“Galing ako sa billing station, Alianna. Binayaran na pala ni Dr. Santos ang lahat ng hospital bills mo. Pati nga itong gamot ay siya na rin ang bumili para sa iyo.” “Grabe naman si Tito Carl! May pera naman tayong pambayad. Bakit sinagot pa niya. Nakakahiya naman!” Turan ni Alianna. Kasalukuyan siyang tinutulungan ng nurse na umupo sa wheelchair.“Ewan ko ba naman diyan kay Carl. Sinasauli ko na nga ito sa kanya. Kako ay ibigay niya na lang sa iba na mas may kailangan pero talagang mapilit siya.” “Well, kailangan nating bumawi kay tito sa ibang bagay. Since sa bahay naman ako uuwi, why don’t you invite him, dad?” Nakangiting suhestiyon ni Alianna.“Well, that’s a good idea. I’ll ask our chef to prepare his favorite pasta dish.” Turan ni Alvin. Isa-isa na niyang binibitbit ang mga gamit ni Alianna sa kanyang kamay. “The legendary Tagliolini Pasta with Lobster & Truffles.”“Hindi na ako makapaghintay, dad! Natatakam na ako.”Tumawa si Alvin. Ang lahat ng mga bitbit niya’y ibinigay ni
“Walang tao sa kwarto ng asawa ko. Nasaan siya?” Inis na tanong ni Dwaine.“Let me check po, Sir! Ano po bang name ng asawa niyo po?”“Alianna—Alianna Jade Palacios…”Agad na ni check ng nurse sa information desk ang pangalan ni Alianna sa kanilang records. Makalipas ang ilang sandali…“I’m sorry, Sir… pero na-discharged na po ang asawa niyo kanina pang umaga. Ang kanyang ama po ang naglabas sa pasyente.” “Fúck it!” inis na turan ni Dwaine. Hinampas niya ng mahina ang information desk at nanlaki ang mga mata ng nasabing nurse na nakatoka do’n.“Mukhang nilalayo na po ni Sir Alvin ang anak niya sa inyo, Sir Dwaine! Kahapon ko pa po ‘yon napapansin eh! Hindi niya po kami pinalapit kay Ma’am Alianna. Pinag-stay niya lang po kami sa labas. Tapos ngayon, inilabas niya ng maaga si Ma’am Alianna para hindi niyo maabutan.” Tumikhim si Dwaine. He crossed his arms bago magsalita. “Malaki ang galit niya sa akin. Hindi ko naman siya masisisi. Iniisip lang niya ang anak niya. Tsaka malaki ang ka
“Alianna, mabuti naman at gising ka na.” Bungad ni Alvin. Kasalukuyan siyang nakaupo sa coffee table. Hinahalo niya ang kanyang tsaa na nakalagay sa porselanang teacup. “What do you want? Do you want coffee or hot chocolate?”“It’s okay, dad. I’m good.” Nakangiting sagot ni Alianna. Naglakad siya palapit sa kanyang ama at naupo sa harap nito.“Kumusta ang pakiramdam mo? Makirot pa ba ang ulo mo?” Umiling si Alianna. “Hindi na po masyado. Medyo naiilang lang ako dahil hindi ako sanay na may bandage ang ulo ko.” Ngumisi si Alianna matapos niyang magsalita. “Don’t worry! Kapag pwede ng hindi lagyan ng bandage ang sugat mo, hindi mo na kailangan na magtiis. May personal nurse ka pala ha?! Siya ang mag-aalaga sa ‘yo dito lalo na kapag wala ako.”“Hmm… dad, can I ask you something?”“Of course. What is it?”“Am I staying here for long? Hindi ba magiging unfair ‘yon kay Dwaine at kay Don Gregorio dahil kasal pa rin kami ni Dwaine?” Seryosong sambit ni Alianna. Ang mga ngiti sa labi na suot
“I have already approved the allotted budget for the reconstruction of our company’s old building. The construction will start by next month and I have already—” Nasa kalagitnaan ng pagpapaliwanag si Don Gregorio nang mapansin niyang tila lumilipad ang isip ng kanyang apo. Tumikhim siya at hinampas ang braso nito na nakapatong sa ibabaw ng lamesa. “Ruston Dwaine Palacios—” sigaw ni Don Gregorio. Magkasalubong ang magkabilang kilay nito habang masama ang tingin sa apo. “Ano ba? Importante itong binabanggit ko sa ‘yo pero mukhang hindi ka interesado. Lumilipad na naman ang isip mo. Alam mo, Dwaine, kung may ibang maaasahan lang sana ako, hindi ako mag-aaksaya ng laway dito.” “P-pasensya na po, lo!” mapagkumbabang turan ni Dwaine. “Napakarami kasing gumugulo sa isip ko kaya parang nawawala na ako sa sarili.”“Hindi mo dapat dinadala dito sa opisina ang personal na problema mo. Be professional, Dwaine! Dito, boss mo ako. I am the president of this company and I’m so disappointed in you
