JANIYA'S P. O. VA few weeks later…KATATAPOS LANG NG GRADUATION RITES AT IMBIS NA MAG-CELEBRATE AT HETO KAMI NGAYON, NAKATAYO SA HARAPAN NG NAKAKANDADO NANG GATE NG MANSION DE CASTILLEJOS.Katabi namin ang ilang mga maleta at iba pang bag na naglalaman ng mga gamit namin. Ako, si Mamay, at si Adrianne ay kasalukuyan nang naghihintay sa pagdating ng sasakyan na susundo sa amin at magdadala sa amin sa Maynila. Hindi raw kasi sasabay sa amin si Strike dahil nandoon na siya noong isang araw pa. Kaya pala hindi ko na siya nakikita. At kaya rin pala hindi siya sumipot sa graduation ko. Wala rin kahit message man lang ng isang "congratulations" o "job well done"."Mamay, balita ko marami raw boylet sa Maynila. So, I guess alam na kung ano'ng dapat mong una na gawin…” rinig kong pang aasar ni Adrianne kay Mamay. Binangga niya pa ng pabiro si Mamay sa balikat.Napangiti na rin ako at bahagyang napahagikhik."Ang una kong gagawin? Maglinis at siguraduhing nasa ayos ang lahat sa bahay,” pagsopl
JANIYA'S P. O. V"H-HOY, T-TEKA. A-ANONG GINAGAWA NATIN DITO? BAKIT NANDITO TAYO? A-AKALA KO BA, GAGALA LANG TAYO?” Awtomatiko akong napahawak sa braso ni Adrianne para pigilan siya nang akmang papasok na siya sa loob ng isang malaki at halatang mamahaling salon. "Gagala nga tayo. But before that, we have to do get ready first. Tsaka, hello? Magco-college na tayo! Hindi tayo pwedeng pumasok sa mamahaling university na iyon nang mukha tayong batang ligaw. Lalo ka na,” mahabang saad niya. Napakunot-noo ako. "Anong lalo na ako? Lalong mukha akong batang ligaw?” nagbabantang tanong ko. "Gaga! I mean, mas lalo na ikaw na dapat maging mas presentable. You have to keep up with that billionaire CEO's lifestyle nga, 'di ba? Para in case na may makaalam sa connection niyo, walang magiging problema dahil hindi ka magmumukhang charity case niya. You have to start living your life as a Disney princess na. Ayaw mo naman sigurong masira ang reputasyon ng Prince Charming mo, 'di ba?” Tinaasan k
JANIYA'S P. O. V"W-WHAT?! H-HOW?”Hindi ko rin alam kung paano sasagutin ang tanong na iyon ni Adrianne. Dahil kahit ako sa sarili ko, hindi ko rin alam kung bakit o paano ko nagustuhan si Strike. It just have been what? A few months since I met him? At obvious ang agwat namin sa isa't-isa, may it be on our life status at pati na rin sa edad namin na sampung taon ang agwat. Pero hindi ko alam."Hindi ko rin alam. Basta, naramdaman ko na lang bigla. At kanina, when he noticed my appearance, no'ng pinuri niya ako, doon ko na-confirm na may nararamdaman na nga ako for him! A-As in, the butterflies, the spark. Lahat ng iyon, naramdaman ko!” bulalas ko. Nakangiti pa rin ako na parang baliw at patili rin ang pagkakasabi ko niyon kay Adrianne. Nakahawak pa ako sa braso niya at duda ako na nasasaktan na siya dahil alam ko na maya't-maya ay humihigpit ang pagkakahawak ko sa kanya.Napansin ko ang naging ekspresyon ni Adrianne, tila hindi pa rin siya makapaniwala sa sinabi ko. Nakaramdam tuloy
JANIYA'S P. O. VAFTER THAT DAY, INASAHAN KO NA MAGKAKAROON NA NG KAHIT KAUNTING PAGBABAGO ANG SAMAHAN NAMIN NI STRIKE.Na magiging close na kami kahit papaano, o kahit civil man lang. Pero natapos na't lahat-lahat ang bakasyon ay wala pa rin kahit katiting na improvement sa pagsasama namin. Ganoon pa rin katulad ng dati. Square one, sabi nga ng iba.What's even worse is that, sa loob ng halos dalawang buwan na bakasyon ay ilang araw lang na nakasama namin sa bahay si Strike. Madalas siyang wala at paalis-alis. I get it, it was all because of his expanding business. Pero hindi ko pa rin maiwasang hindi magtampo. Maybe, it was all because of this stupid little feelings of mine. Stupid little feelings na parang unti-unting lumalaki kahit wala naman akong nakikitang kaimpre-impress kay Strike.At ngayon, first day na ng pagpasok ko biglang college at wala pa rin akong napapalang paramdam galing sa lalaki. Wala na ngang pa-"congratulations" no'ng graduation, wala pa ring pa-"good luck" ng
