KABANATA 2 :

KABANATA 2:

Padabog kong sinara ang pinto ng aking sasakyan pag-uwi ko sa bahay ni Sylvia. Kaagad niya akong nilapitan upang kumustahin ang naging pagkikita namin ng dati kong asawa.

"How can he do this to me?" halos magulo ko ang aking buhok sa sinabi kong iyon. Hindi pa rin ako makapaniwala na kaya akong saktan ng ganoon ni Dindo.

"I told you, this is not right upang maghiganti. Baka sa huli ikaw rin ang masaktan," paalala ni Sylvia sa akin.

Ngunit sadyang matigas ang ulo, ayaw kong pakinggan ang mga payong iyon ni Sylvia sa akin. Sumagot muli ako rito,

"Wala nang sasakit pa sa akin Sylvia, nang mawala ang baby ko parang namatay na rin ako, Sylvia. Hindi ko man lang nayakap ang baby ko. Kaya sabihin mo sa akin, masama bang maghiganti ako?" hindi ko mapigilan ang emosyon ko at muling dumaloy ang mainit na luha sa aking pisngi.

Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin maalis sa isipan ko ang pagkawala ng aking baby. Kung nabuhay lamang siya ay hindi ko nanaisin pang maghinganti subalit pinatay siya ni Dindo! Pinatay siya ni Dindo! Ito ang paulit-ulit na salitang tumatakbo sa aking isipan.

"Taha na Annabelle, ipagpasa Diyos mo na lang ang lahat ng ito." Hinaplos ni Sylvia ang aking buhok gamit ang kanyang malambot na kamay.

"Mapapanatag lamang ako, kapag nakita kong nakaratay na sa kabaong ang bangkay ni Dindo! Pero habang nabubuhay siya, hindi ko hahayaang maging masaya sila ng kerida niya, gagawin kong delubyo ang buhay nila!" galit na galit kong bulalas kay Sylvia.

Natapos ang araw na iyon na hindi ko namalayan hanggang sa nakatanggap ako ng isang phone call mula sa unknown number.

"Annabelle, speaking," sagot ko sa kabilang linya.

"H-hello, Belle?" sagot ng isang babae sa kabilang linya na sa unang pagsasalita pa lang nito ay nakilala ko na agad ang kanyang boses. Naalala ko nga pa lang naibigay ko kay Carla ang aking numero bago kami maghiwalay sa isang grocery store kamakailan.

"C-Carla, napatawag ka?" biglang nabuhay ang dugo ko sa katawan ng mga sandaling iyon. Hindi ko inaasahan na tatawagan ako ng kerida ni Dindo at mukhang magandang pagkakataon ito upang sirain ang magandang relasyon nilang dalawa, ito ang nasa isip ko habang kausap si Carla.

"I need to apologize of what happen yesterday," bumuntonghininga ito nang malalim na dinig na dinig ko naman. 

Nagpaawa naman ako sa telepono upang kampihan ako ni Carla.

"Actually, I feel so sad about yesterday. Hindi na dapat ako pumunta pa, gayong hindi naman pala ako welcome sa bahay ninyo,"

"Tinatanong ko nga si Dindo, bakit ka umalis? And I found out na nagkaroon kayo nang kaunting diskusyunan," pagkukwento niya sa akin.

"H-hindi ko alam na mainitin pala ulo ni Dindo, kaya hindi ko na pigil ang sagutin siya. Muntik pa niya akong mapagbuhatan ng kamay!" dagdag kong paawa kay Carla.

"T-talaga! Gagawin niya iyon?" hindi makapaniwala na bulalas ni Carla sa akin.

"Oo," walang kagatul-gatol kong sagot sa kanya.

"H-hindi ko palalampasin ito, Belle," sabi ni Carla sa akin at iyon ang huling pag-uusap naming dalawa.

Simula pa lamang ito ng aking paghihiganti! Maniningil na ako ng pautang. Humanda ka, Dindo. Haha!

Ito ang naghuhumiyaw na sambit ng aking isipan habang nakasilip ako sa labas ng aking silid.