[“Nasa kwarto niyo na po si Ma’am Alianna. Umuwi na siya.”] Turan ni Julius. Nagmadali pa siyang tawagan ang kanyang amo para lamang ibalita na dumating na ang hinihintay nitong asawa. “I’m on my way, Julius. Medyo traffic lang pero malapit na ako.” [“Bilis-bilisan niyo po, Sir Dwaine. Patapos na po sa pagliligpit ng gamit niya si Ma’am Alianna. M-may kasama rin po pala siyang lalaki na tumutulong sa kanya dito.”]“S-si Alianna, may kasamang lalaki?” napakuyom si Dwaine sa kanyang kamao habang nagmamaneho. Kahit maraming sasakyan sa daan ay pinilit niyang mag-overtake sa mga ito upang mas mapabilis ang kanyang byahe.[“Opo… tinutulungan po siya nito na magligpit ng mga gamit. Katulong rin po nila si Manang Lucy. Patapos na nga po sila eh!”]“He might be Alianna’s new bodyguard—”[“Naku, mukhang hindi naman po ito mukhang bodyguard, Sir Dwaine. Mukhang mayaman tsaka sobrang bango. Parang manliligaw—”]Natigilan sa pagsasalita si Julius nang biglang sumigaw si Dwaine. Halata rin sa bo
“I’m sorry for not loving you the way you deserve to be loved. I’m sorry for not choosing you. For always hurting you and putting you on your lowest point of life. Sorry for bringing you so much disappointment. If I could just turn back time, I will catch you. I will try my best to learn how to love you and make you feel appreciated.” Dwaine grabbed his wife’s waist and pulled her closer to him. “I guess we’re not really meant for each other. You fell for me too early, and I hate myself for not loving you back.”Unti-unti, tinanggal ni Dwaine ang magkabila niyang kamay sa baywang ni Alianna at inilagay niya ang malambot niyang palad sa namamasa’t namimilog na mga pisngi nito.“Hindi ka na ulit iiyak nang dahil sa akin, Alianna. Ayoko nang masaktan pa ulit kita.” Turan niya. Hinaplos niya ang magkabilang pisngi nito at pinunasan ang luha nito. “I’m letting you go, Alianna. Sorry for causing you so much trouble.” Hindi sumagot si Alianna. Patuloy lamang siya sa pag-iyak habang nakatiti
“I’ve already talked to your dad, and I told him that we’re on our way to the villa.”Nakahawak sa manibela si Steven at kasalukuyan siyang nagmamaneho. Diretso ang tingin niya sa daan habang si Alianna naman ay nakasandal ang ulo sa may bintana sa gilid ng driver’s seat.“Nagbilin si Tito Alvin. Pupunta muna raw siya sa opisina dahil may importante siyang aasikasuhin kasama ang Kuya Blake at Kuya Harrison mo.” Kanina pa salita nang salita si Steven pero ni ha ni ho ay wala siyang narinig mula kay Alianna. Nang lingonin niya ito, nahuli niya itong umiiyak habang nakatulala.“Seriously, Alianna… you’re wasting your tears on that man?” Steven raised his eyebrows. “I know crying is good for the soul but crying for him? Gágo ‘yon. Hindi ka dapat umiiyak do’n.”Tila ba nagpanting ang tainga ni Alianna nang marinig niya ang komento ni Steven. Nilingon niya ito at sinamaan ng tingin.“Pwede ba… tantanan mo nga ako sa mga komento mong gan’yan! Tsaka ano naman kung iyakan ko si Dwaine? Masama
“Kumusta ‘yong pinapatrabaho ko sa ‘yo? Have you already found him? Where is he?"[“Sorry, but we haven't found him yet, Mr. Palacios. May lead na po ako kung nasaan siya pero hindi pa po kumpirmado. Base kasi sa report ng informant ko, palipat-lipat po ng lugar ang anak ninyo kaya hindi po namin siya matunton.”]“I need him immediately! I know something was wrong with him. Mukhang may tinatago sa akin ang nag-iisa kong anak.” Bumuntong hininga ng napagkalalim ang matandang Palacios. Ikinuyom niya ang kanyang kamay bago muling magpatuloy. “Hindi pa alam ni Dwaine ang dahilan kaya ayokong pabalikin dito sa Pilipinas ang kanyang ama dahil gusto kong si Alejandro mismo ang magsabi ng lahat sa kanyang anak. Gusto ko na sa kanyang bibig mismo manggaling ang totoong dahilan kung bakit lumaki si Dwaine na hindi siya kasama. Kung bakit ayokong ipaubaya sa kanyang ama ang kompanya ko."[“Ginagawa naman po namin ang lahat para mahanap siya. Hindi naman po kami tumitigil sa paghahanap.”]“Tumata