Chapter 6

[“Hello, Alianna Jade?! Kanina pa ako tumatawag sa ‘yo. Bakit hindi ka sumasagot!”]

“I-I’m sorry, dad! I lost my phone last night. Inabot lang ito sa akin ng isa sa katulong dito sa mansyon. Nakita niya raw sa ilalim ng kama.”

[“How come na nawala ang phone mo sa sarili mong kwarto?”]

“Naglasing ako kagabi. Sobrang lasing. Kaya siguro hindi ko alam kung ano ang nangyari kagabi.”

[“Naglasing ng sobra?! B-bakit mo naman ginawa ‘yon, Alianna? Nahihibang ka na ba?”]

Huminga ng malalim si Alianna. “Sinulit ko lang ‘yong nalalabing araw ko dito sa mansyon ng mga Palacios. Wala namang masama do’n hindi ba?!”

[“Pwede namang maglasing pero hindi ‘yong sobra-sobra. Hindi ‘yong halos mawala ka na sa sarili mong katinuan. Baka nakakalimutan mong babae ka pa rin, Alianna! Mag-isip ka nga. P-paano na lang kung may nangyari—”]

Natigilan sa pagsasalita si Alvin nang biglang sumabat si Alianna habang nagsasalita siya. Hinilot niya ang kanyang sintido bago magsalita. “Dad, please! Stop lecturing me today. Sobrang sakit ng ulo ko ngayon.”

[“Hayy, Alianna! Pasaway ka talaga. Manang-mana sa mommy mo. Kung nabubuhay lang siya, paniguradong kukurutin ka no’n sa síngit dahil sa katigasan ng ulo mo.”]

“Here we go again, dad. Wala ka na po bang ibang sasabihin?”

[“Hmmm, meron pa. About your annulment with Dwaine. Naayos na ni Atty. Romualdez ang annulment papers. Naipadala ko na rin sa office ni Don Gregorio ‘yon. Nakuha mo na ba?”]

Bumuntong hininga ng malalim si Alianna. Ibinagsak niya ang kanyang katawan sa malambot nilang kama ni Dwaine bago magsalita. “Yes, dad! Napirmahan ko na rin ‘yon at sa mga oras na ‘to, hawak na siya ni Dwaine.”

[“Are you really sure about this, Alianna?! Handa ka na bang pakawalan siya? Kapag na process na ang annulment na ‘yan, there is no turning back. Hindi mo na mababawi ang asawa mo.”]

“Buo na ang pasya ko, daddy! Matagal din akong naging bilanggo ng paghanga ko kay Dwaine. Umabot na rin ako sa puntong halos magmakaawa ako sa kanya para lang i-consider niya ako bilang asawa. Tatlong taon na rin buhat ng magpakasal kami pero hanggang ngayon, wala pa ring usad ang relasyon namin. Ayaw niya pa rin sa akin, dad.”

[“P-pero paano kung—”]

“Stop giving me false hope, dad! Tatlong taon—tatlong taon na akong naghihintay. Pagod na pagod na pagod na ako.”

[“I felt bad for you, anak. Sorry for putting you in that situation. Ang alam ko kasi ay gustong-gusto mo si Dwaine kaya no’ng inalok ako ni Don Gregorio ng agreement, pumayag ako agad.”]

Tumikhim si Alianna. “Wala ka namang kasalanan, dad! Ginusto ko rin namang pakasalan si Dwaine. Saksi ka, dad. Alam mo kung gaano ako ka-baliw sa kanya. Alam mo kung gaano ko siya ka-gusto pero nahihirapan na ako. Sakal na sakal na ako sa sitwasyong ginusto ko. Ayoko na!”

Habang nagsasalita si Alianna, nagtubig ang magkabilang mata niya hanggang sa unti-unti na itong umagos sa magkabila niyang pisngi. Tuluyan ng bumagsak ang mga luha ni Alianna.

[“Alianna, anak… nariyan ka pa ba?!”]

Makailang ulit na tinawag ni Alvin ang pangalan ng kanyang anak ngunit talagang hindi ito natitinag. 

