIPAS PERO HINDI PA RIN KAMI MAKALABAS SA KWARTO NA PINAGDALHAN SA AMIN KANINA. Nandito pa rin ang mga lalaking binayaran ni Strike para harangin kami. And even Strike is still here. Nakapalibot na sa kanya ang mga anak ko habang ako, nakaupo lang sa isang sulok at pinapanood sila.Hanggang mayamaya, biglang lumapit sa akin si Strike."Niya," tawag n'ya sa akin pero hindi ako kumibo. "I know we have a lot to talk about. But I'm asking you to trust me, to give me a chance, to let me be a part of their lives."Tinitigan ko lang s'ya.Kung ako lang ang tatanungin, ayoko na. Ayoko nang magtiwala ulit sa kanya. But as I looked at my triplets, their tiny faces filled with a mixture of curiosity and a hint of something akin to affection as they gazed at Strike, a wave of something akin to doubt washed over me.They were too young to understand the complexities of the situation, the tangled web of relationships that had brought us to this point. But the
JANIYA'S P. O. VPAGKATAPOS NG LAHAT NG NANGYARI, NAG USAP KAMI NI RYUU. WE BOTH AGREED THAT WE'RE NOT SAFE HERE ANYMORE. LALO NA ANG MGA BATA. "A-Ano kamong sabi mo? Aalis na kayo ulit?”Tango lang ang nasagot ko kay Papa. Bukas, aalis na kami pabalik sa bansa kung saan kami nakatira. Naisip lang namin ni Ryuu na dumaan dito para makapagpaalam ng maayos at makasama pa sila sa maikling oras."Bakit biglaan naman yata? May naging problema ba?” tanong ulit ni Papa.Nagkatinginan kami ni Ryuu. Hindi ko pa nasasabi sa kanila 'yung totoong rason ng pag alis namin. Hindi ko pa nasasabi sa kanila 'yung lahat ng nangyari."Eh, paano 'yung business na sinimulan n'yo rito?” It was Kuya Haru. Tita Heaven's first born and eventually, my stepbrother. Asawa na rin n'ya si Adrianne ngayon."I'll be staying here for a a little more while. I'll be the one to oversee the business. Susunod na lang ako ro'n kapag stable na lahat dito,” sagot ni Ryuu.Hindi na sila nagkomento pa.Before we left, I felt a
JANIYA'S P. O. VTHE DAYS THAT FOLLOWED WERE A BLUR OF WHISPHERED CONVERSATIONS, FRANTIC PHONE CALLS, AND A CONSTANT SENSE OF UNEASE. Strike, despite the revelation, seemed to have accepted the situation with a strange, unsettling calm. He didn’t push, didn’t demand answers, didn’t try to force his way into our lives. He simply observed, his gaze lingering on the triplets, a flicker of something akin to longing in his eyes. Malayung-malayo sa reaksyon nito no'ng tinaboy n'ya ako maraming taon na ang nakalipas.Pinili ko na rin na iwasan na lang si Strike. We had already hired a new assistant, a young woman named Maria, to handle the day-to-day operations of the business. Kahit baguhan ay nakikita naman namin na magaling s'ya. She became our shield, our buffer, our way of keeping Strike at bay.But it was a delicate dance, a constant struggle to maintain the illusion of normalcy. The triplets, despite their young age, were perceptive, their innocent eyes noticing the tension, the awkw