JANIYA'S P. O. VBUONG ARAW KONG HININTAY ANG REPLY NI STRIKE PERO NI "LIKE" AY WALA MAN LANG AKONG NATANGGAP.Imbis tuloy na maging masaya ako 100% ay naging 50-50 pa dahil panlulumo ko na wala akong natanggap na sagot mula kay Strike. Ayoko na rin namang hintayin siya dahil mukhang magkakatotoo ang sabi ni Mamay na gagabihin na naman siya ng uwi. Alas diyes na kasi ng gabi, hindi ko pa rin naririnig ang pamilyar na tunog ng paborito niyang sasakyan.Sa mga nangyari sa akin ngayong Sabado ay lalo ko tuloy na-miss si Papa at ang dati naming lugar. Tuwing Sabado kasi noon, marami kaming activities ni Papa. Maglilinis kami, 'tapos maglalakad-lakad sa malapit na fishport na parang sea side na rin. Iyon na ang pinaka-weekly date namin. Nagkukwentuhan kami habang kumakain ng paborito naming snacks— ang combo ng ihaw-ihaw at palamig.Pero ngayon na nandito ako, kahit walang pasok ay hindi ko pa rin nasulit ang araw. 70% ng oras ko ay naubos lang sa kwarto— kakahiga, kaka-scroll sa cell phon
JANIYA'S P. O. VPAGKATAPOS NG LAHAT NG GINAWA AT NAGING PAG-UUSAP NAMIN NI STRIKE, INAKALA KO NA TULUY-TULOY NA ANG MAGIGING PAGBABAGO SA UGNAYAN NAMIN. Pero habang lumilipas ang mga araw ay doon ko na-realize na hindi pala. We're still strangers to each other's eyes. Oo at naninirahan nga kami sa iisang bubong. Nag-uusap paminsan-minsan at madalas na iisang pagkain lang ang kinakain sa isang araw. Pero napagtanto ko na wala pa rin akong iba at bagong bagay na nalalaman tungkol sa kanya. Kilala ko pa rin siya bilang si Strike Vicencio Castillejos, ang nag iisang anak ni Tita Yvonne at naging tagapagmana niya; twenty-eight years old na bilyonaryong CEO na walang ibang kaibigan dahil na rin siguro sa obvious fact na masungit siya at nakakatakot. While as for me, malamang na kilala niya lang ako bilang "bata" na naging responsibilidad niya nang wala sa oras. Nang gabing iyon ay maaga kong narinig ang pagdating ng sasakyan ni Strike. Pero hindi na ako nag abala pa na bumaba para magpap
JANIYA'S P. O. VA few weeks later…KATATAPOS LANG NG GRADUATION RITES AT IMBIS NA MAG-CELEBRATE AT HETO KAMI NGAYON, NAKATAYO SA HARAPAN NG NAKAKANDADO NANG GATE NG MANSION DE CASTILLEJOS.Katabi namin ang ilang mga maleta at iba pang bag na naglalaman ng mga gamit namin. Ako, si Mamay, at si Adrianne ay kasalukuyan nang naghihintay sa pagdating ng sasakyan na susundo sa amin at magdadala sa amin sa Maynila. Hindi raw kasi sasabay sa amin si Strike dahil nandoon na siya noong isang araw pa. Kaya pala hindi ko na siya nakikita. At kaya rin pala hindi siya sumipot sa graduation ko. Wala rin kahit message man lang ng isang "congratulations" o "job well done"."Mamay, balita ko marami raw boylet sa Maynila. So, I guess alam na kung ano'ng dapat mong una na gawin…” rinig kong pang aasar ni Adrianne kay Mamay. Binangga niya pa ng pabiro si Mamay sa balikat.Napangiti na rin ako at bahagyang napahagikhik."Ang una kong gagawin? Maglinis at siguraduhing nasa ayos ang lahat sa bahay,” pagsopl
JANIYA'S P. O. V"H-HOY, T-TEKA. A-ANONG GINAGAWA NATIN DITO? BAKIT NANDITO TAYO? A-AKALA KO BA, GAGALA LANG TAYO?” Awtomatiko akong napahawak sa braso ni Adrianne para pigilan siya nang akmang papasok na siya sa loob ng isang malaki at halatang mamahaling salon. "Gagala nga tayo. But before that, we have to do get ready first. Tsaka, hello? Magco-college na tayo! Hindi tayo pwedeng pumasok sa mamahaling university na iyon nang mukha tayong batang ligaw. Lalo ka na,” mahabang saad niya. Napakunot-noo ako. "Anong lalo na ako? Lalong mukha akong batang ligaw?” nagbabantang tanong ko. "Gaga! I mean, mas lalo na ikaw na dapat maging mas presentable. You have to keep up with that billionaire CEO's lifestyle nga, 'di ba? Para in case na may makaalam sa connection niyo, walang magiging problema dahil hindi ka magmumukhang charity case niya. You have to start living your life as a Disney princess na. Ayaw mo naman sigurong masira ang reputasyon ng Prince Charming mo, 'di ba?” Tinaasan k