JANIYA'S P. O. V.ALL ALONG, I THOUGHT WE'RE STILL EARLY. BUT HERE WE ARE NOW, STANDING IN FRONT OF A FEW STUDENTS TOGETHER WITH OUR "PROFESSOR"."Care to say a word?” saad ulit nito na nakapagpapitlag sa akin.Napalunok ako. Sa tono pa lang ng propesor na ito ay halata nang masungit ito.Tsaka bakit ba kami late? Paanong late, eh, sobrang aga pa nga?Sabi noong orientation ay 7:30 A.M. sharp ang simula ng klase ng mga freshmen. Wala pa ngang alas siyete ngayon, kaya paano kami na-late? Isa pa, kakaunti pa lang din ang estudyante sa loob ng classroom. Wala pa nga sa sampu."Misses?” untag nito sa amin matapos naming hindi pa rin magsalita."I… We just ran into a certain trouble, Sir. We're very sorry—”"Okay, class. Kumagat, hindi pasok sa standard. You may now take your seat.”Napuno ng tawanan ang buong classroom habang kami ni Adrianne ay clueless na nananatili lang nakatayo.What the hell did just happen?Walang imik na umupo kami ni Adrianne sa bandang gitna ng row. Tuloy lang an
RYUU'S P. O. VUPON SCANNING THE SEA OF NEW FACES, MY GAZE LANDED ON HER— JANIYA. This will be the first class I will be handling as a professor. Pero hindi na bago sa akin ang makakita ng mga magagandang mukha. But she was unlike anyone I had seen before, a rare combination of beauty and intelligence that captivated me instantly. Her presence seemed to light up the room, drawing me in like a moth to a flame. The way she carried herself with confidence and grace, the way her eyes sparkled with curiosity and determination, it was as if she possessed a magnetism that was impossible to resist. I found myself intrigued not just by her looks, but by the aura of mystery and depth that surrounded her.And as the class went on, I couldn't help but steal glances at Janiya, trying to unravel the enigma that she was. Her intelligence shone through in every answer she gave, her passion for learning evident in the way she engaged with all the topics I threw. But it was more than just her intelle
JANIYA'S P. O. VAS I HOPPED INTO THE CAR, STRIKE'S EXPRESSION REMAINED STOIC, HIS JAW CLENCHED IN BARELY CONCEALED ANGER. Without a word, he pressed down on the gas pedal, the car lurching forward as he sped away from the scene. The tension in the vehicle was palpable, the silence between us heavy with unspoken words. Hanggang sa wakas, tila hindi na nakapagpigil ng emosyon si Strike. His voice cut through the air like a sharp blade. "Who was that man standing beside you, Janiya?"Bakas sa boses niya ang kakaibang lamig at… selos. Selos? Nanlaki ang mga mata ko. Partly in surprise at Strike's sudden outburst. Pero ang mas ikinagulat ko ay kung bakit parang nagseselos siya. Bakas din ang akusasyon sa boses niya— parang boyfriend na nagdududa sa girlfriend nito. Palihim akong napangiti. "K-Kaibigan ko lang iyon,” nahihiyang sagot ko na lang. Narinig ko ang tila pabulong na pagmumura niya. It was as if his temper flared, his words dripping with disdain. "A friend, huh? You seem t
JANIYA'S P. O. VIT'S ALREADY BEEN A MONTH NOW. But ever since my college journey began, I felt like I was living a double life. Sa university, kilala ako na outgoing, confident, at maingay. Life of the party— laging napapaligiran ng mga kaibigan at laging may tawanan. Pero once na makauwi na ako at nasa bahay na, bumabaliktad na ang lahat. My laughter and noise immediately shifts into a heavy silence, descended upon me like a suffocating shroud. Maisip ko pa lang na lumikha ng ingay sa bahay ay naiisip ko na agad ang Death glare na maaaring ipukol sa akin ni Strike. We're civil, yes. But the house where we live in, it seems like it had turned into a battleground of silent wars and hidden wounds.Hindi rin madali ang binubuhay ko ngayon. Ang hirap mag-adjust lalo na at mas kumportable ako sa mga ikinikilos ko sa school dahil iyon ang totoong ako. Kahit si Mamay ay sanay na maingay ako. Hindi ko na nga rin mabilang ang dami ng pagkakataon na gusto niya akong chikahin pero hindi ko siy