Chapter 2

“Dad, sino ba talaga ‘yong groom ko? Bakit ayaw mo pang sabihin kung sino ang lalaking maghaharap sa akin sa altar.”

“Alianna Jade, anak… calm down! Don’t stress yourself. Hindi mo naman siguro gugustuhin na maglakad sa aisle na hulas ang makeup ‘di ba? Ikaw din. Hindi mo gugustuhin na pangit ang maging feedback sa iyo ng press kapag na-headline ka.” 

Nagtaka si Alianna. Anong press ang pinagsasabi ng kanyang ama? Napaisip tuloy siya kung malaking tao ba ang kanyang pakakasalan o kung anong klaseng tao ito kaya kahit anong pilit niyang alamin kung sino ang kanyang ay hindi talaga siya magtagumpay.

“Just sit back and relax, Alianna. Everything will be fine.” Turan ni Alvin—ang ama ni Alianna Jade. Kasalukuyan siyang nakatayo sa tabi ng bridal car na lulan ang kanyang nag-iisang anak na babae. 

Sumandal si Alianna. Bumuntong hininga siya ng malalim bago ituon ang tingin sa labas kung saan kasalukuyang nakatayo ang kanyang ama. “Anong oras na ba, dad?! Bakit hindi pa nagsisimula?”

“Iyon nga rin ang hindi ko alam, anak. Nag-start na dapat ang ceremony ten minutes ago, pero hanggang ngayon ay naka-standby pa rin tayo. Teka nga! D’yan ka muna. Magtatanong lang ako sa wedding organizer ha?”

Hindi na hinintay pa ni Alvin ang sagot ng kanyang anak. Naglakad na siya palayo dito at agad na hinanap ang wedding organizer sa loob ng simbahan. 

“Napakarami ng tao. Bakit ayaw pa nilang magsimula?” tanong ni Alvin sa kanyang sarili. Nang makapasok siya sa loob ng simbahan, hindi niya makita ang wedding organizer. Wala ro’n ang mga tao na kinuha nila para gawing perpekto ang kasal ng kanyang anak.

“Mr. Sebastiano—” 

Agad na nilingon ni Alvin ang tumawag sa kaniya. Pinasadahan niya ito ng malaking ngiti bago lapitan. “Don Gregorio, magandang umaga po.”

“Are you okay? Mukha kang tense.” Puna ng matanda. Maaliwalas ang mukha nito habang diretso ang tingin kay Alvin.

“Okay lang naman po ako. Hinahanap ko lang ‘yong wedding organizer. Gusto ko kasing itanong kung hindi pa ba magsisimula.”

“Masyado ka naman yatang nagmamadali na maikasal ang anak mo. Calm down, Alvin! Wala pa si Dwaine, pero huwag kang mag-alala. Hindi ako papayag na hindi matuloy ang kasal na ito. Matutuloy ang kasal nina Dwaine at ni Alianna, whether my grandson like it or not.” Ngumiti ng mapanlinlang si Don Gregorio. Tinapik niya ang braso ni Alvin. “I’ll just call my grandson… excuse me.”

Naiwang mag-isa si Alvin kaya nagpasya siyang bumalik na sa kanyang anak. Habang palabas siya, narinig niyang nagtilian ang iilang babae na nakapwesto sa pintuan.

“Nand’yan na ang groom!” sigaw ng mga ito. 

Nagmadali na si Alvin. Gusto niya kasing alalayan ang anak mula sa pagbaba nito ng sasakyan hanggang sa pagpuwesto nito sa pintuan ng simbahan. 

Ang lahat ay nagdiwang dahil sa pagdating ng groom. Sa wakas ay magsisimula na ang kasal. 

The grand church was filled with soft candlelight, casting a warm glow over the pews adorned with delicate white flowers. The sound of hushed whispers and anticipation filled the air as the guests awaited the arrival of the bride. The aroma of fresh roses and the soft strains of the violin music added to the ambiance.

The wedding ceremony began. Each visitor played their roles while walking down the aisle with a red carpet. 

“Wear your best smile, my love! Enjoy your wedding day.” Alvin smiled. “Ito ang magiging pinakamasayang araw sa buhay mo.”

“Don’t be so overdramatic, dad!” Alianna Jade chuckled. “I am not marrying the man of my dreams.”

“What if you’re actually marrying him?!” 

Ilang segundo ring natulala si Alianna Jade bago tuluyang ma-process sa isip niya ang sinabi ng kanyang ama. 

“You’re not funny, dad! Stop making fun of me.”

“Alianna, paano kapag ‘yong lalaking pinapangarap mo ay siya palang lalaking naghihintay sa iyo sa altar? Anong gagawin mo?” seryoso ang boses ni Alvin habang tinatanong niya si Alianna Jade pero tinawanan pa rin siya nito.

Mahinang hinampas ni Alianna ang bridal bouquet na hawak niya sa braso ng kanyang ama. “Daddy naman! We both know na hindi mo kayang ibigay sa akin si Dwaine. Tsaka imposible. I know him. He’s madly in love with Lilia, how come na magpapakasal siya sa akin?”

Tumawa lamang si Alvin. Ilang sandali pa, in-approach na sila ng wedding organizer na ilang sandali na lamang ay matatapos na sa paglalakad ang mga ninong at ninang sa kasal. Isasarado na ang pinto para sa paghahanda sa bridal walk.

THE WAIT IS FINALLY OVER!

The church doors opened, and the bride, radiant in her flowing white gown, entered on her father's arm. Her veil trailed behind her, and her eyes sparkled with happiness as she made her way down the aisle. 

Alianna Jade became emotional. She closes her eyes and imagines that her groom was Ruston Dwaine—her ultimate crush since childhood. The reason why she was a N.B.S.B. or no boyfriend since birth.

She opened her eyes and continued walking while looking at the guest. She saw familiar faces. Some of them were her father’s business colleagues and partners.

As the bride reached the altar, her father placed her hand in the groom's. At that moment, Alianna Jade froze in shock after she discovered that her groom was actually the man of her dreams—the one and only heir of the Palacios Family, Ruston Dwaine Palacios.

Ilang sandali ring natulala si Alianna kaya inakala ni Alvin na babagsak na ang kanyang anak. Inalalayan pa niya ito bago siya naupo sa tabi ng dalawa niyang anak na lalaki. 

“I can’t believe that you arranged me with some desperate fangirl, lolo! Napakaraming iba d’yan.” Bulong ni Dwaine. Agad niyang binitawan ang kamay ni Alianna nang makita niya ang mukha nito.

“Shut your mouth, Ruston Dwaine Palacios! You have no right to refuse my orders. I am still the head of the family. Umayos ka kung ayaw mong putulin ko ang partnership ng mga magulang ni Lilia sa Palacios group of companies.”

“Stop using Lilia’s family just to hold me tight on my neck. Fine! I’ll follow you.” Dwaine rolled his eyes and held back Alianna’s hands.

Don Gregorio taps his shoulder and sits beside Alvin. 

‘I swear to God I’ll put this fúcking misery to an end. I won’t give up easily.’