Kinaumagahan ay maaga akong umalis. Tutungo ako sa pinagtatrabahuhan na kompanya ni Dindo at gugulatin ko siya.

Pagpasok ko sa opisina ay naroon sa labas ng lobby ang mga empleyado. Wari ay naghihintay sa aking pagdating.

Isa-isa ko silang tiningnan at isa-isa silang nagbibigay galang sa akin. Hanggang sa magtama ang mga mata namin ni Dindo.

"Hanggang dito ba naman sinusundan mo ako? Para kang aso na buntot nang buntot sa akin." Napakamot sa ulo na sambit ni Dindo sa akin.

"Excuse me?" taas kilay kong sambit sa kanya.

"Tigil-tigilan mo na ako sa mga ganiyang taktika mo Annabelle, baka makalimutan kong babae ka," halos pabulong niyang sabi sa akin.

"Ganiyan ka ba makitungo sa boss mo?" humarap ako sa kanya at lumapit nang pagkalapit lapit.

"B-boss?" ang natatawa niyang reaksyon na nagpainit ng aking ulo. " Ang taas ng pangarap mo! Ang boss namin ay si Lady B," tukoy niyang iyon sa aking screen name.

"I'm Lady B, the President of this Company!" inis kong sagot kay Dindo na ikinatigil ng tawa niya dahil pinakita ko sa kanya ang aking i.d na suot-suot. "Now, Mr. Dindo, you are fired!" malakas kong sabi at umalis na sa kanyang harapan.

"Ayan,Pare tinanggal ka na sa kompanya," untag ng katabi ni Dindo sa kanya. Dinig na dinig ko ang mga bulung-bulungan ng mga empleyado tungkol sa pagtanggal ko kay Dindo sa trabaho.

Abala ako sa pag checheck ng mga report ng may kumatok sa pintuan ng aking opisina.

"Come in," ang mahinahong sagot ko at ipinagpatuloy ko na ang aking ginagawa.

"P-pwede ba kitang makausap?" Nakayukong tanong sa akin ni Dindo.

Napatigil ako sa aking ginagawa at tumingin dito.

"Bakit nandito ka pa? 'Di ba tinanggal na kita bilang empleyado sa kompanya?" walang ngiting sagot ko sa kanya.

"Can you give me another chance?" tila basang sisiw na pakiusap niya sa akin.

"My decision is final! I don't think na kailangan pa ng kompanya ang serbisyo mo. Isiksik mo diyan sa kukuti mo na, ako ang nagpapakain sa pamilya mo!" pinandilatan ko ng tingin si Dindo, pina mukha ko sa kanya na kung hindi dahil sa pinapasweldo ko ay hindi kakain ang pamilya niya.

Mabuti na lang at nakunbensi ko ang may-ari ng kompanya na ako muna ang mag manage ng kanyang negosyo habang nasa America ito. Kaya naman naisakatuparan ko ang una kong balak kay Dindo.

"Please, maawa ka! I need this job, walang kakainin ang pamilya ko, please give me a second chance, Annabelle," halos lumuhod si Dindo sa aking paanan sa mga oras na iyon.

Lumapit ako sa kanya at itinayo siya,

"It's too late, Dindo. I need to let you out to my company. Kunin mo na ang mga gamit mo at ayaw na kitang makita!" madiin kong pagkakasabi sa kanya.

Walang nagawa ang pagmamakaawa sa akin ni Dindo, tama lang ang ginawa ko ang tanggalin siya sa trabahong matagal niyang pinaghirapan.

"Mukhang masaya ka yata ngayon, Annabelle?" ito napuna sa akin ni Sylvia nang makita niya akong nakangiti habang hinihigop ang mainit na tea.

"Because, I made the right thing! Kung makikita mo lang kung paano siya magpakaawa na huwag kong tanggalin sa trabaho." Pailing-iling kong pagkukuwento kay Sylvia.

"It's that too much?" ang nakangiwing tanong ni Sylvia sa akin.

Nawala ang ngiti ko sa labi at hindi na ipinagpatuloy ang pag-inom ko ng mainit na tea.