[“May naririnig akong hikbi. Alianna, umiiyak ka ba?!”]

For the nth time, tinawag ni Alvin ang pangalan ng kanyang anak ngunit talagang hindi na ito sumasagot hanggang sa tuluyan nang maputol ang linya sa pagitan nilang mag-ama.

“Buong buhay ko, ikaw lang ang minahal ko, Dwaine! Lahat ng atensyon ko, sa iyo ko ibinigay. Palagi akong handang umagapay sa ‘yo sa t’wing kailangan mo ng tulong. Inalagaan kita. Inalala. Minahal kita ng higit pa sa sobra. Ibinaba ko ang sarili ko para sa ‘yo pero anong napala ko? WALA! Sama ng loob at sakit sa puso lang ang nakuha ko.”

Unti-unti, ibinangon ni Alianna ang kanyang sarili mula sa pagkakahiga. Kinuyom niya ang kanyang mga kamay dahil sa galit at isa-isa niyang pinagbabato ang mga unan sa sahig.

Rinig na rinig sa labas ng kwarto ang pagwawala ni Alianna kaya nang biglang mapadaan ang isa sa mga tagapagsilbi niya ay bigla itong nakaramdam ng labis na pag-aalala.

“Ano kayang problema ni Ma’am Alianna… bakit kaya siya nagwawala!” Dahil sa kuryosidad, mas lumapit ang tagapagsilbi ni Alianna sa pintuan ng kwarto nila ni Dwaine. Idinikit nito ang kanyang kanang tainga sa pintuan. “Hindi ko marinig ang sinasabi niya. Tanging hikbi lang ang naiintindihan ko.”

Ilang sandali ring pinilit na makinig ng nasabing katulong. Huminto lang siya no’ng may makakita sa kanya. 

“Hoy, Aling Lucy… anong ginagawa mo riyan?! Nakiki-chismis ka ba sa loob ng—”

“Pwede bang manahimik ka, Joven?! Masyado kang maingay!” Pagsaway ni Aling Lucy. Buong lakas niyang tinatakpan ang bibig nito.

Tinabig ni Joven ang kamay ng matanda. “Grabe naman! Parang gusto mo nang tanggalin ang bibig ko, Aling Lucy! Konti na lang ay magdidikit na ang labi ko sa diin mong maghawak.”

“Ang ingay mo naman kasi!”

“Eh, ano ba kasi ang ginagawa mo diyan? Kapag ikaw nakita ka ni Sir Dwaine, kagagalitan ka no’n. Ayaw pa naman no’n ng tsismosa.”

“Hoy, grabe ka naman—” hinampas ni Aling Lucy ng mahina ang braso ni Joven. “Hindi ako tsismosa. Narinig ko kasing nagsisisigaw si Ma’am Alianna. Eh ‘di ba hindi naman ‘yon gano’n? Ngayon ko lang siya narinig na nagwala. H-hindi kaya may problema sila ni Sir Dwaine?”

Kumamot sa kanyang ulo si Joven. “Hay nako, Aling Lucy… kung may problema man sila, dapat ay sila ang aayos no’n. Labas tayo do’n. Kaya bago ka pa mahuli diyan, umalis ka na. Gawin mo na ‘yong inaasikaso mo.” 

Inis na inikot ni Aling Lucy ang kanyang mga mata. Ipagtatabuyan na sana niya ito nang bigla itong nagkusa na umalis matapos tumunog ang kanyang cellphone dahil may tumatawag.

“Kahit kailan talaga, kj ‘tong si Joven. Mahirap kausap dahil masyadong seryoso sa buhay.” Tumikhim si Aling Lucy at malalim na bumuntong hininga bago magpatuloy. “Hayy, buhay! Makapaglinis na nga lang.”

Akmang aalis na sana si Aling Lucy nang may bigla siyang narinig mula sa loob ng kwarto nina Dwaine at Alianna. Napahawak siya sa kanyang dibdib matapos marinig na may nabasag sa loob.

“Hala! Baka kung napa’no na si Ma’am Alianna—”