JANIYA'S P. O. V"W-WHAT?! H-HOW?”Hindi ko rin alam kung paano sasagutin ang tanong na iyon ni Adrianne. Dahil kahit ako sa sarili ko, hindi ko rin alam kung bakit o paano ko nagustuhan si Strike. It just have been what? A few months since I met him? At obvious ang agwat namin sa isa't-isa, may it be on our life status at pati na rin sa edad namin na sampung taon ang agwat. Pero hindi ko alam."Hindi ko rin alam. Basta, naramdaman ko na lang bigla. At kanina, when he noticed my appearance, no'ng pinuri niya ako, doon ko na-confirm na may nararamdaman na nga ako for him! A-As in, the butterflies, the spark. Lahat ng iyon, naramdaman ko!” bulalas ko. Nakangiti pa rin ako na parang baliw at patili rin ang pagkakasabi ko niyon kay Adrianne. Nakahawak pa ako sa braso niya at duda ako na nasasaktan na siya dahil alam ko na maya't-maya ay humihigpit ang pagkakahawak ko sa kanya.Napansin ko ang naging ekspresyon ni Adrianne, tila hindi pa rin siya makapaniwala sa sinabi ko. Nakaramdam tuloy
JANIYA'S P. O. VAFTER THAT DAY, INASAHAN KO NA MAGKAKAROON NA NG KAHIT KAUNTING PAGBABAGO ANG SAMAHAN NAMIN NI STRIKE.Na magiging close na kami kahit papaano, o kahit civil man lang. Pero natapos na't lahat-lahat ang bakasyon ay wala pa rin kahit katiting na improvement sa pagsasama namin. Ganoon pa rin katulad ng dati. Square one, sabi nga ng iba.What's even worse is that, sa loob ng halos dalawang buwan na bakasyon ay ilang araw lang na nakasama namin sa bahay si Strike. Madalas siyang wala at paalis-alis. I get it, it was all because of his expanding business. Pero hindi ko pa rin maiwasang hindi magtampo. Maybe, it was all because of this stupid little feelings of mine. Stupid little feelings na parang unti-unting lumalaki kahit wala naman akong nakikitang kaimpre-impress kay Strike.At ngayon, first day na ng pagpasok ko biglang college at wala pa rin akong napapalang paramdam galing sa lalaki. Wala na ngang pa-"congratulations" no'ng graduation, wala pa ring pa-"good luck" ng
JANIYA'S P. O. V.ALL ALONG, I THOUGHT WE'RE STILL EARLY. BUT HERE WE ARE NOW, STANDING IN FRONT OF A FEW STUDENTS TOGETHER WITH OUR "PROFESSOR"."Care to say a word?” saad ulit nito na nakapagpapitlag sa akin.Napalunok ako. Sa tono pa lang ng propesor na ito ay halata nang masungit ito.Tsaka bakit ba kami late? Paanong late, eh, sobrang aga pa nga?Sabi noong orientation ay 7:30 A.M. sharp ang simula ng klase ng mga freshmen. Wala pa ngang alas siyete ngayon, kaya paano kami na-late? Isa pa, kakaunti pa lang din ang estudyante sa loob ng classroom. Wala pa nga sa sampu."Misses?” untag nito sa amin matapos naming hindi pa rin magsalita."I… We just ran into a certain trouble, Sir. We're very sorry—”"Okay, class. Kumagat, hindi pasok sa standard. You may now take your seat.”Napuno ng tawanan ang buong classroom habang kami ni Adrianne ay clueless na nananatili lang nakatayo.What the hell did just happen?Walang imik na umupo kami ni Adrianne sa bandang gitna ng row. Tuloy lang an
RYUU'S P. O. VUPON SCANNING THE SEA OF NEW FACES, MY GAZE LANDED ON HER— JANIYA. This will be the first class I will be handling as a professor. Pero hindi na bago sa akin ang makakita ng mga magagandang mukha. But she was unlike anyone I had seen before, a rare combination of beauty and intelligence that captivated me instantly. Her presence seemed to light up the room, drawing me in like a moth to a flame. The way she carried herself with confidence and grace, the way her eyes sparkled with curiosity and determination, it was as if she possessed a magnetism that was impossible to resist. I found myself intrigued not just by her looks, but by the aura of mystery and depth that surrounded her.And as the class went on, I couldn't help but steal glances at Janiya, trying to unravel the enigma that she was. Her intelligence shone through in every answer she gave, her passion for learning evident in the way she engaged with all the topics I threw. But it was more than just her intelle